Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

창문이 열려 있었고, 시원한 바람이 부드럽게, 강제 없이 커튼을 들어올렸고, 커튼은 마치 항해용 비단처럼 불려나와 방 한가운데로 떠올랐고, 그런 다음 다시 조용히 내려갔다. 마치 자는 아이가 숨을 내보내는 것처럼 보였다.

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

이나 는 두 손으로 조심스럽게 두 개의 하이아신을 잡고, 입과 코를 그 안에 집어넣으며 나무들 위로 바라보았다. 그녀의 심장은 부드러운, 강렬한 기쁨으로 뛰었고, 그녀는 목구멍에서 그것을 느낄 수 있었다. 마치 그녀가 어린 시절에 자신의 생각을 심장의 리듬에 따라 나타냈던 때처럼, 겨울이 끝났다...

de winter is voorbij...

겨울이 끝났다...

de winter is voorbij...

겨울이 끝났다...

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

하지만 잠시만, 그녀는 즉시 눈을 감았고, 더 깊고, 더 강렬하게 무거운 습한 향기를 마셨다.

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

그것은 되돌아오는 봄의 젊은 주스의 향기보다 더였고, 그것은 그녀의 어린 시절의 향기였고, 지금 그녀는 눈을 감고 얼굴을 묻으며, 마치 그녀의 영혼의 문이 크게 열리는 것처럼, 그녀의 전체 어린 시절이 그녀에게 다가왔다.

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

그들의 감정, 사건, 만남들, 낮과 황혼의 소리, 공기, 사람들의 목소리 등 모든 것이 그녀의 마음 속에 있었다.

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

그녀는 감동과 행복한 경탄으로 그것을 받아들였고, 그것이 가능했기 때문에, 이 모든 잠들어있고, 오래전에 잊혀진 것들이 하이아신의 향기로 거의 놀라울 정도로 선명하고 분명하게 되살려졌기 때문에.

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

그것은 마치 그녀의 영혼이 사진 판처럼 보였는데, 그것은 회색하고 평평했지만, 개발되는 용액에서 그전에 보이지 않았던 영상들이 놀라울 정도로 분명하고 경탄스럽게 나타났습니다.

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

향기는 기억의 개발용액이었고, 향기만이 아니었습니다 - 음악도, 때로는 모호하고 불확실한 소리, 비와 바람, 저녁의 외부의 소리도 그녀를 예기치 않게 과거로 되돌려 보냈습니다.

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

이것이 얼마나 놀라운가 - 그녀의 가장 어린 시절의 인상들이 그녀 안에 가장 강력하게 남아있었고 - 그것들은 기억할 때 그녀를 가장 감동시켰습니다 -

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

그 무의식적인 시기의 모든 것들, 그녀가 자신이 들으며 관심을 기울이는 것을 알지 못했지만, 그래도 더 주의를 기울이고, 더 열심히 들었던 시기, 그리고 그것들은 오직 약해진 기억만 남겨두었습니다.

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

그리고 그녀의 생각은 그 전에 생각했던 것처럼 다시 한번 그 넓은 경탄으로 다시 돌아갔습니다, 그 매혹적인 비밀 - 기억이 무엇일지, 그것은 사망과 변화를 능가하고 거짓말을 하는 것 같았습니다 - 그리고 그녀는 전혀 생각하지 않았고, 그저 그 향기를 마시며 깊고 충만하게 호흡했습니다.

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

바람이 무거운 커튼을 불어주며 그녀의 몸을 확장시켰고, 그녀는 모든 아름다움을 포함시키려고 최대한 노력했습니다.

Er werd geklopt.

누군가 문을 두드렸습니다.

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

‘의사가 왔어요, 아가씨.’

‘De dokter!’

‘의사!’

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

그녀는 일어났고, 하이아신스를 내려놓았고, 과거는 그녀의 위에 떨어졌습니다.

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

현재는 그녀를 조심스럽게 포위했습니다: 그녀는 19살이었고, 그녀는 집에서 머물 수 없어서 이방인들과 함께 살았습니다 - 그녀는 이미 2일 동안 자발적으로 구금되어 있었고, 모든 사람들과 자신에게 화를 내며, 분쟁에 휘말리고, 그것은 마치 새가 그물에 잡히는 것처럼 되었고, 그녀는 고독으로 도망쳤습니다.

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

‘의사를 받아주실 수 있겠습니까, 아가씨?’

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

‘저는 의사가 필요 없어요, 제 두통은 사라졌어요,’ 그녀는 말하려고 했습니다 - 그러자 그녀는 그와 메리가 아래층에서 나오는 소리를 들었고, 그의 목소리는 계단 아래에서 들렸고, 그리고 두 사람의 소리가 들렸습니다, 메리의 거리낌없는 목소리와 그의 더 음산한 목소리 사이에서.

Als ze eens klagen durfde!

만약 그녀가 불만을 말할 수 있다면!

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

그녀에 대한 불만을 말할 수 있다면, 마치 학교생이 남자에게 불만을 말하는 것처럼, 그 남자는 그녀에 대해 지금 메리와 함께 머리를 흔드고 미소를 지을 것입니다.

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

그 대화는 즉시 끝나야 했습니다.

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

‘바르트제, 의사가 위로 올라올지 물어보세요.’

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

그녀의 목소리는 명령적이고 불안했습니다, 그 소녀는 문을 닫았습니다; 그녀는 숨을 거칠게 하며 기다렸습니다, 분노와 방어의 준비가 되어 있었습니다.

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

테이블 위에 그녀는 꽃들을 보았고, 그녀는 그것들을 바라보았고, 그것들의 향기를 마시고 부드러워지고 싶었습니다, 자신을 자신으로부터 구하고 싶었습니다, 자신의 작은 분노와 자부심으로부터, 그리고 더 크고, 더 넓고, 더 자유롭게 자신을 되찾고 싶었습니다, 하지만 그녀는 원하지 않았습니다, 그녀는 할 수가 없었습니다.

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

현재는 그녀를 잡아두었고, 그녀를 따라왔고, 날카롭게 그녀를 물어보았습니다 - 그녀는 그것에서 벗어날 수가 없었습니다.

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

갑자기 두 목소리가 조용해졌고, 그들이 계단으로 올라오는 소리를 들었습니다 - 아래층에서 문이 닫혔고, 메리는 거실로 들어갔습니다.

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

그리고 그녀가 의사가 어떤 사람일지 궁금해하며, 동시에 그가 무엇을 말할지 모르는 것을 실감했습니다.

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

그녀는 아무도 아프지 않았으니까요 - 그리고 그녀는 의사에게 오라고 요청하지 않았습니다!

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

그녀는 재빨리 거울을 보았고, 간단히 미소를 지었고, 머리를 다듬었습니다.

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

만약 그녀가 그에게 진실을 말했다면 - 아마도 그는 그녀를 이해할 수 있었을 것입니다 - 그러한 희망의 따뜻함이 잠시 그녀를 감동시켰습니다.

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

그는 들어왔을 때, 그녀는 의자 옆에 서 있었습니다. '당신은 특별히 저를 위해 온 것이 아니죠?'

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

'아니에요, 러터스 부인이 저를 필요로 했어요. 작은 일이었는데, 하지만 저가 여기에 온 거야요... 몇 일 동안 두통이 있었나요? 체온을 확인했나요?'

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

얼마나 우스운 일입니다! 아프다고, 체온을 확인하고, 그녀를 향해 공식적인 표정을 하고요. 만약 그녀가 조용히 말했다면, 그것은 그닥 터무니없는 것처럼 들리지 않았을 것입니다.

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

'저는 체온을 확인하지 않았어요. 저는 아프지 않아요. 저는 그저 며칠 동안 쉬려고 왔어요.'

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

'그래서 왜 당신은 그렇게 말하지 않았나요?'

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

그녀는 조용했고, 그는 자리에 앉았고, 그녀를 미소로 바라보았고, 그녀도 그를 미소로 바라보았습니다.

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

그는 친절하고, 둥글고, 매끄러운 얼굴을 가지고 있었고, 귀여운 눈동자, 남자아이의 눈동자, 그는 아마도 35살일 것입니다.

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

그는 다른 사람들과 달랐고 - 그것은 분명했습니다.

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

그가 여기에 갑자기 나타난 것은 기쁘고, 그와 대화를 나누는 것은 즐거웠습니다.

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

그녀는 그에게 많은 것을 이야기하고 싶었고, 자신에 대한 많은 것을 이야기하고 싶었습니다.

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

그는 그녀를 좋아했고, 그것은 그의 눈동자에서 - 그녀도 좋아했고, 그것은 거울에서 보였습니다.

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

그가 그녀를 좋아했기 때문에, 그녀는 그와 대화를 나누는 것이 쉽게 되었습니다.

Maar hij moest beginnen.

하지만 그는 시작해야 했습니다.

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

그녀는 여전히 굴러진 상태로 난간에 기대 있었고, 그는 그녀를 바라보고 있었고, 그녀는 그것을 느낄 수 있었고, 그녀는 자신의 모습을 생각하고 있었고, 그는 그녀의 드레스와 피부의 색을 어떻게 생각할지 궁금했습니다.

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

'그렇다면 왜 당신은 진실을 왜곡하며 두통을 가장했나요?'

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

그녀는 웃었고, 그녀의 심장은 따뜻했습니다. 이상하게도, 그녀가 메리가 아이처럼 그녀에 대해 이야기하고 있다고 생각했을 때, 그녀는 분노했고, 지금 그가 아이처럼 그녀에게 이야기를 하고 있어서, 그녀는 만족하고 기쁘였습니다. 그녀는 난간에서 멀리 가서 그의 맞은편에 앉았습니다.

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

'당신이 원한다면, 제가 당신에게 이야기를 할 수 있겠지만, 그것은 큰 이야기입니다.'

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

'저는 들을 거예요.' 그는 바로 자리에 되돌아갔습니다.

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

'하지만 아니에요. 그것은 작은 이야기가 아닙니다. 제가 생각하면, 그것은 많은 것과 관련되어 있습니다.'

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

'하지만 사실, 그것을 말하는 것은 쉽습니다.'

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

'저는 까다롭고, 분노하고, 참을성이 없어요 - 저는 모든 사람과 다투고, 제가 좋아하는 사람들을 참을 수가 없어요.'

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

'저는 이곳에 온지 세 달이 안 되었는데, 이미 세 번의 다툼이 있었어요.'

Overigens komen die hier niet voor.

'그런데도 이곳에서는 그런 일이 일어나지 않습니다.'

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

'여기 있는 모든 사람들은 침착하고, 예의바르며, 좋은 매너를 가지고 있습니다.'

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

'세 세대와 네 세대, 심지어 소와 당나귀, 그리고 외국인까지도 마찬가지입니다.'

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

'저는 항상 잘못된 답을 하고, 항상 잘못된 일을 하며, 좋은 일을 잘못 하고 있습니다.'

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

그녀는 자신을 중단하고 웃었다. '말도 안 되는 일이야, 제가 그렇게 말한 것은.'

Nu bent u op de hoogte.’

'이제는 여러분도 알고 있을 거예요.'

Hij lachte.

그는 웃었다.

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

'제가 하는 말에 대해 웃으시군요. 좋아요, 저는 오늘 관대하게 굴겠습니다. 제가 아는 한 저를 비웃는 사람을 죽일 수도 있어요. 심지어 그 이상으로도 할 수 있어요. 제가 여기에 처음 온 날, 저는 과일 칼로 루터스를 죽이고 싶었어요.'

Hij lachte weer.

그는 또 웃었다.

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

'그게 어리석게 들리더라도, 전혀 어리석지 않습니다.'

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

'저는 2월의 수요일에 여기에 왔어요.'

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

'수요일은 여기에서 여성 참정권을 위한 행사를 하거든요. 그날 현대적인 방에서 실용적인 의자에 앉아, 의도적인 테이블 주변에 있는 모든 우아하고, 심각하고, 고귀하고, 영리하고, 위생적으로 입은 여성들 - 그리고 저는 그날 오후에 그들에게 무례한 말을 했어요.'

Ja, dat moet u niet onderschatten.

'예, 여러분은 그걸 너무 가볍게 생각하면 안 됩니다.'

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

'메리도 그랬어요. 저는 아직도 그녀를 기억할 수 있어요. 그녀의 거만한 입과 공허한 눈을 보세요 - 여러분도 그렇게 생각하지 않나요? 여성 참정권을 옹호하는 모든 사람들이 다 같아 보이는 건 그들이 모두 같은 옷을 입기 때문일까요?'

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

'저는 그건에 대해 오래 고민했어요. 그건 저에게 확실히 문제입니다!'

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

'그건 나중에 해결하죠. 루터스 부인은 자랑스러운 자세로 자신의 불안정한 체격에도 불구하고, 자신만의 날카로운 목소리로 저를 질타하기 시작했습니다. 루터스 씨는 쌀 粥를 먹고 있었습니다...'

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

그는 크게 웃었고, 그녀는 분노했다.

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

'예, 여러분은 화내선 안 됩니다. 여러분은 稻粥에 대해 무슨 문제가 있나요?'

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

'저도 여러분이 말하는 그런 종류의 사람들과 같아요. 그 稻粥은 저에게 경고의 신호였어야 했는데 - 하지만 저는 그걸 이해하지 못했고, 무모하게 그걸 거부했어요. 저는 그런 남자가 여자에게 아무런 희망도 주지 않는다는 것을 느껴야 했어요.'

‘En wat hoopte u dan?’

'그래서 여러분은 무슨 희망을 가지고 있었나요?'

‘Dat hij mij helpen zou.

'그는 저를 도와줄 거라고 생각했어요.'

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

'그는 저가 얼마나 불행하고 굴욕적으로 느끼는지 이해할 거라고 생각했어요 - 저는 강하게 행동했지만, 마리가 저를 어린 아이처럼 질타할 때는 저가 불타오르는 것처럼 화가 났어요.'

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

'그리고 그는 저에게 존경을 표시할 거라고 생각했어요. 그는 저에게 무언가 좋은, 무언가 재미있는 말을 할 거라고 생각했어요.'

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

'그 추악한 남자, 그 교양 있는 바보. 그게 남자인가요?'

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

'저는 아직도 그의 코로부터 나오는 목소리를 들을 수 있어요. "고상한 여성에 대한 불편한 농담"이라거나, 그가 수업을 하는 것처럼요.'

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

'그는 저를 참을 수가 없고, 저는, 오, 저는 그가 역겹워요.'

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

'그건 제가 남자가 되어야 할 모든 것의 반대입니다.'

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

'그리고 여러분은 과일 칼로 그를 공격하고 싶었어요.'

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

'여러분은 분노에 대해 너무 가볍게 이야기하지 마세요,' 그녀는 갑자기 심각하게 말했다.

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

'그건 여러분이 생각하는 것보다 훨씬 더 심해요 - 그건 여러분을 야수로 만들어요. 여러분의 목소리는 거칠고, 여러분의 얼굴은 추악해지고, 여러분은 피를 보고 싶어하고, 여러분은 사람을 목졸리고 싶어합니다.'

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

'분노한 후 몇 시간이 지난 후에도 저는 때로는 제가 한 것과 원했던 끔찍한 일들을 생각해야 합니다.'

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

'그건 너무 끔찍하고, 너무 이상하고...'

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

'그건 분노의 정의입니다.'

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

'그리고 모든 사람들, 심지어 가장 작은, 가장 어리석은 사람들도 저를 괴롭힐 수 있습니다.'

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

'방금 여러분이 메리와 대화를 나누었을 때요.'

Wat zei ze?

'그녀는 무슨 말을 했나요?'

Had ze het over mij?

'그녀는 저에 대해 이야기를 했나요?'

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

'그렇습니다, 저는 그거를 느꼈습니다. 그리고 그녀는 무엇을 이야기했나요?'

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

'저는 그거를 여러분에게 말해도 되는지 모르겠어요!'

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

'저도 여러분이 저에게 그거를 말해도 되는지 모르겠어요 - 하지만 여러분은 저에게 그거를 말하고 있어요.'

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

'그녀는 저에게 비밀을 요구하지 않았고, 여러분이 그거를 알는 것이 아마도 더 좋을 거예요. 그들은 여러분의 집에 대한 이야기를 쓰고 있어요.' 그녀는 일어서서 그를 锐利하게 바라보았다.

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

'그들이요? 누구요? 오토와 조세핀은 아니에요. 오토는 원하지 않았고 - 그리고 지금 애니가 그거를 했어요. 제 장인이 되실 사람, 저 형제가 사랑에 빠진 그 이기적인 여자. 그리고 그녀는 무엇을 썼나요?'

Ze was wit en trilde.

그녀는 하얀 얼굴로 떨고 있었다.

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

'만약 여러분이 지금 최소한 평온히 있으려고 노력한다면 좋겠어요. 제발요.' 그녀는 자리에 앉았다.

‘Wat stond er in dien brief?’

'그 편지에 뭐가 쓰여 있었나요?'

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

'지난해 그리고 그전에 일어났던 일들 - 그리고 여러분이 관련되어 있었던 일들. 여러분은...'

‘Dat ik...’

'저는...'

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

'여러분이 여러분의 학교 교사를 위해 창문에서 뛰어내었어요.'

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

그녀는 얼굴이 빨간색으로 되었고, 손으로 얼굴을 가려며 목소리가 조용해졌다.

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

'그리고 애니는 메리에게 그거를 쓰고, 메리는 헤르만과 거다와 에릭에게 그거를 말할거고, 내일은 코바가 그거를 알게 되고, 다음 주에는 모든 고귀하고, 착하고, 우수한 영혼들이 그거를 알게 되고 - 그들은 그들의 고귀한 머리를 흔드며, 그 미친 아이를 비웃거나 아마도 그녀를 동정할거요.'

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

여러분이 이해하시나요, 저는 그들 모두를 미워요.

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

'그리고 여러분이 여기에 올라오면서 그거를 다 알고 있었나요?'

Hij knikte van ja, ze vloog op.

그는 고개를 끄덕였고, 그녀는 분노했다.

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

'메리는 여러분을 위로 보내서 제가 자살했는지 확인하려고 했어요,' 그녀는 분노하며 말했다.

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

'그들은 분명히 이것이 재미있다고 생각하고, 일종의 취미나 열정으로 생각하고 있어요.'

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

마치 펜네위프처럼, '그는 그런 것들을 즐거움을 위해 하는 거예요.'

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

여러분도 그런 영웅적인 영혼들 중 하나인가요, 그들은 자살을 '겁쟁이들의 행동'이라고 판단했나요?

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

만약 여러분이 그런 말을 다시 들으면, 제 이름으로 그들에게 창문이나 물속으로 들어가서 한 번 시도해 보라고 전해주세요.'

Ze ging weer stil zitten.

그녀는 또다시 조용히 자리에 되돌아갔다.

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

'물론 여러분도 저를 미친 사람으로 생각할거예요 - 다른 사람들처럼.'

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

'저는 여러분을 진정시키기 위해 예, 아니오라고 말해야 할지 모르겠어요. 여러분은 지금 정말 폭발할 것 같아요.'

‘Als u alles wist.

'만약 여러분이 모든 것을 알고 있다면.

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

여러분은 자신이 갑자기 4면의 벽 사이에 갇히고, 4면의 작고 높은 벽이 없는 출구가 없다는 꿈을 꾸어본 적이 있나요?'

Niet?

'아니요?'

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

'저는 그건 한 이상적인 소설에서 비롯된 것 같아요. 그 소설에는 수녀가 감금되어 있는 장면이 있었거든요.'

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

'저는 가장 미친 꿈을 꾸어요. 제가 그것을 말할 수 있더라도 여러분은 저를 믿지 않을 거예요.'

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

'때로는 제 인생의 10년을 바치고서도 꿈이 무엇을 의미하는지 알고 싶어요. 그리고 10년을 더 바치고서도 기억이 무엇인지 알고 싶어요.'

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

'여러분은 시간을 아주 아름다하게 보내고 있고, 여러분은 조만간 끝날거예요. 이 두가지보다 훨씬 더 많은 비밀이 있어요.'

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

'그리고 만약 저가 이 비밀들을 알 수 있다면, 모든 비밀을 알 수 있다면, 단순히 한 순간 동안만, 그리고 나서 죽는다면, 여러분은 저를 동정하실까요? 우리가 하는 것이 항상 밤이고, 항상 무의식적인 것일까요?'

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

'여러분은 분명히 항상 그렇게 생각하지 않습니다.'

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

'저도 보통 그렇게 생각하지 않아요. 그게 바로 이상적인 거예요.'

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

'만약 누군가 저를 사랑하고, 이해하고, 받아들인다면 - 아니, 저가 사람들을 사랑하는 것을 느낄 수 있다면 - 아니, 저가 모르는 사람들을 사랑하는 것을 느낄 수 있다면 - 아니, 친구가 저를 위해 '작은 야간의 음악'을 연주하고, 그 후에 저에게 그가 세상의 그 누구보다도 아름다운 연주를 할 수 있다고 말해준다면...'

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

그녀는 말을 중단하고 미소를 지으며 추억에 빠졌습니다.

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

'여러분은 저에게 꿈과 네면의 벽에 대해 이야기했어요.'

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

'저도 더는 기억이 안 나요,' 그녀는 부드럽고 나른한 목소리로 말했다. '저는 그것을 너무 많이 생각하고 싶지 않아요. 아마도 아주 평범한 경우였을 거예요. 여러분은 누군가를 위해 무릎을 꿇은 적이 있나요?'

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

그는 미소를 지으며 거부의 표정을 했습니다.

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

'저도 그게 얼마나 우스운지 잘 알고 있어요. 저는 우스운 것에 대한 예민한 감각이 있어요 - 저가 스스로 우스운 일을 할 때나 거만할 때요.'

Maar toen was het niet belachelijk.

'하지만 그때는 우스운 것이 아니었어요.'

Het werd het pas toen zij lachte.

'그건 그녀가 웃었을 때만 우스운 거였어요.'

Voelt u wat ik bedoel?

'여러분이 제가 무슨 말을 하는지 이해하나요?'

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

'그녀가 그것을 조롱했을 때만 그게 우스운 거였어요.'

En ik zelf heelemaal.

'그리고 저도 완전히 그랬어요.'

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

'그리고 저가 몇 달 동안 했던 모든 것들 - 시집, 쪽지, 비가 내리는 동안 몇 시간을 기다린 것들.'

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

'저는 몇 달 동안 그걸 느끼지 못했고, 의심도 하지 않았어요 - 그녀가 저를 다른 사람들에게 보여주는 동안 몇 달 동안 - 그리고 저가 그걸 불현듯 깨달았을 때, 마치 제 두뇌에 번쩍 번쩍 들리는 것처럼 - 그리고 제 '이상형'이 거기에 서 있어서 웃었을 때 - 그것은 네 개의 벽 사이에 깨어나는 것이었고, 어디에도 출구가 없었어요.'

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

'저도 느끼고 있어요 - 제가 지금 이것을 말하니까, 모든 것이 평평하고 약해보이고, 아마도 가짜처럼 보이고요 - 저도 이제는 거의 스스로를 확신할 수가 없어요.'

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

'그리고 그때 그건 유일한 것, 자연스러운 것, 바른 해결책처럼 보였어요.'

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

'제가 이제는 짧은 시간이 지난 후에도 거의 그걸 다시 느낄 수가 없다는 게 이상하지 않나요?'

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

'대부분의 사람들은 그건 그때도 '진짜'가 아니었다고 생각할거에요, 하지만 저는 더 잘 알고 있어요.'

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

물론입니다. 천둥은 사라지긴 했지만, 그게 있는 동안에는 한동안 실제로 일어났던 거嘛요.

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

'당신이 그렇게 생각해서 기쁘어요 - 그리고 당신은 저를 다른 사람들처럼 쉽게 판단하지 않는다는 걸 알아요.'

‘Altijd de “anderen”!’

'늘 그 '다른 사람들'이에요!'

Ze bloosde.

그녀는 얼굴이 빨간색으로 되었어요.

‘U hebt gelijk.

'당신이 맞아요.'

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

'저는 그들, 특히 그들의 판단을 더 신경쓰는 것 같아요, 제가 인정하는 것보다도.'

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

'때로 - 그리고 때로는 저가 자신에 대해 아주 자신감 넘치고 자랑스러워요.'

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

'저는 한 순간에서는 완전히 다른 사람이 되어요, 마치 저가 한 사람이 아니고, 한 마음과 한 눈이 있는 사람이 아니고, 100명의 사람들이 있고, 100개의 마음과 100개의 눈이 있는 것처럼요.'

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

'그게 정말 혼란스럽고, 불안정한 느낌이 들어요.'

Hij antwoordde niet en peinsde even.

그는 대답하지 않고, 잠시 생각에 잠겨 있었어요.

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

'당신은 어떻게 여기에 왔어요, 바로 여기에 왔어요?'

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

'위로부터의 지시입니다. 이 결합은 여성 투표권의 천국에서 이루어졌어요. 제 주인인 메리와 제 여동생인 조세핀은 몇 년간 선전의 유대로 서로 알고 지내고 있어요. 그들은 서로 좋아하고 있어요. 그리고 저는 선호할 것이 없었어요.'

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

'그리고 여기서 당신은 누구를 만나셨나요? 그 여동생은 - 이름이 뭐요? - 게르다요, 물론이지만, 그녀는 자주 외출을 하고 있어요. 그건 당신에게 아주 아쉽습니다.'

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

'어느 정도는요 - 그녀는 저의 사랑 없는 악감정을 항상 상기시켜주는 것 같아요.'

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

'사실 저는 거의 인정하지 않겠지만, 제 마음 속에서는 사랑스러운, 모든 사람들이 사랑하는 게르다도 제 마음에 들지 못하고 있어요. 그녀는 에릭과 아주 달콤하게 사랑하고 있고, 에릭은 원래 수학을 공부할 거였는데, 지금은 변호사가 되려고 하고 있어요. 왜냐하면 그는 은행의 어린 삼촌의 후계자가 되고 싶어 하기 때문이요.'

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

'그게 그렇게 나쁜가요?'라고 그는 웃었어요.

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

'물론 저는 그게 나쁜 거라고 생각해요,'라고 그녀는 일부러 강조하며 말했어요. 비록 그녀는 그의 가장된 의심을 조금도 믿지 않았고, 그가 그녀가 그걸 나쁘게 생각한다는 것을 이해하고 있고, 그가 그녀에게 끌리고 있다는 것을 느낄 수 있었어요. '누가 그걸 좋아하지 않겠어요.'

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

'저는 아름다운 공부를 포기하고 '전망'을 위해 법을 공부하는 남자와 결혼하고 싶지 않아요.'

‘Meent u dat werkelijk?’

'당신은 정말 그렇게 생각하세요?'

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

그녀는 얼굴이 빨개졌지만, 그를 계속 바라보고 있었어요.

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

'예 - 저는 정말 그렇게 생각해요,'라고 그녀는 심각하고 확신 있게 말했어요. '그리고 저는 당신이 왜 그렇게 물어보는지 정확히 알아요. 제가 말해줄까요?'

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

'우리 두 사람만 알고 있다면 어떨까요? 다른 사람은 또 있나요?'

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

'제 마음에 들어있는 사람의 여동생, 코바, 의학을 공부하고 있어요.'

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

'아, 그건 저도 알고 있어요 - 그는 조금 자만심이 있는 것 같아요, 그렇지 않나요?'

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

'그리고 그는 그렇게 못생겼고, 그의 목에 있는 그 하나의 결제된 부위와 그의 목에 있는 그 피부들은 정말 불편하게 보입니다.'

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

'그건 그렇게 나쁜가요?'라고 그는 놀리며 말했어요.

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

'아 - 그는 몇몇 책을 읽었고, 죽은 사람을 조각조각으로 분석했기 때문에 자만하고 있어요. 그들은 무엇이든 말할 수 있지만, 여자들은 남자들보다 공부에 더 관심이 있어요.'

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

'그래요,'라고 그는 웃으며 말했어요. '그건 아마도 사실일거요. 그들은 조금 자만심이 있어요. 하지만 당신도 공부할 거지요?'

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

'고전 - 예, 제가 그렇게 할 수 있다면 말이에요.'

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

'저는 당장 제 국가의 시험을 위해 공부하고 있고 - 아마도 다른 것을 선택할지도 모르겠어요.'

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

'저는 법률도 생각했어요 - 변호사가 되는 것은 정말 좋을 거 같은데 - 하지만 저에게 그것은 너무 어려운 일이라고 조언을 받았어요.'

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

'저는 그 조언에 동의합니다 - 그러한 반대에 대해서요.'

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

'그건 그렇지만, 저는 최선을 다할거에요, 저가 자만하지 않도록요.'

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

'당신은 여기에 오래 있을 거예요?'라고 그는 미소를 지으며 말했어요. '자발적인 망명 생활이라는 거요.'

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

'저는 모르겠어요,'라고 그녀는 얼굴이 빨간채로 말했어요. '사실 저는 지금 한 시간 전보다 훨씬 더 관대하고 포용적인 마음을 가지고 있어요.'

Buitensporig zachtzinnig.

'너무 부드러워요.'

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

'모든 것들은 그들의 최악의 공포를 상실했어요 - 제가 그것들을 말할 수 있었기 때문에요.'

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

'당신은 자바인들이 그렇게 폐쇄적이기 때문에 '아모크'를 하게 되는 것을 생각하지 않나요?'

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

'저도 그렇게 생각했어요 - 저도 때때로 제 자신 속에서 그것을 느낄 수 있어요, 만약 저가 아무것도 내보내지 못했다면 저도 아모크를 할거야.'

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

'하지만 이제는,' 그녀는 또한 그를 기쁘게 하려는 마음으로 따뜻하게 말했어요. '저는 당신과 대화를 할 수 있어서 고마워요, 그리고 만약 당신이 그렇게 물어본다면, 저는 당신과 함께 가고 싶어요.'

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

'오늘 저는 다른 사람들과 함께 테이블에 앉아서 관대함의 모범이 되고 싶어요 - 그리고 오늘 저는 오후 중 라이스 푸드를 먹고, 메리의 여성 모자에 대해 관심과 평가를 하며 'Maandblad'를 읽을 거예요 - 자정까지요.'

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

'저는 정말 그렇게 많은 것을 받았나요?'라고 그는 미소를 지으며 물었어요, 하지만 갑자기 부끄러워하며 물러들었어요. 그녀의 얼굴에서 행복하고 기쁘는 표정이 사라졌어요, 그녀는 대답을 할 수가 없었어요. 조용히 그는 일어나서 모자를 쓰았어요.

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

'저는 며칠 후에 다시 루터스 부인을 방문할거예요.'

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

그는 매우 친절하게 하지만 매우 사업적으로 말했어요, 마치 의사의 방문을 알리는 것처럼, 그래서 그녀는 '좋아요'라는 말을 할 수가 없었어요.

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

그가 자신의 방문의 목적을 제시한다면 그것은 무례하고 야심적으로 보일 거였어요.

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

그녀는 창문에서 그를 바라보았어요, 하지만 그는 돌아오지 않았어요. 그녀는 부끄러워서 얼굴이 빨간색으로 변했어요, 그녀는 그가 그렇게 하지 않았기 때문에 혼자 있는 것이 지치는 거라고 생각했어요 -; 그녀는 갑자기 자신과 함께 있는 것에 지쳤어요, 그리고 아래층으로 내려갔어요.