Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

La finestra era aperta - il vento fresco di maggio sollevava delicatamente, senza forza, le tende, le gonfiava come vele e le faceva fluttuare al centro della stanza, per poi ricadere silenziosamente - era come l'espirazione di un bambino addormentato.

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

Sopra i boschi, Ina guardava i garofani umidi che teneva stretti con entrambe le mani, con la bocca e il naso immersi al loro interno - il suo cuore batteva forte per una gioia dolce e intensa, che sentiva nella gola - e come quando era bambina, lasciava che le parole dei suoi pensieri si muovessero al ritmo del suo cuore: l'inverno è passato...

de winter is voorbij...

l'inverno è passato...

de winter is voorbij...

l'inverno è passato...

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

Ma solo per un attimo, perché subito dopo abbassò gli occhi e bevve con sorsate più profonde e intense il pesante odore umido.

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

Era più che il profumo dei succhi giovani della primavera che tornava, era il profumo della sua giovinezza, del suo passato e ora, mentre teneva il viso sepolto con gli occhi chiusi, sembrava che le porte della sua anima si aprissero di lato e tutta la sua giovinezza le si avvicinasse.

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

Tutta la serie di anni e giorni, fino al più recente - con i loro sentimenti, eventi e incontri, i suoni, gli odori, le voci delle persone,

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

gli odori di casa - le lasciava scorrere su di lei con emozione e beata meraviglia, perché era possibile che tutto questo addormentato, a lungo dimenticato, fosse risvegliato e rinato con una nitidezza e una chiarezza quasi sconcertante dall'odore dei garofani.

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

Le sembrava che la sua stessa anima fosse una lastra fotografica, apparentemente grigia e piatta, ma su cui nell'acqua di sviluppo apparivano altrettanto sconcertantemente chiari e meravigliosi gli immagini che prima non erano visibili.

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

Il profumo era quindi l'acqua di sviluppo della memoria, ma non solo il profumo - anche la musica, e a volte bastava un vago e indeterminato rumore, la pioggia e il vento, un grido dall'esterno alla sera - che la riportavano impreparata negli abissi del passato.

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

Che meraviglia fosse questo - che le impressioni della sua prima giovinezza persistessero in lei più fortemente - che la commuovessero più potentemente nel ricordarle -

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

tutto di quel tempo inconscio, quando lei stessa non sapeva di stare ascoltando e prestando attenzione eppure doveva aver prestato più attenzione, ascoltato più intensamente che mai in seguito, quando gli eventi sembravano più colorati, più vividi nell'esperienza, quando lei ascoltava e guardava e godeva consapevolmente - e che tuttavia avevano lasciato solo un ricordo indebolito.

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

E come sempre, i suoi pensieri si smarrirono e si persero in quella meraviglia ampia, in quel segreto strano e allettante - che poteva essere la memoria, che andava oltre la mortalità e la transitorietà e sembrava mentire - fino a quando lei non pensò più affatto, ma solo respirò profondamente e pienamente nell'odore.

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

Mentre il vento spingeva in avanti i pesanti tappeti giocando con il suo respiro e tutto il suo essere sembrava espandersi, sforzandosi al massimo di contenere tutta la sua ricchezza.

Er werd geklopt.

Qualcuno bussò.

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

"Ecco il dottore, signorina."

‘De dokter!’

"Il dottore!"

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

Lei si alzò in un balzo e depose i giacinti; il passato le cadde addosso.

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

Il presente la stringeva strettamente: aveva diciannove anni, viveva con estranei perché non era riuscita a restare a casa - era stata rinchiusa volontariamente per due giorni, in conflitto con tutti e con se stessa, intrappolata in dispute, come un uccello nel filo, e fuggita verso la solitudine come un ultimo rifugio.

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

"Può ricevere il dottore, signorina?"

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

"Non ho bisogno del dottore, il mal di testa è passato," voleva dire, - quando lo sentì uscire dalla stanza con Mary e la sua voce in fondo alle scale e poi le voci di entrambi, il parlare concitato e stridente di Mary sopra il suo brontolio più cupo.

Als ze eens klagen durfde!

Se solo avesse osato lamentarsi!

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

Lamentarsi di lei come un bambino di scuola lo faceva con un uomo che non conosceva e che ora forse scuoteva la testa e sorrideva a Mary riguardo a lei.

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

Quella conversazione doveva finire e subito.

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

"Chiedi al dottore se viene di sopra, Bartje."

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

La sua voce suonava autoritaria e impaziente, la ragazza chiuse la porta; aspettò con fiato sospeso, pronta a reagire con rabbia e difesa.

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

Sul tavolo davanti a lei vedeva i fiori e li guardò, e il pensiero la catturò e la sconcertò, che avrebbe dovuto prenderli e bere i loro profumi per diventare mite e dolce, per redimersi dalla sua piccola rabbia e dal suo piccolo orgoggio, e ritrovare se stessa più grande, più ampia, più libera, ma non voleva, non poteva.

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

Il presente la teneva prigioniera, la perseguitava - non poteva sfuggirgli.

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

All'improvviso le voci tacquero, le sentì salire le scale - in basso una porta si chiuse, Mary era entrata nel salotto.

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

E mentre si chiedeva come sarebbe apparso il dottore e che tipo di uomo potesse essere, si rese conto con orro di non sapere cosa dirgli.

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

Dopo tutto, lei non era malata - e non era stata lei a chiedergli di venire!

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

Si voltò rapidamente allo specchio, sorrise fugacemente, si sistemò i capelli.

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

Se gli avesse detto la verità - forse, lui l'avrebbe capita - il calore di quella speranza la percorse per un attimo.

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

Si alzò accanto alla sua sedia quando lui entrò. "Non sei venuto qui appositamente per me, da solo?"

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

"Oh no, la signora Rutgers aveva bisogno di me. Una piccola cosa, ma dato che ero qui, mi ha chiesto... Hai mal di testa da qualche giorno? Hai misurato la temperatura?"

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

Quanto era ridicolo. Essere malata -, misurare la temperatura, un viso preoccupato e doveroso di fronte a lei. Se glielo avesse detto senza troppe emozioni, forse non sarebbe sembrato troppo eccessivo.

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

"Non ho misurato la temperatura, non sono malata, sono qui solo per... per riposare un paio di giorni."

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

"E perché non l'hai detto?"

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

Lei tacque, lui si sedette e le sorrise, lei lo guardò e sorrise anche lei.

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

Aveva un viso carino, rotondo e liscio, occhi dolci, occhi da ragazzo, avrebbe dovuto avere circa trentacinque anni.

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

Era diverso dagli altri, - questo era perfettamente chiaro.

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

Era piacevole averlo qui inaspettatamente e parlare un po' con lui.

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

Lei sentiva il desiderio di dirgli molto, di raccontargli molto di se stessa.

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

Lui la trovava carina, si poteva vedere dai suoi occhi -, anche lei lo trovava carino, l'aveva visto allo specchio.

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

E poiché lui la trovava carina, le sarebbe stato facile parlare con lui.

Maar hij moest beginnen.

Ma lui doveva iniziare.

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

Lei rimase appoggiata al camino, a mezzo giro di schiena, lui la guardava, lei lo sentiva, nella sua mente osservava la propria figura, si chiedeva cosa avrebbe pensato della sua gonna e del colore della sua pelle.

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

"Perché allora, mentendo, hai finto di avere mal di testa?"

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

Lei rise, il suo cuore si scaldò. Strano, poco fa quando aveva pensato che Mary parlasse di lei come di un bambino, le era già venuta voglia di -, ora che lui le parlava come a un bambino, si sentiva soddisfatta e lusingata. Si allontanò dal camino e si sedette di fronte a lui.

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

"Se vuoi, te lo dirò, ma è una storia molto lunga."

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

"Ti ascolto." Lui si raddrizzò.

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

"Ma no. Non è una storia. Voglio dire, c'è molto di più."

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

"Ma in realtà basta dire questo."

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

"Sono irritabile, impaziente e intollerante - litigo con tutti e non sopporto le persone 'simpatiche'."

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

"Non sono qui da tre mesi e ho già fatto tre dozzine di scenate."

Overigens komen die hier niet voor.

"Del resto, queste cose non succedono qui."

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

"Tutti qui sono tranquilli, educati e hanno buone maniere."

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

"Fino alla terza e quarta generazione. Fino al bue, all'asino e allo straniero."

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

"Dò sempre le risposte sbagliate e faccio sempre le cose sbagliate nel modo giusto e le cose giuste nel modo sbagliato."

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

Si interruppe e rise: "Che sciocchezza, quello che sto dicendo."

Nu bent u op de hoogte.’

"Ora siete al corrente."

Hij lachte.

Lui rise.

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

"Voi ridete di quello che dico. Va bene - oggi sono magnanimo. Sapete che altrimenti potrei uccidere qualcuno che si prendesse gioco di me? Anche per cose minori. Il primo giorno a tavola volevo uccidere Rutgers con un coltello da frutta."

Hij lachte weer.

Lui rise di nuovo.

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

"Sembra una cosa stupida, ma non lo era affatto."

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

"Sono venuto qui un mercoledì, a febbraio."

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

"Il mercoledì qui c'è il suffragio femminile. Nella sala moderna, su sedie pratiche attorno a un tavolo funzionale, si riuniscono tutte le signore di alta levatura, serie, nobili, belle, istruite e igienicamente vestite - e in quel terribile giorno ho avuto l'ardire di dire cose irrispettose a quelle signore di alta levatura, nobili, belle e simpatiche a tavola nel pomeriggio."

Ja, dat moet u niet onderschatten.

"Sì, non dovete sottovalutarlo."

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

"Anche Mary non l'ha fatto. La vedo ancora, con la sua bocca sorniona e i suoi occhi vuoti - ditevelo voi stessi; non sembrano tutte le signore del suffragio femminile uguali, o è solo perché si vestono tutte allo stesso modo?"

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

"Da molto tempo mi preoccupo di questo, è sicuramente un problema per me!"

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

"Lo risolveremo dopo. La signora Rutgers si è rivolta... fiera come un pavone, nonostante la sua sproporzionata corpulenza, e ha iniziato a rimproverarmi, con la sua voce stridula. Il signor Rutgers mangiava la pappa di riso..."

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

Lui rise forte, lei lo guardò con indignazione.

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

"Sì, non dovete arrabbiarvi. Cosa c'è di sbagliato nella pappa di riso?"

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

"Esattamente quello che c'è di sbagliato nelle persone 'simpatiche'. Quella pappa di riso avrebbe dovuto mettermi in guardia - ma io non l'ho capito, e mi sono opposto sconsideratamente. Avrei dovuto capire che da un uomo che mangia la pappa di riso come faceva lui, non ci si poteva aspettare nulla di buono per una ragazza."

‘En wat hoopte u dan?’

"E cosa ti aspettavi allora?"

‘Dat hij mij helpen zou.

"Che lui mi avrebbe aiutato."

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

"Che avrebbe capito quanto mi sentissi infelice e umiliata - anche se mi comportavo bene, ma arrossivo come il fuoco - quando Mary mi ha rimproverato come una bambina, il primo giorno."

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

"E parlava di quelle stupide donne con le loro facce allungate come un'eccellente schiera di donne, che io, insignificante verme, dovevo rispettare - che sarebbe stato cavalleresco, che avrebbe detto qualcosa di carino, di buono o di divertente."

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

"Quel brutto tizio, quel pedante idiota. È questo un uomo?"

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

Lo sento ancora, con quella voce nasale, "scherzi inappropriati su donne di alta levatura", o quando era davanti alla sua classe.

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

Lui non può sopportarmi e io, oh, lo trovo disgustoso.

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

È l'esatto opposto di tutto quello che immagino che un uomo debba essere."

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

"E poi volevi aggredirlo con un coltello da frutta."

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

"Non dovresti parlare così leggermente di rabbia," disse lei all'improvviso con serietà.

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

"È molto peggio di quanto tu pensi - ti trasforma in una bestia, la tua voce diventa rauca, il tuo viso diventa brutto, vuoi vedere sangue, vuoi strangolare."

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

Ore dopo essermi arrabbiato, a volte devo ancora pensare alle cose orribili che ho detto e voluto.

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

È così orribile e così strano...

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

"Essere fuori di sé" è una meravigliosa espressione per questo.

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

E chiunque può infastidirmi, e tutto, il più piccolo, il più stupido.

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

Proprio ora, mentre stavi parlando con Mary.

Wat zei ze?

Che cosa ha detto?

Had ze het over mij?

Ha parlato di me?

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

Esattamente, l'ho sentito. E cosa ha detto?"

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

"Non so se posso dirtelo!"

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

"Non so nemmeno se tu puoi dirmelo - ma tu me lo dirai comunque."

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

"Non mi ha chiesto di mantenere il segreto e forse è meglio che tu lo sappia. Hanno scritto di te a casa tua." Lei si alzò in piedi e lo guardò intensamente.

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

"Hanno scritto? Chi ha scritto? Non Otto e Josefine. Otto non lo voleva - e ora Annie l'ha fatto comunque. La mia futura cognata, quel essere egoista di cui mio fratello è innamorato. E cosa, cosa ha scritto?"

Ze was wit en trilde.

Lei era pallida e tremava.

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

"Se almeno provassi a rimanere calmo. Andiamo." Lei si sedette.

‘Wat stond er in dien brief?’

"Cosa c'era in quella lettera?"

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

"Cose che sono successe l'anno scorso e l'anno prima - e in cui tu eri coinvolto. Che tu..."

‘Dat ik...’

"Che io..."

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

"Che tu sei saltato da una finestra per salvare un'insegnante della tua scuola."

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

Lei arrossì intensamente e si coprì il viso con le mani, con la voce soffocata.

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

"E Annie lo scrive a Mary e Mary lo dice a Herman e a Gerda e a Erik e domani Coba lo saprà e la settimana prossima tutte quelle nobili, buone, oneste anime lo sapranno come lo sanno le nobili, buone, oneste anime laggiù - e potranno scuotere dignitosamente la testa, ridere del bambino pazzo o forse avere pietà di lei."

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

Inizi a capire che odio tutti loro?

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

E quindi tu sapevi tutto questo quando sei salito le scale qui?"

Hij knikte van ja, ze vloog op.

Lui annuì, lei balzò in piedi.

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

"Mary ti ha mandato di sopra per vedere se io non mi ero per caso impiccato," urlò fuori di sé.

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

"Loro sicuramente pensano che sia una cosa divertente, una sorta di passione o amore."

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

Come Pennewip, sai: "Lui fa quelle cose per divertimento."

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

Anche tu appartieni a quegli eroici spiriti che hanno così coraggiosamente dichiarato che il suicidio è "vile"?

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

Dì loro a mio nome, se lo senti di nuovo, che dovrebbero provarlo una volta, da una finestra o nell'acqua."

Ze ging weer stil zitten.

Lei si sedette di nuovo in silenzio.

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

"Ora, naturalmente, anche tu mi troverai pazzo - come tutti gli altri."

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

"Non so davvero se dovrei dire 'sì' o 'no' per calmarti. Tu sei proprio una polveriera in questo momento."

‘Als u alles wist.

"Se tu sapessi tutto."

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

Hai mai sognato di svegliarti all'improvviso in uno spazio ristretto tra quattro mura, tra quattro mura strette e alte, senza via d'uscita?

Niet?

No?

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

Penso che derivi da un romanzo strano, in cui c'era la storia di una suora che era stata murata in quel modo.

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

Sogno le cose più assurde, non potrei raccontarle - e tu non mi crederesti.

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

A volte ho la sensazione che vorrei dare dieci anni della mia vita per capire cosa significano i sogni - e altri dieci per capire cosa è la memoria."

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

"Stai sprecando i tuoi anni e presto finirà -, ci sono molti altri misteri oltre a questi due."

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

"E se potessi conoscere quei misteri -, tutti -, per un solo istante -, e poi morire -, tu mi compatiresti? È questa la vita che facciamo, sempre nell'oscurità, sempre a tentoni?"

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

"Certamente non lo pensi sempre."

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

"Di solito non lo penso -, ed è proprio questo che è così strano."

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

"Se qualcuno mi ama e mi capisce -, o se sento di amare le persone - non quelle che conosco, ma quelle che non conosco -, o se un amico suona per me la "Notte tranquilla" e poi mi dice che non riesce a suonarla così bene per nessun altro al mondo..."

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

Lei tacque e rimase assorta nel ricordo, con un sorriso sulle labbra.

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

"Mi hai parlato di un sogno e di quattro mura di pietra."

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

"Non me lo ricordo più," disse lei in tono sommesso e stanco, "ho paura di esagerare. Potrebbe essere stato un caso molto banale. Ti sei mai inginocchiato per qualcuno?"

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

Lui sorrise e scosse la testa negativamente.

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

"So esattamente quanto sia ridicolo. Ho un senso molto acuto del ridicolo -, so esattamente quando faccio qualcosa di ridicolo o quando mi metto in mostra."

Maar toen was het niet belachelijk.

"Ma allora non era ridicolo."

Het werd het pas toen zij lachte.

"Lo è diventato solo quando lei ha riso."

Voelt u wat ik bedoel?

Capisci cosa voglio dire?

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

Quando lei ha preso in giro la cosa, è diventata ridicola.

En ik zelf heelemaal.

E io stesso lo sono diventato completamente.

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

E tutto quello che ho detto e fatto in quei mesi -, i versi, i biglietti, aspettare per ore sotto la pioggia."

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

Non l'avevo percepito in quei mesi, non l'avevo sospettato - tutti quei mesi in cui lei mi metteva in mostra agli altri -, e quando all'improvviso me ne sono reso conto, come se un fulmine mi avesse colpito il cervello -, e quando il mio "ideale" stava lì e rideva - ridendo come una commessa -, quello è stato il risveglio tra quattro mura di mattoni e senza alcuna via d'uscita.

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

Lo sento -, ora che lo dico, tutto suona sbiadito e debole, forse falso -, non riesco quasi più a convincermi di questo.

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

E allora mi è sembrata l'unica, la naturale, la giusta soluzione.

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

Non è meraviglioso che ora, dopo così poco, non riesca quasi più a ricordarlo?"

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

La maggior parte delle persone trarrebbe la conclusione che allora non fosse "reale", ma io so meglio."

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

"Naturalmente. Il temporale passa eppure era "reale", finché è durato."

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

"Sono felice che tu la pensi così -, e che tu non mi consideri superficiale come gli altri."

‘Altijd de “anderen”!’

"Sempre gli 'altri'!"

Ze bloosde.

Lei arrossì.

‘U hebt gelijk.

"Hai ragione."

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

"Tengo più a loro, e soprattutto al loro giudizio, di quanto ammetta."

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

"A volte -, e altre volte sono così incredibilmente sicuro di me stesso e così orgoglioso."

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

"In un momento sono completamente diverso dall'altro -, come se non fossi una sola persona, con un solo cuore e un solo paio di occhi -, ma cento persone, con cento cuori e cento paia di occhi."

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

"Questo dà una sensazione così confusa e incerta."

Hij antwoordde niet en peinsde even.

Lui non rispose e rifletté per un attimo.

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

"Come sei arrivato qui, proprio qui?"

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

"Per ordine superiore. Questa unione è stata suggellata nel paradiso del suffragio femminile. Mary, la mia ospite, e mia sorella Josefine, si conoscono da anni - legate dai vincoli della propaganda - si trovano bene l'una con l'altra. E io non avevo preferenze."

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

"E chi hai conosciuto qui? La sorella - come si chiama? - Gerda, naturalmente, ma lei esce molto. È un peccato per te."

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

"Più o meno - lei mi ricorda sempre la mia stessa crudeltà priva di amore."

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

"Perché non oso quasi ammetterlo, ma nel mio cuore non riesco nemmeno a considerare la dolce, amata Gerda -, lei è così dolcemente innamorata e così piena di Erik, che in realtà avrebbe dovuto studiare matematica e ora studia legge contro ogni aspettativa, perché spera di diventare il successore di un zio di un bambino in una banca o qualcosa del genere."

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

"E lo trovi così terribile?" rise lui.

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

"Ma naturalmente lo trovo terribile," disse lei con un'enfasi deliberatamente irritata, anche se non credeva per un istante nel suo finto dubbio e sentiva che lui capiva che lei lo trovava terribile e che questo lo attirava, "chi non lo troverebbe terribile?"

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

"Non vorrei mai sposare un uomo che facesse qualcosa che non gli piace e sprecasse una bella formazione per 'prospettive'."

‘Meent u dat werkelijk?’

"Lo dici sul serio?"

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

Lei arrossì, ma continuò a guardarlo.

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

"Sì -, lo dico molto sul serio," disse lei seriamente e fermamente "e so esattamente perché lo chiedi. Posso dirlo?"

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

"Se lo sappiamo entrambi? Chi altro lo sa?"

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

"La sorella del corteggiato, Coba, studentessa di medicina."

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

"Certo, la conosco -, è una specie di pedante, no?"

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

"Ed è così brutta -, e così sgradevole con quel rigonfiamento rigido e quei peli appuntati sul collo."

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

"Anche se fosse stata buttata via?" schernì lui.

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

"Oh -, quella arroganza perché ha studiato un po' di libri e ha smontato un morto a pezzi. Possono dire quello che vogliono, ma le ragazze fanno molto più chiasso riguardo ai loro studi rispetto ai ragazzi."

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

"Certo," rise lui, "potrebbe essere vero. Diventano un po' troppo serie, no? La conoscenza le rende un po' troppo arroganti. Ma tu stesso stai per iniziare a studiare, no?"

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

"Classici - sì, se riesco a farcela."

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

"Per ora sto studiando per il mio esame di Stato -, e forse sceglierò qualcos'altro in seguito."

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

"Ho anche pensato di studiare legge -, sarebbe stato meraviglioso fare l'avvocato - ma mi hanno sconsigliato proprio perché lo immaginavo troppo bello."

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

"Questo è quello che sento - per quell'obiezione."

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

"Comunque, farò del mio meglio per non diventare troppo serio."

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

"Resterai qui a lungo?" sorrise lui dopo, "in esilio volontario, intendo."

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

"Non lo so," disse lei arrossendo, "al momento mi sento in realtà molto più tollerante e indulgente rispetto a un'ora fa."

Buitensporig zachtzinnig.

"Eccessivamente mansueto."

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

"Le cose hanno perso le loro peggiori terribilità -, ora che sono riuscita a dirle."

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

"Non credi che i Javanese arrivino a 'amok', perché sono così chiusi?"

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

"Lo pensavo già prima -, a volte sento qualcosa in me, come se io stesso facessi 'amok' se non mi fosse mai permesso di lasciar andare qualcosa."

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

"Ma ora," anche con l'intenzione di dirgli qualcosa di amichevole e quindi di compiacerlo, disse lei calorosamente, "ora sono grata, perché ho potuto parlare con te, e se tu lo chiedi,"

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

"Allora andrò dagli altri e questo pomeriggio siederò a tavola come un esempio di mansuetudine - e mangerò porridge, e parlerò con interesse e apprezzamento della corona di Mary e leggerò dal 'Maandblad' - fino a mezzanotte."

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

"Ho davvero meritato così tanto?" chiese lui sorridendo, ma all'improvviso imbarazzato e ritirato. L'espressione felice e compiaciuta scomparve dal suo viso, lei non trovò una risposta; nel silenzio lui si alzò e prese il cappello.

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

"Verrò a trovare la signora Rutgers tra qualche giorno."

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

Lo disse molto amichevolmente, ma molto formalmente, sembrava così simile all'annuncio di una visita medica, che il "volentieri" non le uscì dalle labbra.

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

Sarebbe sembrato invadente e sgarbato presentarsi come lo scopo della sua visita.

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

Lei lo guardò dalla finestra, ma lui non si voltò. Lei arrossò di vergogna, perché lei l'aveva aspettato e lui ora non l'aveva fatto -; all'improvviso ne aveva abbastanza di stare da sola con se stessa e scese.