Welk een onbedachtzaame eisch, Vriendin! -

Jaki bezmyślny wymóg, przyjaciółko! -

Hoe!

Jakże!

mijne julia in 't openbaar verschijnen?

mogłabym pokazać moją Julię publicznie?

en gij - gij, die alles op mij vermoogt - dit van mij vorderen? -

A ty - ty, który ufasz mi bezgranicznie - żądasz tego ode mnie? -

Waarlijk, dit heet een misbruik van zijne magt te maken.

To jest prawdziwe nadużycie władzy.

Bedenk toch een oogenblik wat mij aanleiding gegeven heeft om deeze weinige bladen te vervaardigen, en beslis zelve of er toen het doelwit bij kon zijn van ze ooit gemeen te maken? -

Zastanów się przez chwilę, co skłoniło mnie do napisania tych kilku stron, i sam zdecyduj, czy w tamtym momencie mogło chodzić o to, by je kiedykolwiek upublicznić? -

Gij herinnert u ligt nog de dichterlijke partij, die gij, voor twee jaaren, aan eenige uwer beste Vrienden en Vriendinnen op uw vermaaklijk Landgoed gaaft? -

Przecież dobrze pamiętasz tę poetycką imprezę, którą dwa lata temu urządziłaś dla kilku swoich najlepszych przyjaciół i przyjaciółek na swoim uroczym terenie? -

De vermoeiende hette van dien dag deed u, die altijd op het genoegen van anderen bedacht zijt, op eene wijze, die men geen' wederstand kan bieden, aanhouden om er den nacht bij te voegen.

To wyczerpujące upały tego dnia sprawiły, że ty, zawsze gotowa zadowolić innych, zostałaś zmuszona do tego, by spędzić noc na miejscu.

Nooit zal ik dien verrukkelijken nacht vergeten!

Nigdy nie zapomnę tej wspaniałej nocy!

Hij was de schoonste, dien ik immer zag. -

Był najpiękniejszym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek widziałam. -

Nog kan ik mij verbeelden in uw donker Prieel aan den oever van den Rhijn te zitten, en deezen stroom door de maan bij streeken verlicht te zien.

Wciąż wyobrażam sobie, jak siedzę w twojej ciemnej altanie nad brzegiem Renu i oglądam ten strumień oświetlony przez księżyc.

Geen blaadje verroerde zich. -

Ani jeden liść się nie poruszył. -

't Is in zulke oogen-blikken, dat het hart zich, onder 't genot der strelendste kalmte, vertedert. -

To w takich chwilach serce rozkwita, ciesząc się najbardziej spokojną atmosferą. -

Wij kwamen in een vriendlijk verschil over de Liefde.

Mieliśmy przyjazną dyskusję na temat miłości.

Ik had bijna elk tegen mij - Gij alleen, bevallige Sophie! koost mijne zijde.

Prawie wszyscy byli przeciwko mnie – tylko ty, urocza Sophie, była po mojej stronie.

Aan welken kant zich de waarheid ook bevond, dit is zeker, wij dachten meer verheven over de Liefde, dan onze tegenstrevers.

Niezależnie od tego, po której stronie leżała prawda, jedno jest pewne – myśleliśmy o miłości w sposób bardziej wzniosły niż nasi przeciwnicy.

Ons gesprek liep ten einde en gij vorderde toen van mij, dat ik mijne gedachten omtrent de Liefde in een tafreel van twee gevoelige harten ontwikkelen zou. -

Nasza rozmowa dobiegła końca, a ty poprosiłeś mnie wtedy, bym przedstawił moje przemyślenia na temat miłości w historii dwóch zakochanych serc. -

Ben ik geschikt om u iets te weigeren? -

Czy ja jestem w stanie odmówić ci czegoś? -

Mijne julia ontving haar aanwezen, en naauwlijks heb ik aan uwen eersten eisch voldaan, of gij voegt er eenen tweeden, die veel zwaarer is, bij - Gij wilt dat julia in het licht trede.

Moja Julia przyjęła twoje zaproszenie, a gdy ledwo spełniłem twoje pierwsze żądanie, dodałeś drugie, znacznie bardziej wymagające – chcesz, by Julia wyszła na światło dzienne.

Begrijp toch wat ik wage met u te gehoorzamen! -

Zrozum, co zaryzykuję, by być ci posłuszny! -

Aan wie zal mijn Schilderij behagen? -

Kto będzie zadowolony z mojego obrazu? -

Aan Sophie? ja!

Sophie? Tak!

en aan die weinigen, die haar gelijken, die zulk een schoon, gevoelig, hart in haaren boezem dragen.

I ci nieliczni, którzy są do niej podobni, którzy noszą w sercu tak piękne, wrażliwe serce.

Ach!

Ach!

ik gevoel het al te wel, mijne julia is niet voor de achtiende eeuw geschikt.

Doskonale to czuję – moja Julia nie jest stworzona dla XVIII wieku.

Een eenvouwdig tafreel van twee tedere harten, die oprecht beminnen, zo als onze Voorouders, waar van wij de eigenschappen zo zeer beginnen te haten, mooglijk voor eenige honderd jaaren bemind hebben, zie daar mijne geheele julia!

Prosta scena dwóch czułych serc, które szczerze się kochają, tak jak nasi przodkowie, których cechy tak bardzo zaczynamy nienawidzić, być może kochali się przez kilkaset lat – oto cała moja Julia!

Geen verleidende Gebeurtenissen, geen onverwachte toevallen - geen enkel bekoorlijk Nietje zelfs! - verzekert mij van de goedkeuring van 't gemeen.

Żadne kuszące zdarzenia, żadne nieoczekiwane wypadki – nawet żadna urocza drobnostka! – gwarantują mi przychylność ogółu.

Voeg hier bij, dat ik eene Liefde predike, die zonder de deugd niet bestaat. -

Dodajmy do tego, że głoszę miłość, która nie istnieje bez cnoty. -

Ach!

Ach!

dit laatste bederft alles! - Men zal lagchen en het zal met mij gedaan zijn. -

To ostatnie psuje wszystko! - Ludzie będą się śmiać i dla mnie to będzie koniec. -

Nu, Vriendin!

A teraz, przyjaciółko!

wat zegt gij? -

Co ty mówisz? -

Gij begrijpt dit alles en echter volhardt gij bij uwen eisch. -

Rozumiesz to wszystko, a jednak upierasz się przy swoim żądaniu. -

Welaan!

Dobrze!

ik zal gehoorzamen.

Ja się podporządkuję.

Ten minsten - en dit alleen is toejuiching genoeg - ten minsten zal Sophie mij met haare goedkeuring belonen, en elk, die gelukkig genoeg is van haar te kennen, zal overtuigd zijn, dat mijne julia geen wezen van verbeelding is. - -

Przynajmniej – i to samo w sobie jest wystarczająco zachęcające – przynajmniej Sophie nagrodzi mnie swoją aprobatą, a każdy, kto ma to szczęście, by ją znać, będzie przekonany, że moja Julia nie jest wytworem wyobraźni. - -