Welk een onbedachtzaame eisch, Vriendin! -

¡Qué petición tan desconsiderada, amiga! -

Hoe!

¡Cómo!

mijne julia in 't openbaar verschijnen?

¿Que mi Julia aparezca en público?

en gij - gij, die alles op mij vermoogt - dit van mij vorderen? -

Y tú - tú, que esperas todo de mí - ¿exigir esto de mí? -

Waarlijk, dit heet een misbruik van zijne magt te maken.

Verdaderamente, esto se llama abusar de su poder.

Bedenk toch een oogenblik wat mij aanleiding gegeven heeft om deeze weinige bladen te vervaardigen, en beslis zelve of er toen het doelwit bij kon zijn van ze ooit gemeen te maken? -

Reflexiona un momento sobre lo que me llevó a escribir estas pocas páginas, y decide tú mismo si en aquel entonces podría haber sido el objetivo de que alguna vez se las considerara ofensivas. -

Gij herinnert u ligt nog de dichterlijke partij, die gij, voor twee jaaren, aan eenige uwer beste Vrienden en Vriendinnen op uw vermaaklijk Landgoed gaaft? -

¿Recuerdas aún la fiesta poética que, hace dos años, ofreciste a algunos de tus mejores amigos y amigas en tu agradable finca? -

De vermoeiende hette van dien dag deed u, die altijd op het genoegen van anderen bedacht zijt, op eene wijze, die men geen' wederstand kan bieden, aanhouden om er den nacht bij te voegen.

El agotador calor de aquel día te hizo, a ti, que siempre estás pendiente del placer de los demás, permanecer de una manera irresistible para pasar la noche allí.

Nooit zal ik dien verrukkelijken nacht vergeten!

¡Nunca olvidaré aquella noche tan encantadora!

Hij was de schoonste, dien ik immer zag. -

Fue la más hermosa que jamás vi. -

Nog kan ik mij verbeelden in uw donker Prieel aan den oever van den Rhijn te zitten, en deezen stroom door de maan bij streeken verlicht te zien.

Todavía puedo imaginarme sentado en tu oscuro cenador a orillas del Rin, y ver este río iluminado por la luz de la luna.

Geen blaadje verroerde zich. -

Ninguna hoja se movía. -

't Is in zulke oogen-blikken, dat het hart zich, onder 't genot der strelendste kalmte, vertedert. -

Es en estos momentos que el corazón se conmueve, disfrutando de la más dulce tranquilidad. -

Wij kwamen in een vriendlijk verschil over de Liefde.

Tuvimos una amistosa discusión sobre el amor.

Ik had bijna elk tegen mij - Gij alleen, bevallige Sophie! koost mijne zijde.

Casi todos estaban en mi contra - ¡Tú sola, encantadora Sophie, estabas de mi parte!

Aan welken kant zich de waarheid ook bevond, dit is zeker, wij dachten meer verheven over de Liefde, dan onze tegenstrevers.

Fuera cual fuera la verdad, lo cierto es que pensamos de manera más elevada sobre el amor que nuestros detractores.

Ons gesprek liep ten einde en gij vorderde toen van mij, dat ik mijne gedachten omtrent de Liefde in een tafreel van twee gevoelige harten ontwikkelen zou. -

Nuestra conversación terminó y tú me pediste que desarrollara mis pensamientos sobre el amor en una escena de dos corazones sensibles. -

Ben ik geschikt om u iets te weigeren? -

¿Acaso soy capaz de negarte algo? -

Mijne julia ontving haar aanwezen, en naauwlijks heb ik aan uwen eersten eisch voldaan, of gij voegt er eenen tweeden, die veel zwaarer is, bij - Gij wilt dat julia in het licht trede.

Mi Julia aceptó tu invitación, y apenas había satisfecho tu primera exigencia cuando agregaste una segunda, mucho más onerosa - ¡Quieres que Julia salga a la luz pública!

Begrijp toch wat ik wage met u te gehoorzamen! -

¡Comprende, por favor, lo que me atrevo a hacer para obedecerte! -

Aan wie zal mijn Schilderij behagen? -

¿A quién agradará mi pintura? -

Aan Sophie? ja!

¿A Sophie? ¡Sí!

en aan die weinigen, die haar gelijken, die zulk een schoon, gevoelig, hart in haaren boezem dragen.

y a esos pocos que se le parecen, que llevan un corazón tan hermoso y sensible en su pecho.

Ach!

¡Ay!

ik gevoel het al te wel, mijne julia is niet voor de achtiende eeuw geschikt.

¡Siento muy bien que mi Julia no es adecuada para el siglo XVIII.

Een eenvouwdig tafreel van twee tedere harten, die oprecht beminnen, zo als onze Voorouders, waar van wij de eigenschappen zo zeer beginnen te haten, mooglijk voor eenige honderd jaaren bemind hebben, zie daar mijne geheele julia!

Una sencilla escena de dos corazones tiernos que se aman sinceramente, como lo hicieron nuestros antepasados, cuyas virtudes comenzamos a detestar tanto, podría haber sido amada por algunos cientos de años; ahí tienes toda mi Julia!

Geen verleidende Gebeurtenissen, geen onverwachte toevallen - geen enkel bekoorlijk Nietje zelfs! - verzekert mij van de goedkeuring van 't gemeen.

Ningún acontecimiento seductor, ningún imprevisto - ¡ni siquiera ningún detalle encantador! - me asegura la aprobación de la gente común.

Voeg hier bij, dat ik eene Liefde predike, die zonder de deugd niet bestaat. -

Añade a esto que predico un amor que no puede existir sin la virtud. -

Ach!

¡Ay!

dit laatste bederft alles! - Men zal lagchen en het zal met mij gedaan zijn. -

¡Esto último lo arruina todo! - La gente se reirá y habrá terminado para mí. -

Nu, Vriendin!

¡Ahora, amiga!

wat zegt gij? -

¿Qué dices? -

Gij begrijpt dit alles en echter volhardt gij bij uwen eisch. -

Tú entiendes todo esto y, sin embargo, persistes en tu exigencia. -

Welaan!

¡Muy bien!

ik zal gehoorzamen.

Voy a obedecer.

Ten minsten - en dit alleen is toejuiching genoeg - ten minsten zal Sophie mij met haare goedkeuring belonen, en elk, die gelukkig genoeg is van haar te kennen, zal overtuigd zijn, dat mijne julia geen wezen van verbeelding is. - -

Al menos —y esto por sí solo es suficiente elogio—, al menos Sophie me recompensará con su aprobación, y cualquiera que tenga la suerte de conocerla, estará convencido de que mi Julia no es un ser de la imaginación. - -