Welk een onbedachtzaame eisch, Vriendin! -

Det er et så ubetenksomt krav, min ven! -

Hoe!

Hvordan!

mijne julia in 't openbaar verschijnen?

skal min Julia dukke opp i offentligheten?

en gij - gij, die alles op mij vermoogt - dit van mij vorderen? -

og du - du som tror på meg for alt i verden - du krav dette av meg? -

Waarlijk, dit heet een misbruik van zijne magt te maken.

Det er virkelig å misbruke sin magt.

Bedenk toch een oogenblik wat mij aanleiding gegeven heeft om deeze weinige bladen te vervaardigen, en beslis zelve of er toen het doelwit bij kon zijn van ze ooit gemeen te maken? -

Tenk et øyeblikk på hva som førte meg til å skrive disse få bladene, og avgjør selv om det var mulig å gjøre noe ondt av dem da? -

Gij herinnert u ligt nog de dichterlijke partij, die gij, voor twee jaaren, aan eenige uwer beste Vrienden en Vriendinnen op uw vermaaklijk Landgoed gaaft? -

Du husker vel den poetiske festen du ga for to år siden til noen av dine beste venner og veninner på din hyggelige eiendom? -

De vermoeiende hette van dien dag deed u, die altijd op het genoegen van anderen bedacht zijt, op eene wijze, die men geen' wederstand kan bieden, aanhouden om er den nacht bij te voegen.

Den utmattende varmen den dagen førte til at du, som alltid er opptatt av andres nytte, på en måte som ingen kan motsette seg, ble nødt til å overnatte.

Nooit zal ik dien verrukkelijken nacht vergeten!

Jeg vil aldri glemme den fornøyende natten!

Hij was de schoonste, dien ik immer zag. -

Det var det flotteste jeg noen gang har sett. -

Nog kan ik mij verbeelden in uw donker Prieel aan den oever van den Rhijn te zitten, en deezen stroom door de maan bij streeken verlicht te zien.

Jeg kan fremdeles forestille meg å sitte i din mørke paviljong ved Rhinen og se elven oplyst av måneskinnet.

Geen blaadje verroerde zich. -

Ikke et blad rørte seg. -

't Is in zulke oogen-blikken, dat het hart zich, onder 't genot der strelendste kalmte, vertedert. -

Det er i slike øyeblikk at hjertet smelter, mens man nyder den mest beroligende roen. -

Wij kwamen in een vriendlijk verschil over de Liefde.

Vi kom i en vennlig uenighet om kjærlighet.

Ik had bijna elk tegen mij - Gij alleen, bevallige Sophie! koost mijne zijde.

Jeg hadde nesten alle imot meg - Bare du, sjønn Sophie! Var på min side.

Aan welken kant zich de waarheid ook bevond, dit is zeker, wij dachten meer verheven over de Liefde, dan onze tegenstrevers.

Uansett hvor sannheten lå, er det sikkert at vi tænkte mer høyt om kjærlighet enn våre motstandere.

Ons gesprek liep ten einde en gij vorderde toen van mij, dat ik mijne gedachten omtrent de Liefde in een tafreel van twee gevoelige harten ontwikkelen zou. -

Vår samtale nådde sin ende, og du bad deretter om at jeg skulle utvikle mine tanker om kjærlighet i et billede av to følsomme hjerter. -

Ben ik geschikt om u iets te weigeren? -

Er jeg i stand til å neie deg noe? -

Mijne julia ontving haar aanwezen, en naauwlijks heb ik aan uwen eersten eisch voldaan, of gij voegt er eenen tweeden, die veel zwaarer is, bij - Gij wilt dat julia in het licht trede.

Min Julia mottok deg, og knapt hadde jeg oppfylt din første anmodning før du la til en anden, som var mye tungere - Du vil at Julia skal komme frem i lyset.

Begrijp toch wat ik wage met u te gehoorzamen! -

Forstå da hva jeg våger å gjøre for å følge deg! -

Aan wie zal mijn Schilderij behagen? -

Hvem vil min maleri glede? -

Aan Sophie? ja!

Sophie? Ja!

en aan die weinigen, die haar gelijken, die zulk een schoon, gevoelig, hart in haaren boezem dragen.

og de få som ligner henne, som bærer et sånt vakkert, følsomt hjerte i brystet sin.

Ach!

Ak!

ik gevoel het al te wel, mijne julia is niet voor de achtiende eeuw geschikt.

jeg føler det allerede godt, min Julia er ikke egnet til det attende århundrene.

Een eenvouwdig tafreel van twee tedere harten, die oprecht beminnen, zo als onze Voorouders, waar van wij de eigenschappen zo zeer beginnen te haten, mooglijk voor eenige honderd jaaren bemind hebben, zie daar mijne geheele julia!

Et enkelt billede av to kjærlige hjerter, som elsker hverandre oppriktig, akkurat som våre forfædre, hvis egenskaper vi begynner å hate så mye, muligens elsket for hundre år siden - se der min helhets Julia!

Geen verleidende Gebeurtenissen, geen onverwachte toevallen - geen enkel bekoorlijk Nietje zelfs! - verzekert mij van de goedkeuring van 't gemeen.

Ingen forførende hendelser, ingen uventede tilfeller - ikke engang en enkelt kjønnig detalj! - forsikrer meg om at det vil bli godkjent av de vanlige menneskene.

Voeg hier bij, dat ik eene Liefde predike, die zonder de deugd niet bestaat. -

Legg til at jeg forkynder en kjærlighet som ikke eksisterer uten dyd. -

Ach!

Ak!

dit laatste bederft alles! - Men zal lagchen en het zal met mij gedaan zijn. -

dette siste ødelægger alt! - Folk vil grine, og det vil være slutt på meg. -

Nu, Vriendin!

Nå, veninde!

wat zegt gij? -

hva sier du? -

Gij begrijpt dit alles en echter volhardt gij bij uwen eisch. -

Du forstår alt dette og alligevel insisterer du på dine krav. -

Welaan!

Nå da!

ik zal gehoorzamen.

jeg skal adlyde.

Ten minsten - en dit alleen is toejuiching genoeg - ten minsten zal Sophie mij met haare goedkeuring belonen, en elk, die gelukkig genoeg is van haar te kennen, zal overtuigd zijn, dat mijne julia geen wezen van verbeelding is. - -

I det minste - og dette alene er nok til å rose - i det minste vil Sophie belønne meg med sin godkjenning, og enhver som er heldig nok til å kjenne henne, vil være overbevist om at min Julia ikke er en fantasifigur. - -