Welk een onbedachtzaame eisch, Vriendin! -

Sikke et ubetænksomt krav, veninde! -

Hoe!

Hvordan!

mijne julia in 't openbaar verschijnen?

skal min Julia optræde offentligt?

en gij - gij, die alles op mij vermoogt - dit van mij vorderen? -

og du - du, som tror på mig - kræver dette af mig? -

Waarlijk, dit heet een misbruik van zijne magt te maken.

Det er virkelig at misbruge ens magt.

Bedenk toch een oogenblik wat mij aanleiding gegeven heeft om deeze weinige bladen te vervaardigen, en beslis zelve of er toen het doelwit bij kon zijn van ze ooit gemeen te maken? -

Tænk et øjeblik over, hvad der fik mig til at skrive disse få sider, og beslut dig selv, om det dengang kunne have været meningen, at de skulle blive gjort offentlige? -

Gij herinnert u ligt nog de dichterlijke partij, die gij, voor twee jaaren, aan eenige uwer beste Vrienden en Vriendinnen op uw vermaaklijk Landgoed gaaft? -

Du husker sikkert den poetiske fest, som du for to år siden gav for nogle af dine bedste venner og veninder på din underholdende ejendom? -

De vermoeiende hette van dien dag deed u, die altijd op het genoegen van anderen bedacht zijt, op eene wijze, die men geen' wederstand kan bieden, aanhouden om er den nacht bij te voegen.

Den udmattende varme den dag fik dig, som altid tænker på andres nydelse, til at blive over natten på en måde, som man ikke kan modsætte sig.

Nooit zal ik dien verrukkelijken nacht vergeten!

Jeg vil aldrig glemme denne fornøjelige nat!

Hij was de schoonste, dien ik immer zag. -

Det var den smukkeste, jeg nogensinde har set. -

Nog kan ik mij verbeelden in uw donker Prieel aan den oever van den Rhijn te zitten, en deezen stroom door de maan bij streeken verlicht te zien.

Jeg kan stadig forestille mig at sidde i din mørke havepavillon ved Rhinen og se denne strøm oplyst af månens stråler.

Geen blaadje verroerde zich. -

Ikke et eneste blad rørte sig. -

't Is in zulke oogen-blikken, dat het hart zich, onder 't genot der strelendste kalmte, vertedert. -

Det er i sådanne øjeblikke, at hjertet, mens det nyder den mest behagelige ro, bliver fortryllet. -

Wij kwamen in een vriendlijk verschil over de Liefde.

Vi kom ind i en venlig diskussion om kærligheden.

Ik had bijna elk tegen mij - Gij alleen, bevallige Sophie! koost mijne zijde.

Jeg var næsten alene imod mig - Du alene, charmerende Sophie! Du var på min side.

Aan welken kant zich de waarheid ook bevond, dit is zeker, wij dachten meer verheven over de Liefde, dan onze tegenstrevers.

Uanset hvor sandheden lå, er det sikkert, at vi tænkte mere ophøjet om kærligheden end vores modstandere.

Ons gesprek liep ten einde en gij vorderde toen van mij, dat ik mijne gedachten omtrent de Liefde in een tafreel van twee gevoelige harten ontwikkelen zou. -

Vores samtale sluttede, og du bad mig derefter om at udvikle mine tanker om kærligheden i et billede af to følsomme hjerter. -

Ben ik geschikt om u iets te weigeren? -

Er jeg i stand til at nægte dig noget? -

Mijne julia ontving haar aanwezen, en naauwlijks heb ik aan uwen eersten eisch voldaan, of gij voegt er eenen tweeden, die veel zwaarer is, bij - Gij wilt dat julia in het licht trede.

Min Julia modtog dig, og jeg havde næppe opfyldt din første anmodning, før du tilføjede en anden, som var meget mere krævende - Du ønsker, at Julia skal træde frem i lyset.

Begrijp toch wat ik wage met u te gehoorzamen! -

Forstå dog, hvad jeg vover at gøre for at adlyde dig! -

Aan wie zal mijn Schilderij behagen? -

Hvem vil mit maleri glæde? -

Aan Sophie? ja!

Sophie? Ja!

en aan die weinigen, die haar gelijken, die zulk een schoon, gevoelig, hart in haaren boezem dragen.

og de få, der ligner hende, som bærer et så smukt, følsomt hjerte i deres bryst.

Ach!

Ak!

ik gevoel het al te wel, mijne julia is niet voor de achtiende eeuw geschikt.

Jeg føler det alt for godt, min Julia er ikke egnet til det attende århundrede.

Een eenvouwdig tafreel van twee tedere harten, die oprecht beminnen, zo als onze Voorouders, waar van wij de eigenschappen zo zeer beginnen te haten, mooglijk voor eenige honderd jaaren bemind hebben, zie daar mijne geheele julia!

Et simpelt billede af to kærlige hjerter, der oprigtigt elsker hinanden, ligesom vores forfædre, hvis egenskaber vi begynder at hade så meget, muligvis elskede for nogle hundrede år siden - Se her min hele Julia!

Geen verleidende Gebeurtenissen, geen onverwachte toevallen - geen enkel bekoorlijk Nietje zelfs! - verzekert mij van de goedkeuring van 't gemeen.

Ingen forførende begivenheder, ingen uventede hændelser - ikke engang et eneste charmerende lille ting! - forsikrer mig om, at jeg vil blive accepteret af de almindelige mennesker.

Voeg hier bij, dat ik eene Liefde predike, die zonder de deugd niet bestaat. -

Tilføj hertil, at jeg prædiker en kærlighed, der ikke eksisterer uden dyd. -

Ach!

Ak!

dit laatste bederft alles! - Men zal lagchen en het zal met mij gedaan zijn. -

Dette sidste ødelægger alt! - Folk vil grine, og det vil være slut for mig. -

Nu, Vriendin!

Nå, veninde!

wat zegt gij? -

Hvad siger du? -

Gij begrijpt dit alles en echter volhardt gij bij uwen eisch. -

Du forstår alt dette, og alligevel insisterer du på dit krav. -

Welaan!

Nå ja!

ik zal gehoorzamen.

Jeg vil adlyde.

Ten minsten - en dit alleen is toejuiching genoeg - ten minsten zal Sophie mij met haare goedkeuring belonen, en elk, die gelukkig genoeg is van haar te kennen, zal overtuigd zijn, dat mijne julia geen wezen van verbeelding is. - -

I det mindste - og dette alene er anerkendelse nok - i det mindste vil Sophie belønne mig med sin godkendelse, og enhver, der er heldig nok til at kende hende, vil være overbevist om, at min Julia ikke er et produkt af min fantasi. - -