Όταν κατάλαβε ο γερο-Βασιλιάς Συνετός πως μετρήθηκαν πια οι μέρες του, φώναξε το γιο του, το νέο Αστόχαστο, και του είπε:

Kad je stari kralj Sinodos shvatio da mu ostaje još malo dana, pozvao je svog sina, mladog Astokhota, i rekao mu:

- Φθάνουν, γιε μου, τα παιχνίδια και οι διασκεδάσεις. Ήλθε η ώρα να παντρευθείς και να πάρεις στα χέρια σου την κυβέρνηση του Κράτους. Εγώ έφαγα το ψωμί μου. Εσύ κοίταξε να κυβερνήσεις σαν καλός βασιλιάς.

- Igre i zabave dovoljno su, sine. Vrijeme je da se oženiš i preuzmeš vladavinu nad državom. Ja sam ispunio svoju ulogu. Sada ti trebaš vladavati kao dobar kralj.

Κι έστειλε τον αρχικαγκελάριό του στο γειτονικό βασίλειο, να ζητήσει την όμορφη Βασιλοπούλα Παλάβω, για τον Αστόχαστο, το γιο του Συνετού Α', Βασιλιά των Μοιρολατρών.

I poslao je svog glavnog ministra u susjedno kraljevstvo kako bi zatražio ruku lijepe kraljice Palave za Astokhota, sina kralja Sinodosa I., kralja fatalista.

Έγινε ο γάμος με χαρές και ξεφαντώματα, και λίγες μέρες αργότερα, αφού ευλόγησε τα παιδιά του, ο γερο-Συνετός τους άφησε χρόνια, και ο Αστόχαστος στέφθηκε Βασιλιάς.

Vjenčanje je održano uz veliku svečanost, a nekoliko dana kasnije, nakon što je blagoslovio svoju djecu, stari kralj Sinodos umro je, a Astokhoto je okrunjen kao kralj.

Όλα φαίνουνταν ρόδινα και ζηλευτά για το νέο ζευγάρι.

Sve je činilo da je novi par sretan i začuđujući.

Τα φλουριά ξεχειλούσαν από τα σεντούκια του γερο-Συνετού· κάστρα γερά και γεμάτα στρατιώτες τειχογύριζαν το βασίλειο· το λαμπρό παλάτι, χτισμένο ψηλά σ' ένα κατάφυτο βουνό, δέσποζε τη χώρα όπου ζούσαν με άνεση οι πολίτες· δρόμοι φαρδείς και καλοστρωμένοι ένωναν το βασίλειο των Μοιρολατρών με όλα τα γειτονικά βασίλεια.

Stari kralj Sinodos imao je mnogo bogatstva; snažni dvorci i dobro opremljene vojske štitile su kraljevstvo; sjajna palača na brdu bila je središte države u kojoj su građani živjeli u blagostanju; a široki i dobro izgrađeni putovi povezivali su kraljevstvo fatalista sa susjednim kraljevstvima.

Παντού χαρά και καλοπέραση.

Posvuda je bila sreća i dobrobit.

Και όπου γύριζε το μάτι του ο νέος βασιλιάς, από πάνω από τον ψηλό πύργο του παλατιού του, έβλεπε απέραντα χωράφια σπαρμένα, ρεματιές και λαγκάδια κατάφυτα, χώρες και χωριά με παστρικά όμορφα σπιτάκια, βουνά δασωμένα και λιβάδια καταπράσινα.

I gdje god mladi kralj pogledao sa svoje visoke palačne kule, vidio je prostrane sjetve, bujne doline i potoke, gradove i sela s lijepim kućicama, šumovite planine i zelena livada.

Αμέτρητες αγελάδες έβοσκαν συντροφικά με κοπάδια αρνιά και κατσίκες.

Brojne krave paste na pašnjacima zajedno s jatima ovaca i koza.

Και σα μερμήγκια δούλευαν οι χωρικοί τη γη, άρμεγαν τις αγελάδες, κούρευαν τα πρόβατα και μετέφερναν γεννήματα και καρπούς στη χώρα, όπου τα πουλούσαν.

A seljani su poput mrava radili na zemlji, mahali krave, osecali ovce i prenosili usjeve i voće u grad, gdje su ih prodavali.

Πέρασαν χρόνια πολλά.

Prošlo je mnogo godina.

Ο καιρός, που άσπρισε και μάδησε τα μαλλιά του Αστόχαστου και μάρανε την ομορφιά της Παλάβως, άλλαξε και την όψη ολόκληρου του βασιλείου των Μοιρολατρών.

Vrijeme, koje je izbjeljivalo i sivjelo kosu Astokhota i oslabavalo ljepotu Palave, promijenilo je i izgled cijelog kraljevstva fatalista.

Παντού ερημιά. Πεδιάδες απέραντες, γυμνές, ακαλλιέργητες, απλώνουνταν ως τα σύνορα του βασιλείου, και μονάχα μερικές ερειπωμένες πέτρες μαρτυρούσαν ακόμα τα μέρη όπου άλλοτε έστεκαν, υπερήφανα και απειλητικά, τα φοβερά κάστρα του Συνετού Α'.

Posvuda je bila pustoš. Prostrane, golije, nekultivirane nizine protežu se do granica kraljevstva, a samo nekoliko ruševina svjedoči o mjestima na kojima su se nekoć ponosno i zastrašujuće nalazili dvorci prvog Sinoda.

Πού και πού, κανένα γκρεμισμένο παλιόσπιτο ξεχώριζε στη μονοτονία της έρημης πεδιάδας. Τ' αγριόχορτα και οι πέτρες σκέπαζαν τους λόφους, οι δρόμοι, παρατημένοι, χάνουνταν κάτω από τ' αγκάθια που ελεύθερα άπλωναν τα πυκνά τους κλωνάρια.

Iznad toga, nekoliko starih ruševina kuća istica se u monotonosti puste nizine. Divlje trave i kameni prekrivaju brda, a ceste, napuštene, gube se ispod bodljikavog grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo grlo

Και σφυρίζοντας ανάμεσα στις πέτρες και τους βράχους, ο άνεμος μοιρολογούσε το ρήμαγμα του τόπου.

到处都是欢乐和幸福。 无论新国王从他的高塔上看向何处，他都能看到广袤的田野、郁郁葱葱的山谷、村庄和城镇，那里有整洁美丽的小房子，还有绿树成荫的山丘和青翠的草地。 无数的牛群与羊群和山羊一起吃草。 农民们像蚂蚁一样在田里劳作，挤奶，剪羊毛，把庄稼和水果运到市场上出售。 许多年过去了。 时间使阿斯托科特的头发变白，帕拉沃斯的美丽也消逝了，整个命运多舛的王国也变了样。 到处都是荒凉。广袤无垠、光秃秃、毫无生机的大平原一直延伸到王国的边界，只有几处废墟还留存着昔日宏伟城堡的

Μόνο τα πυκνά δάση έμεναν στη θέση τους, ξεχασμένα και αδούλευτα, κρύβοντας κάτω από το φουντωμένο τους φύλλωμα ολόκληρον κόσμο πεταλούδες, μαμούνια και μέλισσες, που χαίρουνταν ανενόχλητα τα μυρωδάτα αγριολούλουδα.

< 无论新国王从他的高塔上看向何处，他都能看到广阔的田野、郁郁葱葱的山谷、村庄和城镇，那里有整洁美丽的小房子，还有绿树成荫的山丘和青翠的草地。 无数的牛群与羊群和山羊一起吃草。 农民们像蚂蚁一样在田里劳作，挤奶，剪羊毛，把庄稼和水果运到市场上出售。 许多年过去了。 时间使阿斯托科特的头发变白，帕拉沃斯的美丽也消逝了，整个命运多舛的王国也变了样。

Πλήθος αγριοφραουλιές άνθιζαν και καρποφορούσαν αδελφικά με τις βατομουριές, και οι καρποί τους σάπιζαν κι έπεφταν στο χώμα άχρηστοι.

到处都是荒凉。广袤无垠、光秃秃、毫无生机的大平原一直延伸到王国的边界，只有几处废墟还留存着昔日宏伟城堡的遗迹。 偶尔，一座破败的古老房屋会从荒凉的平原上突显出来，提醒人们这里曾有过辉煌的城堡。 风在石头和岩石之间呼啸着，哀叹着这片土地的荒凉。 只有茂密的森林还留在原地，被遗忘且未被开发，浓密的树冠下隐藏着一个完整的世界，里面有蝴蝶、蚊子和蜜蜂，它们在芬芳的野花中尽情享受。 许多野生水果树与葡萄树兄弟般地生长在一起，它们的果实腐烂后掉落在地上，无人问津。 许多野生草莓与葡萄树兄弟般地生长在一起，它们的果实腐烂后掉落在地上，无人问津。

Τα μονοπάτια, που περνούσαν άλλοτε ανάμεσα στα δέντρα, είχαν σβήσει και αυτά από τον καιρό που είχε να τα πατήσει ανθρώπινο πόδι.

那些曾经穿过树林的小径也被时间抹去了。

Και τα δέντρα και τα χαμόδεντρα τόσο είχαν ξεχάσει την ανθρώπινη μορφή, που όλα ταράχθηκαν, και τρόμαξαν, και ανατρίχιασαν, και σείστηκαν, και μουρμούρισαν αναμεταξύ τους φοβισμένα,

树木和灌木丛也忘记了人类的模样，它们都震惊了，害怕了，颤抖着，在彼此之间发出惊恐的低语。

όταν μια μέρα είδαν ένα νέο αγόρι με βαθιά ονειροφορτωμένα καστανά μάτια, που περπατούσε κάτω από το φύλλωμα τους σταματώντας σε κάθε βήμα, για να κοιτάξει πότε ένα λουλούδι, πότε ένα ζωύφιο, με θαυμασμό κι έκπληξη, σα να τα έβλεπε πρώτη φορά.

有一天，当一个有着深邃棕色眼睛的梦想家般的年轻人走在它们的树冠下时，它们都震惊了。他每走一步都会停下来，看看一朵花，看看一只昆虫，带着惊奇和赞赏，仿佛这是他第一次看到它们。

- Τι πράμα να είναι άραγε τούτο που διαβαίνει; ρώτησε φοβισμένος ένας σκοίνος, συμμαζεύοντας τα φυλλαράκια του από φόβο μην τον δει το αγόρι.

- 天哪，这是什么东西？一个灌木丛害怕地问道，同时把它的叶子收了起来，生怕被男孩看到。

- Ποιος το ξέρει! αποκρίθηκε το πεύκο. Ίσως κανένα άλλο είδος ελάφι;

- 谁知道呢？松树回答道。也许是某种鹿？

Μια λεύκα, που έστεκε εκεί κοντά, έσκυψε το υπερήφανο κεφάλι της να δει το διαβάτη.

附近的一棵白杨树低下了它骄傲的头，看看这个过路人。

- Ελάφι; είπε μ' ένα ξεκάρδισμα που αναποδογύρισε όλα της τα φυλλαράκια, και μια στιγμή από πράσινη την έκανε ασημένια. Ονειρεύεσαι, παιδί μου! Μα το ελάφι έχει τέσσερα πόδια, και τούτο έχει μόνο δυο!

- 鹿？它嘲笑道，把它的叶子翻了个遍，瞬间从绿色变成了银色。你在做梦，孩子！但鹿有四条腿，而这个只有两条！

- Μα λοιπόν τι ζώο είναι; ρώτησε ανήσυχα μια βατομουριά. Είναι άραγε κακό; Μη μου φάγει το καινούριο φόρεμα μου, και με βρει γυμνή το καλοκαίρι σαν έλθει;

- 那么它到底是什么动物呢？灌木丛焦急地问道。它危险吗？它会不会吃掉我的新衣服，让我夏天光着身子？

- Μη ζαλίζεστε, παιδιά μου, είπε ο γερο-πλάτανος, δεν είναι ζώο αυτό και δεν τρώγει φύλλα.

- 别担心了，孩子们，"老橄榄树说，"这不是动物，它不吃树叶。"

Είναι χρόνια πολλά που δεν πέρασε τέτοιο πράμα από δω.

已经很多年没有这样的事情发生了。

Μα θυμούμαι έναν καιρό, που το δάσος μας γέμιζε από όμοιους του.

但我记得曾经，我们的森林里到处都是这样的生物。

Ήταν τα καλά εκείνα χρόνια, όταν μάζευαν οι άνθρωποι το μέλι της μέλισσας, και της φραουλιάς τη φράουλα, και τα βατόμουρα, και τα ώριμα κούμαρα.

那些美好的年份，人们采集蜂蜜、草莓、蓝莓和成熟的橄榄。

- Τι; φώναξε η αγριοφραουλιά, μαζεμένη στα πόδια του πλάτανου.

- 什么？灌木丛在橄榄树脚下喊道。

Τι λές, παππού; Μην είναι άνθρωπος;

你说什么，老头？它不是人吗？

- Βέβαια είναι άνθρωπος, αποκρίθηκε ο γερο-πλάτανος.

- 当然是人，"老橄榄树回答道。"

Και η λεύκα μουρμούρισε:

杨树低声说：

- Μα βέβαια, άνθρωπος είναι! Θυμούμαι να είδα τέτοιους στα νιάτα μου.

- 当然是人！我记得年轻时见过这样的人。

Ο σκοίνος, περίεργος, άπλωσε τα κλαδιά του να τον δει από πιο κοντά.

好奇的扫帚伸出枝条，想仔细看看。

- Άνθρωπος; είπε η ακατάδεκτη βαλανιδιά. Τι θέλει στο βασίλειο μας;

- 人？"不友好的橡树说，"他来我们王国干什么？"

Και όλα μαζί τα δέντρα έσκυψαν να δουν τον «άνθρωπο» που διάβαινε.

所有的树都弯下腰，看着这个路过的人。

Ήταν λιγνό αγόρι ως δεκάξι χρονών. Τα χρυσοκέντητα βελουδένια ρούχα του, λιωμένα στους αγκωνές και στα γόνατα, είχαν μικρέψει και σχιστεί, και οι χρυσές κορδέλες που βαστούσαν τα πέδιλα στα γυμνά του πόδια ήταν κατακομμένες και ξαναδεμένες με χοντροκοπιούς κόμπους.

这是个十六岁的瘦弱男孩。他那件金线刺绣的天鹅绒衣服，袖子和裤脚都磨损了，还裂开了。系在光脚上的金色丝带也断了，用粗糙的结重新系上了。

Ξαπλώθηκε στη ρίζα του γερο-πλάτανου, είδε κοντά του τη φραουλιά φορτωμένη κατακόκκινες φράουλες, τις έκοψε και τις έφαγε. Ύστερα δίπλωσε τα χέρια του αποκάτω από το κεφάλι του και αποκοιμήθηκε.

他躺在老橄榄树的根部，看到附近长着结满红草莓的草莓丛，便摘下来吃了。之后，他把手臂搭在头上，睡着了。

Κοιμήθηκε τόσο βαθιά που δεν άκουσε τα ψιθυρίσματα των δέντρων, ούτε το μουρμούρισμα του ρυακιού που έτρεχε πέρα, ούτε το σφύριγμα του κότσυφα που, πηδώντας από κλαδί σε κλαδί, διηγούνταν στα δέντρα ένα σωρό παράξενες ιστορίες.

他睡得太沉了，没有听到树木的低语，没有听到溪流的潺潺声，也没有听到知更鸟从一根树枝跳到另一根树枝，向树木讲述各种奇怪的故事。

- Ο γιος του Βασιλιά! αναφώνησε ο γερο-πλάτανος. Πώς να το πιστέψω, βλέποντας τα γυμνά του πόδια και τα λιωμένα του ρούχα;

- “是国王的儿子！”老橄榄树惊呼道，“但看他那光脚和破烂的衣服，我怎么能相信呢？”

- Να το πιστέψεις! αποκρίθηκε ο κότσυφας. Άκουσε με μένα, που πάγω κι έρχομαι στα παράθυρα του παλατιού και βλέπω τι γίνεται μέσα.

- “当然是！”知更鸟回答，“听我说，我经常在宫殿的窗口飞来飞去，知道里面发生了什么事。”

- Μα γιατί δεν αλλάζει ρούχα; ρώτησε το πεύκο σκανδαλισμένο.

- “那他为什么不换衣服呢？”惊讶的松树问道。

- Γιατί δεν έχει άλλα, αποκρίθηκε ο κότσυφας.

- “因为他没有别的衣服了。”知更鸟回答。

- Πώς! Ο γιος του Βασιλιά; αναφώνησε το θυμάρι, προσφέροντας τ' ανθισμένα του λουλουδάκια στη μέλισσα που βούιζε, γυρεύοντας μέρος ν' ακουμπήσει για να ρουφήξει το μέλι τους.

- “什么！国王的儿子？”百里香惊呼道，把它盛开的小花献给蜜蜂，蜜蜂嗡嗡着寻找可以停歇的地方，吸食花蜜。

- Μα τι θαρρείς; σφύριξε ο κότσυφας. Μήπως νομίζεις πως ο

- “你怎么会这么想呢？”知更鸟吹着口哨说，“你以为他是国王的儿子吗？”

Βασιλιάς έχει τίποτα περισσότερο από τον τσοπάνη ή το βαρκάρη;

- “那他和牧羊人或船夫有什么区别呢？”

- Λες παράξενα πράματα! μουρμούρισε ο σκοίνος που δεν πείθουνταν.

- “你说得太奇怪了！”不服气的扫帚嘟囔道。

- Πίστεψε τον όμως, είπε η μέλισσα, φτερουγίζοντας γύρω του, αλήθεια σου λέγει. Ο Βασιλιάς φορεί και αυτός τέτοια ρούχα. Μ' αν δεις τις Βασιλοπούλες, τότε θα φρίξεις!

- “但你要相信他的话！”蜜蜂说着，围着他飞来飞去，“他说的是真的。国王也穿这样的衣服。要是你看到国王的女儿们，你会大吃一惊的！”

- Γιατί; ρώτησε η φραουλιά.

- “为什么？”草莓问道。

Ο κότσυφας πήδηξε κοντά της και ψιθύρισε:

知更鸟跳到她身边，低声说道：

- Γιατί κάτω από τα ρούχα τους δεν έχουν ούτε ποκάμισο!

- “因为他们衣服下面连衬衫都没有！”

Και ξεκαρδίστηκε στα γέλια χωρίς να προσέξει πως βρίσκουνταν κοντά στο αυτί του αγοριού.

然后他放声大笑，完全没有注意到自己离男孩的耳朵很近。

Ξύπνησε το Βασιλόπουλο και τινάχτηκε ξαφνισμένο.

国王的儿子被吵醒了，吓了一跳。

Τρόμαξε ο κότσυφας και πέταξε μακριά, και η μέλισσα κρύφθηκε ανάμεσα στα φύλλα του σκοίνου, ενώ τα δέντρα σήκωναν ψηλά το κεφάλι τους κι έκαναν τον ανήξερο, τάχα πως δεν παρατήρησαν τίποτα.

知更鸟吓坏了，飞走了。蜜蜂躲在扫帚的叶子之间，而树木则高高地昂起头来，假装什么也没注意到。

Είχε βραδιάσει. Σηκώθηκε το Βασιλόπουλο και πήρε πάλι το δρόμο του. Βγήκε από το δάσος, πέρασε τον κατάξερο κάμπο, και τραβώντας κατά το παλάτι, με γοργά βήματα ανέβηκε στο βουνό, σκαρφαλώνοντας ανάμεσα στους βράχους και στα χώματα σαν κατσίκι.

夜幕降临了。国王的儿子站起来，继续他的旅程。他走出森林，穿过干涸的平原，向宫殿走去。他快速地爬上山，敏捷地穿梭在岩石和泥土之间，像只山羊一样灵活自如。