Caracollando leggiadramente sulla groppa di una puledra maltese, in sul cadere di una splendida giornata di ottobre, la contessa Anna Maria di Karolystria traversava la foresta di Bathelmatt.

W późnym październikowym popołudniu hrabina Anna Maria z Karolystrii przemierzała las Bathelmatt, siedząc na grzbiecie pięknej maltańskiej klaczy.

La contessa, contando di arrivare a Borgoflores poco dopo il tramonto, era partita dal suo castello alle due del pomeriggio.

Hrabina wyruszała ze swojego zamku o godzinie 14:00, licząc na to, że dotrze do Borgoflores tuż przed zmrokiem.

La città non era discosta, e la brava puledra, dopo quattro ore di marcia forzata, trottava ancora di lena colla foga baldanzosa dei suoi quattro anni.

Miasto było w odległości krótkiego spaceru, a dzielna klacz po czterech godzinach intensywnego marszu wciąż szła równo, z wigorem typowym dla czteroletnich koni.

Quand'ecco, al cominciare di un'erta, tre figuraccie da metter la terzana al vederle, sbucano all'improvviso dai grossi tronchi degli alberi.

Nagle, na początku stromej wspinaczki, zza grubych pni drzew wyłoniły się trzy postacie, które wyglądały bardzo podejrzanie.

—Alto là! grida una voce da toro.

– Stój! – krzyknął głos podobny do byka.

Uno dei tre figuri pianta una grinfa tra le nari della cavalla; l'altro appunta una rivoltella al petto della vezzosa cavalcatrice; il terzo, afferrando la contessa al polpaccetto di una gamba, la trae con poco garbo di sella slanciandola a dieci passi dalla strada maestra.

Jeden z trzech mężczyzn włożył sznur między nozdrza klaczy, drugi skierował rewolwer na klatkę piersiową kobiety, a trzeci chwycił hrabinę za udo i bezceremonicznie zrzucił ją z siodła na dziesięć kroków od głównej drogi.

Di là a dieci minuti, non rimaneva più nella foresta di Bathelmatt che una gentilissima figura di donna nuda, una formosa statua di alabastro vivente, che i ladri avevano spogliata di ogni superfluità signorile.

Dziesięć minut później w lesie Bathelmatt nie było już nikogo oprócz pięknej, nagiej kobiety – wspaniałej rzeźby z żywego alabastru – której złodzieje pozbawili wszelkich ozdób należących do arystokracji.

Quei mascalzoni avean spiumata la contessa dei gioielli, delle vesti, delle lingerie, non rispettando che un bel paio di calzettine traforate e due elegantissimi stivaletti, armati di speroncini.

Te łajdaki ogołociły hrabinę z biżuterii, ubrań i bielizny, zostawiając tylko kilka pięknych, ażurowanych rajstop i eleganckie buty z kolcami.

—Che buoni ladri! che ladri discreti!—

– Co za dobrzy złodzieje! Co za dyskretni złodzieje!

Non calunniamoli.

Nie pomawiajmy ich.

Se non presero tutto; se fuggirono col grosso del bottino senza darsi la pena di scalzare il più bel modello di caviglia che mai uscisse dalle mani della natura, gli è che al momento in cui si accingevano a tagliare i legacci, i tre briganti erano stati sgomentati e posti in fuga dallo scalpito di un cavallo accorrente.

Jeśli nie zabrali wszystkiego i uciekli z większością łupu, nie zadając sobie trudu, by oberwać najpiękniejszy model kobiecej kostki, jaki kiedykolwiek wyszło spod ręki natury, to dlatego, że w momencie, gdy zamierzali przeciąć sznurki, trzej rozbójnicy zostali wystraszeni i uciekli pod naporem nadbiegającego konia.

Un cavallo, che sopraggiunge di trotto verso il luogo dove fu consumata una aggressione, apparisce sempre, nell'ombrosa fantasia dell'aggressore, sormontato da un carabiniere.

Konie, które podjeżdżają do miejsca ataku, zawsze jawią się w wyobraźni napastnika jako okryte mundurem karabiniera.

Frattanto, la bella contessa era rimasta là.... ho già detto in qual semplice abbigliamento....

Tymczasem piękna hrabina została pozostawiona na miejscu... już mówiłem, w jakim prostym ubraniu...

Dite un po', signorina, che fareste, se mai vi capitasse, e Iddio ve ne guardi, di cadere in una situazione identica a quella della nostra graziosa eroina?...

Powiedz mi, panno, co byś zrobiła, gdybyś kiedykolwiek – nie daj Boże – znalazła się w sytuacji identycznej z tą, w której znalazła się nasza urocza bohaterka?...

Nuda come una Venere classica, nel mezzo di una foresta, ai lumi di un tramonto fosforescente, mentre un cavallo, probabilmente raddoppiato da un cavaliere, si avanza a galoppo concitato!...

Naga jak klasyczna Wenus, w środku lasu, przy blasku fosforyzującego zachodu słońca, podczas gdy koń, prawdopodobnie dosiadany przez jeźdźca, podjeżdża w galopie!...

Fuggire.... Via! si vede che non avete pratica di foreste. Non sapete che le foreste son piene di ginepri e di vepri, i quali rimano perfettamente e pungono anche maledettamente le carni?

Uciec... Oczywiście! Widać, że nie masz doświadczenia w sprawach lasu. Nie wiesz, że lasy są pełne jałówek i dzików, które doskonale się bronią i potrafią okropnie ranić ludzi?

Celarsi dietro un grand'albero, attendere che il cavallo e il cavaliere passino oltre.... Ma, poi?

Schować się za dużym drzewem, czekać, aż koń i jeździec przejdą dalej... Ale co potem?

Riflettete, carina; cioè, riflettiamo....

Pomyśl, kochana; to znaczy, pomyślimy razem...

Nel caso della contessa non è in gioco soltanto la pudicizia.... Il giorno va imbrunendo.... tra un'ora farà notte... e una dama avvezza al morbidume dei lini non può adattarsi a dormire in un bosco. Se un lupo.... se un orso.... Che orrore!

W przypadku hrabiny nie chodzi tylko o skromność... Dzień się kończy... za godzinę nastanie noc... a dama przyzwyczajona do miękkości lnu nie będzie w stanie spać w lesie. Jeśli wilk... jeśli niedźwiedź... Co za horror!

Ma la contessa era dotata di molto acume pratico. Misurando in un lampo le eventualità della sua posizione, ella non tardò un istante a comprendere che quel cavallo, o piuttosto quel cavalcatore che moveva alla sua volta, era forse l'angelo di salvezza inviatole dalla provvidenza.

Ale hrabina była bardzo pragmatyczna. W mgnieniu oka oceniła sytuację i zrozumiała, że ten koń, a raczej jeździec na koniu, mógł być aniołem zbawienia, wysłanym przez Opatrzność.

Innanzi tutto, pensò ella, vediamo di prendere un atteggiamento che ci permetta di presentarci ad un essere della nostra specie senza troppo compromettere la pudicizia!

Przede wszystkim, pomyślała, postarajmy się przyjąć postawę, która pozwoli nam przedstawić się osobie z naszego gatunku, nie narażając zbytnio na szkodę naszej skromności!

Il terreno, come accade in ogni foresta al finire dell'autunno, era sparso di foglie. Lode. all'Altissimo! Non casca foglia che Dio non voglia!

Ziemia, jak to często bywa w lesie pod koniec jesieni, była usłana liśćmi. Chwała Bogu! Nie spada liść, którego Bóg nie chce!

E appena esalata la giaculatoria, la contessa adunò rapidamente colle sue braccia candidissime un bel mucchio di quella grazia di Dio piovuta dagli alberi, vi si tuffò, vi si sommerse, si rese invisibile.

I zaraz po tej modlitwie hrabina szybko zebrała swymi białymi rękami całą stertę tej łaski Bożej spadającej z drzew, zanurzyła się w niej, zniknęła, stała się niewidzialna.

—Opp! Opp! avanti dunque! È la prima volta che mi fai di questi scherzi, Morello! Opp! Opp!

—Och! Och! No dalej! To pierwszy raz, kiedy robisz mi takie żarty, Morello! Och! Och!

È altresì la prima volta che Morello, il. bel puledro del visconte D'Aguilar, aspira colle sue ampie narici le esalazioni più o meno balsamiche di una contessa sepolta nelle foglie.

To również pierwszy raz, kiedy Morello, piękny źreb D'Aguilar, wdycha swymi szerokimi nozdrzami bardziej lub mniej balsamiczne opary pochowanej w liściach hrabiny.

Il visconte, balzato di sella, prese a carezzare amorosamente l'ombroso animale, apostrofandolo coi più graziosi vezzeggiativi.

Widząc to, wielki właściciel wyskoczył z siodła i zaczął czule pieścić cieńszego zwierzęcia, zwracając się do niego najpiękniejszymi pieszczotami.

—È un gentiluomo! riflette la contessa, sollevando cautamente la testolina per sbirciare a traverso gli arbusti.

—To dżentelmen! — pomyślała hrabina, ostrożnie podnosząc główkę, by zobaczyć, co się dzieje za krzakami.

Ma il cavaliere, già entrato in diffidenza all'adombrarsi di Morello, udendo stormire le foglie, e parendogli che sotto quelle si disegnassero i contorni di una figura umana, fece l'atto di scompigliarle collo scudiscio.

Ale jeździec, już podejrzliwy wobec Morello, słyszący szelest liści i wydający się dostrzegać zarys ludzkiej postaci pod tymi liśćmi, próbował rozproszyć je kijem.

Immaginate se la contessa potè star ferma!

Wyobraźcie sobie, co się stało z hrabiną!

—Alto là!

—Stój!

gridò ella, dando un balzo, che mise allo scoperto il suo bel volto e le sue spalle di nitido alabastro; se voi siete, quale ognuno vi giudicherebbe all'aspetto, un gentiluomo ed un uomo di cuore, non avanzatevi di un passo; rispettate e proteggete una dama di alto lignaggio, che non poteva, voi lo vedete, cadere più basso.

krzyknęła, podrywając się do góry i pokazując swą piękną twarz oraz ramiona z czystego alabastru. —Jeśli jesteś, jak każdy sądzi po twoim wyglądzie, dżentelmenem i człowiekiem o dobrym sercu, nie zbliżaj się ani kroku; szanuj i chroń szlachetną damę, która, jak widzisz, nie może upaść niżej.

Il visconte, immobile come un paracarro, guardava e taceva.

Wielki właściciel, nieruchomy jak posąg, patrzył i milczał.

Ma poichè la contessa gli ebbe narrati i particolari della disavventura che l'aveva tratta al mal partito,—Signora!

Ale kiedy hrabina opowiedziała mu szczegóły swej nieszczęśliwej przygody, —Pani!

esclamò egli coll'accento vibrato dei suoi impulsi generosi: io mi terrei il più sciagurato, il più vile dei mascalzoni se un pensiero che non fosse quello di compiere ogni maggior sacrificio per liberarvi dalla vostra falsa posizione, potesse formarsi nella mia mente.

wykrzyknął z wibracją w głosie, ujawniając swą wielkoduszność. —Byłbym najnieszczęśliwszym, najgorszym łajdakiem, gdyby w moim umyśle zrodziła się myśl inna niż chęć poświęcenia się dla ciebie i uwolnienia cię z tej fałszywej sytuacji.

A me pare che la vostra necessità più urgente sia quella di mettervi in una veste meno scucita.

Wydaje mi się, że twoją najpilniejszą potrzebą jest znalezienie się w mniej kłopotliwej sytuacji.

Se non vi ripugna di indossare i miei abiti, io ve li offro; e al tempo istesso vi do parola che io non sarò mai per volgere gli occhi dal vostro lato fino, a quando voi non vi siate completamente abbigliata delle mie spoglie.

Jeśli nie masz nic przeciwko temu, by założyć moje ubrania, ofiaruję ci je. I zarazem obiecuję, że nie spuszczę z ciebie oka, dopóki nie ubierzesz się w całości w moje szaty.

—Ma... voi... signore?...

—Ale... ty... panie?...

—Non prendetevi pensiero di me. Affrettiamoci! Eccovi il mio soprabito... eccovi il mio gilet... i miei calzoni...

—Nie martw się o mnie. Pospieszmy się! Oto mój płaszcz... oto mój kamizelka... moje spodnie...

—Signore!... È troppo!... È una indecenza!... voi dimenticate di essere in presenza di una signora...

—Panie!... To zbyt wiele!... To nieprzyzwoite!... Zapominasz, że jesteś w obecności damy...

Ma il visconte, colla focosa inconsideratezza dei generosi che si sacrificano, in un attimo si era spogliato.

Ale wielki właściciel, z żarliwą lekkomyślnością ludzi gotowych do poświęceń, w jednej chwili się rozebrał.

Frattanto la contessa, dopo essersi abbottonato sulle carni quanto poteva occorrerle di vestimento per scattare meno indecorosamente dalla nuvola di foglie dove si teneva rattrappita, drizzandosi della persona e facendo della mano una visiera agli occhi, ripigliava con accento mite e supplichevole:

Tymczasem hrabina, zapiąwszy guziki na ubraniach, które były jej potrzebne, by wyjść z chmury liści, w których się ukrywała, wyprostowała się i zakryła oczy dłonią, mówiąc cichym i błagającym głosem:

—Via!

—Idź!

poichè volete essere il mio angelo liberatore, fate, o signore, ch'io non sia costretta ad arrossire di aver accettata la vostra protezione!

Bo chcesz być moim aniołem wyzwolicielem, uczyń to, panie, abym nie musiała się rumienić z powodu przyjęcia twojej ochrony!

Mettetevi là...

Idź tam...

(e additava il giaciglio dal quale poco dianzi si era levata).

(wskazała na łóżko, z którego przed chwilą wstała).

Io non avrò mai coraggio di intavolare una seria conversazione con voi, se prima....

Nigdy nie będę miała odwagi, by zacząć z tobą poważną rozmowę, jeśli najpierw...

La contessa non ebbe tempo di compiere la frase, che già il visconte si era tuffato fino al collo nel fogliame, esclamando:

Hrabina nie zdążyła dokończyć zdania, gdyż wielki właściciel już zanurzył się po szyję w liściach, wykrzyczawszy:

—Eccomi agli ordini vostri!

—Jestem do twojej dyspozycji!

—Voi siete un gentiluomo modello! esclamò la dama coll'accento della ammirazione più enfatica; e in presenza di tanta abnegazione, di tanto eroismo, quasi mi sento umiliata di avere con tanta precipitazione accettato le vostre profferte.

—Jesteś wzorowym dżentelmenem! — wykrzyknęła dama z najwyższym podziwem; a w obliczu takiej bezinteresowności, takiego bohaterstwa, niemal czuję się zawstydzona, że tak szybko przyjęłam twoją ofertę.

—Signora, interruppe il visconte con voce rotta dai brividi, la notte incalza, il bosco è freddo, il letto punge, le lenzuola non sanno di bucato; convien dunque avvisare subito ai mezzi per trarci entrambi di imbarazzo.

—Pani — przerwał hrabia drżącym głosem — noc się zbliża, las jest zimny, a łóżko jest niewygodne i pościel nie jest wyprana; dlatego musimy natychmiast znaleźć sposób, by uniknąć wstydu dla nas obojga.

Montate sul mio cavallo e partite!

Wsiądź na mojego konia i wyjedźmy!

In meno di un quarto d'ora sarete alle porte di Borgoflores.

W ciągu niecałej kwarty godziny będziesz przy bramach Borgoflores.

Nelle tasche del mio soprabito che indossate, v'è un portafoglio abbastanza colmo di banconote.

W kieszeniach mojego płaszcza, który nosisz, jest portfel wypełniony banknotami.

Con quel denaro voi potrete, appena giunta a Borgoflores, procacciarvi un abbigliamento conveniente al vostro sesso.

Z tymi pieniędzmi możesz od razu kupić sobie odpowiednie ubrania dla swojej płci, gdy dotrzesz do Borgoflores.

Appena ve ne sarete provveduta, voi non indugerete a rimandarmi i miei abiti a mezzo di persona fidata.

Gdy to zrobisz, nie zwlekaj z odesłaniem moich ubrań za pośrednictwem zaufanej osoby.

Dalla sella del mio cavallo pendono due rivoltelle.

Na siodle mojego konia wiszą dwa rewolwery.

Una per me, l'altra per voi. Va bene così?...

Jeden dla mnie, drugi dla ciebie. Czy to w porządku?...

Mi occorrerebbe ancora, per ingannare il tempo alla meglio, un buon sigaro di avana....

Aby jak najlepiej zabić czas, przydałby mi się dobry cygaro z Hawany...

Nelle taschette del mio soprabito ne troverete di eccellenti...

W kieszeniach mojego płaszcza znajdziesz kilka doskonałych...

Favorite!...

Uwielbiam to!...

Mille grazie...

Tysiąc dziękuję...

Ora, non più indugi! Salite a cavallo, e partite di galoppo...

A teraz nie zwlekaj! Wsiądź na konia i ruszaj do galopu...

Cioè... aspettate!...

To znaczy... czekaj!...

Sarei io troppo indiscreto, o signora, se osassi, prima che ve ne andiate, di informarmi del vostro nome?

Czy byłbym zbyt nachalny, prosząc, zanim odejdziesz, o podanie mi twojego nazwiska?

—Eccovi la mia carta di visita... Oh! la smemorata...! Cercava la mia carta nelle tasche del vostro soprabito... Ebbene: io mi chiamo Anna Maria contessa di Karolystria.

– Oto moja wizytówka... Och! Zapomniałam!... Szukałam mojej wizytówki w kieszeniach twojego płaszcza... Więc tak: nazywam się Anna Maria, hrabina Karolystrii.

Il visconte diede un balzo che proiettò sulla contessa una mitragliata di foglie.

Wicehrabia podskoczył, zasypując hrabinę gradobiciem liści.

—Avete pratica della cittadella di Borgoflores? domandò egli con qualche ansietà.

– Czy masz doświadczenie w obronie twierdzy Borgoflores? – zapytał z niepokojem.

—Ci vado per la prima volta, signore.

– Jestem tu po raz pierwszy, panie.

—Ebbene, smontate all'albergo della Maga rossa. Spero fra un'ora di raggiungervi, e di ridere un poco con voi della strana ventura che mi ha procacciato l'onore di conoscere... personalmente una signora, la cui fama era già pervenuta a me sulle ali della pubblica ammirazione.

– Więc zatrzymaj się w hotelu Czerwonej Czarodziejki. Mam nadzieję, że za godzinę u ciebie będę i będziemy mogli pośmiać się z tej dziwnej przygody, która sprawiła, że miałem przyjemność poznać... osobiście damę, której sława dotarła do mnie na skrzydłach publicznego podziwu.

Di là a pochi istanti, perfettamente abbigliata e più che mai seducente sotto le flessuosità dell'abito virile, la contessa galoppava a briglia sciolta verso la cittadella.

Chwilę później hrabina, doskonale ubrana i bardziej kusząca niż kiedykolwiek w męskim stroju, ruszyła do twierdzy na swobodnych wodach.