Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

窓は開いていた。冷たい風がそよ風に吹き、カーテンを優しく、そして力ずくで開け、帆のように膨らみ、部屋の中央に向かって漂っていきました。そしてまた静かに落ちていきました。まるで寝ている子供が息を吐き出すようでした。

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

森の上にある湿ったヒヤシンスを、2つの手で握りしめ、口と鼻をそこに押し込みながら、イナはそれを見ていました。彼女の心は優しく、激しく喜びに満ちていました。それを喉に感じることができました。そして子供の頃のように、彼女は自分の考えの言葉を心の拍動に合わせて動かしていました。冬は終わった。。。

de winter is voorbij...

冬は終わった。。。

de winter is voorbij...

冬は終わった。。。

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

しかし、すぐに彼女は目を閉じて、その重く湿った香りをより深く、より強く吸い込みました。

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

それは若い春の新しい生命の香りだけではなかった。それは彼女の青春の香り、彼女の過去の香りでした。そして今、彼女は目を閉じて顔をそこに押し込みながら、まるで魂の扉が大きく開かれ、彼女の全ての青春が彼女に向かって来ているようでした。

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

長年にわたる日々の出来事、出会い、感情、日中と夕暮れの音、空気、人々の声がすべてそこにありました。

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

彼女は感動し、幸せな驚きでそれらすべてを受け入れていました。これは可能だったのです。これらすべての眠った、長い間忘れられたものが、ヒヤシンスの香りによってほとんど信じられないほどの明確さと鮮やかさで復活していたのです。

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

彼女には自分の魂が写真のプレートのようだと思えました。それは灰色で平坦に見えましたが、現像液の中で以前は見えなかった画像が突然明らかに、驚くほどはっきりと現れていたのです。

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

香りは記憶の現像液でしたが、香りだけではなく、音楽もそうでした。そして時には、ただ漠然と不明瞭な音、雨や風、夕方の外からの呼びかけなどでも、彼女は予期せずに過去の深みに引き戻されていたのです。

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

これは本当に不思議なことでした。彼女の最も早い青春の印象が最も強く彼女の中に残っていたのです。そしてそれらの印象が思い出すときに彼女を最も感動させたのです。

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

それらはすべて、彼女が自分が聞いていたり、注意を払っていたことすら知らなかった無意識の時代からのものでした。しかし、それらの印象は後に色鮮やかに、より強くなっていたのです。それらは彼女が意識的に聞いていたり、見ていたり、楽しんでいた時のものでした。そしてそれらはただ微弱な記憶しか残していなかったのです。

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

そしていつも彼女の思考はその広い不思議に迷い、その魅力的な奇妙な秘密に迷い、それは記憶がどのようなものなのか、それは死と無常を超えたものであり、嘘をついているように見えたのです。そして彼女は全く何も考えていなかった。彼女はただ深く、完全に息を吸い込みながら、その香りを楽しんでいたのです。

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

そして風が重いカーテンを遊ばせながら息を吹き込み、彼女の全ての存在が広がり、その限界まで緊張し、すべての豊かさを取り込もうとしました。

Er werd geklopt.

誰かがノックしたのです。

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

「医者が来たよ、お嬢さん。」

‘De dokter!’

「医者！」

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

彼女は立ち上がり、ヒヤシンスを置き、過去が彼女から落ちていったのです。

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

現在は彼女を強く包み込んでいました。彼女は19歳でした。彼女は家に居られなかったので、他人の家に住んでいました。彼女は二日間、自発的に閉じ込められていました。彼女は誰ともうまくいかず、自分自身ともうまくいかず、論争に巻き込まれていました。それはまるで鳥が電線に捕まっているようでした。そして彼女は孤独に逃げていったのです。それは彼女の最後の避難所でした。

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

「お嬢さん、医者を受け入れてくれませんか？」

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

「私は医者を必要としない。頭痛は治ったの」と彼女は言いたかったのです。そして彼女は彼とメアリーが階下から部屋に出てくるのを聞きました。そして彼の声が階段の下で、そして二人の声が聞こえました。メアリーの活発で甲高い声と、彼の低いうなり声が聞こえたのです。

Als ze eens klagen durfde!

もし彼女が文句を言えたらいいのに。

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

彼女を学校の子供のように文句を言うの。彼女は男性に、彼女が知らない男性に、そしてその男性は今メアリーと一緒に彼女のことを笑っているかもしれない。

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

その会話はすぐに終わるべきだったのです。

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

「バルトジー、医者が上に来るか聞いてみて。」

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

彼女の声は命令的で焦りがあった。女の子はドアを閉じました。彼女は息を切らして待っていました。彼女は怒りと抗議の準備ができていたのです。

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

テーブルの上にある花を見ると、彼女はそれらを見つめました。そして彼女はそれらを取る必要があると気づきました。それらの香りを嗅いで、彼女は優しくなり、自分自身から解放されるでしょう。そして彼女は自分自身をより大きく、より広く、より自由に見つけ出すでしょう。しかし、彼女はそれができなかったのです。彼女はそれができなかったのです。

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

現在が彼女を捕らえ、彼女の後ろに立ち、鋭く彼女に食いしばっていたのです。彼女はそれから逃げることはできなかったのです。

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

突然、声が静かになりました。彼女は彼らが階段を上ってくるのを聞きました。そして階下のドアが閉まり、メアリーはリビングに入っていったのです。

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

そして彼女は医者がどんな人なのか不思議に思いながら、同時に自分が何を言えばいいかわからないと気づきました。

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

彼女は病気ではなかったのです。そして彼女は自分で医者に来るように依頼していなかったのです。

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

すぐに彼女は鏡に向かい、軽く笑い、髪を直しました。

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

もし彼女が真実を彼に言えば、彼は理解するかもしれない。その希望の暖かさが一瞬彼女を包みました。

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

彼が入ってきたとき、彼女は椅子の横に立っていた。「あなたはわざと私だけのためにここに来たのでしょうね？」

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

「いや、ミセス・ラトガースが私を必要としていたのです。小さなことですが、私がここに来ている間に、彼女は私に...何日も頭痛が続いていますか？体温は測ったですか？」

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

なんてことだ。病気だ、体温を測る、彼女に対して無関心で心配している顔。もし彼女が静かにそれを言えば、それはそんなに極端には聞こえないかもしれない。

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

「私は体温を測っていないし、病気ではないのです。私はここに来ているのは、、、数日休息を取るためです。」

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

「そしてなぜあなたはそれを言わなかったのですか？」

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

彼女は黙っていた。彼は座り、彼女を見上げて微笑んだ。彼女は彼を見下ろし、微笑んだ。

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

彼は素敵で、丸く、滑らかな顔をしていた。優しい目、若者の目、彼は45歳だったでしょう。

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

彼は他の人とは違っていた、-それは完全に明らかだった。

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

彼がここに突然来て、彼と話すのは嬉しかったです。

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

彼女は彼に多くのことを話したい、彼女自身のことを多く話したいと思っていた。

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

彼は彼女を気に入っていた、それは彼の目から見えた-、彼女も気に入っていた、彼女は鏡でそれを見たのです。

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

彼が彼女を気に入っていたので、彼女は彼と話すのは簡単だったのです。

Maar hij moest beginnen.

しかし、彼は始めなければならなかったのです。

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

彼女は煙突に寄りかかって半分背を向けていた。彼は彼女を見ていた。彼女はそれを感じていた、彼女の頭の中で自分の姿を想像していた、彼が彼女のドレスや肌の色をどう思うのか不思議に思っていたのです。

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

「それでは、なぜあなたは真実を歪曲して頭痛だと主張したのですか？」

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

彼女は笑った、彼女の心は温かくなっていた。奇妙に、彼女がメアリーが子供のように彼女について話していると思った時、彼女はすでにその気持ちになっていた-、今、彼が子供のように彼女と話しているので、彼女は満足し、喜んでいた。彼女は煙突から離れて、彼の向かいに座ったのです。

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

「もしあなたが望むなら、私はそれをあなたに話すでしょう、しかしそれは長い話です」。

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

「私は聞いています」と彼は身を正した。

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

「しかし、そうではないのです。それはただの小さな話ではないのです。私は、それには多くのことが関係していると思うのです。」

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

「しかし、実際にはそれを簡単に言えばいいのです。」

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

「私は厄介で、イライラし、忍耐がない-私は誰とでも喧嘩をし、『優しい』人々は私には我慢できないのです。」

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

「私はここに来てまだ3ヶ月ですが、すでに3ダースの喧嘩をしています。」

Overigens komen die hier niet voor.

「ところで、ここではそんなことは起こらないのです。」

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

「ここにいる人たちは皆冷静で、礼儀正しく、良いマナーを持っています。」

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

「第三世代、第四世代まで、牛やロバ、外国人に至るまで、全ての人がそうです。」

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

「私はいつも間違った答えをし、間違ったことを美しく、美しいことを間違ってやっています。」

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

彼女は自分で中断し、笑った。「バカなことだ、私が言っていることは。」

Nu bent u op de hoogte.’

「さて、あなたはそれについて知っているのです。」

Hij lachte.

彼は笑った。

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

「私が言っていることに笑っているのです。いいですね、私は今日は寛容です。あなたも知っているでしょう、私が笑われると誰かを殺してしまうかもしれない。それよりも少しのことでも。最初の日にテーブルで、私はフルーツナイフでルッターズを殺そうとしたのです。」

Hij lachte weer.

彼はまた笑った。

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

「それは愚かに聞こえますが、全く愚かではないのです。」

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

「私は2月の水曜日にここに来たのです。」

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

「水曜日はここでは女性参政権の日です。その日、近代的な部屋の下に、目的的なテーブルの周りにある実用的な椅子に座っているのは、高貴で、真面目で、美しく、教育のある、衛生的に着た女性たちです。そして私はその恐ろしい日に、この高貴で、美しく、魅力的で、思いやりのある女性たちに午後にテーブルで無礼なことを言ってしまったのです。」

Ja, dat moet u niet onderschatten.

「ええ、それを過小評価してはいけません。」

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

「メアリーもそうでした。私は彼女の傲慢な口元と、空洞な目を見えます。あなた自身で言ってみてください。女性参政権支持者は皆同じように見えますか、それは彼らが皆同じように着ているからでしょうか？」

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

「私はずっとこのことについて悩んでいます。これは私にとって確かに問題なのです。」

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

「それは後で解決しましょう。ルッターズ夫人は...彼女の不適切な太さにもかかわらず、孔雀のように誇らしく、彼女のきれいな声で私を叱り始めました。ルッターズ夫人はおかゆを食べていたのです。」

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

彼は大声で笑った。彼女は怒った顔で見ていた。

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

「ええ、あなたは怒ってはいけません。おかゆに何が問題なのですか？」

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

「私が ‘思いやりのある’ 人々に持っているのと全く同じ問題です。そのおかゆは私に警告すべきだったのです。しかし、私はそれを理解できず、無謀にも反発してしまったのです。私はこのようにおかゆを食べる男性から何の期待もできないと感じるべきだったのです。」

‘En wat hoopte u dan?’

「そしてあなたは何を期待していたのですか？」

‘Dat hij mij helpen zou.

「彼が私を助けてくれると期待していたのです。」

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

「彼が私がどれだけ惨めで、辱めを受けているかを理解してくれると期待していたのです。私は強く見えたけれども、メアリーが私を初日に小さな子供のように叱ったとき、私は火のように燃えていたのです。」

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

「そして彼はあの愚かな女性たちについて話していたのです。彼らは完璧な女性の集まりで、私は彼らに敬意を払わなければならない小さな虫のような存在でした。彼は騎士のように振る舞ってくれると期待していたのです。彼は何か優しい、何か善良な、何か面白いことを言ってくれると期待していたのです。」

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

「あの醜い男、あの自慢話の野郎。彼は男なのか？」

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

私はまだ彼の鼻声で「高貴な女性についての不適切な冗談」を聞こえます。まるで彼が授業中にそれを言っているようだ。

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

彼は私を我慢できないし、私は、ああ、彼は嫌いだ。

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

私が男性に期待する全ての逆のものだ。」

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

「そしてあなたは彼を果物ナイフで攻撃しようとしたのです。」

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

「あなたは暴力について軽く話すべきではない」と彼女は突然真剣に言った。

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

「それはあなたが思っているよりもはるかに悪いのです。それはあなたを野獣に変えます。あなたの声がかすり、顔が醜くなり、血を見たくなり、人を殺したくなります。」

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

私が暴力的になった数時間後も、私は自分が言ったことや望んでいたことを考えることがあるのです。

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

それはとても恐ろしく、とても奇妙です。。。。」

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

「暴挙」という言葉はそれをうまく表現しています。

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

そして誰でも私を怒らせることができ、何でも、最も小さなことでも、最も愚かなことでも。

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

さっき、あなたはメアリーと話していたのです。

Wat zei ze?

彼女は何と言っていたのですか？

Had ze het over mij?

彼女は私のことについて話していたのですか？

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

そう、私はそれを感じたのです。そして彼女は何を言っていたのですか？」

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

「私があなたに言ってもいいかどうかわからないのです！」

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

「私もあなたに言ってもいいかどうかわからないのです。でもあなたは私に言ってくれているのです。」

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

「彼女は私に守秘義務を求めていないし、あなたがそれを知っていた方がいいかもしれません。彼らはあなたのことをあなたの家で書いていたのです。」彼女は立ち上がって、彼を鋭く見つめた。

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

「彼らが？誰が？オットーとジョセフィーンではないのです。オットーはそれをしたくなかったのです。そして今アニーがそれをしたのです。私の妹になる人、私の弟が恋をしているあの利己的な人です。そして何、何を書いていたのですか？」

Ze was wit en trilde.

彼女は顔色が青ざめ、震えていた。

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

「せめて今、あなたは冷静に振る舞ってみてください。どうですか。」彼女は座った。

‘Wat stond er in dien brief?’

「その手紙には何が書かれていたのですか？」

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

「昨年と一昨年に起きたこと - そしてあなたが関与していたこと。あなたが...」

‘Dat ik...’

「私が...」

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

「あなたが自分の学校の教師から窓から飛び降りたのです。」

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

彼女の顔が真っ赤になり、手を顔に押し付けて、声が小さくなっていた。

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

「そしてアニーはメアリーにそれを書き、メアリーはヘルマンとゲルダとエリックにそれを話し、明日コバも知るでしょう。そして来週、あの高貴で善良で立派な魂たちも皆それを知るでしょう - そして彼らは高貴で善良で立派な魂たちのように頭を振って、このおかしい子に笑ったり、あるいは彼女に同情するかもしれません。」

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

あなたは私が彼ら全員を嫌っていることを理解し始めているのですね？

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

そしてあなたはここに上がってきたときに、すべてを正確に把握していたのですね？」

Hij knikte van ja, ze vloog op.

彼はうなずいた。彼女は飛び上がった。

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

「メアリーはあなたにここに上がってきて、私がその間に自殺したかどうかを見てみろと言ったのですね？」と彼女は激怒して叫んだ。

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

「彼らはきっとそれが楽しいことだと思っているのです。ある種の趣味や愛好なのです。」

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

まるでペンネウィップのように、「彼は自分の喜びのためにそういうことをするのです。」

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

あなたもまた、自殺は「臆病だ」と断言する勇敢な魂の一人でしょうか？

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

もしあなたがまたそれを耳にしたら、私の代わりに彼らに、窓から飛び降りたり、水の中に飛び込んだりしてみるように言ってください。」

Ze ging weer stil zitten.

彼女は再び静かに座りました。

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

「さて、あなたも私がおかしいと思っているのでしょうね？他の人と同じように。」

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

「正直言って、あなたを落ち着かせるために ‘はい’ と言うか ‘いいえ’ と言うかわからないのです。あなたは今、本当に火薬の樽のようですね。」

‘Als u alles wist.

「もしあなたが全てを知っていたら。」

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

あなたは夢見たことがありますか？突然、四方の壁に囲まれて目が覚められ、出口のない四方の高い壁に囲まれてしまうのです。

Niet?

ないですか？

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

私は、それは不思議な小説から来たのだと思うのです。その小説には、何かをした尼僧が閉じ込められていたのです。

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

私は最も奇妙な夢を見るのです。それらを話すことはできないでしょうし、あなたも私を信じないでしょう。

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

時々、私は自分の人生の10年を与えて、夢の意味を知りたいと思うのです。そしてさらに10年を与えて、記憶の意味を知りたいのです。」

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

「あなたは年月を無駄にしていますね、そしてすぐに終わってしまうでしょう。この二つだけではなく、もっと多くの秘密があるのです。」

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

「そしてもし私がそれらの秘密を知ったら、全ての秘密を知ったら、たった一瞬だけでも、そしてその後死んでしまったら、あなたは私を哀れむでしょうか？私たちがしていること、それはいつも夜のようで、いつも手探りでやっているのです。それが人生なのでしょうか？」

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

「あなたは確かにいつもそう思っていないでしょう。」

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

「私は通常そうは思っていないのです。それが不思議なのです。」

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

「もし誰かが私を愛し、私を理解してくれたら、また私が人々を愛すると感じたら、私が知っている人ではなく、私が知らない人たちを愛すると感じたら、また友達が私のために「小さな夜の音楽」を演奏し、その後私に、彼は世界中の誰よりも美しく演奏できると言ってくれたら...」

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

彼女は微笑みながら、思い出にふけて静寂に包まれていた。

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

「あなたは私に、夢と四つの壁について話してくれました。」

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

「私はもう思い出せないのです。」と彼女は静かに、だらだらと言った。「私はそれをあまりにも大げさに捉えているのではないかと心配しています。それはたぶんとても平凡なことだったのです。あなたは誰かのためにひざまずいたことがありますか？」

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

彼は微笑みながら、否定的に頭を振った。

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

「私はそれがどれだけ馬鹿げているかをよく知っています。私は馬鹿げたことに非常に敏感です。私自身が何か馬鹿げたことをしたり、自慢話をしたりする時、私はそれがどれだけ馬鹿げているかをよく知っています。」

Maar toen was het niet belachelijk.

「でも当時はそれが馬鹿げてなかったのです。」

Het werd het pas toen zij lachte.

「それは彼女が笑った時に初めて馬鹿げて見えたのです。」

Voelt u wat ik bedoel?

「あなたは私の言いたいことわかるでしょうね？」

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

「彼女がそれをからかう時、それはとても馬鹿げて見えたのです。」

En ik zelf heelemaal.

「そして私自身も全く同じように思っていたのです。」

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

「そして私がこれまで数か月間に言ったことやしたこと全て - 詩やメモ、雨の中何時間も待つこと - 」

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

「それらのことに私はこれまで数か月間気づいていなかったのです。私は気づいていなかったのです。彼女が私を他人に見せびらかしていた数か月間 - そして突然それに気づいた時、まるで雷が私の脳に落ちたかのように - そして私の ‘理想’ がそこに立って笑っていたのです。笑っていたのです。まるで店員のように笑っていたのです。それは四方をコンクリートの壁に囲まれて出口のない場所で目が覚めるようなものでした。」

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

「私はそれを - 今それを言うと、全てが平凡で無味で、おそらく不自然に聞こえます。私自身ももうそれをあまり信じていないのです。」

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

「そしてそれは私には唯一の、自然な、当然の解決策のように思えたのです。」

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

「そして不思議なことに、私はそれを今、これほど短い期間で、もうほとんど思い出すことができないのです。」

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

「ほとんどの人はそれは当時 ‘本当’ ではなかったと結論付けるでしょうが、私はそれがそうではないと知っているのです。」

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

「もちろん。嵐は過ぎ去るけれども、それでも ‘本当’ なのです。それがそこにある限り。」

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

「あなたがそう思ってくれて嬉しいです。そして私を他人と同じように表面的だと思っていないのです。」

‘Altijd de “anderen”!’

「いつも ‘他人’ なのです。」

Ze bloosde.

彼女は顔を赤らめた。

‘U hebt gelijk.

「あなたは正しいのです。」

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

「私は彼らのこと、そして特に彼らの判断のことを、自分が認めているよりもっと気にしています。」

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

「時々 -、そして時々私は自分にとても確信があり、とても誇りに思うのです。」

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

「ある瞬間から別の瞬間まで私は全く異なっています。まるで私が一人の人間ではなく、一つの心と一組の目を持つ100人の人間なのです。」

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

「それはとても混乱し、不安を感じさせるのです。」

Hij antwoordde niet en peinsde even.

彼は答えず、しばらく考え込んでいた。

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

「どうしてあなたはここに来たのですか、まさにここに？」

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

「上からの命令です。この関係は女性参政権の天国で結ばれたのです。メアリー、私の宿主と、私の妹ジョセフィーヌは、長年の間、宣伝の絆で結ばれてきました。彼らは互いに好意を持っています。そして私はどちらかといえば中立でした。」

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

「そしてここであなたは誰と知り合いましたか？妹さん - 名前は？ - ゲルダですね、でも彼女はよく外出しています。それは残念ですね。」

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

「ある意味では - 彼女はいつも私の冷淡さを思い出させるのです。」

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

「実は言いにくいことですが、心の底では私もゲルダを愛することができないのです。彼女はとても可愛く恋をし、エリックにとても夢中です。エリックは元々数学を学ぶはずだったのに、今では法を勉強しています。なぜなら彼は銀行の叔父になることを望んでいるからです。」

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

「そんなことはそんなに悪いことですか？」と彼は笑った。

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

「もちろん、そんなことは悪いですよ。」と彼女はわざと刺激的な強調で言った。彼女は一瞬も彼の疑いを信じていなかったし、彼が彼女の嫌悪を理解し、それに惹かれていると感じていた。「誰だってそんなことは嫌いでしょう。」

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

「私は自分が望んでいないことをする男性と結婚したくないのです。そして将来の見通しのために素晴らしい学習を台無しにしたいのです。」

‘Meent u dat werkelijk?’

「本当にそう思ってるの？」

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

彼女は顔を赤らめたが、それでも彼を見続けていた。

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

「ええ - 私は本当にそう思っています」と彼女は真剣に、そして断固として言った。「そして私はあなたがなぜそれを聞くのかよくわかっています。言ってもいいですか？」

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

「もし私たち両方がそれを知っていたら？他に誰がいるのでしょうか？」

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

「愛する人の妹、コバ。医学を学んでいます。」

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

「そうだ、彼女のことは知っているよね？」

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

「そしてとても醜いし、その硬いくずと首の毛がとても不快だし。」

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

「それでも彼女と付き合うの？」と彼はからかって言った。

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

「ああ - 彼女は本を読み込みすぎて、死んだ人間を解剖しただけです。彼らは何を言いたいかは自由だが、女の子は男の子よりも自分の勉強に多くの関心を示すのです。」

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

「そうだね」と彼は笑った。「それは確かに正しいよね。勉強に取り組みすぎると、頭がおかしくなるよね。でもあなた自身も勉強を始めるんでしょう？」

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

「古典文学 - ええ、もし私がそれをやり遂げることができたら。」

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

「今のところ私は州試験の準備をしています - そして多分別のことを選ぶかもしれません。」

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

「法律も考えたんです - 弁護士になるのは素晴らしいことです - しかし、私がそれをあまりに楽しみすぎているので、それは私に忠告されました。」

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

「そうですね - その異議に関しては。」

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

「とにかく、私はあまりにも楽しみすぎないように、最善を尽くすつもりです。」

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

「あなたはここに長く滞在する予定ですか？」と彼はその後に微笑んで言った。「つまり、自発的な亡命生活ですね。」

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

「わからないです」と彼女は顔を赤らめて言った。「今の私は、実際には1時間前よりもはるかに忍耐強く、寛容だと感じています。」

Buitensporig zachtzinnig.

「非常に優しくて。」

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

「物事は最悪の恐怖を失ってしまった - 私がそれらを言い出すことができた今。」

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

「ジャワ人が非常に閉鎖的だから、彼らが暴挙に出るとは思えないですね？」

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

「以前もそう思っていたんです - 時々私も、もし何も解放できなかったら暴挙に出るかもしれないと感じることがあります。」

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

「でも今は、」彼女は暖かく言いながら、彼を喜ばせるために何か優しいことを言おうとした。「でも今は、私はあなたと話すことができたことに感謝しています。そしてもしあなたがそれを求めているなら、」

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

「私は他の人たちのところに行き、今日の午後は優しさの模範としてテーブルに座って、ご飯を食べて、メアリーの女性用の冠について興味深く評価しながら話し、そして『月刊』から朗読をするつもりです - 深夜まで。」

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

「私は本当にそんなに功績があるのでしょうか？」と彼は微笑んで言ったが、突然恥ずかしくなって引きこもった。彼女の顔から幸せで喜ばしい表情が消え、彼女は何の答えもできなかった。静寂の中、彼は立ち上がって帽子を取った。

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

「数日後にもう一度ルーターズ夫人に会いに来るかもしれません。」

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

彼はとても友好的に、しかし非常に商業的に言った。それは医師の訪問を告げるもののように思えたので、彼女は「喜んで」と言えなかった。

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

彼の訪問の目的を自分で提示するのは無礼で失礼に見えただろう。

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

彼女は窓から彼を見送ったが、彼は振り返らなかった。彼女は恥ずかしく顔が赤くなった。彼女はそれを期待していたのに、彼はそれをしなかった - ；彼女は突然自分と一緒にいることにうんざりし、階下に降りた。