Όταν κατάλαβε ο γερο-Βασιλιάς Συνετός πως μετρήθηκαν πια οι μέρες του, φώναξε το γιο του, το νέο Αστόχαστο, και του είπε:

Ketika Raja Synetos yang tua menyadari bahwa hari-harinya sudah terhitung, dia memanggil anaknya, Astokhitos yang muda, dan berkata kepadanya:

- Φθάνουν, γιε μου, τα παιχνίδια και οι διασκεδάσεις. Ήλθε η ώρα να παντρευθείς και να πάρεις στα χέρια σου την κυβέρνηση του Κράτους. Εγώ έφαγα το ψωμί μου. Εσύ κοίταξε να κυβερνήσεις σαν καλός βασιλιάς.

- Permainan dan kesenangan sudah berakhir, nak. Inilah saatnya kamu menikah dan mengambil alih pemerintahan negara. Aku sudah menyelesaikan tugasku. Kamu harus memerintah sebagai raja yang baik.

Κι έστειλε τον αρχικαγκελάριό του στο γειτονικό βασίλειο, να ζητήσει την όμορφη Βασιλοπούλα Παλάβω, για τον Αστόχαστο, το γιο του Συνετού Α', Βασιλιά των Μοιρολατρών.

Dan dia mengirim kanselirnya ke kerajaan tetangga untuk meminta Putri Palave yang cantik untuk Astokhitos, anak Raja Synetos I, Raja Mirolatr.

Έγινε ο γάμος με χαρές και ξεφαντώματα, και λίγες μέρες αργότερα, αφού ευλόγησε τα παιδιά του, ο γερο-Συνετός τους άφησε χρόνια, και ο Αστόχαστος στέφθηκε Βασιλιάς.

Pernikahan itu diadakan dengan penuh sukacita dan kemeriahan, dan beberapa hari kemudian, setelah memberkati anak-anaknya, Raja Synetos yang tua meninggal dunia, dan Astokhitos dinobatkan sebagai raja.

Όλα φαίνουνταν ρόδινα και ζηλευτά για το νέο ζευγάρι.

Semuanya tampak indah dan membuat iri bagi pasangan muda itu.

Τα φλουριά ξεχειλούσαν από τα σεντούκια του γερο-Συνετού· κάστρα γερά και γεμάτα στρατιώτες τειχογύριζαν το βασίλειο· το λαμπρό παλάτι, χτισμένο ψηλά σ' ένα κατάφυτο βουνό, δέσποζε τη χώρα όπου ζούσαν με άνεση οι πολίτες· δρόμοι φαρδείς και καλοστρωμένοι ένωναν το βασίλειο των Μοιρολατρών με όλα τα γειτονικά βασίλεια.

Kotak-kotak Raja Synetos yang tua dipenuhi dengan harta; kastil-kastil yang kuat dan penuh tentara mengelilingi kerajaan; istana yang megah, dibangun di atas gunung yang rimbun, mendominasi tanah tempat warga hidup dengan nyaman; jalan-jalan yang luas dan mulus menghubungkan Kerajaan Mirolatr dengan semua kerajaan tetangga.

Παντού χαρά και καλοπέραση.

Di mana-mana terlihat kegembiraan dan kemakmuran.

Και όπου γύριζε το μάτι του ο νέος βασιλιάς, από πάνω από τον ψηλό πύργο του παλατιού του, έβλεπε απέραντα χωράφια σπαρμένα, ρεματιές και λαγκάδια κατάφυτα, χώρες και χωριά με παστρικά όμορφα σπιτάκια, βουνά δασωμένα και λιβάδια καταπράσινα.

Dan di mana pun raja muda itu melihat, dari atas menara istananya yang tinggi, dia melihat ladang yang luas yang ditanami, lembah dan celah yang rimbun, kota dan desa dengan rumah-rumah kecil yang rapi, gunung-gunung berhutan, dan padang rumput yang hijau.

Αμέτρητες αγελάδες έβοσκαν συντροφικά με κοπάδια αρνιά και κατσίκες.

Banyak sapi sedang merumput bersama kawanan domba dan kambing.

Και σα μερμήγκια δούλευαν οι χωρικοί τη γη, άρμεγαν τις αγελάδες, κούρευαν τα πρόβατα και μετέφερναν γεννήματα και καρπούς στη χώρα, όπου τα πουλούσαν.

Dan seperti semut, para petani bekerja di tanah, memerah sapi, memotong domba, dan mengangkut hasil dan buah-buahan ke negara, di mana mereka menjualnya.

Πέρασαν χρόνια πολλά.

Bertahun-tahun berlalu.

Ο καιρός, που άσπρισε και μάδησε τα μαλλιά του Αστόχαστου και μάρανε την ομορφιά της Παλάβως, άλλαξε και την όψη ολόκληρου του βασιλείου των Μοιρολατρών.

Waktu, yang memutihkan dan memutihkan rambut Astokhitos dan merusak keindahan Palavos, juga mengubah penampilan seluruh Kerajaan Mirolatr.

Παντού ερημιά. Πεδιάδες απέραντες, γυμνές, ακαλλιέργητες, απλώνουνταν ως τα σύνορα του βασιλείου, και μονάχα μερικές ερειπωμένες πέτρες μαρτυρούσαν ακόμα τα μέρη όπου άλλοτε έστεκαν, υπερήφανα και απειλητικά, τα φοβερά κάστρα του Συνετού Α'.

Di mana-mana terlihat kesunyian. Dataran yang luas, kosong, dan tidak tergarap, membentang sampai perbatasan kerajaan, dan hanya beberapa batu reruntuhan yang masih menunjukkan tempat di mana kastil-kastil Raja Synetos I yang mengagumkan dan mengancam pernah berdiri dengan bangga dan menakutkan.

Πού και πού, κανένα γκρεμισμένο παλιόσπιτο ξεχώριζε στη μονοτονία της έρημης πεδιάδας. Τ' αγριόχορτα και οι πέτρες σκέπαζαν τους λόφους, οι δρόμοι, παρατημένοι, χάνουνταν κάτω από τ' αγκάθια που ελεύθερα άπλωναν τα πυκνά τους κλωνάρια.

Di sana-sini, beberapa rumah tua yang hancur menonjol di monotonnya dataran terpencil. Rumput liar dan batu menutupi bukit-bukit, jalan-jalan, yang ditinggalkan, hilang di bawah duri yang dengan bebas menyebarkan cabang-cabangnya yang lebat.

Και σφυρίζοντας ανάμεσα στις πέτρες και τους βράχους, ο άνεμος μοιρολογούσε το ρήμαγμα του τόπου.

Dan sambil bersiul di antara batu-batu dan bebatuan, angin meratapi kehancuran tempat itu.

Μόνο τα πυκνά δάση έμεναν στη θέση τους, ξεχασμένα και αδούλευτα, κρύβοντας κάτω από το φουντωμένο τους φύλλωμα ολόκληρον κόσμο πεταλούδες, μαμούνια και μέλισσες, που χαίρουνταν ανενόχλητα τα μυρωδάτα αγριολούλουδα.

Hanya hutan lebat yang tetap di tempatnya, terlupakan dan tidak tergarap, menyembunyikan di bawah dedaunan yang lebat seluruh dunia kupu-kupu, semut, dan lebah, yang menikmati bunga-bunga liar yang harum.

Πλήθος αγριοφραουλιές άνθιζαν και καρποφορούσαν αδελφικά με τις βατομουριές, και οι καρποί τους σάπιζαν κι έπεφταν στο χώμα άχρηστοι.

Banyak tanaman liar bermekaran dan berbuah bersama-sama dengan tanaman vato, dan buah-buahnya membusuk dan jatuh ke tanah tanpa ada yang memanfaatkannya.

Τα μονοπάτια, που περνούσαν άλλοτε ανάμεσα στα δέντρα, είχαν σβήσει και αυτά από τον καιρό που είχε να τα πατήσει ανθρώπινο πόδι.

Jalan setapak, yang dulu melewati antara pohon-pohon, juga telah hilang oleh waktu karena tidak ada lagi manusia yang menginjainya.

Και τα δέντρα και τα χαμόδεντρα τόσο είχαν ξεχάσει την ανθρώπινη μορφή, που όλα ταράχθηκαν, και τρόμαξαν, και ανατρίχιασαν, και σείστηκαν, και μουρμούρισαν αναμεταξύ τους φοβισμένα,

Dan pohon-pohon dan semak-semak sangat melupakan sosok manusia, sehingga semuanya terkejut, ketakutan, dan ngeri, dan bergetar, dan menggumamkan dengan ketakutan di antara mereka sendiri.

όταν μια μέρα είδαν ένα νέο αγόρι με βαθιά ονειροφορτωμένα καστανά μάτια, που περπατούσε κάτω από το φύλλωμα τους σταματώντας σε κάθε βήμα, για να κοιτάξει πότε ένα λουλούδι, πότε ένα ζωύφιο, με θαυμασμό κι έκπληξη, σα να τα έβλεπε πρώτη φορά.

ketika suatu hari mereka melihat seorang anak laki-laki muda dengan mata cokelat yang sangat bermimpi, yang berjalan di bawah dedaunan mereka, berhenti di setiap langkah, untuk melihat bunga atau serangga, dengan kagum dan takjub, seolah-olah melihatnya untuk pertama kalinya.

- Τι πράμα να είναι άραγε τούτο που διαβαίνει; ρώτησε φοβισμένος ένας σκοίνος, συμμαζεύοντας τα φυλλαράκια του από φόβο μην τον δει το αγόρι.

- Apa ini yang lewat? tanya sebuah pohon dengan ketakutan, sambil mengumpulkan daunnya karena takut dilihat oleh anak laki-laki itu.

- Ποιος το ξέρει! αποκρίθηκε το πεύκο. Ίσως κανένα άλλο είδος ελάφι;

- Siapa yang tahu! jawab pohon itu. Mungkin spesies rusa lainnya?

Μια λεύκα, που έστεκε εκεί κοντά, έσκυψε το υπερήφανο κεφάλι της να δει το διαβάτη.

Seekor pohon willow, yang berdiri di dekat sana, membungkukkan kepalanya yang sombong untuk melihat si pelancong.

- Ελάφι; είπε μ' ένα ξεκάρδισμα που αναποδογύρισε όλα της τα φυλλαράκια, και μια στιγμή από πράσινη την έκανε ασημένια. Ονειρεύεσαι, παιδί μου! Μα το ελάφι έχει τέσσερα πόδια, και τούτο έχει μόνο δυο!

- Rusa? katanya dengan tertawa yang membalikkan semua daunnya, dan untuk sesaat mengubahnya dari hijau menjadi perak. Kamu sedang bermimpi, anakku! Tapi rusa punya empat kaki, dan ini hanya punya dua!

- Μα λοιπόν τι ζώο είναι; ρώτησε ανήσυχα μια βατομουριά. Είναι άραγε κακό; Μη μου φάγει το καινούριο φόρεμα μου, και με βρει γυμνή το καλοκαίρι σαν έλθει;

- Tapi hewan apa ini? tanya sebuah pohon vato dengan cemas. Apakah ini berbahaya? Jangan sampai dia memakan gaun baruku, dan aku tertangkap tanpa pakaian saat musim panas tiba!

- Μη ζαλίζεστε, παιδιά μου, είπε ο γερο-πλάτανος, δεν είναι ζώο αυτό και δεν τρώγει φύλλα.

- Jangan khawatir, anak-anakku, kata pohon tua itu. Ini bukan hewan dan tidak memakan daun.

Είναι χρόνια πολλά που δεν πέρασε τέτοιο πράμα από δω.

Sudah bertahun-tahun tidak ada hal seperti ini yang terjadi di sini.

Μα θυμούμαι έναν καιρό, που το δάσος μας γέμιζε από όμοιους του.

Tapi aku ingat suatu masa, ketika hutan kami dipenuhi oleh makhluk seperti ini.

Ήταν τα καλά εκείνα χρόνια, όταν μάζευαν οι άνθρωποι το μέλι της μέλισσας, και της φραουλιάς τη φράουλα, και τα βατόμουρα, και τα ώριμα κούμαρα.

Itu adalah tahun-tahun yang indah, ketika manusia memanen madu lebah, dan stroberi, dan vato, dan kelapa yang matang.

- Τι; φώναξε η αγριοφραουλιά, μαζεμένη στα πόδια του πλάτανου.

- Apa?! teriak pohon vato, yang tumbuh di kaki pohon willow itu.

Τι λές, παππού; Μην είναι άνθρωπος;

Apa kata kamu, kakek? Bukankah ini manusia?

- Βέβαια είναι άνθρωπος, αποκρίθηκε ο γερο-πλάτανος.

- Tentu saja ini manusia, jawab pohon tua itu.

Και η λεύκα μουρμούρισε:

Dan pohon willow itu bergumam:

- Μα βέβαια, άνθρωπος είναι! Θυμούμαι να είδα τέτοιους στα νιάτα μου.

- Tentu saja, ini manusia! Aku ingat pernah melihat orang-orang seperti ini di masa mudaku.

Ο σκοίνος, περίεργος, άπλωσε τα κλαδιά του να τον δει από πιο κοντά.

Sang kera, penasaran, mengulurkan cabang-cabangnya untuk melihatnya lebih dekat.

- Άνθρωπος; είπε η ακατάδεκτη βαλανιδιά. Τι θέλει στο βασίλειο μας;

- Manusia? kata pohon ek yang tidak mau menerima itu. Apa yang dia inginkan di kerajaan kami?

Και όλα μαζί τα δέντρα έσκυψαν να δουν τον «άνθρωπο» που διάβαινε.

Dan semua pohon itu membungkuk untuk melihat "manusia" yang sedang lewat.

Ήταν λιγνό αγόρι ως δεκάξι χρονών. Τα χρυσοκέντητα βελουδένια ρούχα του, λιωμένα στους αγκωνές και στα γόνατα, είχαν μικρέψει και σχιστεί, και οι χρυσές κορδέλες που βαστούσαν τα πέδιλα στα γυμνά του πόδια ήταν κατακομμένες και ξαναδεμένες με χοντροκοπιούς κόμπους.

Itu anak laki-laki kurus berusia sebelas tahun. Pakaian beludru berwarna emasnya, yang sudah usang di siku dan lutut, telah mengecil dan robek, dan tali emas yang menahan sepatu di kaki telanjangnya telah usang dan diikat kembali dengan simpul kasar.

Ξαπλώθηκε στη ρίζα του γερο-πλάτανου, είδε κοντά του τη φραουλιά φορτωμένη κατακόκκινες φράουλες, τις έκοψε και τις έφαγε. Ύστερα δίπλωσε τα χέρια του αποκάτω από το κεφάλι του και αποκοιμήθηκε.

Ia berbaring di akar pohon tua itu, melihat stroberi merah di dekatnya, memetiknya dan memakannya. Kemudian ia melipat tangannya di bawah kepalanya dan tertidur.

Κοιμήθηκε τόσο βαθιά που δεν άκουσε τα ψιθυρίσματα των δέντρων, ούτε το μουρμούρισμα του ρυακιού που έτρεχε πέρα, ούτε το σφύριγμα του κότσυφα που, πηδώντας από κλαδί σε κλαδί, διηγούνταν στα δέντρα ένα σωρό παράξενες ιστορίες.

Ia tertidur sangat nyenyak sehingga tidak mendengar bisikan-bisikan pohon, atau suara sungai yang mengalir di samping, atau siulan burung yang, sambil melompat dari cabang ke cabang, menceritakan banyak kisah aneh kepada pohon-pohon itu.

- Ο γιος του Βασιλιά! αναφώνησε ο γερο-πλάτανος. Πώς να το πιστέψω, βλέποντας τα γυμνά του πόδια και τα λιωμένα του ρούχα;

- Ini anak Raja! seru pohon tua itu. Bagaimana aku bisa mempercayainya, melihat kakinya yang telanjang dan pakaiannya yang usang?

- Να το πιστέψεις! αποκρίθηκε ο κότσυφας. Άκουσε με μένα, που πάγω κι έρχομαι στα παράθυρα του παλατιού και βλέπω τι γίνεται μέσα.

- Percayalah! jawab burung itu. Dengarkan aku, aku sering datang dan pergi di jendela istana dan melihat apa yang terjadi di dalamnya.

- Μα γιατί δεν αλλάζει ρούχα; ρώτησε το πεύκο σκανδαλισμένο.

- Tapi kenapa dia tidak berganti pakaian? tanya pohon cemara yang terkejut.

- Γιατί δεν έχει άλλα, αποκρίθηκε ο κότσυφας.

- Karena dia tidak punya pakaian lain, jawab burung itu.

- Πώς! Ο γιος του Βασιλιά; αναφώνησε το θυμάρι, προσφέροντας τ' ανθισμένα του λουλουδάκια στη μέλισσα που βούιζε, γυρεύοντας μέρος ν' ακουμπήσει για να ρουφήξει το μέλι τους.

- Bagaimana! Anak Raja? seru tanaman thyme, menawarkan bunga-bunganya yang mekar kepada lebah yang sedang berdengung, mencari tempat untuk mengistirahatkan tubuhnya dan menyedot nektarnya.

- Μα τι θαρρείς; σφύριξε ο κότσυφας. Μήπως νομίζεις πως ο

- Tapi apa maksudmu? siul burung itu. Apakah kamu pikir dia... - Diam! siul burung itu. Apa kamu pikir dia... - Tapi kenapa tidak? tanya burung itu. Apakah kamu pikir dia... - Diam! siul burung itu. Apa kamu pikir dia... - Tapi kenapa tidak? tanya burung itu. Apakah kamu pikir dia... - Diam! siul burung itu. Apa kamu pikir dia... - Tapi kenapa tidak?

Βασιλιάς έχει τίποτα περισσότερο από τον τσοπάνη ή το βαρκάρη;

Apakah raja memiliki kedudukan yang lebih tinggi daripada seorang gembala atau seorang pendayung perahu?

- Λες παράξενα πράματα! μουρμούρισε ο σκοίνος που δεν πείθουνταν.

- Kamu mengatakan hal-hal aneh! gumam pohon cemara yang tidak bisa diyakinkan.

- Πίστεψε τον όμως, είπε η μέλισσα, φτερουγίζοντας γύρω του, αλήθεια σου λέγει. Ο Βασιλιάς φορεί και αυτός τέτοια ρούχα. Μ' αν δεις τις Βασιλοπούλες, τότε θα φρίξεις!

- Tapi percayalah padanya, kata lebah itu, sambil berkicau di sekitarnya, dia benar-benar mengatakan yang sebenarnya. Raja juga mengenakan pakaian seperti itu. Tapi jika kamu melihat putri-putri Raja, maka kamu akan terkejut!

- Γιατί; ρώτησε η φραουλιά.

- Mengapa? tanya tanaman stroberi.

Ο κότσυφας πήδηξε κοντά της και ψιθύρισε:

Burung itu melompat ke sampingnya dan berbisik:

- Γιατί κάτω από τα ρούχα τους δεν έχουν ούτε ποκάμισο!

- Karena di bawah pakaian mereka, mereka bahkan tidak memakai kaus dalam!

Και ξεκαρδίστηκε στα γέλια χωρίς να προσέξει πως βρίσκουνταν κοντά στο αυτί του αγοριού.

Dan dia tertawa terbahak-bahak tanpa menyadari bahwa dia berada di dekat telinga anak laki-laki itu.

Ξύπνησε το Βασιλόπουλο και τινάχτηκε ξαφνισμένο.

Anak Raja terbangun dan terkejut.

Τρόμαξε ο κότσυφας και πέταξε μακριά, και η μέλισσα κρύφθηκε ανάμεσα στα φύλλα του σκοίνου, ενώ τα δέντρα σήκωναν ψηλά το κεφάλι τους κι έκαναν τον ανήξερο, τάχα πως δεν παρατήρησαν τίποτα.

Burung itu ketakutan dan terbang jauh, dan lebah itu bersembunyi di antara daun-daun pohon cemara, sementara pohon-pohon itu mengangkat kepala mereka tinggi-tinggi dan berpura-pura tidak melihat apa pun.

Είχε βραδιάσει. Σηκώθηκε το Βασιλόπουλο και πήρε πάλι το δρόμο του. Βγήκε από το δάσος, πέρασε τον κατάξερο κάμπο, και τραβώντας κατά το παλάτι, με γοργά βήματα ανέβηκε στο βουνό, σκαρφαλώνοντας ανάμεσα στους βράχους και στα χώματα σαν κατσίκι.

Malam telah tiba. Anak Raja bangkit dan melanjutkan perjalanannya. Dia keluar dari hutan, melewati dataran yang sangat kering, dan menuju istana, dengan langkah cepat mendaki gunung, sambil memanjat di antara bebatuan dan tanah seperti kambing.