Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

La ventana estaba abierta; la brisa fresca de mayo abría suavemente las cortinas, sin ninguna fuerza, hinchándolas como velas e impulsándolas hacia el centro de la habitación, para luego volver a caer silenciosamente. Era como la exhalación de un niño dormido.

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

Por encima del bosque, Ina contemplaba los híbridos de jacintos que sostenía entre sus dos manos, con la boca y la nariz enterradas en ellos. Su corazón latía con una suave y frenética alegría, que sentía en su garganta. Y, como cuando era niña, dejaba que las palabras de sus pensamientos se mecieran al ritmo de su corazón: el invierno ha terminado...

de winter is voorbij...

el invierno ha terminado...

de winter is voorbij...

el invierno ha terminado...

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

Pero solo por un instante, porque en seguida bajó la mirada y bebió con tragos más profundos y más intensos el pesado olor húmedo.

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

Era más que el olor de los jugos jóvenes de la primavera que regresaba; era el olor de su juventud, de su pasado. Y ahora, mientras enterraba su rostro con los ojos cerrados, parecía que las puertas de su alma se abrían de par en par y toda su juventud venía hacia ella.

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

Toda la serie de años y días, hasta el más reciente, con sus sentimientos, acontecimientos y encuentros, desde el día hasta el anochecer, sonidos, aires, voces de personas...

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

Los olores de la casa la invadían con una emoción y una feliz asombro, porque era posible que todo esto que había dormido y olvidado se despertara y renaciera con una nitidez y claridad casi asombrosas gracias al olor de los jacintos.

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

Le parecía que su propia alma era una placa fotográfica, aparentemente gris y lisa, pero en la que, en el baño revelador, aparecían de manera igualmente asombrosa y maravillosa las imágenes que antes no eran visibles.

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

El olor era, pues, el baño revelador de la memoria, pero no solo el olor; también la música, y a veces bastaba con un sonido vago e indeterminado, la lluvia y el viento, un grito desde el exterior al atardecer, para llevarla inesperadamente a los abismos del pasado.

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

Qué maravilloso era esto; que las impresiones de su infancia más temprana fueran las que más perduraran en ella, las que más la conmovieran al recordarlas...

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

Todo de aquel tiempo inconsciente, cuando ni siquiera sabía que estaba escuchando y prestando atención, y sin embargo debía haber prestado más atención, escuchado más intensamente que nunca después, cuando los acontecimientos parecían más vívidos, más intensos, cuando ella escuchaba y observaba y disfrutaba conscientemente, y sin embargo solo habían dejado un recuerdo debilitado.

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

Y como siempre, sus pensamientos se perdían y se desviaban en esa maravilla general, en ese atractivo misterio que es la memoria, que supera la mortalidad y la fugacidad y parece burlarse de ellas, hasta que ya no pensaba en nada en absoluto, solo respiraba profunda y plenamente en el olor.

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

Mientras el viento agitaba los pesados cortinajes con su aliento y todo su ser parecía expandirse, esforzándose al máximo para abarcar toda la riqueza.

Er werd geklopt.

Alguien tocó a la puerta.

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

«Ahí está el doctor, señorita».

‘De dokter!’

«¡El doctor!»

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

Se levantó y dejó los jacintos, y el pasado se desprendió de ella.

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

El presente la apretaba con fuerza: tenía diecinueve años, vivía con extraños porque no había podido seguir viviendo en casa... había estado encerrada voluntariamente durante dos días, en desacuerdo con todos y consigo misma, enredada en disputas, como un pájaro en una jaula, y había huido hacia la soledad como un último refugio.

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

«¿Puede recibir al doctor, señorita?».

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

«No necesito al doctor, mi dolor de cabeza ha desaparecido», quiso decir, - cuando oyó a él y a Mary bajar de la habitación y su voz al pie de las escaleras y luego las dos voces, la parloteo agitada y ruidosa de Mary por encima del gruñido más profundo de él.

Als ze eens klagen durfde!

¡Si tan solo se atreviera a quejarse!

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

¡Quejarse de ella como de una niña en edad escolar frente a un hombre que no conoce y que ahora, quizás, esté sacudiendo la cabeza y sonriendo al hablar de ella con Mary.

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

Esa conversación debía terminar y terminar ya.

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

«Pregúntale al doctor si sube, Bartje».

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

Su voz sonaba autoritaria e impaciente, y la chica cerró la puerta; esperó respirando rápidamente, lista para la ira y la defensa.

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

En la mesa frente a ella veía las flores y las miró, y la idea la atrapó y la sorprendió, que solo necesitaba recogerlas, beber su perfume para volverse suave y dócil, para librarse de su pequeña ira y su pequeño orgullo, y encontrarse a sí misma más grande, más amplia, más libre, pero no quería, no podía.

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

El presente la atrapaba, la perseguía, mordiéndola con fuerza - no podía escapar de él.

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

De repente, los sonidos se callaron, oyó que subían las escaleras - abajo se cerró una puerta, Mary había entrado en la sala de estar.

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

Y mientras se preguntaba cómo sería el doctor y qué tipo de hombre podría ser, se dio cuenta con sorpresa de que no sabía qué decirle.

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

Después de todo, ella no estaba enferma - ¡y ni siquiera le había pedido que viniera!

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

Rápidamente se volvió hacia el espejo, sonrió brevemente y se peinó el cabello.

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

Si le decía la verdad - tal vez él la entendería - la calidez de esa esperanza la atravesó por un instante.

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

Se puso de pie junto a su silla cuando él entró. «No has venido aquí a propósito para verme a mí sola, ¿verdad?».

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

«Oh, no, la señora Rutgers me necesitaba. Una pequeñez, pero como ya estaba aquí, me pidió que... ¿Tienes dolor de cabeza desde hace varios días? ¿Has tomado la temperatura?».

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

Qué ridículo era todo. Estar enferma -, tomar la temperatura, una cara de preocupación obligatoria frente a ella. Si se lo contaba sin hacer un escándalo, tal vez no sonaría tan exagerado.

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

«No he tomado la temperatura, no estoy enferma, estoy aquí solo para... para descansar unos días».

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

«¿Y por qué no lo has dicho?».

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

Ella se calló, él se sentó y la miró sonriente, ella lo miró y también sonrió.

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

Tenía un rostro agradable, redondo y suave, ojos dulces, ojos de niño, debía tener unos treinta y cinco años.

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

Era diferente de los demás, - eso estaba perfectamente claro.

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

Era agradable tenerlo aquí inesperadamente y hablar un poco con él.

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

Sentía ganas de contarle muchas cosas, de contarle mucho de sí misma.

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

Él la encontraba agradable, se notaba en sus ojos -, ella también lo era, lo había visto en el espejo.

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

Como él la encontraba agradable, le resultaría fácil hablar con él.

Maar hij moest beginnen.

Pero él tenía que empezar.

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

Ella seguía apoyada contra la chimenea, medio de espaldas, él la miraba, ella lo notaba, en su mente contemplaba su propia figura, se preguntaba qué le parecería su vestido y el color de su piel.

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

«¿Por qué, entonces, fingiste que tenías dolor de cabeza, mintiendo?»

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

Ella se rió, su corazón se llenó de calor. Era extraño, hacía un momento había pensado que Mary hablaba de ella como una niña, ya le había dado ganas de reírse -, ahora que él le hablaba como a una niña, se sentía satisfecha y halagada. Se alejó de la chimenea y se sentó frente a él.

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

«Si quieres, te lo contaré todo, pero es una historia muy larga».

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

«Escucho». Se sentó erguido.

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

«Pero no es así. No es una historia corta. Quiero decir, hay muchas cosas relacionadas con ello».

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

«Pero en realidad, basta con decir que...».

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

«Soy difícil, impaciente e intolerante - me peleo con todo el mundo y no puedo soportar a las personas "simpáticas".»

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

«No llevo aquí ni tres meses y ya he hecho tres docenas de escenas».

Overigens komen die hier niet voor.

«Por cierto, estas cosas no suceden aquí».

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

«Todo el mundo aquí es tranquilo, educado y tiene buenos modales».

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

«Hasta la tercera y cuarta generación. Incluso con el buey, el burro y el extranjero».

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

«Siempre doy las respuestas equivocadas y hago siempre las cosas equivocadas de forma bonita y las cosas bonitas de forma equivocada».

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

Se interrumpió a sí misma y se rió: «Es una tontería, lo que estoy diciendo».

Nu bent u op de hoogte.’

«Ahora ya estás al tanto».

Hij lachte.

Él se rió.

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

«Te ríes de lo que digo. Bien, hoy soy magnánimo. ¿Sabes que de otra forma podría matar a alguien que se ríe de mí? Incluso por menos. El primer día en la mesa, quise matar a Rutgers con una cuchilla de frutas».

Hij lachte weer.

Él se rió de nuevo.

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

«Suena a locura, pero no lo era en absoluto».

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

«Vine aquí un miércoles, en febrero».

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

«Los miércoles aquí hay una reunión sobre el sufragio femenino. Allí abajo, en la sala moderna, en sillas prácticas alrededor de una mesa bien diseñada, se sientan todas las damas de alto rango, serias, nobles, hermosas, cultas e higiénicamente vestidas — y yo me permití decir cosas irrespetuosas a esas damas de alto rango, nobles, hermosas y simpáticas durante la comida de ese terrible día».

Ja, dat moet u niet onderschatten.

«Sí, no deberías subestimar eso».

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

«Mary tampoco lo hizo. Aún la veo, con su boca pícar y sus ojos redondos y vacíos — dime tú mismo; ¿no se parecen todas las defensoras del sufragio femenino entre sí, o es solo porque todas se visten exactamente igual?».

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

«Ya llevo mucho tiempo preocupándome por esto; ¡es un auténtico problema para mí!».

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

«Lo resolveremos más tarde. La señora Rutgers se dirigió a... orgullosa como un pavo, a pesar de su excesiva gordura, y comenzó a regañarme con su voz estridente. El señor Rutgers estaba comiendo gachas...».

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

Él se rió fuerte, ella lo miró indignada.

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

«Sí, no deberías enojarte. ¿Qué tienes en contra de las gachas?».

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

«Exactamente lo mismo que tengo en contra de las personas "simpáticas". Esas gachas debieron haberme dado una advertencia — pero no lo entendí y me opuse a ellas imprudentemente. Debería haber sentido que de un hombre que come gachas de la forma en que él lo hace, no se puede esperar nada bueno para una chica».

‘En wat hoopte u dan?’

«¿Y qué esperabas entonces?».

‘Dat hij mij helpen zou.

«Que él me ayudaría».

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

«Que él sentiría lo miserable y humillada que me sentía — aunque me comportaba bien, pero ardía como fuego — cuando Mary me regañó como a una niña pequeña, el primer día».

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

«Y habló de esas mujeres tontas con sus caras arrogantes como una excelente colección de mujeres, a las que yo, insignificante gusano, debía respetar — que él sería caballeroso, que habría dicho algo dulce, algo bueno o algo gracioso».

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

«Ese feo güey, ese pedante imbécil. ¿Ese es un hombre?».

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

Todavía lo oigo, con esa voz nasal, «bromas que no son apropiadas sobre mujeres de alto rango», o cuando estaba frente a su clase.

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

Él no me soporta y yo, oh, lo encuentro abominable.

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

Es lo opuesto a todo lo que imagino que debería ser un hombre».

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

«Y entonces quisiste atacarlo con un cuchillo de frutas».

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

«No deberías hablar tan a la ligera sobre la ira», dijo ella de pronto, con seriedad.

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

«Es mucho peor de lo que piensas — te convierte en una bestia, tu voz se vuelve áspera, tu cara se pone fea, quieres ver sangre, quieres estrangular».

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

Horas después de haber estado enojado, a veces todavía pienso en las cosas horribles que he dicho y deseado.

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

Es tan horrible y tan extraño...

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

«Perder la cabeza» es una hermosa expresión para ello.

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

Y cualquiera puede hacerme enojar, y todo, lo más insignificante, lo más tonto.

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

Hace poco, cuando estabas hablando con Mary.

Wat zei ze?

¿Qué dijo ella?

Had ze het over mij?

¿Habló de mí?

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

Exacto, eso lo sentí. ¿Y qué contó ella?».

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

«¡No sé si puedo contártelo!».

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

«¡Tampoco sé si tú puedes contármelo —pero tú se lo contarás a mí!».

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

«Ella no me pidió que guardara el secreto, y quizás sea mejor que tú lo sepas. Han escrito cosas sobre ti en tu casa». Ella saltó y lo miró fijamente.

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

«Han escrito cosas? ¿Quién ha escrito cosas? No Otto y Josefine. Otto no lo quería —y ahora Annie lo ha hecho de todos modos. Mi futura cuñada, ese ser egoísta del que mi hermano está enamorado. Y ¿qué, qué ha escrito?».

Ze was wit en trilde.

Ella estaba pálida y temblaba.

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

«Si al menos intentaras mantener la calma. Vamos». Se sentó.

‘Wat stond er in dien brief?’

«¿Qué decía la carta?».

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

«Cosas que ocurrieron el año pasado y el año anterior —y en las que tú estuviste implicado. Que tú...».

‘Dat ik...’

«Que yo...».

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

«Que tú saltaste por la ventana de una maestra de tu escuela».

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

Ella se puso roja de vergüenza y se tapó la cara con las manos, con la voz ahogada.

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

«Y Annie se lo va a contar a Mary, y Mary se lo va a contar a Herman y a Gerda y a Erik, y mañana Coba lo sabrá, y la semana que viene todas esas almas nobles, buenas y superiores lo sabrán tan bien como las almas nobles, buenas y superiores de allí —y podrán sacudir sus cabezas respetables y reírse de la niña loca o, tal vez, sentir lástima por ella».

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

¿Empiezas a comprender que los odio a todos?

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

¿Y tú lo sabías todo esto cuando subiste las escaleras hasta aquí?

Hij knikte van ja, ze vloog op.

Él asintió con la cabeza, y ella se lanzó sobre él.

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

«Mary te envió arriba para ver si yo también me había ahorcado», gritó fuera de sí.

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

«Seguramente creen que es una broma, una especie de capricho o pasión».

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

Como Pennewip, ya sabes: «Él hace esas cosas por diversión».

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

¿Tú también perteneces a esas almas heroicas que han declarado con tanta valentía que el suicidio es «una cobardía»?

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

Diles en mi nombre, si vuelves a oírlo, que deberían intentarlo alguna vez, desde una ventana o en el agua».

Ze ging weer stil zitten.

Ella volvió a sentarse en silencio.

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

«Ahora, por supuesto, también me consideras loco, al igual que el resto».

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

«Realmente no sé si debo decir «sí» o «no» para tranquilizarte. Eres como un barril de pólvora en este momento».

‘Als u alles wist.

«Si supieras todo».

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

¿Alguna vez has soñado que de repente te despiertas en un espacio confinado entre cuatro paredes, cuatro paredes estrechas y altas, sin ninguna salida?

Niet?

¿No?

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

Creo que provino de una novela extraña, en la que había algo sobre una monja que la habían enterrada de esa forma.

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

Sueño las cosas más disparatadas, no podría contártelas —y tú no me creerías».

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

«A veces siento que daría diez años de mi vida por saber lo que significan los sueños, y otros diez por saber lo que es la memoria».

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

«Estás desperdiciando tus años y pronto llegará tu fin —hay muchos más misterios que estos dos».

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

«Y si llegara a conocer esos misterios —todos—, por un solo instante —y luego morir—, ¿me lamentarías? ¿Es esto vida, lo que hacemos, siempre en la oscuridad, siempre a tientas?».

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

«Seguramente no piensas así siempre».

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

«Yo tampoco suelo pensar así —por eso es tan extraño».

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

«Si alguien me quiere, me ama y me entiende —o si siento que amo a la gente —no a la gente que conozco, sino a la gente que no conozco—, o si un amigo toca para mí la “Pequeña Noche” y después me dice que no puede tocar tan bien para nadie en el mundo...».

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

Se calló y se quedó sonriente, absorta en sus recuerdos.

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

«Me hablaste de un sueño y de cuatro paredes de mampostería».

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

«Ya no lo recuerdo», dijo suave y lentamente, «tengo miedo de exagerar demasiado. Quizá fue un caso muy trivial. ¿Te has arrodillado alguna vez ante alguien?».

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

Él sonrió y negó con la cabeza.

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

«Sé perfectamente lo ridículo que es. Tengo un sentido muy agudo de lo ridículo —sé perfectamente cuando hago algo ridículo, o cuando me pavoneo».

Maar toen was het niet belachelijk.

«Pero entonces no era ridículo».

Het werd het pas toen zij lachte.

«Sólo lo fue cuando ella se rió».

Voelt u wat ik bedoel?

¿Entiendes lo que quiero decir?

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

«Cuando ella se burló de ello, se volvió ridículo».

En ik zelf heelemaal.

«Y yo mismo me volví ridículo».

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

«Y todo lo que había dicho y hecho durante todos esos meses —los versos, las notas, esperar horas bajo la lluvia».

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

«No lo había sentido durante todos esos meses, ni sospechado nada —todos esos meses en que ella hacía un espectáculo de mí para los demás—, y cuando de pronto me di cuenta, como si un rayo me hubiera alcanzado en la cabeza —, y cuando mi «ideal» estaba allí, riéndose —riéndose como una dependienta de tienda—, eso fue despertar entre cuatro paredes de ladrillo y sin ninguna salida».

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

«Siento que… —ahora que lo digo, todo suena insípido y débil, quizás falso—, apenas me convence a mí mismo».

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

«Y entonces me pareció la única solución, la natural, la indicada».

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

«¿No es sorprendente que ahora, después de tan poco tiempo, apenas pueda volver a sentirlo?».

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

«La mayoría de la gente concluiría que tampoco era «real» en aquel entonces, pero yo sé mejor».

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

«Por supuesto. La tormenta pasa y, sin embargo, también fue «real» mientras duró».

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

«Me alegra que pienses así —, y que no me consideres superficial como a los demás».

‘Altijd de “anderen”!’

«¡Siempre los «otros»!».

Ze bloosde.

Ella se sonrojó.

‘U hebt gelijk.

«Tienes razón».

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

«Me importan más ellos, y sobre todo su opinión, de lo que reconozco».

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

«A veces —, y otras veces me siento tan seguro de mí mismo y tan orgulloso».

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

«En un momento soy completamente diferente al siguiente —, como si no fuera una sola persona, con un solo corazón y un solo par de ojos —, sino cien personas, con cien corazones y cien pares de ojos».

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

«Eso produce una sensación de confusión e inseguridad».

Hij antwoordde niet en peinsde even.

Él no respondió y reflexionó un momento.

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

«¿Cómo has venido aquí, precisamente aquí?».

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

«Por orden superior. Este compromiso se ha forjado en el cielo del sufragio femenino. Mary, mi anfitriona, y mi hermana Josefine, se conocen desde hace años —unidas por los lazos de la propaganda— y se simpatizan mutuamente. Y yo no tenía preferencia».

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

«¿Y a quién has conocido aquí? La hermana —¿cómo se llama? —, Gerda, por supuesto, pero sale mucho a visitar a otras personas. Eso es una pena para ti».

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

«Relativamente —, siempre me recuerda a mi propia crueldad despiadada».

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

«Porque apenas me atrevo a confesarlo, pero en mi corazón tampoco puedo colocar a la dulce y amada Gerda —, está tan dulcemente enamorada y tan llena de Erik, que en realidad debería haber estudiado matemáticas y ahora estudia derecho a regañadientes, porque espera suceder a un tío de su infancia en un banco o algo así».

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

«¿Y eso te parece tan terrible?», rió él.

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

«Pero, por supuesto, me parece terrible», dijo ella con un énfasis deliberadamente irritado, aunque no creía ni un instante en su fingida duda y sabía que él entendía su disgusto y que le atraía. «¿Quién no lo encontraría terrible?».

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

«Nunca me gustaría casarme con un hombre que hiciera algo que no le gustara y desperdiciara una hermosa carrera por «perspectivas»».

‘Meent u dat werkelijk?’

«¿De verdad crees eso?».

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

Se sonrojó, pero siguió mirándole.

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

«Sí —, lo creo de verdad», dijo ella seria y firme «y sé exactamente por qué lo preguntas. ¿Debería decirlo?».

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

«Si ambos lo sabemos. ¿Quién más está aquí?».

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

«La hermana del admirado, Coba, estudiante de medicina».

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

«Sí, la conozco —, es un poco pedante, ¿no?».

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

«Y tan fea —, y tan desagradable con ese bulto rígido y ese vello puntiagudo en su cuello».

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

«¿Incluso si estuviera destrozada?», bromeó él.

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

«Oh —, esa arrogancia por haberse tragado algunos libros y haber desmontado a un muerto. Pueden decir lo que quieran, pero las chicas hacen mucho más alboroto con sus estudios que los chicos».

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

«Sí», rió él, «eso puede ser cierto. Se vuelven un poco demasiado pesadas, ¿no? La erudición les hace perder un poco la cabeza. Pero tú también vas a estudiar, ¿no?».

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

«Clásicos —, sí, si puedo llegar a hacerlo».

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

«Por ahora, estoy estudiando para mi examen estatal —, y quizás luego elija algo diferente».

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

«También he pensado en Derecho —, ser abogado sería maravilloso —, pero me desaconsejaron hacerlo precisamente porque me parecía demasiado atractivo».

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

«Ahí es donde estoy de acuerdo —, con esa objeción».

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

«Por cierto, haré todo lo posible para no volverme demasiado pesada».

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

«¿Vas a quedarte aquí mucho tiempo?», sonrió él después, «en el exilio voluntario, quiero decir».

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

«No sé», dijo ella sonrojada, «en realidad, me siento mucho más tolerante y indulgente ahora que hace una hora».

Buitensporig zachtzinnig.

«Excesivamente indulgente».

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

«Las cosas han perdido su peor horror —, ahora que he podido decirlas».

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

«¿No crees que los javaneses llegan a la “amok” porque son tan reservados?».

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

«Yo también lo pensaba antes —, a veces siento algo en mí, como si yo también hiciera una “amok” si nunca pudiera desahogarme».

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

«Pero ahora», también con la intención de decirle algo amable y complacerlo, dijo con calidez, «ahora estoy agradecida, porque he podido hablar contigo, y si tú lo pides».

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

«Iré con los demás y esta tarde me sentaré a la mesa como un modelo de indulgencia —, comeré arroz con leche, hablaré con interés y apreciación sobre la diadema de Mary y leeré el “Maandblad” —, hasta la medianoche».

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

«¿De verdad he merecido tanto?», preguntó él sonriente, pero de pronto tímido y retraído. La expresión alegre y complaciente se desvaneció de su rostro, no encontró respuesta; en silencio, se levantó y cogió su sombrero.

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

«Vendré a ver a la señora Rutgers dentro de unos días».

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

Lo dijo de manera muy amable, pero muy formal, parecía tan similar a anunciar una visita del médico, que el «con mucho gusto» no salió de sus labios.

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

Hubiera parecido impertinente e indiscreto presentarse a sí mismo como el objetivo de su visita.

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

Ella lo observó desde la ventana, pero él no se volvió. Se sonrojó de vergüenza, porque ella lo había esperado y ahora él no lo había hecho —; de pronto, se cansó de estar a solas consigo misma y bajó.