Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

A janela estava aberta - a brisa fresca de maio abria suavemente as cortinas, sem força, enchendo-as como velas e levando-as para o meio da sala - depois, elas voltavam a cair silenciosamente - era como a expiração de uma criança a dormir.

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

Acima da floresta, híacintes húmidos, que ela segurava entre as duas mãos, com a boca e o nariz enterrados neles, Ina olhava para eles - o seu coração palpitava de uma alegria suave e intensa, ela sentia-o na garganta - e, como quando era criança, deixava as palavras dos seus pensamentos flutuarem ao ritmo do seu coração: o inverno acabou...

de winter is voorbij...

o inverno acabou...

de winter is voorbij...

o inverno acabou...

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

Mas apenas por um instante, pois logo ela baixou os olhos e bebeu com goles mais profundos e intensos o cheiro pesado e húmido.

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

Era mais do que o cheiro dos sumos jovens da primavera que regressava, era o cheiro da sua juventude, do seu passado e, agora que ela enterrava o rosto com os olhos fechados, parecia que as portas da sua alma se abriam de par em par e toda a sua juventude vinha ter com ela.

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

Toda a série de anos e dias, até ao mais recente - com os seus sentimentos, acontecimentos e encontros, desde o dia até ao crepúsculo - sons, aromas, vozes de pessoas,

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

cheiros de casa, ela deixava-os passar sobre ela de forma trémula, em emoção e maravilha feliz, porque era possível que tudo isto adormecido e há muito esquecido fosse despertado e renascido com uma nitidez e clareza quase assustadoras pelo cheiro de híacintes.

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

Parecia-lhe que a sua própria alma era uma placa fotográfica, aparentemente cinzenta e lisa, mas onde, no banho de revelação, aparecem igualmente de forma assustadoramente clara e maravilhosa as imagens que antes não eram visíveis.

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

O cheiro era então o banho de revelação da memória, mas não apenas o cheiro - também a música, e por vezes bastava um som vago e indeterminado, a chuva e o vento, um grito do exterior à noite - que a transportavam desprevenida para os recessos do passado.

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

Como era maravilhoso isto - que as impressões da sua mais tenra infância persistissem mais fortemente nela - a comoverem-na mais intensamente ao recordar.

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

Tudo desse tempo inconsciente, quando ela própria não sabia que estava a ouvir e a prestar atenção e, no entanto, devia ter prestado mais atenção, ouvido mais intensamente do que alguma vez depois, quando os acontecimentos pareciam mais coloridos, mais intensos na vivência, quando ela ouvia e via e desfrutava conscientemente - e, no entanto, apenas tinham deixado uma memória enfraquecida.

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

E como sempre, o seu pensamento vagueava e perdia-se nessa maravilha vasta, nesse segredo estranho e aliciante - o que a memória poderia ser, que ultrapassava a mortalidade e a transitoriedade e parecia desafiar - até ela deixar de pensar de todo, apenas respirar profunda e plenamente no cheiro.

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

Enquanto o vento impulsionava as pesadas cortinas com o seu sopro e o seu ser inteiro parecia expandir-se, esforçar-se ao máximo para poder conter toda a riqueza.

Er werd geklopt.

Alguém bateu à porta.

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

‘Lá está o médico, menina.’

‘De dokter!’

‘O médico!’

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

Ela saltou e pôs de parte os híacintos, o passado caiu-lhe por cima.

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

O presente apertava-se em torno dela: ela tinha dezenove anos, vivia com estranhos porque não conseguira ficar em casa - estivera dois dias encerrada voluntariamente, em conflito com todos e consigo própria, enredada em discussões, como um pássaro no arame, e fugira para a solidão como para um último refúgio.

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

‘Pode receber o médico, menina?’

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

‘Não preciso de médico, a minha dor de cabeça passou,’ queria dizer ela - então ouviu-o sair da sala com Mary e a voz dele no fundo das escadas e depois as vozes de ambos, a conversa agitada e estridente de Mary por cima do seu murmúrio abafado.

Als ze eens klagen durfde!

Se ela tivesse ousado queixar-se!

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

Queixar-se dela como uma criança da escola que se queixa a um homem que não conhece e que agora talvez estivesse a abanar a cabeça e a sorrir por causa dela com Mary.

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

Essa conversa tinha de acabar e depressa.

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

‘Pergunte ao médico se ele vem lá acima, Bartje.’

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

A sua voz soava autoritária e impaciente, a rapariga fechou a porta; esperou, respirando rapidamente, pronta para a ira e a defesa.

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

Na mesa à sua frente, ela viu as flores e olhou para elas e a ideia apanhou-a e surpreendeu-a, de que ela só precisava de as apanhar, de beber os seus aromas para se tornar suave e frágil, para se libertar da sua pequena ira e do seu pequeno orgulho, e encontrar-se maior, mais ampla, mais livre, mas ela não queria, não podia.

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

O presente tinha-a agarrado, perseguia-a, mordia-a afiadamente - ela não se podia livrar dele.

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

De repente, as vozes silenciaram, ela ouviu-os subir as escadas - lá em baixo fechou-se uma porta, Mary tinha entrado na sala de estar.

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

E enquanto ela se interrogava sobre o aspecto do médico e o tipo de homem que ele poderia ser, de repente, com espanto, percebeu que não sabia o que lhe devia dizer.

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

Afinal, ela não estava doente - e não tinha sido ela a pedir-lhe para vir!

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

Rapidamente, ela virou-se para o espelho, sorriu fugazmente, alisou o cabelo.

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

Se lhe dissesse a verdade - talvez ele a compreendesse - o calor dessa esperança percorreu-lhe por momentos.

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

Ela ficou de pé ao lado da cadeira, quando ele entrou. "Não veio aqui só para mim, pois não?"

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

"Oh não, a Sra. Rutgers precisava de mim. Uma questão pequena, mas como já estava aqui, ela pediu-me... Tem tido dores de cabeça durante alguns dias? Mediu a temperatura?"

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

Como isso era ridículo. Estar doente -, medir a temperatura, um rosto preocupado e obsequioso perante ela. Se ela contasse isso sem fazer alarido, talvez não soasse demasiado exagerado.

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

"Não medi a temperatura, não estou doente, estou aqui apenas para... para descansar durante alguns dias."

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

"E por que não disse isso?"

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

Ela ficou em silêncio, ele sentou-se e olhou-a sorrindo, ela olhou para ele e sorriu também.

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

Ele tinha um rosto agradável, redondo e liso, olhos bonitos, olhos de rapaz, ele devia ter quarenta e cinco anos.

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

Ele era diferente dos outros, - isso era perfeitamente óbvio.

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

Era agradável tê-lo aqui inesperadamente e conversar um pouco com ele.

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

Ela sentia vontade de lhe contar muito, de lhe contar muito sobre si mesma.

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

Ele achava-a agradável, estava nos seus olhos -, ela também era agradável, ela tinha visto isso no espelho.

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

Porque ele a achava agradável, seria fácil para ela conversar com ele.

Maar hij moest beginnen.

Mas ele tinha de começar.

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

Ela permaneceu meio voltada, apoiada na chaminé, ele olhou para ela, ela sentiu isso, na sua mente ela observou a sua própria figura, perguntou-se o que ele acharia do seu vestido e da cor da sua pele.

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

"Então, por que você fingiu ter dor de cabeça, mentindo?"

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

Ela riu, o seu coração encheu-se de alegria. Estranho, pouco antes, quando ela pensou que Mary falava dela como uma criança, a irritação já começara a surgir -, agora que ele falava com ela como uma criança, ela sentia-se satisfeita e lisonjeada. Ela afastou-se da chaminé e sentou-se em frente dele.

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

"Se quiser, vou contar-lhe, mas é uma longa história."

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

"Estou a ouvir." Ele endireitou-se.

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

"Mas não. Não é uma história. Quero dizer, há muitas coisas envolvidas."

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

"Mas na verdade, é fácil resumir."

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

"Eu sou irritável, impaciente e intolerante - discuto com toda a gente e não suporto pessoas 'simpáticas'."

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

"Ainda não estou aqui há três meses e já tive três dúzias de discussões."

Overigens komen die hier niet voor.

"Aliás, isso não acontece aqui."

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

"Todos aqui são calmos, educados e têm boas maneiras."

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

"Até à terceira e quarta geração. Até ao boi, ao burro e ao estrangeiro."

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

"Eu dou sempre as respostas erradas e faço sempre as coisas erradas de forma bonita e as coisas bonitas de forma errada."

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

Ela interrompeu-se e riu: "Que disparate, o que estou a dizer."

Nu bent u op de hoogte.’

"Agora já estás a par."

Hij lachte.

Ele riu.

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

"Estás a rir do que estou a dizer. Bem - estou a ser generoso hoje. Sabes que, de outra forma, poderia matar alguém que se ri de mim? Até por menos. No primeiro dia à mesa, queria matar o Rutgers com uma faca de frutas."

Hij lachte weer.

Ele riu novamente.

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

"Parece loucura e não foi nada louco."

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

"Vim para cá numa quarta-feira, em Fevereiro."

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

"Às quartas-feiras, aqui, há reuniões sobre o direito de voto das mulheres. Na sala moderna, nas cadeiras práticas em volta da mesa intencional, sentam-se todas as senhoras respeitáveis, sérias, nobres, bonitas, cultas e higienicamente vestidas - e eu atrevi-me a dizer coisas irreverentes a estas senhoras respeitáveis, nobres, bonitas e simpáticas à mesa nesse dia horrível."

Ja, dat moet u niet onderschatten.

"Sim, não deves subestimar isso."

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

"A Mary também não o fez. Ainda a vejo, com a sua boca arrogante e os seus olhos vazios - diz-me tu mesmo; não se parecem todas as senhoras do direito de voto umas com as outras, ou será apenas porque todas se vestem exactamente da mesma forma?"

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

"Já me preocupo com isso há muito tempo, é definitivamente um problema para mim!"

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

"Vamos resolver isso mais tarde. A Sra. Rutgers dirigiu-se... orgulhosa como um pavão, apesar da sua gordura indesejável, e começou a repreender-me, com a sua voz estridente. O Sr. Rutgers estava a comer pudim de arroz..."

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

Ele riu alto, ela olhou indignada.

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

"Sim, não deves ficar zangado. O que tens contra o pudim de arroz?"

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

"Exatamente o mesmo que tenho contra as pessoas 'simpáticas'. Aquele pudim de arroz devia ter-me avisado - mas eu não percebi, e opus-me a ele imprudentemente. Devia ter sentido que de um homem que comia pudim de arroz como ele, não se podia esperar nada de bom para uma rapariga."

‘En wat hoopte u dan?’

"E o que esperavas então?"

‘Dat hij mij helpen zou.

"Que ele me ajudasse."

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

"Que ele sentisse o quão infeliz e humilhada eu me sentia - apesar de me manter bem, mas estava a arder como fogo - quando a Mary me repreendeu como uma criança pequena, no primeiro dia."

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

"E sobre aquelas mulheres tolas com os seus rostos estupidamente largos, falando como um excelente grupo de mulheres, para quem eu, um verme insignificante, devia olhar com respeito - que ele fosse cavalheiresco, que dissesse algo agradável, algo bom, ou algo engraçado."

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

"Aquele homem feio, aquele pedante. É isto que se entende por homem?"

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

"Ainda o ouço, com aquela voz nasal, 'piadas que não são apropriadas sobre mulheres de alta posição', ou quando ele estava perante a sua turma."

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

"Ele não me suporta e eu, oh, acho-o detestável."

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

"É o oposto de tudo o que eu imagino que um homem deva ser."

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

"E então tu querias atacá-lo com uma faca de frutas."

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

"Não deves falar tão levianamente sobre a raiva," disse ela de repente, com seriedade.

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

"É muito pior do que tu pensas - torna-te numa besta, a tua voz fica rouca, o teu rosto fica feio, queres ver sangue, queres estrangular."

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

"Horas depois de ter ficado zangado, por vezes ainda tenho de pensar nas coisas horríveis que disse e quis fazer."

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

"É tão horrível e tão estranho..."

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

"'Perder a cabeça' é uma expressão maravilhosa para isto."

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

"E qualquer um pode irritar-me, e tudo, o mais pequeno, o mais estúpido."

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

"Há pouco, quando estavas a falar com a Mary."

Wat zei ze?

"O que ela disse?"

Had ze het over mij?

"Ela falou de mim?"

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

"Exactamente, senti isso. E o que ela disse?"

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

"Não sei se te posso dizer!"

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

"Eu também não sei se me podes dizer - mas tu dizes-me."

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

"Ela não me pediu para guardar segredo e talvez seja melhor que tu saibas. Eles escreveram sobre ti em casa." Ela saltou e olhou-o intensamente.

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

"Eles escreveram? Quem escreveu? Não o Otto e a Josefine. O Otto não queria - e agora a Annie fez-o. A minha cunhada, aquele ser egoísta, de quem o meu irmão está apaixonado. E o que, o que ela escreveu?"

Ze was wit en trilde.

Ela estava pálida e tremia.

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

"Se ao menos tentasses manter a calma. Vamos." Ela sentou-se.

‘Wat stond er in dien brief?’

"O que dizia a carta?"

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

"Coisas que aconteceram no ano passado e no ano anterior - e em que tu estavas envolvido. Que tu..."

‘Dat ik...’

"Que eu..."

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

"Que tu saltaste de uma janela da tua escola por causa de uma professora."

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

Ela ficou vermelha como o fogo e tapou a cara com as mãos, a voz abafada.

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

"E a Annie vai contar isto à Mary e a Mary vai contar ao Herman e à Gerda e ao Erik e amanhã a Coba vai saber e na próxima semana todas aquelas almas nobres, virtuosas e de alta posição vão saber - e vão abanar as suas cabeças dignas e rir da criança louca ou talvez sentir pena dela."

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

Começas a perceber que eu odeio todos eles?

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

E então tu sabias tudo isto quando subiste as escadas aqui?"

Hij knikte van ja, ze vloog op.

Ele acenou com a cabeça, ela saltou para cima.

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

"A Mary enviou-te para cima para ver se eu não me tinha enforcado entretanto," gritou ela fora de si.

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

"Eles pensam que isto é uma brincadeira, uma espécie de capricho ou paixão."

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

Como o Pennewip, sabes: "Ele faz estas coisas por diversão."

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

Também tu pertences a esses espíritos heróicos que tão corajosamente declararam que o suicídio é "covarde"?

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

Diz-lhes em meu nome, se os ouvires dizer isto outra vez, que eles devem tentar, uma vez, saltar de uma janela ou cair na água."

Ze ging weer stil zitten.

Ela sentou-se novamente em silêncio.

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

"Agora tu também me achas louco - tal como os outros."

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

"Realmente não sei se devo dizer "sim" ou "não" para te acalmar. Tu és exactamente um barril de pólvora neste momento."

‘Als u alles wist.

"Se tu soubesses tudo."

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

Já alguma vez sonhaste que de repente acordavas num espaço confinado entre quatro paredes, entre quatro paredes estreitas e altas, sem saída?

Niet?

Não?

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

Penso que isto veio de um romance estranho, onde havia uma freira que foi enterrada viva.

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

Eu sonho as coisas mais loucas, não conseguiria contá-las - e tu não acreditarias em mim.

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

Às vezes sinto que daria dez anos da minha vida para saber o que significam os sonhos - e outros dez para saber o que é a memória."

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

"Estás a desperdiçar os teus anos e irás acabar depressa - há muito mais segredos do que estes dois."

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

"E se eu soubesse esses segredos - todos eles -, por um único instante -, e depois morresse -, tu lamentarias-me? É isto a vida, o que fazemos, sempre na escuridão, sempre às cegas?"

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

"Claro que não pensas sempre assim."

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

"Eu normalmente não penso assim -, é isso que é tão estranho."

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

"Se alguém gostar de mim e me amar e me compreender -, ou se eu sentir que amo as pessoas - não as pessoas que conheço, mas as pessoas que não conheço -, ou se um amigo tocar para mim a "Música Noturna" e depois me dizer que não consegue tocar tão bem para ninguém no mundo..."

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

Ela ficou em silêncio e, sorrindo, mergulhou na memória.

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

"Falaste-me de um sonho e de quatro paredes de alvenaria."

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

"Já não me lembro", disse ela suavemente e sonolentamente, "receio que esteja a dar demasiada importância. Talvez tenha sido um caso muito banal. Já te ajoelhaste alguma vez por alguém?"

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

Ele sorriu e abanou a cabeça em negação.

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

"Sei exactamente o quão ridículo é. Tenho um sentido muito agudo do ridículo -, sei exactamente quando faço alguma coisa ridícula, ou quando me exibo."

Maar toen was het niet belachelijk.

"Mas, naquela altura, não era ridículo."

Het werd het pas toen zij lachte.

"Só o foi quando ela riu."

Voelt u wat ik bedoel?

"Entendes o que quero dizer?"

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

"Quando ela troçou disso, tornou-se ridículo."

En ik zelf heelemaal.

"E eu próprio, completamente."

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

"E tudo o que eu disse e fiz durante esses meses -, os poemas, os bilhetes, as horas a esperar à chuva."

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

"Não senti isso durante esses meses, não suspeitei - todos esses meses em que ela me exibia aos outros -, e quando de repente me apercebi, como se um relâmpago me atingisse na cabeça -, e quando o meu "ideal" lá estava e ria - ria como uma empregada de loja -, isso foi o despertar entre quatro paredes de tijolo e sem saída nenhuma."

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

"Sinto-o -, agora que o digo, tudo isto soa abafado e fraco, talvez falso -, dificilmente me convence a mim próprio."

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

"E então pareceu-me a única, a natural, a solução óbvia."

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

"Não é estranho que agora, tão pouco tempo depois, eu dificilmente consiga reviver isso?"

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

"A maioria das pessoas iria concluir que isso também não era "real", mas eu sei melhor."

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

"Claro. A tempestade passa e ainda assim era "real", enquanto durou."

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

"Estou feliz que penses assim -, e que não me consideres superficial como os outros."

‘Altijd de “anderen”!’

"Sempre os "outros"!"

Ze bloosde.

Ela corou.

‘U hebt gelijk.

"Tens razão."

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

"Eu preocupo-me mais com eles, e especialmente com a opinião deles, do que admito."

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

"Às vezes -, e outras vezes sinto-me tão seguro de mim mesmo e tão orgulhoso."

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

"Num dado momento, sou completamente diferente do que sou noutro -, como se eu não fosse uma pessoa com um coração e um par de olhos -, mas cem pessoas, com cem corações e cem pares de olhos."

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

"Isso dá uma sensação tão confusa e insegura."

Hij antwoordde niet en peinsde even.

Ele não respondeu e ponderou por um momento.

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

"Como vieste aqui, precisamente aqui?"

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

"Uma decisão de cima. Esta união foi feita no céu do sufrágio feminino. Mary, a minha anfitriã, e a minha irmã Josefine, conhecem-se há anos - ligadas pelos laços da propaganda - elas gostam uma da outra. E eu não tinha preferência."

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

"E quem conheceste aqui agora? A irmã - como se chama? - Gerda, naturalmente, mas ela sai muito para ficar em casa de outras pessoas. É uma pena para ti."

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

"Relativamente - ela lembra-me sempre da minha própria crueldade sem amor."

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

"Porque quase não me atrevo a admitir, mas no meu coração também não consigo colocar a querida e amada Gerda -, ela está tão apaixonadamente apaixonada e tão cheia de Erik, que na verdade deveria ter estudado matemática e agora estuda direito contra a sua vontade, porque espera suceder a um tio de criança num banco ou algo do género."

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

"E achas isso tão mau?" riu ele.

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

"Mas claro que acho isso mau," disse ela com uma ênfase deliberadamente irritada, embora não acreditasse nem por um momento na sua pretensa dúvida e sentisse que ele entendia o seu descontentamento e que isso o atraía, "quem não acharia isso mau?"

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

"Eu nunca me casaria com um homem que fizesse algo em que não tivesse interesse e desperdiçasse uma bela oportunidade de estudo por causa de 'perspetivas'."

‘Meent u dat werkelijk?’

"Dizes isso a sério?"

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

Ela corou, mas continuou a olhar para ele.

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

"Sim -, digo-o muito a sério," disse ela com seriedade e firmeza "e sei exatamente porque perguntas isso. Vou dizer-te?"

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

"Se ambos o sabemos? Quem mais está envolvido?"

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

"A Irmã do homem amado, Coba, estudante de medicina."

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

"Sim, conheço-a -, é uma pedante, não é?"

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

"E tão feia -, e tão desagradável com aquele nó rígido e aquele cabelo pontudo no pescoço."

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

"Mesmo que ela seja muito bonita?" brincou ele.

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

"Oh -, essa arrogância porque ela leu alguns livros e dissecou um cadáver. Podem dizer o que quiserem, mas as raparigas dão muito mais importância aos seus estudos do que os rapazes."

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

"Sim," riu ele, "isso pode ser verdade. Elas ficam um pouco demasiado pesadas, não é? A erudição deslumbra-as demasiado. Mas tu também vais estudar, certo?"

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

"Clássicos - sim, se conseguir."

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

"Por agora, estou a estudar para o meu exame de estado -, e talvez depois escolha outra coisa."

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

"Também pensei em Direito -, ser advogado seria maravilhoso - mas desaconselharam-me precisamente porque acho isso demasiado atraente."

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

"Sinto-me atraído por isso - pelaquele obstáculo."

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

"De qualquer forma, vou fazer o meu melhor para não ficar demasiado pesado."

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

"Vais ficar aqui por muito tempo?" sorriu ele depois, "no exílio voluntário, quero dizer."

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

"Não sei," disse ela com um rubor, "na verdade, sinto-me muito mais tolerante e indulgente agora do que há uma hora."

Buitensporig zachtzinnig.

"Demasiado brando."

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

"As coisas perderam o seu pior horror -, agora que consegui dizer isso."

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

"Não acreditas que os javaneses cheguem a 'amok', porque são tão fechados?"

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

"Eu já pensei nisso -, sinto por vezes algo dentro de mim, como se eu fizesse 'amok' se nunca conseguisse libertar-me."

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

"Mas agora," também com a intenção de dizer algo amável e agradar-lhe, disse ela calorosamente, "agora estou grata, porque consegui falar contigo, e se tu perguntares,

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

irei juntar-me aos outros e sentar-me à mesa esta tarde como um modelo de brandura - e comer arroz, e falar com interesse e apreço sobre a coroa de flores de Mary e ler o 'Maandblad' - até à meia-noite."

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

"Eu mereci realmente tanto?" perguntou ele sorrindo, mas de repente tímido e reservado também. A expressão alegre e agradável desapareceu do rosto dela, ela não encontrou resposta; no silêncio, ele levantou-se e pegou no chapéu.

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

"Virei visitar a Sra. Rutgers daqui a uns dias."

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

Ele disse isso de forma muito amigável, mas muito formal, parecendo tão semelhante à anúncio de uma visita do médico, que o "com prazer" não lhe saiu dos lábios.

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

Teria parecido intrusivo e indiscreto apresentar-se como o objetivo da sua visita.

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

Ela olhou para ele pela janela, mas ele não se virou. Ela ficou vermelha de vergonha, porque ela tinha esperado e ele agora não o tinha feito -; de repente, fartou-se de ficar sozinha consigo mesma e desceu.