To Sherlock Holmes she is always the woman.

สำหรับเชอร์ล็อก โฮล์มส์ เธอคือผู้หญิงเสมอ

I have seldom heard him mention her under any other name.

ฉันไม่ค่อยเคยได้ยินเขาพูดถึงเธอด้วยชื่ออื่นเลย

In his eyes she eclipses and predominates the whole of her sex.

ในสายตาของเขา เธอนั้นโดดเด่นและมีอำนาจเหนือเพศของเธอโดยสิ้นเชิง

It was not that he felt any emotion akin to love for Irene Adler.

ไม่ใช่ว่าเขาจะรู้สึกถึงอารมณ์ใด ๆ ที่คล้ายกับความรักต่อไอรีน แอดเลอร์เลย

All emotions, and that one particularly, were abhorrent to his cold, precise but admirably balanced mind.

อารมณ์ทั้งหมด และโดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ดังกล่าว นั้นน่ารังเกียจสำหรับจิตใจที่เย็นชา แม่นยำ แต่สมดุลอย่างน่าชื่นชมของเขา

He was, I take it, the most perfect reasoning and observing machine that the world has seen, but as a lover he would have placed himself in a false position.

ฉันเชื่อว่าเขาเป็นเครื่องจักรในการใช้เหตุผลและสังเกตการณ์ที่สมบูรณ์ที่สุดที่โลกเคยเห็นมา แต่ในฐานะคนรัก เขาจะทำให้ตัวเองอยู่ในสถานะที่ไม่เหมาะสม

He never spoke of the softer passions, save with a gibe and a sneer.

เขาไม่เคยพูดถึงอารมณ์ที่อ่อนโยนเลย ยกเว้นด้วยคำเย้ยและการเย้ยหยันเท่านั้น

They were admirable things for the observer—excellent for drawing the veil from men’s motives and actions.

สำหรับผู้สังเกตการณ์แล้ว สิ่งเหล่านี้นั้นยอดเยี่ยมมาก และยอดเยี่ยมอย่างยิ่งในการเปิดเผยแรงจูงใจและการกระทำของมนุษย์

But for the trained reasoner to admit such intrusions into his own delicate and finely adjusted temperament was to introduce a distracting factor which might throw a doubt upon all his mental results.

แต่สำหรับนักคิดที่ได้รับการฝึกฝนแล้ว การยอมรับการบุกรุกดังกล่าวเข้ามาในอารมณ์ที่ละเอียดอ่อนและปรับตัวได้อย่างดีของเขาเอง ก็คือการนำปัจจัยที่ทำให้เสียสมาธิมาเข้ามา ซึ่งอาจทำให้เกิดข้อสงสัยเกี่ยวกับผลลัพธ์ทางจิตใจทั้งหมดของเขา

Grit in a sensitive instrument, or a crack in one of his own high-power lenses, would not be more disturbing than a strong emotion in a nature such as his.

การมีทรายในเครื่องมือที่ละเอียดอ่อน หรือรอยแตกในเลนส์ความละเอียดสูงของเขาเอง ก็จะไม่รบกวนเขามากไปกว่าอารมณ์ที่รุนแรงในธรรมชาติของเขาเลย ฉันเชื่อว่าเขาเป็นเครื่องจักรในการใช้เหตุผลและสังเกตการณ์ที่สมบูรณ์ที่สุดที่โลกเคยเห็นมา แต่ในฐานะคนรัก เขาจะทำให้ตัวเองอยู่ในสถานะ

And yet there was but one woman to him, and that woman was the late Irene Adler, of dubious and questionable memory.

แต่ก็มีผู้หญิงเพียงคนเดียวสำหรับเขา และผู้หญิงคนนั้นคือไอรีน แอดเลอร์ผู้ล่วงลับไปแล้ว ซึ่งชื่อของเธอยังคงมีการถกเถียงกันในที่สาธารณะ

I had seen little of Holmes lately.

ฉันไม่ได้เห็นโฮล์มส์บ่อยนักเมื่อเร็ว ๆ นี้

My marriage had drifted us away from each other.

การแต่งงานของฉันทำให้เราเหินห่างกันไป

My own complete happiness, and the home-centred interests which rise up around the man who first finds himself master of his own establishment, were sufficient to absorb all my attention,

ความสุขอย่างสมบูรณ์ของฉันเอง และความสนใจในบ้านที่เพิ่มขึ้นรอบ ๆ ชายที่พบว่าตัวเองเป็นเจ้าของบ้านของตัวเองเป็นครั้งแรก ก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจทั้งหมดของฉันไป

while Holmes, who loathed every form of society with his whole Bohemian soul, remained in our lodgings in Baker Street, buried among his old books, and alternating from week to week between cocaine and ambition, the drowsiness of the drug, and the fierce energy of his own keen nature.

ในขณะที่โฮล์มส์ซึ่งเกลียดสังคมทุกรูปแบบด้วยจิตวิญญาณโบฮีเมียนทั้งหมดของเขา ยังคงอยู่ในห้องพักของเราที่เบเกอร์สตรีท ฝังตัวอยู่ในหนังสือเก่า ๆ ของเขา และสลับไปมาระหว่างโคเคนและความทะเยอทะยาน ความง่วงของยาเสพติด และพลังงานที่รุนแรงของธรรมชาติที่เฉียบแหลมของเขาเอง

He was still, as ever, deeply attracted by the study of crime, and occupied his immense faculties and extraordinary powers of observation in following out those clues, and clearing up those mysteries which had been abandoned as hopeless by the official police.

เขายังคงถูกดึงดูดอย่างลึกซึ้งโดยการศึกษาอาชญากรรม และใช้ความสามารถและพลังในการสังเกตอย่างยอดเยี่ยมของเขาในการติดตามเบาะแสและคลี่คลายความลึกลับที่ตำรวจประจำท้องถิ่นมองว่าเป็นไปไม่ได้

From time to time I heard some vague account of his doings: of his summons to Odessa in the case of the Trepoff murder, of his clearing up of the singular tragedy of the Atkinson brothers at Trincomalee, and finally of the mission which he had accomplished so delicately and successfully for the reigning family of Holland.

เป็นครั้งคราวที่ฉันได้ยินเรื่องราวที่คลุมเครือเกี่ยวกับการกระทำของเขา: การถูกเรียกตัวไปยังโอเดสซาในกรณีของการฆาตกรรมเทรพอฟ การคลี่คลายโศกนาฏกรรมที่แปลกประหลาดของพี่น้องแอตกินสันที่ทรินโคมาลี และในที่สุดก็คือภารกิจที่เขาทำอย่างประณีตและประสบความสำเร็จสำหรับราชวงศ์ของฮอลแลนด์

Beyond these signs of his activity, however, which I merely shared with all the readers of the daily press, I knew little of my former friend and companion.

อย่างไรก็ตาม นอกเหนือจากสัญลักษณ์ของการทำงานของเขาเหล่านี้ ซึ่งฉันแบ่งปันกับผู้อ่านหนังสือพิมพ์ประจำวันทุกคน ฉันก็ไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับเพื่อนและสหายเก่าของฉัน

One night—it was on the twentieth of March, 1888—I was returning from a journey to a patient (for I had now returned to civil practice), when my way led me through Baker Street.

คืนหนึ่ง - ในวันที่ 20 มีนาคม 1888 - ฉันกำลังกลับมาจากการเดินทางไปหาผู้ป่วย (เนื่องจากฉันได้กลับมาปฏิบัติการแพทย์แล้ว) เมื่อทางของฉันนำฉันผ่านถนนเบเกอร์สตรีต

As I passed the well-remembered door, which must always be associated in my mind with my wooing, and with the dark incidents of the Study in Scarlet, I was seized with a keen desire to see Holmes again, and to know how he was employing his extraordinary powers.

ขณะที่ฉันผ่านประตูที่ฉันจำได้ดี ซึ่งจะต้องเชื่อมโยงอยู่ในใจของฉันกับการเสนอข้อเสนอของฉัน และกับเหตุการณ์ที่มืดมนของการศึกษาในสีแดง ฉันถูกความปรารถนาอย่างรุนแรงที่จะได้พบกับโฮล์มส์อีกครั้ง และรู้ว่าเขาใช้พลังพิเศษของเขาอย่างไร

His rooms were brilliantly lit, and, even as I looked up, I saw his tall, spare figure pass twice in a dark silhouette against the blind.

ห้องของเขาส่องแสงสดใส และแม้ในขณะที่ฉันเงยหน้าขึ้นมอง ฉันก็เห็นรูปร่างที่สูงและผอมของเขาผ่านไปสองครั้งในเงามืดกับม่าน

He was pacing the room swiftly, eagerly, with his head sunk upon his chest and his hands clasped behind him.

เขากำลังเดินไปอย่างรวดเร็วและกระตือรือร้น โดยมีศีรษะจมลงบนหน้าอกและมือปิดที่ด้านหลังของเขา

To me, who knew his every mood and habit, his attitude and manner told their own story.

สำหรับฉันที่รู้ทุกอารมณ์และนิสัยของเขา ท่าทางและการกระทำของเขาบอกเล่าเรื่องราวของตัวเอง

He was at work again.

เขากำลังทำงานอีกครั้ง

He had risen out of his drug-created dreams and was hot upon the scent of some new problem.

เขาลุกขึ้นจากความฝันที่เกิดจากยาเสพติดและกำลังตามล่าหาปัญหาใหม่อย่างกระตือรือร้น

I rang the bell and was shown up to the chamber which had formerly been in part my own.

ฉันกดกริ่งและถูกนำขึ้นไปในห้องซึ่งเดิมเป็นส่วนหนึ่งของห้องของฉันเอง

His manner was not effusive.

ท่าทางของเขาไม่ได้เป็นแบบโอ้อวด

It seldom was; but he was glad, I think, to see me.

มันไม่ค่อยเป็นแบบนั้นเลย แต่ฉันคิดว่าเขาดีใจที่ได้พบฉัน

With hardly a word spoken, but with a kindly eye, he waved me to an armchair, threw across his case of cigars, and indicated a spirit case and a gasogene in the corner.

โดยไม่พูดอะไรมากนัก แต่ด้วยสายตาที่ใจดี เขาโบกมือให้ฉันนั่งบนเก้าอี้นวม โยนกล่องซิการ์ของเขามา และชี้ไปที่กล่องสุราและแกสโอจีนในมุมห้อง

Then he stood before the fire and looked me over in his singular introspective fashion.

จากนั้นเขาก็ยืนอยู่หน้ากองไฟและมองมาที่ฉันด้วยวิธีคิดอย่างลึกซึ้งแบบเอกลักษณ์ของเขา

“Wedlock suits you,” he remarked. “I think, Watson, that you have put on seven and a half pounds since I saw you.”

"การแต่งงานเหมาะกับคุณ" เขาพูด "ฉันคิดว่าวัตสัน คุณหนักขึ้นเจ็ดปอนด์ครึ่งตั้งแต่ที่ฉันเห็นคุณครั้งล่าสุด"

“Seven!” I answered.

"เจ็ดปอนด์!" ฉันตอบ

“Indeed, I should have thought a little more. Just a trifle more, I fancy, Watson. And in practice again, I observe. You did not tell me that you intended to go into harness.”

"แท้จริงแล้วฉันคิดว่ามันควรจะเป็นอีกหน่อย ฉันเดาว่าอีกหน่อย วัตสัน และฉันสังเกตเห็นว่าคุณกลับมาฝึกฝนอีกครั้ง คุณไม่ได้บอกฉันเลยว่าคุณตั้งใจจะกลับมาทำงานอีก"

“Then, how do you know?”

"แล้วคุณรู้ได้ยังไง"

“I see it, I deduce it. How do I know that you have been getting yourself very wet lately, and that you have a most clumsy and careless servant girl?”

"ฉันเห็นมัน ฉันสรุปมันได้ ฉันรู้ได้ยังไงว่าคุณเปียกมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ และคุณมีสาวใช้ที่เกะกะและประมาทมาก"

“My dear Holmes,” said I, “this is too much.

"โฮล์มส์ที่รัก" ฉันพูด "นี่มันมากเกินไปแล้ว"

You would certainly have been burned, had you lived a few centuries ago.

ถ้าคุณอยู่เมื่อไม่กี่ศตวรรษก่อน คุณคงถูกเผาแน่นอน

It is true that I had a country walk on Thursday and came home in a dreadful mess, but as I have changed my clothes I can’t imagine how you deduce it.

จริง ๆ แล้วฉันเดินเล่นในชนบทเมื่อวันพฤหัสบดีและกลับมาที่บ้านในสภาพที่ยุ่งมาก แต่เนื่องจากฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว ฉันจึงไม่เข้าใจว่าคุณสรุปมันได้อย่างไร

As to Mary Jane, she is incorrigible, and my wife has given her notice, but there, again, I fail to see how you work it out.”

สำหรับแมรี่ เจน เธอนั้นไม่สามารถแก้ไขได้ และภรรยาของฉันก็แจ้งให้เธอลาออกแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่าคุณสรุปมันได้อย่างไร

He chuckled to himself and rubbed his long, nervous hands together.

เขาหัวเราะเบา ๆ กับตัวเองและถูมือที่ยาวและประสาทของเขาเข้าด้วยกัน

“It is simplicity itself,” said he; “my eyes tell me that on the inside of your left shoe, just where the firelight strikes it, the leather is scored by six almost parallel cuts.

"มันเป็นเรื่องง่ายมาก" เขาพูด "ดวงตาของฉันบอกฉันว่าบนด้านในของรองเท้าซ้ายของคุณ ตรงที่แสงไฟกระทบ หนังนั้นมีรอยตัดเกือบขนานกันหกรอย

Obviously they have been caused by someone who has very carelessly scraped round the edges of the sole in order to remove crusted mud from it.

เห็นได้ชัดว่ามันเกิดจากคนที่ขีดข่วนรอบ ๆ ขอบพื้นอย่างไม่ระมัดระวังเพื่อขจัดโคลนที่แข็งตัวออกมา"

Hence, you see, my double deduction that you had been out in vile weather, and that you had a particularly malignant boot-slitting specimen of the London slavey.

ดังนั้น คุณเห็นไหมว่าฉันสรุปได้สองอย่างว่าคุณออกไปในสภาพอากาศที่เลวร้าย และคุณมีสาวใช้ที่เกะกะและประมาทอย่างน่าเกลียดในลอนดอน

As to your practice, if a gentleman walks into my rooms smelling of iodoform, with a black mark of nitrate of silver upon his right forefinger, and a bulge on the right side of his top-hat to show where he has secreted his stethoscope, I must be dull, indeed, if I do not pronounce him to be an active member of the medical profession.”

สำหรับการปฏิบัติของคุณ ถ้าสุภาพบุรุษคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องของฉันโดยมีกลิ่นไอโอดีฟอร์ม และมีเครื่องหมายสีเงินไนเตรตบนนิ้วชี้ขวาของเขา และมีส่วนโค้งที่ด้านขวาของหมวกท็อปของเขาเพื่อแสดงว่าเขาซ่อนสตีโตสโคปของเขาไว้ที่ไหน ฉันต้องโง่มากถ้าฉันไม่ประกาศว่าเขาเป็นสมาชิกของวงการแพทย์อย่างแข็งขัน"

I could not help laughing at the ease with which he explained his process of deduction.

ฉันไม่สามารถไม่หัวเราะกับความง่ายที่เขาอธิบายกระบวนการสรุปของเขาได้

“When I hear you give your reasons,” I remarked, “the thing always appears to me to be so ridiculously simple that I could easily do it myself, though at each successive instance of your reasoning I am baffled until you explain your process.

"เมื่อฉันได้ยินคุณให้เหตุผลของคุณ" ฉันพูด "สิ่งนั้นดูเหมือนจะง่ายอย่างน่าขันจนฉันสามารถทำได้ด้วยตัวเอง แม้ว่าในแต่ละกรณีของการให้เหตุผลของคุณ ฉันก็ยังสับสนจนกว่าคุณจะอธิบายกระบวนการของคุณให้ฉันฟัง"

And yet I believe that my eyes are as good as yours.”

และฉันเชื่อว่าดวงตาของฉันก็ดีพอ ๆ กับของคุณเลย

“Quite so,” he answered, lighting a cigarette, and throwing himself down into an armchair. “You see, but you do not observe. The distinction is clear. For example, you have frequently seen the steps which lead up from the hall to this room.”

"แน่นอน" เขาตอบ โดยจุดบุหรี่และนั่งลงบนเก้าอี้นวม "คุณเห็น แต่คุณไม่สังเกต ความแตกต่างนั้นชัดแจ้ง ตัวอย่างเช่น คุณได้เห็นขั้นตอนที่นำจากห้องโถงขึ้นมาในห้องนี้บ่อย ๆ แล้ว"

“Frequently.”

"บ่อย ๆ"

“How often?”

"บ่อยแค่ไหน?"

“Well, some hundreds of times.”

"เอาล่ะ หลายร้อยครั้ง"

“Then how many are there?”

"แล้วมีกี่ขั้นตอน?"

“How many? I don’t know.”

"กี่ขั้นตอน? ฉันไม่รู้"

“Quite so!

"แน่นอน!"

You have not observed.

คุณไม่ได้สังเกตเลย

And yet you have seen.

แต่คุณก็เห็นมัน

That is just my point.

นั่นเป็นประเด็นของฉันเลย

Now, I know that there are seventeen steps, because I have both seen and observed.

ตอนนี้ ฉันรู้ว่ามีสิบเจ็ดขั้นตอน เพราะฉันทั้งเห็นและสังเกตมาแล้ว

By the way, since you are interested in these little problems, and since you are good enough to chronicle one or two of my trifling experiences, you may be interested in this.”

ยังไงก็ตาม เนื่องจากคุณสนใจปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ และเนื่องจากคุณเป็นคนดีพอที่จะบันทึกประสบการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันไว้หนึ่งหรือสองอย่าง คุณอาจจะสนใจสิ่งนี้ด้วย

He threw over a sheet of thick, pink-tinted notepaper which had been lying open upon the table.

เขาโยนกระดาษโน้ตสีชมพูหนา ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะเปิดอยู่ให้เขาดู

“It came by the last post,” said he.

"มันมาทางไปรษณีย์ครั้งสุดท้าย" เขากล่าว

“Read it aloud.”

"อ่านออกเสียงมาหน่อย"

The note was undated, and without either signature or address.

บันทึกฉบับนี้ไม่มีวันที่ และไม่มีลายเซ็นหรือที่อยู่เลย

“There will call upon you to-night, at a quarter to eight o’clock,” it said, “a gentleman who desires to consult you upon a matter of the very deepest moment.

"จะมีคนโทรหาคุณคืนนี้ เวลาประมาณ 7.45 น." มันเขียน "เป็นสุภาพบุรุษที่ต้องการปรึกษาคุณเกี่ยวกับเรื่องที่สำคัญมาก ๆ อย่างหนึ่ง"

Your recent services to one of the royal houses of Europe have shown that you are one who may safely be trusted with matters which are of an importance which can hardly be exaggerated.

"บริการล่าสุดของคุณให้กับราชวงศ์แห่งยุโรปแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นคนที่สามารถไว้วางใจให้จัดการเรื่องที่สำคัญอย่างยิ่ง ซึ่งแทบจะไม่สามารถพูดเกินจริงได้เลย"

This account of you we have from all quarters received.

"เราได้รับข้อมูลเกี่ยวกับคุณจากทุกฝ่าย"

Be in your chamber then at that hour, and do not take it amiss if your visitor wear a mask.”

"ดังนั้น โปรดอยู่ในห้องของคุณในเวลานั้น และอย่าคิดว่าแขกของคุณสวมหน้ากากเป็นเรื่องน่าประหลาดใจเลย"

“This is indeed a mystery,” I remarked. “What do you imagine that it means?”

"นี่เป็นเรื่องลึกลับจริง ๆ" ฉันพูด "คุณคิดว่ามันหมายถึงอะไร"

“I have no data yet. It is a capital mistake to theorise before one has data. Insensibly one begins to twist facts to suit theories, instead of theories to suit facts. But the note itself. What do you deduce from it?”

"ฉันยังไม่มีข้อมูลเลย มันเป็นความผิดพลาดร้ายแรงที่จะสร้างทฤษฎีก่อนที่จะมีข้อมูล โดยไม่รู้ตัวเราก็เริ่มบิดเบือนข้อเท็จจริงให้เหมาะกับทฤษฎี แทนที่จะเหมาะกับข้อเท็จจริง แต่บันทึกฉบับนี้เอง คุณสรุปอะไรจากมันได้บ้าง"

I carefully examined the writing, and the paper upon which it was written.

ฉันตรวจสอบลายมือและกระดาษที่เขียนบันทึกอย่างรอบคอบ

“The man who wrote it was presumably well to do,” I remarked, endeavouring to imitate my companion’s processes. “Such paper could not be bought under half a crown a packet. It is peculiarly strong and stiff.”

"คนที่เขียนมันน่าจะรวย" ฉันพูด พยายามเลียนแบบกระบวนการของเพื่อนฉัน "กระดาษแบบนี้ไม่สามารถซื้อได้ในราคาต่ำกว่าครึ่งเพนนีต่อแพ็กเก็ต มันแข็งแรงและแข็งมาก"

“Peculiar—that is the very word,” said Holmes. “It is not an English paper at all. Hold it up to the light.”

"แข็งแรง - นั่นคือคำที่แน่นอน" โฮล์มส์พูด "นี่ไม่ใช่กระดาษภาษาอังกฤษเลย เอาไปให้แสงส่องดูสิ"

I did so, and saw a large “E” with a small “g,” a “P,” and a large “G” with a small “t” woven into the texture of the paper.

ฉันทำเช่นนั้น และเห็นตัวอักษร "E" ขนาดใหญ่พร้อมตัวอักษร "g" ขนาดเล็ก ตัวอักษร "P" และตัวอักษร "G" ขนาดใหญ่พร้อมตัวอักษร "t" ขนาดเล็ก ทอเข้าไปในเนื้อกระดาษ

“What do you make of that?” asked Holmes.

"คุณคิดว่ามันหมายถึงอะไร" โฮล์มส์ถาม

“The name of the maker, no doubt; or his monogram, rather.”

"ชื่อของผู้ผลิต ไม่ต้องสงสัยเลย หรือเป็นโลโก้ของเขามากกว่า"

“Not at all.

"ไม่แน่นอนเลย

The ‘G’ with the small ‘t’ stands for ‘Gesellschaft,’ which is the German for ‘Company.’

ตัวอักษร "G" พร้อมตัวอักษร "t" ขนาดเล็ก หมายถึง "Gesellschaft" ซึ่งเป็นคำว่า "บริษัท" ในภาษาเยอรมัน

It is a customary contraction like our ‘Co.’

นี่เป็นการย่อทั่วไปเหมือนกับ "Co." ของเรา

‘P,’ of course, stands for ‘Papier.’

แน่นอนว่าตัวอักษร "P" หมายถึง "Papier"

Now for the ‘Eg.’

ตอนนี้เรามาดูตัวอักษร "Eg" กันบ้าง

Let us glance at our Continental Gazetteer.”

ลองดูสมุดพจนานุกรมของทวีปยุโรปกันดูสิ"

He took down a heavy brown volume from his shelves.

เขาหยิบหนังสือปกแข็งสีน้ำตาลหนา ๆ ลงมาจากชั้นวางหนังสือของเขา

“Eglow, Eglonitz—here we are, Egria.

"Eglow, Eglonitz - นี่ไงล่ะ เราอยู่ที่ Egria แล้ว"

It is in a German-speaking country—in Bohemia, not far from Carlsbad.

เมืองนี้อยู่ในประเทศที่พูดภาษาเยอรมัน ได้แก่ โบฮีเมีย ซึ่งอยู่ไม่ไกลจาก Karlsbad เลย

‘Remarkable as being the scene of the death of Wallenstein, and for its numerous glass-factories and paper-mills.’

"เป็นที่โดดเด่นในฐานะที่เป็นสถานที่ที่วอลเลนสไตน์เสียชีวิต และยังมีโรงงานแก้วและโรงงานกระดาษมากมายอีกด้วย"

Ha, ha, my boy, what do you make of that?”

ฮ่า ๆ เด็กชาย คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้"

His eyes sparkled, and he sent up a great blue triumphant cloud from his cigarette.

ดวงตาของเขาเปล่งประกาย และเขาก็ส่งควันสีฟ้าอันมีชัยจากบุหรี่ของเขาออกมา

“The paper was made in Bohemia,” I said.

"กระดาษนี้ผลิตในโบฮีเมีย" ฉันกล่าว

“Precisely.

"ถูกต้องล่ะ"

And the man who wrote the note is a German.

และคนที่เขียนบันทึกย่อนี้เป็นชาวเยอรมัน

Do you note the peculiar construction of the sentence—‘This account of you we have from all quarters received.’

คุณสังเกตเห็นโครงสร้างที่แปลกของประโยคนี้ไหม - "เราได้รับข้อมูลเกี่ยวกับคุณจากทุกด้าน"

A Frenchman or Russian could not have written that.

ชาวฝรั่งเศสหรือรัสเซียไม่สามารถเขียนแบบนี้ได้เลย

It is the German who is so uncourteous to his verbs.

มันคือชาวเยอรมันที่ไม่สุภาพกับกริยาของเขาเอง

It only remains, therefore, to discover what is wanted by this German who writes upon Bohemian paper and prefers wearing a mask to showing his face.

ดังนั้นสิ่งที่เหลืออยู่ก็คือการค้นหาว่าชาวเยอรมันคนนี้ต้องการอะไร ซึ่งเขียนบนกระดาษโบฮีเมียและชอบสวมหน้ากากมากกว่าการเปิดเผยใบหน้าของเขาเอง

And here he comes, if I am not mistaken, to resolve all our doubts.”

และนี่ไงล่ะ ถ้าฉันไม่เข้าใจผิด เขากำลังมาเพื่อล้างความสงสัยทั้งหมดของเราเลยทีเดียว"

As he spoke there was the sharp sound of horses’ hoofs and grating wheels against the curb, followed by a sharp pull at the bell. Holmes whistled.

ขณะที่เขาพูด ก็มีเสียงกระหึ่มของกระโปรงม้าและล้อที่เสียดสีกับขอบถนน ตามด้วยการดึงกริ่งอย่างรวดเร็ว โฮล์มส์เป่านกหวีด

“A pair, by the sound,” said he. “Yes,” he continued, glancing out of the window. “A nice little brougham and a pair of beauties. A hundred and fifty guineas apiece. There’s money in this case, Watson, if there is nothing else.”

"ฟังเสียงแล้ว ฉันเดาว่ามันเป็นม้าสองตัว" เขากล่าว และเขาก็มองออกไปนอกหน้าต่างต่อไป "บรูแฮมขนาดเล็กที่ดีและม้าสองตัวที่สวยงาม ราคา 150 กินีต่อตัว มีเงินในคดีนี้ วัตสัน ถ้าไม่มีอะไรอื่นเลย"

“I think that I had better go, Holmes.”

"ฉันคิดว่าฉันควรจะไปแล้ว โฮล์มส์"

“Not a bit, Doctor. Stay where you are. I am lost without my Boswell. And this promises to be interesting. It would be a pity to miss it.”

"ไม่ต้องไป ด็อกเตอร์ อยู่ตรงนี้เถอะ ฉันสูญเสียโบสเวลล์ของฉันไปแล้ว และนี่มันน่าสนใจดี มันคงน่าเสียดายที่จะพลาดมันไป"

“But your client—”

"แต่ลูกค้าของคุณ—"

“Never mind him. I may want your help, and so may he. Here he comes. Sit down in that armchair, Doctor, and give us your best attention.”

"ไม่เป็นไร ฉันอาจต้องการความช่วยเหลือจากคุณ และเขาก็เช่นกัน เขามาแล้ว นั่งลงในเก้าอี้ตัวนั้น ด็อกเตอร์ และให้ความสนใจกับเราให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้"

A slow and heavy step, which had been heard upon the stairs and in the passage, paused immediately outside the door. Then there was a loud and authoritative tap.

เสียงก้าวเท้าช้าและหนักหน่วงซึ่งเคยได้ยินบนบันไดและในทางเดิน ก็หยุดทันทีนอกประตู จากนั้นก็มีเสียงเคาะอย่างดังและเต็มอำนาจ

“Come in!” said Holmes.

"เข้ามา!" โฮล์มส์กล่าว

A man entered who could hardly have been less than six feet six inches in height, with the chest and limbs of a Hercules.

ชายคนหนึ่งเข้ามาซึ่งสูงไม่เกินหกฟุตหกนิ้วเลย โดยมีหน้าอกและแขนขาแข็งแรงเหมือนเฮอร์คิวลีส

His dress was rich with a richness which would, in England, be looked upon as akin to bad taste.

เสื้อผ้าของเขาหรูหราอย่างที่ในอังกฤษจะถูกมองว่าเป็นสไตล์ที่ไม่ดี

Heavy bands of astrakhan were slashed across the sleeves and fronts of his double-breasted coat, while the deep blue cloak which was thrown over his shoulders was lined with flame-coloured silk and secured at the neck with a brooch which consisted of a single flaming beryl.

แถบสีแดงหนักของแอสตราคานถูกตัดข้ามแขนเสื้อและด้านหน้าของเสื้อโค้ทสองกระเป๋าของเขา ส่วนเสื้อคลุมสีน้ำเงินเข้มที่เขาสวมอยู่นั้นมีซับในด้วยผ้าไหมสีเปลวไฟ และมีเข็มขัดประดับด้วยเบริลสีเปลวไฟเพียงเส้นเดียวที่ติดอยู่ที่คอ

Boots which extended halfway up his calves, and which were trimmed at the tops with rich brown fur, completed the impression of barbaric opulence which was suggested by his whole appearance.

รองเท้าที่ขยายไปถึงครึ่งต้นขาของเขา และตัดแต่งที่ด้านบนด้วยขนสัตว์สีน้ำตาลหรู ทำให้ความประทับของความหรูหราแบบบาร์บาร์ที่แนะนำโดยรูปลักษณ์ทั้งหมดของเขานั้นเพิ่มขึ้นอีก

He carried a broad-brimmed hat in his hand, while he wore across the upper part of his face, extending down past the cheekbones, a black vizard mask, which he had apparently adjusted that very moment, for his hand was still raised to it as he entered.

เขาถือหมวกปีกกว้างในมือขณะที่เขาสวมหน้ากากสีดำซึ่งขยายไปตามส่วนบนของใบหน้าของเขา และลงมาตามโหนกแก้ม ซึ่งเขาเห็นได้ชัดว่าเพิ่งปรับเมื่อไม่นานมานี้ เนื่องจากมือของเขายังคงยกขึ้นไปที่หน้ากากในขณะที่เขาเข้ามา

From the lower part of the face he appeared to be a man of strong character, with a thick, hanging lip, and a long, straight chin suggestive of resolution pushed to the length of obstinacy.

จากส่วนล่างของใบหน้าเขาดูเหมือนเป็นคนที่มีบุคลิกภาพที่เข้มแข็ง โดยมีริมฝีปากหนาและยาว และคางตรงยาวซึ่งบ่งบอกถึงความตั้งใจที่แข็งแกร่งจนถึงขั้นดื้อรั้น

“You had my note?” he asked with a deep harsh voice and a strongly marked German accent. “I told you that I would call.” He looked from one to the other of us, as if uncertain which to address.

"คุณได้รับจดหมายของฉันแล้วเหรอ?" เขาถามด้วยเสียงที่หยาบกร้านและเน้นสำเนียงเยอรมันอย่างชัดแจ้ง "ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันจะโทรมา" เขามองไปที่เราทั้งสอง ราวกับว่าไม่แน่ใจว่าควรพูดกับใครดี

“Pray take a seat,” said Holmes. “This is my friend and colleague, Dr. Watson, who is occasionally good enough to help me in my cases. Whom have I the honour to address?”

"โปรดนั่งลงเถอะ" โฮล์มส์กล่าว "นี่คือเพื่อนและเพื่อนร่วมงานของฉัน ดร.วัตสัน ซึ่งบางครั้งก็ใจดีพอที่จะช่วยฉันในคดีต่าง ๆ ของฉัน ฉันมีความเกียรติที่ได้พูดกับใคร"

“You may address me as the Count Von Kramm, a Bohemian nobleman. I understand that this gentleman, your friend, is a man of honour and discretion, whom I may trust with a matter of the most extreme importance. If not, I should much prefer to communicate with you alone.”

"คุณสามารถเรียกฉันว่าเคานต์ฟอน แครมม์ ขุนนางชาวโบฮีเมียนได้ ฉันเข้าใจว่าสุภาพบุรุษคนนี้เป็นคนที่มีเกียรติและมีความสามารถ ซึ่งฉันสามารถไว้วางใจให้เขาจัดการเรื่องที่สำคัญสุด ๆ ได้ หากไม่เป็นเช่นนั้น ฉันคงต้องการพูดกับคุณคนเดียวมากกว่า"

I rose to go, but Holmes caught me by the wrist and pushed me back into my chair. “It is both, or none,” said he. “You may say before this gentleman anything which you may say to me.”

ฉันลุกขึ้นจะไป แต่โฮล์มส์จับข้อมือฉันและผลักฉันกลับเข้าไปในเก้าอี้ "มันคือทั้งสองอย่าง หรือไม่มีเลย" เขากล่าว "คุณสามารถพูดต่อหน้าสุภาพบุรุษคนนี้ได้ทุกอย่างที่คุณสามารถพูดกับฉันได้"

The Count shrugged his broad shoulders. “Then I must begin,” said he, “by binding you both to absolute secrecy for two years; at the end of that time the matter will be of no importance. At present it is not too much to say that it is of such weight it may have an influence upon European history.”

เคานต์ยกไหล่กว้างของเขาขึ้น "แล้วฉันจะเริ่ม" เขากล่าว "ด้วยการสัญญากับคุณทั้งสองว่าจะเป็นความลับอย่างเต็มอิ่มเป็นเวลาสองปี หลังจากนั้นเรื่องนี้จะไม่มีความสำคัญอีกต่อไป ในขณะนี้มันไม่มากเกินไปที่จะบอกว่ามันมีความสำคัญมากจนอาจมีอิทธิพลต่อประวัติศาสตร์ยุโรปได้"

“I promise,” said Holmes.

"ฉันสัญญา" โฮล์มส์กล่าว

“And I.”

"และฉันด้วย"

“You will excuse this mask,” continued our strange visitor. “The august person who employs me wishes his agent to be unknown to you, and I may confess at once that the title by which I have just called myself is not exactly my own.”

"คุณจะยกโทษหน้ากากนี้ได้" ผู้มาเยือนแปลก ๆ ของเรากล่าวต่อไป "บุคคลที่สำคัญซึ่งจ้างฉันต้องการให้ตัวแทนของเขาไม่เป็นที่รู้จักสำหรับคุณ และฉันสามารถบอกคุณได้ทันทีว่าชื่อที่ฉันเพิ่งเรียกตัวเองไม่ใช่ชื่อของฉันเอง"

“I was aware of it,” said Holmes dryly.

"ฉันรู้ดี" โฮล์มส์กล่าวอย่างแห้ง ๆ

“The circumstances are of great delicacy, and every precaution has to be taken to quench what might grow to be an immense scandal and seriously compromise one of the reigning families of Europe. To speak plainly, the matter implicates the great House of Ormstein, hereditary kings of Bohemia.”

"สถานการณ์นี้มีความละเอียดอ่อนมาก และต้องใช้ความระมัดระวังทุกอย่างเพื่อดับสิ่งที่อาจกลายเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่และส่งผลเสียอย่างร้ายแรงต่อราชวงศ์แห่งยุโรป พูดง่าย ๆ แล้วเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับราชวงศ์ออร์มสไตน์ที่ยิ่งใหญ่ซึ่งเป็นกษัตริย์ทางเลือดของโบฮีเมียน"

“I was also aware of that,” murmured Holmes, settling himself down in his armchair and closing his eyes.

"ฉันก็รู้เช่นกัน" โฮล์มส์กล่าว โดยนั่งลงในเก้าอี้นอนและหลับตา

Our visitor glanced with some apparent surprise at the languid, lounging figure of the man who had been no doubt depicted to him as the most incisive reasoner and most energetic agent in Europe. Holmes slowly reopened his eyes and looked impatiently at his gigantic client.

ผู้มาเยือนเหลือบมองด้วยความประหลาดใจที่ชายผู้ขี้เกียจและขี้เกียจคนนี้ซึ่งเขาอาจได้รับการบอกเล่าว่าเป็นนักคิดที่เฉียบแหลมและเป็นตัวแทนที่มีพลังมากที่สุดในยุโรป โฮล์มส์ค่อย ๆ เปิดตาอีกครั้งและมองไปที่ลูกค้าขนาดมหึมาของเขาอย่างไม่อดทน

“If your Majesty would condescend to state your case,” he remarked, “I should be better able to advise you.”

"ถ้าพระมหากษัตริย์ของคุณยินดีที่จะบอกกรณีของคุณ" เขากล่าว "ฉันคงสามารถให้คำแนะนำคุณได้ดีขึ้น"

The man sprang from his chair and paced up and down the room in uncontrollable agitation. Then, with a gesture of desperation, he tore the mask from his face and hurled it upon the ground. “You are right,” he cried; “I am the King. Why should I attempt to conceal it?”

ชายคนนั้นกระโดดขึ้นจากเก้าอี้และเดินไปมาในห้องอย่างควบคุมไม่ได้ จากนั้นด้วยท่าทางแห่งความสิ้นหวัง เขาฉีกหน้ากากออกจากใบหน้าแล้วโยนมันลงบนพื้น "คุณพูดถูก" เขากรีดร้อง "ฉันคือกษัตริย์ ทำไมฉันต้องพยายามปกปิดมันล่ะ"

“Why, indeed?” murmured Holmes. “Your Majesty had not spoken before I was aware that I was addressing Wilhelm Gottsreich Sigismond von Ormstein, Grand Duke of Cassel-Felstein, and hereditary King of Bohemia.”

"ทำไมล่ะ" โฮล์มส์กล่าวอย่างเบา ๆ "ฉันไม่รู้เลยว่าพระมหากษัตริย์ของคุณคือวิลเฮล์ม กอตต์สไชร์ ซิกมุนด์ ฟอน ออร์มสไตน์ ดยุคแห่งแคสเซล-เฟลสไตน์ และกษัตริย์ทางเลือดของโบฮีเมียน"

“But you can understand,” said our strange visitor, sitting down once more and passing his hand over his high white forehead, “you can understand that I am not accustomed to doing such business in my own person.

"แต่คุณเข้าใจได้" ผู้มาเยือนแปลก ๆ ของเรากล่าว โดยนั่งลงอีกครั้งและลูบหน้าผากสีขาวสูงของเขา "คุณเข้าใจได้ว่าฉันไม่คุ้นเคยกับการทำธุรกิจด้วยตัวฉันเอง"

Yet the matter was so delicate that I could not confide it to an agent without putting myself in his power.

อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้มีความละเอียดอ่อนมากจนฉันไม่สามารถมอบหมายให้ตัวแทนโดยไม่ทำให้ตัวเองอยู่ในอำนาจของเขาได้

I have come incognito from Prague for the purpose of consulting you.”

ฉันมาโดยไม่เปิดเผยตัวจากปรากเพื่อขอคำปรึกษาจากคุณ

“Then, pray consult,” said Holmes, shutting his eyes once more.

"ก็ขอให้ปรึกษากันเลย" โฮล์มส์กล่าว โดยปิดตาอีกครั้ง

“The facts are briefly these: Some five years ago, during a lengthy visit to Warsaw, I made the acquaintance of the well-known adventuress, Irene Adler. The name is no doubt familiar to you.”

"ข้อเท็จจริงก็คือ ประมาณห้าปีที่ผ่านมา ในระหว่างการเยือนวอร์ซอว์ที่ยาวนาน ฉันได้รู้จักกับไอรีน แอดเลอร์ นักผจญภัยที่มีชื่อเสียง ชื่อนี้คงเป็นที่คุ้นเคยกับคุณอย่างแน่นอน"

“Kindly look her up in my index, Doctor,” murmured Holmes without opening his eyes.

"กรุณาค้นหาเธอในดัชนีของฉัน ด็อกเตอร์" โฮล์มส์กล่าวอย่างเบา ๆ โดยไม่เปิดตา

For many years he had adopted a system of docketing all paragraphs concerning men and things, so that it was difficult to name a subject or a person on which he could not at once furnish information.

เป็นเวลาหลายปีที่เขาใช้ระบบการจัดทำเอกสารทุกย่อหน้าเกี่ยวกับบุคคลและสิ่งต่าง ๆ เพื่อที่ว่าเขาจะไม่สามารถให้ข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อหรือบุคคลใดได้ทันที

In this case I found her biography sandwiched in between that of a Hebrew rabbi and that of a staff-commander who had written a monograph upon the deep-sea fishes.

ในกรณีนี้ ฉันพบชีวประวัติของเธอที่อยู่ระหว่างชีวประวัติของรับบีชาวฮีบรูและผู้บังคับกองกำลังที่เขียนเอกสารเกี่ยวกับปลาทะเลลึก

“Let me see!” said Holmes.

"ให้ฉันดูหน่อย!" โฮล์มส์กล่าว

“Hum!

"ฮึม!"

Born in New Jersey in the year 1858. Contralto—hum!

เกิดในนิวเจอร์ซีย์ในปี 1858 นักร้องเสียงคอนทราลโต - ฮึม!

La Scala, hum!

ลา สกาลา - ฮึม!

Prima donna Imperial Opera of Warsaw—yes! Retired from operatic stage—ha! Living in London—quite so!

นักร้องนำของโอเปร่าอิมพีเรียลวอร์ซอว์ - ใช่แล้ว! เกษียณจากเวทีโอเปร่าแล้ว - ฮ่า! อาศัยอยู่ในลอนดอน - แน่นอน!

Your Majesty, as I understand, became entangled with this young person, wrote her some compromising letters, and is now desirous of getting those letters back.”

ข้าแม่น้ำ ตามที่ฉันเข้าใจ ได้พัวพันกับหญิงสาวคนนี้ เขียนจดหมายล่อล่วงให้เธอ และตอนนี้ก็ต้องการเอาจดหมายเหล่านั้นกลับมา"

“Precisely so. But how—”

"ถูกต้อง แต่ได้อย่างไร - "

“Was there a secret marriage?”

"มีการแต่งงานลับหรือไม่?"

“None.”

"ไม่มีเลย"

“No legal papers or certificates?”

"ไม่มีเอกสารหรือใบรับรองทางกฎหมายเลยหรือ?"

“None.”

"ไม่มีเลย"

“Then I fail to follow your Majesty. If this young person should produce her letters for blackmailing or other purposes, how is she to prove their authenticity?”

"ฉันก็ไม่เข้าใจนะท่าน ถ้าหญิงสาวคนนี้นำจดหมายเหล่านั้นมาใช้ในการแบล็กเมล์หรือเพื่อจุดประสงค์อื่น ๆ เธอจะพิสูจน์ความถูกต้องของจดหมายเหล่านั้นได้อย่างไร?"

“There is the writing.”

"มีลายมือเขียนอยู่"

“Pooh, pooh! Forgery.”

"ฮึ ฮึ! นั่นมันปลอมเลย"

“My private note-paper.”

"กระดาษโน้ตส่วนตัวของฉันเอง"

“Stolen.”

"มันถูกขโมยไปแล้ว"

“My own seal.”

"ตราประทับของฉันเอง"

“Imitated.”

"มันถูกลอกเลียนแล้ว"

“My photograph.”

"รูปถ่ายของฉัน"

“Bought.”

"มันถูกซื้อมาแล้ว"

“We were both in the photograph.”

"เราทั้งสองอยู่ในรูปนั้น"

“Oh, dear! That is very bad! Your Majesty has indeed committed an indiscretion.”

"โอ้ เอาล่ะ! นั่นแย่มากเลย! พระมหากษัตริมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมจริงๆ"

“I was mad—insane.”

"ฉันบ้าไปแล้ว—เสียสติ"

“You have compromised yourself seriously.”

"คุณทำลายชื่อเสียงของตัวเองอย่างร้ายแรง"

“I was only Crown Prince then. I was young. I am but thirty now.”

"ตอนนั้นฉันเป็นมกุฎราชกุมารเท่านั้น ฉันยังเด็กอยู่ ตอนนี้ฉันอายุสามสิบแล้ว"

“It must be recovered.”

"มันต้องกู้คืนมา"

“We have tried and failed.”

"เราพยายามแล้วแต่ล้มเหลว"

“Your Majesty must pay. It must be bought.”

"พระมหากษัตริต้องจ่ายเงิน มันต้องซื้อมา"

“She will not sell.”

"เธอจะไม่ขายหรอก"

“Stolen, then.”

"แล้วก็ขโมยมาเลย"

“Five attempts have been made. Twice burglars in my pay ransacked her house. Once we diverted her luggage when she travelled. Twice she has been waylaid. There has been no result.”

"เราพยายามห้าครั้งแล้ว มีโจรที่เราจ่ายเงินให้ไปรื้อค้นบ้านของเธอสองครั้ง มีครั้งหนึ่งที่เราเปลี่ยนกระเป๋าของเธอขณะที่เธอเดินทาง และมีครั้งที่เธอถูกดึงข้อมือสองครั้ง แต่ก็ไม่ประสบความสำเร็จเลย"

“No sign of it?”

"ไม่มีร่องรอยเลยเหรอ?"

“Absolutely none.”

"ไม่มีเลยแน่นอน"

Holmes laughed. “It is quite a pretty little problem,” said he.

โฮล์มส์หัวเราะ "นี่เป็นปัญหาที่น่าสนใจทีเดียว" เขากล่าว

“But a very serious one to me,” returned the King reproachfully.

"แต่มันเป็นปัญหาที่ร้ายแรงมากสำหรับฉัน" กษัตริย์ตอบอย่างโกรธจัด

“Very, indeed. And what does she propose to do with the photograph?”

"แน่นอน แล้วเธอตั้งใจจะทำอะไรกับรูปถ่ายนี้"

“To ruin me.”

"ทำลายฉันเสีย"

“But how?”

"แต่จะทำยังไงล่ะ"

“I am about to be married.”

"ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว"

“So I have heard.”

"ฉันเคยได้ยินเรื่องนี้แล้ว"

“To Clotilde Lothman von Saxe-Meningen, second daughter of the King of Scandinavia. You may know the strict principles of her family. She is herself the very soul of delicacy. A shadow of a doubt as to my conduct would bring the matter to an end.”

"กับโคลติลด์ ลอธแมน ฟอน แซกซ์-เมนิงเงน ลูกสาวคนที่สองของกษัตริย์แห่งสแกนดิเนเวีย คุณอาจรู้หลักการที่เข้มงวดของครอบครัวเธอ เธอเองก็เป็นคนที่มีความอ่อนน้อมถ่อมตนมาก แม้แต่ความสงสัยเล็กน้อยเกี่ยวกับพฤติกรรมของฉันก็จะทำให้เรื่องนี้จบลงเลยทีเดียว"

“And Irene Adler?”

"แล้วไอรีน แอดเลอร์ล่ะ"

“Threatens to send them the photograph.

"เธอขู่ว่าจะส่งรูปถ่ายนี้ให้พวกเขาด้วย"

And she will do it. I know that she will do it.

"และเธอจะทำเช่นนั้นจริงๆ ฉันรู้ว่าเธอจะทำเช่นนั้น"

You do not know her, but she has a soul of steel.

"คุณไม่รู้จักเธอหรอก แต่เธอมีความเข้มแข็งเหมือนเหล็ก"

She has the face of the most beautiful of women, and the mind of the most resolute of men.

"เธอมีใบหน้าของผู้หญิงที่สวยที่สุด และมีความคิดของผู้ชายที่เด็ดเดี่ยงที่สุด"

Rather than I should marry another woman, there are no lengths to which she would not go—none.”

"เธอจะไม่ยอมให้ฉันแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม"

“You are sure that she has not sent it yet?”

"คุณแน่ใจหรือว่าเธอยังไม่ส่งมันเลย?"

“I am sure.”

"ฉันแน่ใจ"

“And why?”

"แล้วทำไมล่ะ"

“Because she has said that she would send it on the day when the betrothal was publicly proclaimed. That will be next Monday.”

"เพราะเธอบอกว่าเธอจะส่งมันในวันที่มีการประกาศหมั้นอย่างเป็นทางการ ซึ่งจะเป็นวันจันทร์หน้า"

“Oh, then we have three days yet,” said Holmes with a yawn. “That is very fortunate, as I have one or two matters of importance to look into just at present. Your Majesty will, of course, stay in London for the present?”

"โอ้ แล้วเรายังมีเวลาอีกสามวัน" โฮล์มส์พูดพร้อมกับหาว "นั่นเป็นเรื่องดีมาก เพราะฉันมีเรื่องสำคัญหนึ่งหรือสองเรื่องที่ต้องตรวจสอบในตอนนี้ แน่นอนว่าพระมหากษัตริจะอยู่ในลอนดอนต่อไปใช่ไหม"

“Certainly. You will find me at the Langham under the name of the Count Von Kramm.”

"แน่นอน คุณจะพบฉันที่แลงแฮมภายใต้ชื่อเคานต์ฟอน แครมม์"

“Then I shall drop you a line to let you know how we progress.”

"ฉันจะส่งจดหมายถึงคุณเพื่อบอกคุณว่าเรามีความคืบหน้าอย่างไร"

“Pray do so. I shall be all anxiety.”

"ได้โปรดทำเช่นนั้น ฉันจะกังวลมาก"

“Then, as to money?”

"แล้วเรื่องเงินล่ะ"

“You have carte blanche.”

"คุณมีอำนาจเต็มอย่าง"

“Absolutely?”

"แน่นอนเหรอ"

“I tell you that I would give one of the provinces of my kingdom to have that photograph.”

"ฉันบอกคุณเลยว่าฉันยินดีสละจังหวัดหนึ่งของอาณาจักรของฉันเพื่อรับรูปถ่ายนั้น"

“And for present expenses?”

"และสำหรับค่าใช้จ่ายในปัจจุบันล่ะ"

The King took a heavy chamois leather bag from under his cloak and laid it on the table.

กษัตริย์เอากระเป๋าหนังชามูซที่หนักมากออกมาจากใต้เสื้อคลุมของเขาแล้ววางไว้บนโต๊ะ

“There are three hundred pounds in gold and seven hundred in notes,” he said.

"มีทองคำ 300 ปอนด์และธนบัตร 700 ปอนด์อยู่ในนั้น" เขากล่าว

Holmes scribbled a receipt upon a sheet of his note-book and handed it to him.

โฮล์มส์เขียนใบเสร็จบนสมุดบันทึกของเขาแล้วส่งให้เขา

“And Mademoiselle’s address?” he asked.

"แล้วที่อยู่ของมาดามอิสเซ่ล่ะ" เขาถาม

“Is Briony Lodge, Serpentine Avenue, St. John’s Wood.”

"คือบริโอนี ลอดจ์ บนถนนเซอร์เพนไทน์ ในเซนต์ จอห์นส์ วูด"

Holmes took a note of it. “One other question,” said he. “Was the photograph a cabinet?”

โฮล์มส์จดที่อยู่นั้นลงไป "มีคำถามอีกอย่างหนึ่ง" เขากล่าว "รูปถ่ายนั้นเป็นภาพในกรอบหรือไม่"

“It was.”

"ใช่แล้ว"

“Then, good-night, your Majesty, and I trust that we shall soon have some good news for you.

"งั้น ลาก่อน พระมหากษัตริย์ และผมหวังว่าเราจะมีข่าวดีสำหรับพระมหากษัตริย์ในไม่ช้า"

And good-night, Watson,” he added, as the wheels of the royal brougham rolled down the street.

และ "ลาก่อน วัตสัน" เขากล่าวเสริม ขณะที่ล้อของรถบรูแฮมของกษัตริย์กำลังกลิ้งลงไปตามถนน

“If you will be good enough to call to-morrow afternoon at three o’clock I should like to chat this little matter over with you.”

"หากคุณจะกรุณาโทรมาในบ่ายวันพรุ่งนี้เวลาสามโมง ผมอยากจะพูดคุยเรื่องนี้กับคุณอีกครั้ง"

At three o’clock precisely I was at Baker Street, but Holmes had not yet returned.

เมื่อเวลาสามโมงพอดิบพอดี ผมก็อยู่ที่เบเกอร์สตรีท แต่โฮล์มส์ยังไม่กลับมาเลย

The landlady informed me that he had left the house shortly after eight o’clock in the morning.

เจ้าของบ้านบอกผมว่าเขาออกจากบ้านหลังเวลาแปดโมงเช้าไม่นาน

I sat down beside the fire, however, with the intention of awaiting him, however long he might be.

อย่างไรก็ตาม ผมก็นั่งลงข้างกองไฟ โดยตั้งใจจะรอเขาไม่ว่าเขาจะอยู่นานแค่ไหนก็ตาม

I was already deeply interested in his inquiry, for, though it was surrounded by none of the grim and strange features which were associated with the two crimes which I have already recorded, still, the nature of the case and the exalted station of his client gave it a character of its own.

ผมสนใจคดีนี้อย่างลึกซึ้งอยู่แล้ว เพราะแม้ว่ามันจะไม่มีลักษณะที่น่ากลัวและแปลกอย่างที่เกี่ยวข้องกับอาชญากรรมสองครั้งที่ผมได้บันทึกไว้แล้ว แต่ก็ธรรมชาติของคดีและสถานะอันสูงส่งของลูกค้าของเขาก็ทำให้มันมีลักษณะเฉพาะของตัวเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเองเ

Indeed, apart from the nature of the investigation which my friend had on hand, there was something in his masterly grasp of a situation, and his keen, incisive reasoning, which made it a pleasure to me to study his system of work, and to follow the quick, subtle methods by which he disentangled the most inextricable mysteries.

确实，除了我朋友手头的调查性质之外，他对形势的精湛把握和敏锐的推理能力也让我很乐意研究他的工作方法，追随他快速而微妙的方法，解开最复杂的谜团。

So accustomed was I to his invariable success that the very possibility of his failing had ceased to enter into my head.

我已经习惯了他一贯的成功，以至于他失败的可能性从未在我脑海中浮现过。

It was close upon four before the door opened, and a drunken-looking groom, ill-kempt and side-whiskered, with an inflamed face and disreputable clothes, walked into the room.

快到四点的时候，门开了，一个醉醺醺的马夫走了进来，他蓬头垢面、胡子拉碴，脸色通红，穿着脏兮兮的衣服。

Accustomed as I was to my friend’s amazing powers in the use of disguises, I had to look three times before I was certain that it was indeed he.

尽管我已经习惯了朋友在伪装方面的惊人能力，但还是看了三遍才确定那确实是他。

With a nod he vanished into the bedroom, whence he emerged in five minutes tweed-suited and respectable, as of old.

他点了点头，就消失在卧室里了。五分钟后，他又穿着粗花呢西装，仪表整洁地走了出来。

Putting his hands into his pockets, he stretched out his legs in front of the fire and laughed heartily for some minutes.

他把手插进口袋，在火堆前伸出双腿，开心地笑了几分钟。

“Well, really!” he cried, and then he choked and laughed again until he was obliged to lie back, limp and helpless, in the chair.

“天哪！”他喊道，然后又笑得喘不过气来，直到最后不得不无力地倒在椅子上。

“What is it?”

“怎么了？”

“It’s quite too funny. I am sure you could never guess how I employed my morning, or what I ended by doing.”

“真是太好笑了。我敢肯定你绝对猜不到我今天早上都在忙些什么，最后又做了些什么。”

“I can’t imagine. I suppose that you have been watching the habits, and perhaps the house, of Miss Irene Adler.”

“我想象不出来。估计你一直在观察艾琳·阿德勒小姐的行踪，甚至可能在监视她的住所吧。”

“Quite so; but the sequel was rather unusual.

“没错，但后续的事情就比较不寻常了。”

I will tell you, however.

不过我还是会告诉你的。

I left the house a little after eight o’clock this morning in the character of a groom out of work.

今天早上八点多一点，我扮成一个失业的马夫离开了那栋房子。

There is a wonderful sympathy and freemasonry among horsey men.

马术爱好者之间总有一种奇妙的默契和兄弟情谊。

Be one of them, and you will know all that there is to know.

只要你成为他们中的一员，你就能了解到所有你想知道的事情。

I soon found Briony Lodge.

不久我就找到了布里奥尼洛奇了。

It is a bijou villa, with a garden at the back, but built out in front right up to the road, two stories.

这是一栋精致的别墅，后面有个花园，但前面紧邻着道路，两层楼高。

Chubb lock to the door.

门上装着查布锁。

Large sitting-room on the right side, well furnished, with long windows almost to the floor, and those preposterous English window fasteners which a child could open.

右边有个宽敞的客厅，布置得很雅致，窗户很长几乎到地板，还有那些荒谬的英式窗户锁扣，小孩都能打开。

Behind there was nothing remarkable, save that the passage window could be reached from the top of the coach-house.

后面没什么特别的，只是从马车房的顶部可以到达走廊的窗户。

I walked round it and examined it closely from every point of view, but without noting anything else of interest.

我绕着它走了一圈，从各个角度仔细检查了一遍，但没有发现其他有趣的东西。

“I then lounged down the street and found, as I expected, that there was a mews in a lane which runs down by one wall of the garden.

然后我沿着街道悠闲地走着，正如我所料，在花园一侧的围墙旁有一条马厩巷。

I lent the ostlers a hand in rubbing down their horses, and received in exchange twopence, a glass of half-and-half, two fills of shag tobacco, and as much information as I could desire about Miss Adler, to say nothing of half a dozen other people in the neighbourhood in whom I was not in the least interested, but whose biographies I was compelled to listen to.”

我帮马夫们擦马，作为回报，我得到了两便士、一杯半奶咖啡、两包雪茄烟，还得到了我想要的关于阿德勒小姐的所有信息，更不用说附近还有半打其他人，我对他们一点兴趣都没有，但还是被迫听他们讲述他们的生平故事。

“And what of Irene Adler?” I asked.

“那艾琳·阿德勒呢？”我问道。

“Oh, she has turned all the men’s heads down in that part.

“哦，她让那片区域的所有男人都为之倾倒。”

She is the daintiest thing under a bonnet on this planet.

“她是这个星球上戴帽子最迷人的女人。”

So say the Serpentine-mews, to a man.

“蛇形马厩的每个人都会这么说。”

She lives quietly, sings at concerts, drives out at five every day, and returns at seven sharp for dinner.

“她生活得很低调，参加音乐会唱歌，每天五点出去驾车，然后七点准时回来吃晚餐。”

Seldom goes out at other times, except when she sings.

“除了唱歌，她很少在其他时间外出。”

Has only one male visitor, but a good deal of him.

มีเพียงผู้เข้าชมชายเพียงคนเดียว แต่ก็มีจำนวนค่อนข้างมากด้วย

He is dark, handsome, and dashing, never calls less than once a day, and often twice.

เขาเป็นคนผิวคล้ำ หล่อ และมีสไตล์ เขามาเยี่ยมชมอย่างน้อยวันละครั้ง และบ่อยครั้งก็มาสองครั้งต่อวัน

He is a Mr. Godfrey Norton, of the Inner Temple.

เขาคือนายก็อดฟรีย์ นอร์ตัน จากอินเนอร์ เทมเปิล

See the advantages of a cabman as a confidant.

ดูข้อดีของคนขับแท็กซี่ที่เป็นคนไว้ใจได้สิ

They had driven him home a dozen times from Serpentine-mews, and knew all about him.

พวกเขาขับรถพาเขากลับบ้านหลายสิบครั้งจากสเนิร์ต-มิวส์ และรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา

When I had listened to all they had to tell, I began to walk up and down near Briony Lodge once more, and to think over my plan of campaign.

หลังจากที่ฉันฟังสิ่งที่พวกเขาบอกเสร็จแล้ว ฉันก็เริ่มเดินไปมาใกล้บริโอนี ลอดจ์อีกครั้ง และคิดเกี่ยวกับแผนการรณรงค์ของฉัน

“This Godfrey Norton was evidently an important factor in the matter.

“เห็นได้ชัดว่าก็อดฟรีย์ นอร์ตันเป็นปัจจัยสำคัญในเรื่องนี้”

He was a lawyer.

เขาเป็นนักกฎหมาย

That sounded ominous.

นั่นฟังดูน่ากังวล

What was the relation between them, and what the object of his repeated visits?

ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาคืออะไร และจุดประสงค์ของการมาเยี่ยมชมซ้ำๆ ของเขาคืออะไร?

Was she his client, his friend, or his mistress?

เธอเป็นลูกค้าของเขา เพื่อนของเขา หรือนายที่เขานอนด้วย?

If the former, she had probably transferred the photograph to his keeping.

ถ้าเป็นอดีต เธออาจจะโอนรูปถ่ายให้เขาเก็บไว้ก็เป็นได้

If the latter, it was less likely.

ถ้าเป็นหลัง ก็มีโอกาสน้อยลง

On the issue of this question depended whether I should continue my work at Briony Lodge, or turn my attention to the gentleman’s chambers in the Temple.

คำถามนี้เป็นปัจจัยว่าฉันควรดำเนินการต่อไปที่บริโอนี ลอดจ์ หรือเปลี่ยนความสนใจไปที่ห้องทนายความของเขาในเทมเปิล

It was a delicate point, and it widened the field of my inquiry.

นี่เป็นประเด็นที่ละเอียดอ่อน และมันก็ขยายขอบเขตของการสืบสวนของฉันออกไป

I fear that I bore you with these details, but I have to let you see my little difficulties, if you are to understand the situation.”

ฉันเกรงว่าฉันจะทำให้คุณเบื่อหน่ายกับรายละเอียดเหล่านี้ แต่ฉันต้องให้คุณเห็นปัญหาเล็กๆ ของฉัน หากคุณต้องการเข้าใจสถานการณ์นี้"

“I am following you closely,” I answered.

"ฉันกำลังติดตามคุณอย่างใกล้ชิด" ฉันตอบ

“I was still balancing the matter in my mind when a hansom cab drove up to Briony Lodge, and a gentleman sprang out.

"ฉันยังคงชั่งน้ำหนักเรื่องนี้อยู่ในใจ เมื่อแท็กซี่แฮนซัมคันหนึ่งขับมาที่บริโอนี ลอดจ์ และมีสุภาพบุรุษคนหนึ่งกระโดดลงมา"

He was a remarkably handsome man, dark, aquiline, and moustached—evidently the man of whom I had heard.

เขาเป็นชายที่หล่อเหลาอย่างน่าทึ่ง มีผมสีดำ จมูกยาว และมีหนวด เห็นได้ชัดว่าเขาคือคนที่ฉันเคยได้ยินมา

He appeared to be in a great hurry, shouted to the cabman to wait, and brushed past the maid who opened the door with the air of a man who was thoroughly at home.

เขาดูเหมือนจะรีบร้อนมาก ตะโกนให้คนขับรอ และเดินผ่านแม่บ้านที่เปิดประตูด้วยท่าทางของคนที่คุ้นเคยกับสถานที่นี้เป็นอย่างดี

“He was in the house about half an hour, and I could catch glimpses of him in the windows of the sitting-room, pacing up and down, talking excitedly, and waving his arms.

เขาอยู่ในบ้านประมาณครึ่งชั่วโมง และฉันสามารถมองเห็นเขาในหน้าต่างของห้องนั่งเล่น เดินไปมา พูดคุยอย่างตื่นเต้น และโบกมืออย่างตื่นเต้น

Of her I could see nothing.

ฉันไม่เห็นเธอเลย

Presently he emerged, looking even more flurried than before.

ไม่ช้าเขาก็ออกมา ดูเหมือนวุ่นวายกว่าเดิมอีกด้วย

As he stepped up to the cab, he pulled a gold watch from his pocket and looked at it earnestly, ‘Drive like the devil,’ he shouted, ‘first to Gross & Hankey’s in Regent Street, and then to the Church of St. Monica in the Edgeware Road.

เมื่อเขาก้าวขึ้นไปในแท็กซี่ เขาควักนาฬิกาทองออกจากกระเป๋าและมองดูอย่างจริงจัง 'ขับรถเหมือนปีศาจ' เขาตะโกน 'ก่อนอื่นไปที่ Gross & Hankey's ใน Regent Street แล้วจึงไปที่โบสถ์ St. Monica ใน Edgeware Road'

Half a guinea if you do it in twenty minutes!’

หากคุณทำได้ในยี่สิบนาที ฉันจะให้คุณครึ่งกินี!'

“Away they went, and I was just wondering whether I should not do well to follow them when up the lane came a neat little landau, the coachman with his coat only half-buttoned, and his tie under his ear, while all the tags of his harness were sticking out of the buckles.

พวกเขาก็ออกไป และฉันก็สงสัยว่าฉันควรจะติดตามพวกเขาดีไหม เมื่อแท็กซี่แลนดอลูตัวเล็ก ๆ มาถึง คนขับรถมีเสื้อเปิดเพียงครึ่งเดียว และเนคไทของเขาอยู่ใต้หูของเขา ในขณะที่แท็กทั้งหมดของสายรัดของเขายื่นออกมาจากหัวเข็มขัด

It hadn’t pulled up before she shot out of the hall door and into it.

ก่อนที่มันจะหยุด เธอก็วิ่งออกมาจากประตูห้องโถงและเข้าไปในรถ

I only caught a glimpse of her at the moment, but she was a lovely woman, with a face that a man might die for.

ฉันเห็นเธอเพียงชั่วครู่ในขณะนั้น แต่เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารัก โดยมีใบหน้าที่ผู้ชายอาจจะตายเพื่อเธอได้

“‘The Church of St. Monica, John,’ she cried, ‘and half a sovereign if you reach it in twenty minutes.’

'โบสถ์ St. Monica จอห์น' เธอตะโกน 'และครึ่งซูเวอร์เนียหากคุณไปถึงที่นั่นในยี่สิบนาที'

“This was quite too good to lose, Watson.

'นี่มันดีเกินไปที่จะสูญเสียไป วัตสัน'

I was just balancing whether I should run for it, or whether I should perch behind her landau when a cab came through the street.

ฉันกำลังพิจารณาว่าฉันควรจะวิ่งหนีไปหรือนั่งอยู่ข้างหลังแท็กซี่ของเธอเมื่อแท็กซี่คันอื่นผ่านมาบนถนน

The driver looked twice at such a shabby fare, but I jumped in before he could object.

คนขับดูแท็กซี่ที่สกปรกเช่นนี้สองครั้ง แต่ฉันก็กระโดดขึ้นก่อนที่เขาจะคัดค้านได้

‘The Church of St. Monica,’ said I, ‘and half a sovereign if you reach it in twenty minutes.’

'โบสถ์ St. Monica' ฉันพูด 'และครึ่งซูเวอร์เนียหากคุณไปถึงที่นั่นในยี่สิบนาที'

It was twenty-five minutes to twelve, and of course it was clear enough what was in the wind.

เวลานั้นเป็นยี่สิบห้านาทีก่อนเที่ยง และแน่นอนว่ามันชัดแจ้งพอว่ามีอะไรอยู่ในใจของเขา

“My cabby drove fast. I don’t think I ever drove faster, but the others were there before us.

คนขับแท็กซี่ของฉันขับรถได้เร็วมาก ฉันไม่คิดว่าฉันเคยขับรถเร็วขนาดนี้มาก่อน แต่คนอื่น ๆ ก็มาถึงก่อนเรา

The cab and the landau with their steaming horses were in front of the door when I arrived.

แท็กซี่และแท็กซี่ที่มีม้าที่สูบน้ำอยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อยู่อย

I paid the man and hurried into the church.

ฉันจ่ายเงินให้คนขับและรีบเข้าไปในโบสถ์

There was not a soul there save the two whom I had followed and a surpliced clergyman, who seemed to be expostulating with them.

ไม่มีใครอยู่ที่นั่นเลย ยกเว้นสองคนที่ฉันติดตามมาและนักบวชที่สวมเสื้อคลุมซึ่งดูเหมือนจะกำลังโต้เถียงกับพวกเขาอยู่

They were all three standing in a knot in front of the altar.

พวกเขาทั้งสามคนยืนอยู่ในกลุ่มหน้าแทงก์

I lounged up the side aisle like any other idler who has dropped into a church.

ฉันเดินเข้าไปในทางเดินด้านข้างเหมือนคนไร้งานอื่น ๆ ที่เข้าไปในโบสถ์

Suddenly, to my surprise, the three at the altar faced round to me, and Godfrey Norton came running as hard as he could towards me.

ทันใดนั้น ฉันประหลาดใจที่สามคนที่อยู่หน้าแทงก์หันมามองฉัน และก็ดูเหมือนว่า Godfrey Norton กำลังวิ่งเข้ามาหาฉันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“‘Thank God,’ he cried. ‘You’ll do. Come! Come!’

“ขอบคุณพระเจ้า” เขาตะโกน “คุณจะทำได้ มาเถอะ มาเถอะ”

“‘What then?’ I asked.

“แล้วไงล่ะ” ฉันถาม

“‘Come, man, come, only three minutes, or it won’t be legal.’

“มาเถอะ มาเถอะ แค่สามนาที ไม่งั้นมันจะไม่ถูกกฎหมาย”

“I was half-dragged up to the altar, and before I knew where I was I found myself mumbling responses which were whispered in my ear, and vouching for things of which I knew nothing, and generally assisting in the secure tying up of Irene Adler, spinster, to Godfrey Norton, bachelor.

ฉันถูกลากขึ้นไปที่แทงก์ครึ่งหนึ่ง และก่อนที่ฉันจะรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ฉันก็พบว่าตัวเองกำลังพึมพำคำตอบที่มีคนกระซิบในหูของฉัน และรับรองสิ่งที่ฉันไม่รู้อะไรเลย และโดยทั่วไปแล้วก็ช่วยในการผูกมัด Irene Adler ซึ่งเป็นหญิงโสดกับ Godfrey Norton ซึ่งเป็นชายโสดอย่างปลอดภัย

It was all done in an instant, and there was the gentleman thanking me on the one side and the lady on the other, while the clergyman beamed on me in front.

ทุกอย่างเกิดขึ้นในทันที และมีสุภาพบุรุษคนหนึ่งขอบคุณฉันด้านหนึ่งและผู้หญิงคนหนึ่งอีกด้านหนึ่ง ในขณะที่นักบวชยิ้มให้ฉันด้านหน้า

It was the most preposterous position in which I ever found myself in my life, and it was the thought of it that started me laughing just now.

นี่เป็นสถานะที่ไร้สาระที่สุดที่ฉันเคยพบตัวเองในชีวิต และมันคือความคิดนั้นที่ทำให้ฉันหัวเราะเมื่อกี้

It seems that there had been some informality about their license, that the clergyman absolutely refused to marry them without a witness of some sort, and that my lucky appearance saved the bridegroom from having to sally out into the streets in search of a best man.

ดูเหมือนว่ามีความไม่เป็นทางการบางอย่างเกี่ยวกับใบอนุญาตของพวกเขา และนักบวชปฏิเสธอย่างเด็ดขาดที่จะแต่งงานกับพวกเขาโดยไม่มีพยานบางประการ และการปรากฏตัวของฉันที่โชคดีก็ช่วยเจ้าบ่าวไม่ให้ต้องออกไปค้นหาเพื่อนเจ้าบ่าวในทันที

The bride gave me a sovereign, and I mean to wear it on my watch chain in memory of the occasion.”

เจ้าสาวให้เงินหนึ่งเพนนีแก่ฉัน และฉันตั้งใจจะสวมมันบนสายนาฬิกาเพื่อระลึกถึงโอกาสนี้

“This is a very unexpected turn of affairs,” said I; “and what then?”

“นี่เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเลย” ฉันพูด “แล้วไงล่ะ”

“Well, I found my plans very seriously menaced.

“ฉันพบว่าแผนการของฉันถูกคุกคามอย่างร้ายแรง”

It looked as if the pair might take an immediate departure, and so necessitate very prompt and energetic measures on my part.

ดูเหมือนว่าคู่นี้อาจจะออกไปทันที และทำให้ฉันต้องใช้มาตรการอย่างรวดเร็วและเต็มพลังในทันที

At the church door, however, they separated, he driving back to the Temple, and she to her own house.

อย่างไรก็ดี ที่ประตูโบสถ์ พวกเขาแยกกันออกไป เขาขับรถกลับไปที่เทมเปิล และเธอกลับไปที่บ้านของเธอเอง

‘I shall drive out in the park at five as usual,’ she said as she left him.

“ฉันจะขับรถออกไปในสวนสาธารณะตอนห้าโมงตามปกติ” เธอพูดขณะที่เธอออกจากเขา

I heard no more.

ฉันไม่ได้ยินอะไรเพิ่มเติมอีกต่อไป

They drove away in different directions, and I went off to make my own arrangements.”

พวกเขาขับรถออกไปในทิศทางที่ต่างกัน และฉันก็ไปจัดการเรื่องของตัวเองต่อไป

“Which are?”

“ซึ่งก็คืออะไรนะ?”

“Some cold beef and a glass of beer,” he answered, ringing the bell. “I have been too busy to think of food, and I am likely to be busier still this evening. By the way, Doctor, I shall want your co-operation.”

“เนื้อวัวเย็นกับเบียร์หนึ่งแก้ว” เขาตอบ โดยกดกริ่ง “ฉันยุ่งเกินไปที่จะคิดถึงอาหาร และฉันอาจจะยังยุ่งกว่านี้ในเย็นวันนี้ ยังไงก็ตาม ด็อกเตอร์ ฉันจะต้องการความร่วมมือจากคุณ”

“I shall be delighted.”

“ฉันยินดีเป็นอย่างยิ่ง”

“You don’t mind breaking the law?”

“คุณไม่รังเกียจที่จะละเมิดกฎหมายเหรอ?”

“Not in the least.”

“ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว”

“Nor running a chance of arrest?”

“และไม่กลัวว่าจะถูกจับกุมเหรอ?”

“Not in a good cause.”

“ไม่ใช่ในสถานการณ์ที่ดีแน่นอน”

“Oh, the cause is excellent!”

“โอ้ สถานการณ์นี้ยอดเยี่ยมมาก!”

“Then I am your man.”

“งั้นฉันก็พร้อมแล้วล่ะ”

“I was sure that I might rely on you.”

“ฉันแน่ใจว่าฉันจะต้องพึ่งพาคุณได้”

“But what is it you wish?”

“แต่คุณต้องการอะไรล่ะ”

“When Mrs. Turner has brought in the tray I will make it clear to you.

“เมื่อนางเทิร์นเนอร์นำถาดเข้ามา ฉันจะอธิบายให้คุณเข้าใจอย่างชัดแจ้ง”

Now,” he said as he turned hungrily on the simple fare that our landlady had provided, “I must discuss it while I eat, for I have not much time.

ตอนนี้เขาพลิกดูอาหารง่าย ๆ ที่เจ้าของบ้านของเราเตรียมไว้อย่างหิวโหย แล้วพูดว่า “ฉันต้องพูดเรื่องนี้ขณะกิน เพราะฉันไม่มีเวลามากนัก”

It is nearly five now.

ตอนนี้เกือบห้าโมงแล้ว

In two hours we must be on the scene of action.

ในอีกสองชั่วโมง เราต้องไปที่จุดปฏิบัติการแล้ว

Miss Irene, or Madame, rather, returns from her drive at seven.

มิสไอรีน หรือก่อนนั้นคือมาดาม จะกลับมาจากการขับรถเวลาเจ็ดโมง

We must be at Briony Lodge to meet her.”

เราต้องไปที่บริโอนี ลอดจ์เพื่อพบเธอ

“And what then?”

“แล้วหลังจากนั้นล่ะ?”

“You must leave that to me. I have already arranged what is to occur. There is only one point on which I must insist. You must not interfere, come what may. You understand?”

“คุณต้องปล่อยให้ฉันจัดการเอง ฉันได้จัดเตรียมสิ่งที่จะเกิดขึ้นแล้ว มีเพียงจุดเดียวที่ฉันต้องยืนยัน คุณต้องไม่เข้าไปยุ่งเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เข้าใจไหม?”

“I am to be neutral?”

“ฉันต้องเป็นกลางเหรอ?”

“To do nothing whatever. There will probably be some small unpleasantness. Do not join in it. It will end in my being conveyed into the house. Four or five minutes afterwards the sitting-room window will open. You are to station yourself close to that open window.”

“ไม่ต้องทำอะไรเลย อาจมีเรื่องไม่พึงประสงค์เล็กน้อย อย่าเข้าไปยุ่ง มันจะจบลงด้วยการที่ฉันถูกนำเข้าไปในบ้าน แล้วหลังจากนั้นสี่หรือห้านาที หน้าต่างห้องนั่งเล่นจะเปิดออก คุณต้องยืนใกล้หน้าต่างที่เปิดออกนั้น”

“Yes.”

“ใช่แล้ว”

“You are to watch me, for I will be visible to you.”

“คุณต้องดูฉัน เพราะฉันจะปรากฏตัวให้คุณเห็น”

“Yes.”

“ใช่แล้ว”

“And when I raise my hand—so—you will throw into the room what I give you to throw, and will, at the same time, raise the cry of fire. You quite follow me?”

“และเมื่อฉันยกมือขึ้น—แบบนี้—คุณจะโยนสิ่งที่ฉันให้คุณโยนเข้าไปในห้อง และในขณะเดียวกันก็ตะโกนว่ามีไฟ คุณเข้าใจฉันไหม?”

“Entirely.”

“เข้าใจแล้ว”

“It is nothing very formidable,” he said, taking a long cigar-shaped roll from his pocket.

“มันไม่ใช่เรื่องยากเลย” เขาพูด ขณะที่เอาม้วนบุหรี่ยาวออกมาจากกระเป๋าของเขา

“It is an ordinary plumber’s smoke-rocket, fitted with a cap at either end to make it self-lighting.

“มันคือจรวดควันของช่างประปาธรรมดา โดยมีฝาปิดที่ปลายทั้งสองด้านเพื่อให้มันสามารถจุดไฟเองได้”

Your task is confined to that.

“งานของคุณคือแค่นั้นเท่านั้น”

When you raise your cry of fire, it will be taken up by quite a number of people.

“เมื่อคุณตะโกนว่ามีไฟ คนจำนวนมากจะตะโกนต่อไป”

You may then walk to the end of the street, and I will rejoin you in ten minutes.

“หลังจากนั้นคุณก็เดินไปที่ปลายถนน และฉันจะไปหาคุณในอีกสิบนาที”

I hope that I have made myself clear?”

“หวังว่าฉันจะพูดชัดแล้วใช่ไหม?”

“I am to remain neutral, to get near the window, to watch you, and at the signal to throw in this object, then to raise the cry of fire, and to wait you at the corner of the street.”

“ฉันต้องอยู่เฉย ๆ ไปใกล้หน้าต่าง ดูคุณ และเมื่อได้รับสัญญาณก็โยนสิ่งนี้เข้าไปในห้อง แล้วตะโกนว่ามีไฟ และรอคุณที่มุมถนน”

“Precisely.”

“ถูกต้องแล้ว”

“Then you may entirely rely on me.”

“คุณก็สามารถพึ่งพาฉันได้อย่างเต็มที่”

“That is excellent. I think, perhaps, it is almost time that I prepare for the new role I have to play.”

“เยี่ยมมาก ฉันคิดว่าอาจถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องเตรียมตัวสำหรับบทบาทใหม่ที่ฉันต้องเล่น”

He disappeared into his bedroom and returned in a few minutes in the character of an amiable and simple-minded Nonconformist clergyman.

เขาหายตัวไปในห้องนอนของเขาและกลับมาในไม่กี่นาทีในฐานะนักบวชที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดที่น่ารักและเรียบง่าย

His broad black hat, his baggy trousers, his white tie, his sympathetic smile, and general look of peering and benevolent curiosity were such as Mr. John Hare alone could have equalled.

หมวกดำกว้างของเขา กางเกงขาใหญ่ เนคไทสีขาว รอยยิ้มที่เห็นอกเห็นใจ และรูปลักษณ์โดยรวมของความอยากรู้อยากเห็นและความเมตตานั้นเป็นสิ่งที่มีเพียงนายจอห์น แฮร์เท่านั้นที่จะเทียบเคียงได้

It was not merely that Holmes changed his costume.

ไม่ใช่แค่ว่าโฮล์มส์เปลี่ยนชุดเท่านั้น

His expression, his manner, his very soul seemed to vary with every fresh part that he assumed.

การแสดงออก ท่าทาง และจิตวิญญาณของเขาดูเหมือนจะเปลี่ยนไปตามบทบาทใหม่ทุกบทที่เขาสวมใส่

The stage lost a fine actor, even as science lost an acute reasoner, when he became a specialist in crime.

เวทีสูญเสียนักแสดงที่ยอดเยี่ยม แม้ว่าวิทยาศาสตร์จะสูญเสียนักคิดที่เฉียบแหลมไปเมื่อเขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านอาชญากรรม

It was a quarter past six when we left Baker Street, and it still wanted ten minutes to the hour when we found ourselves in Serpentine Avenue.

เมื่อเราออกจากถนนเบเกอร์เวลา 6.15 น. และยังขาดเวลาอีกสิบนาทีเมื่อเราพบว่าตัวเองอยู่ในเซอร์เพนไทน์อเวนิว

It was already dusk, and the lamps were just being lighted as we paced up and down in front of Briony Lodge, waiting for the coming of its occupant.

มันเป็นเวลาพลบงแล้ว และโคมไฟก็เพิ่งจะสว่างขึ้นขณะที่เราเดินขึ้นและลงหน้าบ้านบริโอนี ลอดจ์ เพื่อรอเจ้าของบ้านที่กำลังมาถึง

The house was just such as I had pictured it from Sherlock Holmes’ succinct description, but the locality appeared to be less private than I expected.

บ้านหลังนี้เป็นอย่างที่ฉันวาดภาพไว้จากคำอธิบายที่กระชับของเชอร์ล็อก โฮล์มส์ แต่ดูเหมือนว่าบริเวณนี้จะเป็นสถานที่ที่ไม่เป็นส่วนตัวเท่าที่ฉันคิดไว้

On the contrary, for a small street in a quiet neighbourhood, it was remarkably animated.

ในทางตรงกันข้าม สำหรับถนนสายเล็ก ๆ ในย่านที่เงียบสงบ ที่นี่มีชีวิตชีวาอย่างน่าประหลาดใจ

There was a group of shabbily dressed men smoking and laughing in a corner, a scissors-grinder with his wheel, two guardsmen who were flirting with a nurse-girl, and several well-dressed young men who were lounging up and down with cigars in their mouths.

มีกลุ่มผู้ชายที่แต่งตัวไม่ดีกำลังสูบบุหรี่และหัวเราะอยู่ในมุมหนึ่ง ช่างตัดผมที่มีล้อของเขาอยู่ตรงนั้น ทหารสองคนที่กำลังจีบพยาบาล และชายหนุ่มที่แต่งตัวดีหลายคนที่กำลังเดินไปมาโดยมีซิการ์อยู่ในปากของพวกเขา

“You see,” remarked Holmes, as we paced to and fro in front of the house, “this marriage rather simplifies matters.

“คุณเห็นไหม” โฮล์มส์พูดขณะที่เราเดินขึ้นและลงหน้าบ้าน “การแต่งงานครั้งนี้ทำให้เรื่องนี้ง่ายขึ้นมาเล็กน้อย”

The photograph becomes a double-edged weapon now.

รูปถ่ายนี้กลายเป็นอาวุธสองด้านในตอนนี้

The chances are that she would be as averse to its being seen by Mr. Godfrey Norton, as our client is to its coming to the eyes of his princess.

มีโอกาสที่เธอจะไม่ต้องการให้มิสเตอร์ก็อดฟรีย์ นอร์ตันเห็นมันเช่นเดียวกับที่ลูกค้าของเราไม่ต้องการให้เจ้าหญิงของเขาเห็นมันเช่นกัน

Now the question is, Where are we to find the photograph?”

ตอนนี้คำถามคือ เราจะหารูปถ่ายนี้ได้ที่ไหน”

“Where, indeed?”

“ที่ไหนเล่า”

“It is most unlikely that she carries it about with her.

“ไม่น่าเป็นไปได้เลยที่เธอจะพกมันไปกับเธอเลย”

It is cabinet size.

มันมีขนาดเท่ากับอัลบั้มรูป

Too large for easy concealment about a woman’s dress.

ใหญ่เกินไปที่จะซ่อนไว้ในชุดของผู้หญิงได้อย่างง่ายดาย

She knows that the King is capable of having her waylaid and searched.

เธอรู้ว่ากษัตริย์สามารถดักจับและค้นหาเธอได้

Two attempts of the sort have already been made.

มีการพยายามสองครั้งแบบนี้แล้ว

We may take it, then, that she does not carry it about with her.”

เราจึงสามารถถือได้ว่าเธอไม่พกมันไปกับเธอเลย

“Where, then?”

“แล้วมันอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“Her banker or her lawyer.

“กับธนาคารหรือทนายความของเธอ”

There is that double possibility.

มีความเป็นไปได้สองอย่างนี้เลยทีเดียว

But I am inclined to think neither.

แต่ฉันมีแนวโน้มว่าจะไม่เป็นแบบนั้นเลย

Women are naturally secretive, and they like to do their own secreting.

ผู้หญิงมักจะเป็นคนเงียบ ๆ และพวกเขาชอบที่จะเก็บความลับของตัวเองไว้เอง

Why should she hand it over to anyone else?

ทำไมเธอต้องส่งมันให้คนอื่นล่ะ

She could trust her own guardianship, but she could not tell what indirect or political influence might be brought to bear upon a business man.

เธออาจเชื่อใจผู้ปกครองของตัวเองได้ แต่เธอไม่สามารถบอกได้ว่าอาจมีอิทธิพลทางอ้อมหรือทางการเมืองที่อาจส่งผลกระทบต่อนักธุรกิจคนนั้นได้อย่างไร

Besides, remember that she had resolved to use it within a few days.

นอกจากนั้น จำไว้ว่าเธอตัดสินใจว่าจะใช้มันภายในไม่กี่วัน

It must be where she can lay her hands upon it.

มันต้องอยู่ที่ที่เธอสามารถเข้าถึงได้

It must be in her own house.”

มันต้องอยู่ในบ้านของเธอเอง”

“But it has twice been burgled.”

“แต่มันถูกปล้นไปแล้วสองครั้งแล้วนะ”

“Pshaw! They did not know how to look.”

“เอ่อ! พวกเขาไม่รู้วิธีมองหาเลย”

“But how will you look?”

“แต่คุณจะมองหาได้ยังไงล่ะ”

“I will not look.”

“ฉันจะไม่มองหาเลย”

“What then?”

“แล้วไงล่ะ”

“I will get her to show me.”

“ฉันจะให้เธอพาฉันไปดู”

“But she will refuse.”

“แต่เธอจะปฏิเสธแหละ”

“She will not be able to. But I hear the rumble of wheels. It is her carriage. Now carry out my orders to the letter.”

“เธอจะปฏิเสธไม่ได้หรอก แต่ฉันได้ยินเสียงล้อกำลังเข้ามา นั่นคือรถของเธอ ตอนนี้ทำตามคำสั่งของฉันอย่างแม่นยำเถอะ”

As he spoke the gleam of the sidelights of a carriage came round the curve of the avenue.

ขณะที่เขาพูด แสงจากไฟเลี้ยวด้านข้างของรถก็ปรากฏขึ้นที่โค้งของถนน

It was a smart little landau which rattled up to the door of Briony Lodge.

มันคือรถลังดีๆ ขนาดเล็กที่ส่งเสียงดังขึ้นไปที่ประตูของ Briony Lodge

As it pulled up, one of the loafing men at the corner dashed forward to open the door in the hope of earning a copper, but was elbowed away by another loafer, who had rushed up with the same intention.

ขณะที่มันหยุดลง ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินเล่นอยู่ที่มุมถนนก็รีบวิ่งไปเปิดประตูด้วยความหวังว่าจะได้รับเงิน แต่ก็ถูกชายอีกคนที่มาพร้อมกับเขาด้วยความตั้งใจเดียวกันเข้ามาขัดขวาง

A fierce quarrel broke out, which was increased by the two guardsmen, who took sides with one of the loungers, and by the scissors-grinder, who was equally hot upon the other side.

มีการโต้เถียงกันอย่างดุเดือด ซึ่งเพิ่มขึ้นด้วยเจ้าหน้าที่สองคนที่เข้าข้างชายคนหนึ่งที่กำลังพักผ่อน และช่างตัดผมที่เข้าข้างอีกฝ่ายเช่นกัน

A blow was struck, and in an instant the lady, who had stepped from her carriage, was the centre of a little knot of flushed and struggling men, who struck savagely at each other with their fists and sticks.

มีการโจมตีกัน และในทันที ผู้หญิงที่ก้าวลงจากรถก็กลายเป็นศูนย์กลางของกลุ่มชายที่หน้าแดงและต่อสู้กันอย่างดุเดือด โดยต่อสู้กันด้วยน้ำมือและไม้

Holmes dashed into the crowd to protect the lady; but, just as he reached her, he gave a cry and dropped to the ground, with the blood running freely down his face.

โฮล์มส์รีบเข้าไปในฝูงชนเพื่อปกป้องผู้หญิงคนนั้น แต่ทันทีที่เขาไปถึงเธอ เขาก็ส่งเสียงโหยหวนและล้มลงกับพื้น โดยเลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่องจากใบหน้าของเขา

At his fall the guardsmen took to their heels in one direction and the loungers in the other, while a number of better dressed people, who had watched the scuffle without taking part in it, crowded in to help the lady and to attend to the injured man.

เมื่อเขาล้มลง เจ้าหน้าที่ทั้งสองก็วิ่งหนีไปทางด้านหนึ่ง ส่วนชายที่กำลังพักผ่อนอีกหลายคนที่เฝ้าดูการต่อสู้โดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องก็รีบเข้าไปช่วยเหลือผู้หญิงและดูแลชายที่ได้รับบาดเจ็บ

Irene Adler, as I will still call her, had hurried up the steps; but she stood at the top with her superb figure outlined against the lights of the hall, looking back into the street.

ไอรีน แอดเลอร์ ซึ่งฉันจะยังคงเรียกเธออย่างนั้น ได้รีบขึ้นไปบนบันได แต่เธอยืนอยู่ด้านบนสุดโดยมีรูปร่างที่สวยงามของเธอปรากฏกับแสงไฟในห้องโถง โดยมองกลับไปที่ถนน

“Is the poor gentleman much hurt?” she asked.

“เจ้าบ่ายผู้น่าสงสารได้รับบาดเจ็บมากไหม?” เธอถาม

“He is dead,” cried several voices.

“เขาตายแล้ว” เสียงหลายเสียงตะโกนออกมา

“No, no, there’s life in him!” shouted another. “But he’ll be gone before you can get him to hospital.”

“ไม่ ไม่ เขายังมีชีวิตอยู่!” เสียงอื่นตะโกนออกมา “แต่เขาจะต้องจากไปก่อนที่คุณจะพาเขาไปโรงพยาบาลได้”

“He’s a brave fellow,” said a woman. “They would have had the lady’s purse and watch if it hadn’t been for him. They were a gang, and a rough one, too. Ah, he’s breathing now.”

“เขาเป็นคนกล้าหาญ” ผู้หญิงคนหนึ่งพูด “พวกเขาคงขโมยกระเป๋าและนาฬิกาของเธอไปหากไม่มีเขาอยู่ที่นี่ พวกเขาเป็นกลุ่มที่รุนแรงเช่นกัน อ่า ตอนนี้เขาหายใจแล้ว”

“He can’t lie in the street. May we bring him in, marm?”

“เขาไม่สามารถนอนบนถนนได้ เรานำเขาเข้าไปได้ไหม แม่?”

“Surely. Bring him into the sitting-room. There is a comfortable sofa. This way, please!”

“แน่นอน พาเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น มีโซฟาที่สบายอยู่ที่นั่น มาทางนี้!”

Slowly and solemnly he was borne into Briony Lodge and laid out in the principal room, while I still observed the proceedings from my post by the window.

เขาถูกนำเข้าไปใน Briony Lodge อย่างช้าๆ และเงียบ ๆ และวางไว้ในห้องหลัก ในขณะที่ฉันยังคงสังเกตการณ์การดำเนินการจากที่นั่งข้างหน้าต่าง

The lamps had been lit, but the blinds had not been drawn, so that I could see Holmes as he lay upon the couch.

โคมไฟถูกเปิดขึ้น แต่ม่านไม่ได้เปิดออก ดังนั้นฉันจึงสามารถเห็นโฮล์มส์ขณะที่เขานอนอยู่บนโซฟาได้

I do not know whether he was seized with compunction at that moment for the part he was playing, but I know that I never felt more heartily ashamed of myself in my life than when I saw the beautiful creature against whom I was conspiring, or the grace and kindliness with which she waited upon the injured man.

ฉันไม่รู้ว่าเขาถูกเข้าใจผิดในขณะนั้นสำหรับบทบาทที่เขากำลังเล่นอยู่หรือไม่ แต่ฉันรู้ว่าฉันไม่เคยรู้สึกละอายใจตัวเองมากขนาดนี้ในชีวิตเลย เมื่อฉันเห็นผู้หญิงที่สวยงามคนนี้ที่ฉันกำลังสมคบคิดกับเธอ หรือความสง่างามและความเมตตาที่เธอปฏิบัติต่อชายที่ได้รับบาดเจ็บคนนี้

And yet it would be the blackest treachery to Holmes to draw back now from the part which he had intrusted to me.

และถึงกระนั้นก็เป็นการทรยศที่เลวร้ายที่สุดต่อโฮล์มส์ที่จะถอยหลังในตอนนี้จากบทบาทที่เขามอบให้ฉัน

I hardened my heart, and took the smoke-rocket from under my ulster.

ฉันแข็งใจและเอาจรวดควันออกมาจากใต้เสื้อคลุมของฉัน

After all, I thought, we are not injuring her.

หลังจากนั้นฉันคิดว่า เราไม่ได้ทำร้ายเธอเลย

We are but preventing her from injuring another.

เราแค่ป้องกันไม่ให้เธอทำร้ายคนอื่นเท่านั้น

Holmes had sat up upon the couch, and I saw him motion like a man who is in need of air.

โฮล์มส์นั่งตัวตรงขึ้นบนโซฟา และฉันเห็นเขาเคลื่อนไหวเหมือนคนที่ต้องการอากาศ

A maid rushed across and threw open the window.

แม่บ้านคนหนึ่งวิ่งเข้ามาและเปิดหน้าต่างออก

At the same instant I saw him raise his hand and at the signal I tossed my rocket into the room with a cry of “Fire!”

ในขณะเดียวกันฉันเห็นเขายกมือขึ้นและเมื่อได้รับสัญญาณ ฉันก็โยนจรวดเข้าไปในห้องพร้อมกับตะโกนว่า “ไฟ!”

The word was no sooner out of my mouth than the whole crowd of spectators, well dressed and ill—gentlemen, ostlers, and servant maids—joined in a general shriek of “Fire!”

คำพูดนั้นยังไม่ออกมาจากปากของฉันเลย ก็มีผู้ชมทุกคน ทั้งที่แต่งตัวดีและแต่งตัวไม่ดี สุภาพบุรุษ คนขับม้า และแม่บ้าน ก็เข้าร่วมในเสียงกรีดร้องว่า “ไฟ!”

Thick clouds of smoke curled through the room and out at the open window.

เมฆควันหนาทึบขดผ่านห้องและออกไปทางหน้าต่างที่เปิดอยู่

I caught a glimpse of rushing figures, and a moment later the voice of Holmes from within assuring them that it was a false alarm.

ฉันเห็นร่างกายที่วิ่งเข้ามา และหลังจากนั้นไม่นาน เสียงของโฮล์มส์จากภายในก็บอกพวกเขาว่านี่เป็นการเตือนที่เป็นเท็จ

Slipping through the shouting crowd I made my way to the corner of the street, and in ten minutes was rejoiced to find my friend’s arm in mine, and to get away from the scene of uproar.

ฉันแอบผ่านฝูงชนที่ตะโกนและเดินไปที่มุมถนน และภายในสิบนาที ฉันก็ดีใจที่ได้พบมือของเพื่อนอยู่ในมือของฉัน และออกจากฉากความโกลาหลนี้ได้

He walked swiftly and in silence for some few minutes until we had turned down one of the quiet streets which lead towards the Edgeware Road.

เขาเดินอย่างรวดเร็วและเงียบ ๆ เป็นเวลาสองสามนาที จนกระทั่งเราเลี้ยวเข้าไปในถนนที่เงียบสงบซึ่งนำไปสู่ถนนเอดจ์แวร์

“You did it very nicely, Doctor,” he remarked. “Nothing could have been better. It is all right.”

“คุณทำได้ดีมาก ด็อกเตอร์” เขาพูด “ไม่มีอะไรจะดีไปกว่านี้แล้ว ไม่มีปัญหาเลย”

“You have the photograph?”

“คุณมีรูปถ่ายหรือไม่?”

“I know where it is.”

“ฉันรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน”

“And how did you find out?”

“แล้วคุณเจอมันได้ยังไง?”

“She showed me, as I told you she would.”

“เธอโชว์ให้ฉันดู ตามที่ฉันบอกคุณไว้ว่าเธอจะทำ”

“I am still in the dark.”

“ฉันยังไม่เข้าใจเลย”

“I do not wish to make a mystery,” said he, laughing. “The matter was perfectly simple. You, of course, saw that everyone in the street was an accomplice. They were all engaged for the evening.”

“ฉันไม่อยากทำให้เป็นปริศนา” เขาพูด โดยหัวเราะ “เรื่องนี้ง่ายมาก แน่นอนว่าคุณเห็นว่าทุกคนบนถนนนั้นเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด พวกเขาทุกคนได้รับมอบหมายให้ทำงานในคืนนี้”

“I guessed as much.”

“ฉันเดาได้เลยว่าจะเป็นแบบนี้”

“Then, when the row broke out, I had a little moist red paint in the palm of my hand. I rushed forward, fell down, clapped my hand to my face, and became a piteous spectacle. It is an old trick.”

“แล้วเมื่อเกิดการต่อสู้ขึ้น ฉันก็มีสีแดงชื้นอยู่ในฝ่ามือ ฉันก็รีบวิ่งไปข้างหน้า ล้มลง แล้วปิดปากด้วยมือ และกลายเป็นภาพที่น่าสงสาร นี่เป็นเคล็ดลับเก่า ๆ นะ”

“That also I could fathom.”

“ฉันก็เข้าใจเช่นกัน”

“Then they carried me in.

“แล้วพวกเขาก็พาฉันเข้าไปข้างใน”

She was bound to have me in.

เธอต้องพาฉันเข้าไปแน่นอน

What else could she do?

เธอจะทำอย่างอื่นได้อย่างไรล่ะ

And into her sitting-room, which was the very room which I suspected.

และเข้าไปในห้องนั่งเล่นของเธอซึ่งเป็นห้องเดียวกับที่ฉันสงสัยไว้

It lay between that and her bedroom, and I was determined to see which.

มันอยู่ระหว่างห้องนั้นกับห้องนอนของเธอ และฉันตั้งใจจะดูว่ามันเป็นห้องไหน

They laid me on a couch, I motioned for air, they were compelled to open the window, and you had your chance.”

พวกเขาวางฉันลงบนโซฟา ฉันโบกมือเรียกให้เปิดหน้าต่าง และคุณก็มีโอกาสแล้ว

“How did that help you?”

“นั่นช่วยคุณได้ยังไงล่ะ?”

“It was all-important.

“มันสำคัญมาก ๆ เลย”

When a woman thinks that her house is on fire, her instinct is at once to rush to the thing which she values most.

เมื่อผู้หญิงคิดว่าบ้านของเธอกำลังลุกเปลวไฟ สัญชาตญาณของเธอจะพาเธอวิ่งไปหาสิ่งที่เธอให้ความสำคัญมากที่สุดทันที

It is a perfectly overpowering impulse, and I have more than once taken advantage of it.

มันเป็นแรงกระตุ้นที่ทรงพลังอย่างยิ่ง และฉันก็ใช้ประโยชน์จากมันมาหลายครั้งแล้ว

In the case of the Darlington Substitution Scandal it was of use to me, and also in the Arnsworth Castle business.

ในกรณีของเรื่องอื้อฉาวการแลกเปลี่ยนที่ดาร์ลิงตัน มันมีประโยชน์ต่อฉัน และในเรื่องของปราสาทอาร์นส์เวิร์ธด้วย

A married woman grabs at her baby; an unmarried one reaches for her jewel-box.

ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วจะคว้าลูกของเธอไป ส่วนผู้ที่ยังไม่แต่งงานก็จะคว้ากล่องเครื่องประดับของเธอไป

Now it was clear to me that our lady of to-day had nothing in the house more precious to her than what we are in quest of.

ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าผู้หญิงของเราในวันนี้ไม่มีอะไรในบ้านที่มีค่าสำหรับเธอมากกว่าสิ่งที่เรากำลังค้นหาอยู่

She would rush to secure it.

เธอจะรีบไปปกป้องมัน

The alarm of fire was admirably done.

การแจ้งเตือนเรื่องไฟนั้นทำได้อย่างยอดเยี่ยมมาก

The smoke and shouting were enough to shake nerves of steel.

ควันและเสียงตะโกนนั้นเพียงพอที่จะทำให้ประสาทที่แข็งแกร่งก็ต้องสั่นเล็กน้อยเช่นกัน

She responded beautifully.

เธอตอบสนองได้อย่างสวยงาม

The photograph is in a recess behind a sliding panel just above the right bell-pull.

รูปถ่ายอยู่ในช่องด้านหลังแผงบานเลื่อนเหนือสายเรียกระฆังด้านขวาเล็กน้อย

She was there in an instant, and I caught a glimpse of it as she half drew it out.

เธออยู่ที่นั่นในทันที และฉันก็เห็นมันเมื่อเธอดึงมันออกมาครึ่งหนึ่ง

When I cried out that it was a false alarm, she replaced it, glanced at the rocket, rushed from the room, and I have not seen her since.

เมื่อฉันตะโกนว่ามันเป็นการแจ้งเตือนเท็จ เธอก็ใส่มันกลับเข้าไป มองไปที่จรวด วิ่งออกจากห้อง และฉันก็ไม่ได้เห็นเธอตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

I rose, and, making my excuses, escaped from the house.

ฉันลุกขึ้น และโดยไม่พูดอะไรเลย ก็หนีออกจากบ้าน

I hesitated whether to attempt to secure the photograph at once; but the coachman had come in, and as he was watching me narrowly, it seemed safer to wait.

ฉันลังเลว่าจะพยายามปกป้องรูปถ่ายทันทีหรือไม่ แต่คนขับรถม้าก็เข้ามาแล้ว และเขาก็จับตาดูฉันอย่างใกล้ชิด ดังนั้นจึงปลอดภัยกว่าที่จะรอต่อไป

A little over-precipitance may ruin all.”

การเร่งรีบมากเกินไปอาจทำลายทุกอย่างได้

“And now?” I asked.

“แล้วตอนนี้ล่ะ?” ฉันถาม

“Our quest is practically finished.

“ภารกิจของเราเสร็จแล้วโดยทั่วไปแล้ว

I shall call with the King to-morrow, and with you, if you care to come with us.

ฉันจะไปพบกับกษัตริย์ในวันพรุ่งนี้ และกับคุณด้วย หากคุณต้องการมากับเรา

We will be shown into the sitting-room to wait for the lady, but it is probable that when she comes she may find neither us nor the photograph.

เราจะได้รับการนำเข้าห้องนั่งเพื่อรอผู้หญิงคนนั้น แต่อาจเป็นไปได้ว่าเมื่อเธอมา เธออาจไม่พบเราหรือรูปถ่ายเลย

It might be a satisfaction to his Majesty to regain it with his own hands.”

อาจเป็นเรื่องที่น่าพอใจสำหรับพระองค์ที่จะได้รับมันด้วยมือของพระองค์เอง”

“And when will you call?”

“แล้วคุณจะไปเมื่อไหร่ล่ะ?”

“At eight in the morning. She will not be up, so that we shall have a clear field. Besides, we must be prompt, for this marriage may mean a complete change in her life and habits. I must wire to the King without delay.”

“เวลาแปดโมงเช้า เธอจะยังไม่ตื่น ดังนั้นเราจะมีโอกาสได้ชัดเจน นอกจากนี้ เราต้องรวดเร็วเพราะการแต่งงานครั้งนี้อาจหมายถึงการเปลี่ยนแปลงที่สมบูรณ์ในชีวิตและนิสัยของเธอ ฉันต้องส่งโทรเลขถึงกษัตริย์โดยไม่ชักช้าเลย”

We had reached Baker Street and had stopped at the door. He was searching his pockets for the key when someone passing said:

เรามาถึงถนนเบเกอร์แล้วและหยุดที่ประตู เขากำลังค้นหากุญแจในกระเป๋าของเขาเมื่อมีคนที่ผ่านไปพูดว่า:

“Good-night, Mister Sherlock Holmes.”

“ราตรีสุข นายเชอร์ล็อก โฮล์มส์”

There were several people on the pavement at the time, but the greeting appeared to come from a slim youth in an ulster who had hurried by.

มีคนหลายคนอยู่บนทางเท้าในขณะนั้น แต่การทักทายดูเหมือนจะมาจากเยาวชนผอมเพรียวในเสื้อคลุมที่เดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว

“I’ve heard that voice before,” said Holmes, staring down the dimly lit street. “Now, I wonder who the deuce that could have been.”

“ฉันเคยได้ยินเสียงนั้นมาก่อน” โฮล์มส์กล่าว โดยจ้องลงไปที่ถนนที่มีแสงส่องจาง ๆ “ตอนนี้ ฉันสงสัยว่านั่นจะเป็นใครกันเล่น”

I slept at Baker Street that night, and we were engaged upon our toast and coffee in the morning when the King of Bohemia rushed into the room.

ฉันนอนที่ถนนเบเกอร์ในคืนนั้น และเรากำลังรับประทานขนมปังปิ้งและกาแฟในตอนเช้าเมื่อกษัตริย์แห่งโบฮีเมียวิ่งเข้ามาในห้อง

“You have really got it!” he cried, grasping Sherlock Holmes by either shoulder and looking eagerly into his face.

“คุณได้มันแล้วจริงๆ!” เขาตะโกน ควักไหล่ของเชอร์ล็อก โฮล์มส์ทั้งสองข้างและมองเข้าไปในใบหน้าของเขาอย่างกระตือรือร้น

“Not yet.”

“ยังไม่ได้หรอก”

“But you have hopes?”

“แต่คุณมีความหวังเหรอ?”

“I have hopes.”

“ฉันมีความหวัง”

“Then, come. I am all impatience to be gone.”

“งั้น มาเถอะ ฉันแทบรอไม่ได้ที่จะไปแล้ว”

“We must have a cab.”

“เราต้องเรียกแท็กซี่มา”

“No, my brougham is waiting.”

“ไม่ รถบรูแฮมของฉันกำลังรออยู่”

“Then that will simplify matters.” We descended and started off once more for Briony Lodge.

“งั้น มันจะทำให้เรื่องนี้ง่ายขึ้น” เราลงไปและออกเดินทางไปยังบริโอนี ลอดจ์อีกครั้ง

“Irene Adler is married,” remarked Holmes.

“ไอรีน แอดเลอร์แต่งงานแล้ว” โฮล์มส์พูด

“Married! When?”

“แต่งงาน! เมื่อไหร่?”

“Yesterday.”

“เมื่อวานนี้”

“But to whom?”

“แต่กับใครล่ะ?”

“To an English lawyer named Norton.”

“กับนักกฎหมายชาวอังกฤษชื่อนอร์ตัน”

“But she could not love him.”

“แต่เธอไม่สามารถรักเขาได้”

“I am in hopes that she does.”

“ฉันหวังว่าเธอจะรักเขานะ”

“And why in hopes?”

“แล้วทำไมถึงหวังล่ะ?”

“Because it would spare your Majesty all fear of future annoyance. If the lady loves her husband, she does not love your Majesty. If she does not love your Majesty, there is no reason why she should interfere with your Majesty’s plan.”

“เพราะว่ามันจะช่วยพระมหากษัตริย์ของท่านจากความกลัวว่าจะเกิดปัญหาในอนาคต หากเธอรักสามีของเธอ เธอก็ไม่รักพระมหากษัตริย์ของท่าน และหากเธอไม่รักพระมหากษัตริย์ของท่าน ก็ไม่มีเหตุผลว่าทำไมเธอต้องขัดขวางแผนการของพระมหากษัตริย์ของท่านเลย”

“It is true. And yet—! Well! I wish she had been of my own station! What a queen she would have made!” He relapsed into a moody silence, which was not broken until we drew up in Serpentine Avenue.

“นั่นเป็นความจริง แต่ก็ยัง—! เอาล่ะ! ฉันหวังว่าเธอจะอยู่ในสถานะเดียวกับฉันนะ! เธอคงเป็นราชินีที่ยอดเยี่ยมมาก!” เขากลับเข้าสู่ความเงียบอย่างเหงา ๆ และไม่มีใครเข้ามาขัดขวางจนกระทั่งที่เราจอดรถใน Serpentine Avenue

The door of Briony Lodge was open, and an elderly woman stood upon the steps. She watched us with a sardonic eye as we stepped from the brougham.

ประตูของ Briony Lodge เปิดอยู่ และมีผู้หญิงสูงอายุยืนอยู่บนบันได เธอเฝ้าดูเราด้วยสายตาเย้ยหยันขณะที่เราลงจากรถบรูแกม

“Mr. Sherlock Holmes, I believe?” said she.

“ฉันเชื่อว่าคุณคือนายเชอร์ล็อก โฮล์มส์ใช่ไหม?” เธอถาม

“I am Mr. Holmes,” answered my companion, looking at her with a questioning and rather startled gaze.

“ฉันคือนายโฮล์มส์” เพื่อนของฉันตอบ โดยมองเธอด้วยสายตาสงสัยและตกใจเล็กน้อย

“Indeed! My mistress told me that you were likely to call. She left this morning with her husband by the 5:15 train from Charing Cross for the Continent.”

“แท้จริง! นายหญิงของฉันบอกฉันว่าคุณอาจจะมาเยี่ยม เธอออกเดินทางไปยุโรปเมื่อเช้านี้กับสามีของเธอโดยรถไฟ 5:15 จาก Charing Cross”

“What!” Sherlock Holmes staggered back, white with chagrin and surprise. “Do you mean that she has left England?”

“อะไรนะ!” เชอร์ล็อก โฮล์มส์เดินถอยหลังด้วยความโกรธและประหลาดใจ “คุณหมายความว่าเธอออกจากอังกฤษแล้วเหรอ?”

“Never to return.”

“ไม่กลับมาอีกแล้ว”

“And the papers?” asked the King hoarsely. “All is lost.”

“แล้วเอกสารล่ะ?” กษัตริย์ถามด้วยเสียงแหบ “ทุกอย่างหายไปแล้ว”

“We shall see.”

“เราจะดูกันต่อไป”

He pushed past the servant and rushed into the drawing-room, followed by the King and myself.

เขาผลักคนรับใช้ออกแล้วรีบเข้าไปในห้องนั่งเล่น ตามด้วยกษัตริย์และฉันเอง

The furniture was scattered about in every direction, with dismantled shelves and open drawers, as if the lady had hurriedly ransacked them before her flight.

เฟอร์นิเจอร์กระจัดกระจายไปทุกที่ โดยมีชั้นวางที่ถอดออกและลิ้นชักที่เปิดออก ราวกับว่าผู้หญิงคนนั้นรีบค้นหาสิ่งของเหล่านี้ก่อนที่จะหนีออกไป

Holmes rushed at the bell-pull, tore back a small sliding shutter, and, plunging in his hand, pulled out a photograph and a letter.

โฮล์มส์รีบควักสายเรียกเสียง ดึงม่านบานเลื่อนขนาดเล็กออก แล้วควักรูปถ่ายและจดหมายออกมา

The photograph was of Irene Adler herself in evening dress, the letter was superscribed to “Sherlock Holmes, Esq.

รูปถ่ายนั้นเป็นของไอรีน แอดเลอร์เองในชุดราตรี ส่วนจดหมายนั้นมีที่อยู่เขียนว่า “เชอร์ล็อก โฮล์มส์ เอสควิซ”

To be left till called for.”

“เก็บไว้จนกว่าจะมีคนเรียก”

My friend tore it open, and we all three read it together.

เพื่อนของฉันฉีกจดหมายออก แล้วเราทั้งสามก็อ่านด้วยกัน

It was dated at midnight of the preceding night and ran in this way:

จดหมายฉบับนี้ลงวันที่เที่ยงคืนของคืนก่อนหน้า และมีเนื้อหาดังนี้:

“MY DEAR MR. SHERLOCK HOLMES,—You really did it very well.

“ท่านซันเดอร์ เชอร์ล็อก โฮล์มส์ ที่รัก — คุณทำได้ดีมากจริงๆ”

You took me in completely.

“ฉันถูกหลอกได้อย่างสมบูรณ์”

Until after the alarm of fire, I had not a suspicion.

“จนกระทั่งหลังจากเสียงปลุกไฟ ฉันก็ไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว”

But then, when I found how I had betrayed myself, I began to think.

“แต่แล้ว เมื่อฉันพบว่าตัวเองเปิดเผยตัวเองไปแล้ว ฉันก็เริ่มคิดขึ้นมา”

I had been warned against you months ago.

“ฉันได้รับคำเตือนไม่ให้ไว้ใจคุณเมื่อหลายเดือนก่อนแล้ว”

I had been told that, if the King employed an agent, it would certainly be you.

“ฉันได้รับแจ้งว่า ถ้ากษัตริย์จะว่าจ้างเจ้าหน้าที่คนใด ก็คงเป็นคุณอย่างแน่นอน”

And your address had been given me.

“และที่อยู่ของคุณก็ถูกบอกให้ฉันรู้เช่นกัน”

Yet, with all this, you made me reveal what you wanted to know.

“แต่ถึงกระนั้น คุณก็ทำให้ฉันเปิดเผยสิ่งที่คุณอยากรู้ได้อย่างง่ายดาย”

Even after I became suspicious, I found it hard to think evil of such a dear, kind old clergyman.

“แม้ว่าฉันจะเริ่มสงสัยแล้วก็ตาม ฉันก็ยังคิดว่ามันยากที่จะคิดอย่างแย่ ๆ กับบาทหลวงที่น่ารักและใจดีคนนี้เลย”

But, you know, I have been trained as an actress myself.

“แต่คุณรู้ไหม ฉันเองก็ได้รับการฝึกฝนให้เป็นนักแสดงเช่นกัน”

Male costume is nothing new to me.

“การแต่งตัวเป็นผู้ชายนั้นไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับฉันเลย”

I often take advantage of the freedom which it gives.

“ฉันมักจะใช้ประโยชน์จากเสรีภาพที่มันมอบให้เสมอ”

I sent John, the coachman, to watch you, ran upstairs, got into my walking clothes, as I call them, and came down just as you departed.

“ฉันส่งจอห์น คนขับรถม้าไปดูคุณ วิ่งขึ้นไปชั้นบน สวมเสื้อผ้าเดินของฉัน แล้วลงมาในขณะที่คุณกำลังจะออกไป”

“Well, I followed you to your door, and so made sure that I was really an object of interest to the celebrated Mr. Sherlock Holmes. Then I, rather imprudently, wished you good-night, and started for the Temple to see my husband.

“เอาล่ะ ฉันติดตามคุณไปที่ประตู และแน่ใจว่าฉันเป็นเป้าหมายที่น่าสนใจของนายเชอร์ล็อก โฮล์มส์ที่มีชื่อเสียงอย่างแท้จริง จากนั้นฉันก็พูดคำอำลาคุณอย่างไม่รอบคอบเล็กน้อย แล้วเริ่มเดินทางไปเทมเปิลเพื่อพบสามีของฉัน”

“We both thought the best resource was flight, when pursued by so formidable an antagonist; so you will find the nest empty when you call to-morrow.

“เราทั้งสองคิดว่าวิธีที่ดีที่สุดคือการหนีเมื่อถูกติดตามโดยคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวเช่นนี้ ดังนั้น เมื่อคุณโทรมาในวันพรุ่งนี้ คุณจะพบว่ารังว่างเปล่า”

As to the photograph, your client may rest in peace.

“สำหรับรูปถ่ายนั้น ลูกค้าของคุณสามารถพักผ่อนได้อย่างสงบสุขแล้ว”

I love and am loved by a better man than he.

“ฉันรักและได้รับความรักจากผู้ชายที่ดีกว่าเขามาก”

The King may do what he will without hindrance from one whom he has cruelly wronged.

“กษัตริย์สามารถทำสิ่งที่เขาต้องการได้โดยไม่ถูกขัดขวางจากคนที่เขาทำผิดอย่างรุนแรง”

I keep it only to safeguard myself, and to preserve a weapon which will always secure me from any steps which he might take in the future.

“ฉันเก็บมันไว้เพียงเพื่อปกป้องตัวเอง และเพื่อเก็บอาวุธที่จะป้องกันฉันจากการกระทำใด ๆ ที่เขาอาจทำในอนาคต”

I leave a photograph which he might care to possess; and I remain, dear Mr. Sherlock Holmes,

“ฉันทิ้งรูปถ่ายไว้ซึ่งเขาอาจต้องการเก็บไว้ และฉันยังคงอยู่ที่นี่ เรียนนายเชอร์ล็อก โฮล์มส์”

“Very truly yours,

“ด้วยความเคารพอย่างสุดซึ่งเป็นของคุณอย่างแท้จริง”

“IRENE NORTON, née ADLER.”

“ไอรีน นอร์ตัน เดิมชื่อแอดเลอร์”

“What a woman—oh, what a woman!” cried the King of Bohemia, when we had all three read this epistle. “Did I not tell you how quick and resolute she was? Would she not have made an admirable queen? Is it not a pity that she was not on my level?”

“ช่างเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริงๆ โอ้ ช่างเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!” กษัตริย์แห่งโบฮีเมียตะโกนเมื่อเราทั้งสามอ่านจดหมายฉบับนี้เสร็จแล้ว “ฉันไม่ได้บอกคุณเหรอว่าเธอฉลาดและเด็ดขาดแค่ไหน? เธอคงเป็นราชินีที่ยอดเยี่ยมได้ไหม? มันน่าเสียดายที่เธอไม่อยู่ในระดับเดียวกับฉันเลย”

“From what I have seen of the lady, she seems, indeed, to be on a very different level to your Majesty,” said Holmes coldly. “I am sorry that I have not been able to bring your Majesty’s business to a more successful conclusion.”

“จากสิ่งที่ฉันได้เห็นเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้ ดูเหมือนว่าเธออยู่ในระดับที่แตกต่างจากพระมหากษัตริย์ของคุณมากจริงๆ” โฮล์มส์พูดอย่างเย็นชา “ฉันเสียใจที่ไม่สามารถนำธุรกิจของพระมหากษัตริย์ของคุณไปสู่ความสำเร็จได้มากขึ้น”

“On the contrary, my dear sir,” cried the King; “nothing could be more successful. I know that her word is inviolate. The photograph is now as safe as if it were in the fire.”

“ไม่หรอก ท่านที่รัก” กษัตริย์ตะโกน “ไม่มีอะไรสำเร็จได้มากกว่านี้แล้ว ฉันรู้ว่าคำพูดของเธอนั้นไม่สามารถละเมิดได้เลย ตอนนี้รูปถ่ายนั้นปลอดภัยเหมือนกับว่ามันอยู่ในไฟเลย”

“I am glad to hear your Majesty say so.”

“ฉันดีใจที่ได้ยินพระมหากษัตริย์พูดอย่างนั้น”

“I am immensely indebted to you. Pray tell me in what way I can reward you. This ring—” He slipped an emerald snake ring from his finger and held it out upon the palm of his hand.

“ฉันเป็นหนี้คุณมาก โปรดบอกฉันหน่อยว่าฉันจะตอบแทนคุณได้อย่างไร แหวนนี้—” เขาคลายแหวนงูมรกตออกจากนิ้วของเขาและถือมันไว้บนฝ่ามือของเขา

“Your Majesty has something which I should value even more highly,” said Holmes.

“พระมหากษัตริย์มีบางสิ่งที่ฉันควรเห็นคุณค่ามากกว่านี้” โฮล์มส์พูด

“You have but to name it.”

“คุณแค่บอกฉันเลยว่ามันคืออะไร”

“This photograph!”

“รูปถ่ายนี้!”

The King stared at him in amazement.

กษัตริย์จ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ

“Irene’s photograph!” he cried. “Certainly, if you wish it.”

“รูปถ่ายของไอรีน!” เขาตะโกน “แน่นอน ถ้าคุณต้องการมัน”

“I thank your Majesty. Then there is no more to be done in the matter. I have the honour to wish you a very good morning.” He bowed, and, turning away without observing the hand which the King had stretched out to him, he set off in my company for his chambers.

“ฉันขอบคุณพระมหากษัตริย์ แล้วก็ไม่มีอะไรต้องทำในเรื่องนี้อีกแล้ว ฉันขอเป็นเกียรติที่ได้กล่าวสวัสดีตอนเช้ากับคุณ” เขาโค้งคำนับ แล้วเลี้ยวออกไปโดยไม่สังเกตมือที่กษัตริย์เหลือให้เขาจับ และเดินไปหาห้องของเขาพร้อมกับฉัน

And that was how a great scandal threatened to affect the kingdom of Bohemia, and how the best plans of Mr. Sherlock Holmes were beaten by a woman’s wit.

และนั่นคือวิธีที่เรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่เกือบจะส่งผลกระทบต่ออาณาจักรโบฮีเมีย และแผนการที่ดีที่สุดของนายเชอร์ล็อก โฮล์มส์ก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งเอาชนะได้เช่นนั้น

He used to make merry over the cleverness of women, but I have not heard him do it of late.

เขาเคยล้อเลียนความฉลาดของผู้หญิงอยู่เสมอ แต่ฉันไม่ได้ยินเขาพูดแบบนั้นเมื่อเร็ว ๆ นี้เลย

And when he speaks of Irene Adler, or when he refers to her photograph, it is always under the honourable title of the woman.

และเมื่อเขาพูดถึงไอรีน แอดเลอร์ หรือเมื่อเขาพูดถึงรูปถ่ายของเธอ เขาก็มักจะใช้ชื่อที่มีเกียรติของผู้หญิงเสมอ