Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

หน้าต่างเปิดอยู่ - ลมเย็นในเดือนพฤษภาคมเป่าผ้าม่านเบา ๆ โดยไม่มีการบังคับ ผ้าม่านพองตัวเหมือนใบเรือและลอยไปตรงกลางห้อง จากนั้นก็ลดตัวลงอย่างเงียบ ๆ อีกครั้ง เหมือนกับการหายใจออกของเด็กที่กำลังหลับ

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

อินามองดอกไฮเดรนเยียที่ชื้นซึ่งอยู่ในมือของเธอสองมือ โดยฝังปากและจมูกของเธอเข้าไปในดอกไม้ - หัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความดีใจอย่างนุ่มนวล เธอรู้สึกได้ในลำคอของเธอ - และเหมือนตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอปล่อยให้คำพูดในความคิดของเธอลอยไปตามจังหวะการเต้นของหัวใจของเธอ: ฤดูหนาวสิ้นสุดแล้ว...

de winter is voorbij...

ฤดูหนาวสิ้นสุดแล้ว...

de winter is voorbij...

ฤดูหนาวสิ้นสุดแล้ว...

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

แต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น เพราะเธอก็ลดตาลงทันทีและดื่มกลิ่นที่หนักและชื้นนี้ด้วยการหายใจลึก ๆ และเต็มอิ่มยิ่งขึ้น

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

นี่เป็นมากกว่ากลิ่นของน้ำผลไม้ที่อ่อนเยาว์ของฤดูใบไม้ผลิที่กลับมาอีกครั้ง มันคือกลิ่นของวัยเยาว์ของเธอ ของอดีตของเธอ และตอนนี้เธอก็ฝังใบหน้าของเธอไว้ในมือของเธอโดยปิดตา และดูเหมือนว่าประตูแห่งจิตวิญญาณของเธอก็เปิดออกอย่างกว้าง ๆ และเยาว์เธอทั้งหมดก็เข้ามาหาเธอ

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

ทั้งหมดของปีและวัน จนถึงวันแรกสุด - ด้วยความรู้สึก เหตุการณ์ และการพบปะของพวกเขา ตั้งแต่กลางวันและพลบงาม - เสียง กลิ่น เสียงของมนุษย์

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

กลิ่นในบ้าน เธอปล่อยให้มันสั่นสะเทือนเหนือตัวเธอด้วยความประหลาดใจและความสุข เพราะว่ามันเป็นไปได้ที่สิ่งที่หลับไปและลืมไปนานนี้จะถูกปลุกให้ตื่นและเกิดขึ้นอีกครั้งด้วยกลิ่นของดอกไฮเดรนเยียอย่างชัดแจ้งและละเอียดอ่อน

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

ดูเหมือนว่าจิตวิญญาณของเธอเป็นแผ่นฟิล์มถ่ายภาพ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นสีเทาและแบน แต่ในการพัฒนา ภาพที่ไม่ปรากฏมาก่อนก็ปรากฏขึ้นอย่างชัดแจ้งและน่าประหลาดใจเช่นกัน

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

กลิ่นคือสารละลายแห่งความทรงจำ แต่ไม่ใช่แค่กลิ่นเท่านั้น - บางครั้งก็ต้องใช้เสียงที่คลุมเครือและไม่ชัดแจ้ง ฝนและลม เสียงเรียกจากภายนอกในตอนเย็น - ที่นำเธอกลับไปสู่ส่วนลึกของอดีตโดยไม่ได้เตรียมตัวเลย

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

ช่างน่าประหลาดใจเลยที่ความประทับใจจากวัยเด็กของเธอยังคงอยู่ในตัวเธออย่างเข้มแข็งที่สุด - และกระตุ้นอารมณ์ในตัวเธอมากที่สุดเมื่อนึกถึง -

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

ทั้งหมดจากช่วงเวลาที่ไม่รู้ตัวนั้น เมื่อเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองกำลังฟังและสังเกตอยู่ แต่ก็ต้องสังเกตและฟังอย่างลึกซึ้งและใกล้ชิดกว่าที่เธอเคยทำในภายหลัง เมื่อเหตุการณ์เหล่านั้นมีสีสันและสดใสมากขึ้นในการประสบ เมื่อเธอสังเกตและฟังอย่างมีสติและเพลิดเพลิน - และอย่างไรก็ตามก็เหลือเพียงความทรงจำที่ลดลงเท่านั้น

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

และเหมือนเสมอ ความคิดของเธอก็หลงทางและสับสนในความประหลาดใจอันลึกลับนี้ ซึ่งคือสิ่งที่ความทรงจำอาจเป็น ซึ่งเหนือกว่าความตายและความไร้อายุ และดูเหมือนว่าจะโกหกได้ และเมื่อเธอไม่คิดอะไรเลย เธอก็หายใจลึก ๆ ในกลิ่นนี้เท่านั้น

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

และลมก็พัดผ้าม่านหนัก ๆ ด้วยลมหายใจของมัน และร่างกายของเธอก็ดูเหมือนจะขยายออกไป และพยายามอย่างเต็มที่ที่จะรวบรวมความงดงามทั้งหมดเข้าด้วยกัน

Er werd geklopt.

มีการเคาะประตู

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

‘หมออยู่นี่ คุณหญิง’

‘De dokter!’

‘หมอ!’

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

เธอกระโดดขึ้นและวางดอกไฮแอซินต์ลง และอดีตก็หลุดออกจากตัวเธอไป

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

ปัจจุบันก็กระชับรอบตัวเธออย่างเข้มข้น เธออายุสิบเก้าปี เธออาศัยอยู่กับคนแปลกหน้าเพราะเธอไม่สามารถอยู่บ้านได้ - เธอถูกขังอยู่โดยสมัครใจมาสองวันแล้ว ไม่พอใจใครและตนเองเช่นกัน ติดอยู่ในการโต้เถียง เหมือนนกที่ติดอยู่ในเส้นด้าย และหนีไปสู่ความเหงาเหมือนเป็นที่หลบภัยสุดท้าย

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

‘คุณหญิง คุณรับหมอได้ไหม?’

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

‘ฉันไม่ต้องการหมอ ปวดหัวของฉันหายแล้ว’ เธออยากจะพูด แล้วเธอก็ได้ยินเขาเดินออกมาจากห้องกับแมรี่ และเสียงของเขาที่ด้านล่างบันได และเสียงของทั้งสองคนที่พูดคุยกันอย่างคึกคัก และเสียงของแมรี่ที่ดังกว่าเสียงของเขามาก

Als ze eens klagen durfde!

ถ้าเธอกล้าบ่นสักครั้ง!

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

บ่นเกี่ยวกับเธอเหมือนเด็กนักเรียนกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก และตอนนี้เขาอาจจะกำลังส่ายหัวและยิ้มกับแมรี่เกี่ยวกับเธอก็เป็นได้

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

การสนทนานี้ต้องจบลงทันที

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

‘ขอหมอหน่อยว่าเขาจะขึ้นมาไหม บาร์ตจ์’

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

เสียงของเธอฟังดูเรียกร้องและหงุดหงิด สาวน้อยดึงประตู เธอรออย่างหายใจหอบอย่างรวดเร็ว พร้อมที่จะโกรธและต่อต้าน

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

บนโต๊ะหน้าเธอ เธอเห็นดอกไม้ และเธอมองไปที่ดอกไม้ และความคิดก็จับเธอไป และทำให้เธอประหลาดใจ ว่าเธอแค่ต้องหยิบมันขึ้นมา ดื่มกลิ่นของพวกมันเพื่อให้อ่อนโยนและอ่อนใจ เพื่อปลดปล่อยตัวเธอเองจากความโกรธและความภูมิใจเล็ก ๆ ของเธอ และค้นหาตัวเธอเองให้ใหญ่ขึ้น กว้างขึ้น และเสรีขึ้น แต่เธอไม่อยาก เธอไม่สามารถได้

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

ปัจจุบันกำลังจับเธอไว้ ติดตามเธอ กัดเธออย่างรุนแรง - เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

ทันใดนั้นเสียงก็เงียบลง เธอได้ยินพวกเขาขึ้นมาจากบันได - ประตูด้านล่างเปิดออก และแมรี่ก็เข้าไปในห้องนั่งเล่นแล้ว

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

และขณะที่เธอสงสัยว่าหมอจะเป็นอย่างไรและเขาเป็นคนแบบไหน เธอก็ตระหนกว่าเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเขาดี

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

เธอไม่ป่วยเลย - และเธอก็ไม่ได้ขอให้เขามาเองเลย!

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

เธอหันหลังกลับอย่างรวดเร็วไปที่กระจก ยิ้มอย่างรวดเร็ว แล้วจัดผมให้เรียบ

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

ถ้าเธอบอกความจริงกับเขา - บางทีเขาอาจจะเข้าใจเธอก็ได้ - ความอบอวลของความหวังนั้นก็แผ่ไปทั่วตัวเธอเล็กน้อย

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

เธอยืนขึ้นข้างเก้าอี้ของเธอ ขณะที่เขาเข้ามา 'คุณไม่ได้มาที่นี่เพื่อฉันคนเดียวใช่ไหม?'

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

'ไม่ นางรัทเกอร์สต้องการฉัน เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ฉันก็มาแล้ว และฉันก็สงสัยว่าคุณมีไข้หรือไม่ คุณวัดอุณหภูมิหรือไม่?'

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

มันน่าขันแค่ไหน ป่วย - วัดอุณหภูมิ หน้าที่เป็นหน้าที่ เขามองเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล ถ้าเธอบอกโดยไม่มีอะไรเพิ่มเติม มันอาจจะไม่ฟังดูแปลกเกินไป

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

'ฉันไม่ได้วัดอุณหภูมิ ฉันไม่ป่วย ฉันมาที่นี่เพื่อ... พักผ่อนสองสามวัน'

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

'แล้วทำไมคุณไม่บอกล่ะ?'

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

เธอเงียบ เขานั่งลง และยิ้มให้เธอ เธอก็ยิ้มให้เขาเช่นกัน

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

เขามีใบหน้าที่น่ารัก กลม และเรียบเนียน ตาที่น่ารัก ตาเด็กผู้ชาย เขาอาจจะอายุสี่สิบห้า

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

เขาแตกต่างจากคนอื่น ๆ อย่างชัดแจ้ง

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

มันน่ารื่นรมย์ที่เขามาที่นี่โดยไม่คาดคิด และพูดคุยกับเขา

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

เธอรู้สึกอยากบอกเขามาก บอกเขาเกี่ยวกับตัวเธอเองมาก ๆ

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

เขาคิดว่าเธอน่ารัก มันอยู่ในดวงตาของเขา - เธอก็น่ารักเช่นกัน เธอเห็นมันในกระจก

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

เพราะเขาคิดว่าเธอน่ารัก เธอจึงรู้สึกสบายใจที่ได้พูดคุยกับเขา

Maar hij moest beginnen.

แต่เขาต้องเริ่มก่อน

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

เธอยังคงเอนตัวกับเตาผิงอย่างครึ่งหนึ่ง เขามองมาที่เธอ เธอรู้สึกได้ ในใจเธอมองตัวเอง สงสัยว่าเขาจะคิดว่าชุดของเธอสวยแค่ไหน และสีผิวของเธอเป็นอย่างไร

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

"ทำไมคุณถึงโกหกและบอกว่าคุณปวดหัวล่ะ"

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

เธอหัวเราะ หัวใจของเธออบอุ่นขึ้น แปลก ๆ เมื่อไม่นานมานี้เธอคิดว่าแมรี่กำลังพูดถึงเธอเหมือนเด็ก และเธอก็โกรธ - ตอนนี้เขาพูดกับเธอเหมือนเด็ก เธอรู้สึกพอใจและได้รับการปรนนิบัติ เธอเดินออกมาจากเตาผิงและมานั่งตรงข้ามเขา

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

"ถ้าคุณต้องการ ฉันจะบอกคุณ แต่มันเป็นเรื่องที่ยาวนานมาก"

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

"ฉันฟัง" เขาตักตวงอย่างตรงไปตรงมา

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

"แต่ไม่ต้องกังวล มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันหมายความว่ามันเกี่ยวข้องกับหลายสิ่งหลายอย่าง"

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

"แต่จริง ๆ แล้วก็พูดได้ค่อนข้างง่ายเลย"

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

"ฉันยากลำบาก โกรธง่าย และไม่อดทน - ฉันโต้เถียงกับทุกคนและฉันไม่สามารถทนคนที่ 'เห็นอกเห็นใจ' ได้เลย"

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

"ฉันอยู่ที่นี่ไม่ถึงสามเดือนและฉันก็สร้างฉากไปแล้วสามโหล"

Overigens komen die hier niet voor.

"แต่ฉากแบบนั้นไม่เกิดที่นี่หรอก"

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

"ทุกคนที่นี่สงบและมีมารยาทดี"

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

"จนถึงรุ่นที่สามและสี่ด้วยซ้ำ จนถึงวัวและลาและชาวต่างชาติด้วย"

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

"ฉันมักจะตอบผิดและทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องอยู่เสมอ และทำสิ่งที่ถูกต้องได้อย่างผิด ๆ"

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

เธอขัดขวางตัวเองเองและหัวเราะว่า "ไม่เป็นไร สิ่งที่ฉันพูดนั้น"

Nu bent u op de hoogte.’

"ตอนนี้คุณเข้าใจแล้ว"

Hij lachte.

เขาหัวเราะ

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

"คุณหัวเราะเรื่องที่ฉันพูด ดีแล้ว ฉันเป็นคนใจกว้างวันนี้ คุณรู้ไหมว่าฉันอาจฆ่าคนที่หัวเราะเยาะฉันได้เลย หรือแม้แต่น้อยกว่านั้น วันแรกที่นั่งโต๊ะ ฉันอยากจะฆ่ารัทเกอร์สด้วยมีดผลไม้"

Hij lachte weer.

เขาหัวเราะอีกครั้ง

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

"มันฟังดูโง่ แต่มันไม่โง่เลย"

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

"ฉันมาที่นี่ในวันพุธของเดือนกุมภาพันธ์"

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

"ในวันพุธนี้เป็นวันที่ผู้หญิงมีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงที่นี่ และในห้องทันสมัยชั้นล่าง บนเก้าอี้ที่ใช้งานได้รอบโต๊ะที่มีจุดประสงค์ มีผู้หญิงที่มีสถานะสูง จริงจัง สง่างาม สวยงาม มีการศึกษา และสวมเสื้อผ้าที่ถูกสุขลักษณะอยู่ทั้งหมด - และฉันก็พูดสิ่งที่ไม่เคารพเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีสถานะสูง สง่างาม สวยงาม และน่ารักเหล่านี้ในช่วงบ่ายที่โต๊ะนั้นในวันที่น่ากลัวนั้น"

Ja, dat moet u niet onderschatten.

"ใช่แล้ว คุณไม่ควรประมาทเรื่องนี้เลย"

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

"แมรี่ก็ไม่ประมาทเช่นกัน ฉันยังเห็นเธออยู่ ด้วยปากที่เย่อหยางและดวงตาที่ว่างเปล่าของเธอ - คุณบอกเองสิว่าผู้หญิงที่มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียงทุกคนดูเหมือนกันหรือไม่ หรือเป็นเพียงเพราะว่าพวกเขาแต่งตัวเหมือนกันเท่านั้น?"

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

"ฉันคิดเรื่องนี้มานานแล้ว มันเป็นปัญหาสำหรับฉันอย่างแน่นอน!"

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

"เราจะแก้ไขเรื่องนี้ในภายหลัง นางรัทเกอร์สเป็นคนที่มีความภาคภูมิใจอย่างมาก แม้จะมีน้ำหนักที่ไม่เหมาะสม และเริ่มสอนฉันด้วยเสียงที่แหบหยาบของเธอ นายรัทเกอร์สกำลังกินข้าวบรรจุ..."

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

เขาหัวเราะดัง ๆ เธอดูโกรธ

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

"ใช่แล้ว คุณไม่ต้องโกรธหรอก คุณมีอะไรต่อข้าวบรรจุเหรอ?"

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

"เหมือนกับที่ฉันมีต่อผู้ชายที่ 'น่ารัก' เลย ข้าวบรรจุนั้นควรจะเตือนฉัน - แต่ฉันไม่เข้าใจ และก็ต่อต้านมันอย่างประมาท ฉันควรจะรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่คาดหวังได้จากผู้ชายที่กินข้าวบรรจุเหมือนที่เขากินเลย"

‘En wat hoopte u dan?’

"แล้วคุณคาดหวังอะไรล่ะ"

‘Dat hij mij helpen zou.

"ว่าเขาจะช่วยฉัน"

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

"ว่าเขาจะรู้สึกว่าฉันรู้สึกน่าสังเวชและถูกดูหมิ่น - แม้ว่าฉันจะพยายามแสร้งทำเป็นสบาย แต่ฉันก็ร้อนแรงเหมือนไฟเมื่อแมรี่ตำหนิฉันเหมือนเด็กเล็กในวันแรก"

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

และพูดถึงผู้หญิงโง่ ๆ ที่มีหน้าตาเย่อหยางเหล่านั้นเหมือนเป็นกลุ่มผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม ซึ่งฉัน คนจิ๋ว ต้องเคารพ - ว่าเขาจะเป็นคนมีความเสียสละ ว่าเขาจะพูดอะไรที่น่ารัก ดี หรือตลก ๆ เลย

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

ชายที่น่าเกลียดคนนี้ คนที่เย่อหยางเกินไป นี่เป็นผู้ชายเหรอ?

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

ฉันยังได้ยินเสียงเขาด้วยเสียงจมูกว่า "เรื่องตลกที่ไม่เหมาะสมเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีสติระดับสูง" หรือเขากำลังยืนอยู่ต่อหน้าชั้นเรียนของเขา

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

เขาไม่ชอบฉันเลย และฉัน โอ้ ฉันพบว่าเขาน่าขยะแขยงมาก

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

เขาเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับทุกสิ่งที่ฉันคิดว่าผู้ชายควรเป็น

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

"แล้วคุณก็อยากจะต่อยเขาด้วยมีดผลไม้เล็ก ๆ นั่นเหรอ"

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

"คุณไม่ควรพูดถึงความโกรธเกรียดเบา ๆ เกินไป" เธอพูดอย่างจริงจังในทันใด

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

"มันแย่กว่าที่คุณคิดเลย - มันทำให้คุณกลายเป็นสัตว์ เสียงของคุณแห้ง ใบหน้าของคุณน่าเกลียด คุณอยากเห็นเลือด คุณอยากบีบคอใครสักคน

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

หลายชั่วโมงหลังจากที่ฉันโกรธ บางครั้งฉันก็ยังต้องคิดถึงสิ่งที่น่ากลัวที่ฉันพูดและต้องการทำ

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

มันน่ากลัวและแปลกมาก...

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

"การ 'ออกนอกตัวเอง' เป็นวลีที่ยอดเยี่ยมสำหรับสิ่งนี้

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

และทุกคนก็สามารถทำให้ฉันโกรธได้ แม้แต่สิ่งที่เล็กที่สุดก็ตาม"

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

เช่น เมื่อคุณยืนคุยกับแมรี่เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

Wat zei ze?

เธอพูดอะไรนะ?

Had ze het over mij?

เธอพูดถึงฉันเหรอ?

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

ใช่แล้ว ฉันรู้สึกได้ แล้วเธอพูดอะไรนะ?"

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

"ฉันไม่รู้ว่าฉันควรบอกคุณหรือไม่!"

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

"ฉันก็ไม่รู้ว่าคุณควรบอกฉันหรือไม่ - แต่คุณก็บอกฉันอยู่ดี"

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

"เธอไม่ได้ขอให้ฉันเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ และอาจจะดีกว่าถ้าคุณรู้ พวกเขาเขียนเกี่ยวกับคุณในบ้านเกิดของคุณ" เธอกระโดดขึ้นและมองเขาอย่างรุนแรง

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

"พวกเขาเหรอ? ใครเหรอ? ไม่ใช่อ็อตโตกับโจเซฟีน อ็อตโตไม่ต้องการทำ - และตอนนี้แอนนี่ก็ทำเช่นนั้น น้องสาวของฉันที่จะเป็นเขยของฉัน สิ่งมีชีวิตที่เห็นแก่ตัวตัวนั้นซึ่งน้องชายของฉันหลงรัก แล้วเธอพูดอะไรนะ?"

Ze was wit en trilde.

เธอหน้าขาวและสั่น

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

"ถ้าคุณพยายามสงบลงหน่อยก็ได้ ได้โปรด" เธอนั่งลง

‘Wat stond er in dien brief?’

"มีอะไรอยู่ในจดหมายฉบับนั้น?"

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

"สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในปีที่แล้วและปีก่อนหน้านั้น - และคุณก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ว่าคุณ..."

‘Dat ik...’

"ว่าฉัน..."

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

"ว่าคุณกระโดดออกจากหน้าต่างเพื่อช่วยครูสอนของโรงเรียนของคุณ"

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

เธอหน้าแดงและปิดปากด้วยมือ เสียงของเธอดังขึ้น

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

"และแอนนี่ก็เขียนถึงแมรี่ และแมรี่ก็บอกเฮอร์แมนและเกอร์ดาและเอริก และพรุ่งนี้โคบาก็จะรู้ และในสัปดาห์หน้า วิญญาณที่สูงส่ง ดี และมีคุณธรรมทั้งหมดจะรู้เช่นกัน - และพวกเขาก็สามารถส่ายหัวด้วยความเห็นว่าเด็กบ้าคนนี้หรืออาจจะเห็นอกเห็นใจเธอก็ได้

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

คุณเริ่มเข้าใจแล้วไหมว่าฉันเกลียดพวกเขาทั้งหมดเหรอ?"

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

"และคุณก็รู้ทุกอย่างนี้ตอนที่คุณขึ้นมาบนบันไดที่นี่เหรอ?"

Hij knikte van ja, ze vloog op.

เขาพยักหน้าตกลง เธอก็โกรธขึ้น

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

"แมรี่ส่งคุณขึ้นมาเพื่อดูว่าฉันจะห้อยคอตัวเองเมื่อไหร่" เธอกรีดร้องออกมา

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

"พวกเขาคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก เหมือนกับความสนใจหรือความรักบางอย่าง"

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

เหมือนกับเพนเนวิป คุณรู้ไหม: "เขาทำสิ่งนั้นเพื่อความสนุกของเขาเอง"

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

คุณก็เป็นหนึ่งในวิญญาณที่กล้าหาญเหล่านั้นเหรอ ที่พูดอย่างเกลียดชังว่าการฆ่าตัวตายนั้นเป็นเรื่อง "ขี้ขลาด" เหรอ?

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

บอกพวกเขาในนามของฉัน ถ้าคุณได้ยินอีกครั้งว่า พวกเขาควรลองจากหน้าต่างหรือในน้ำสักครั้ง"

Ze ging weer stil zitten.

เธอก็นั่งเงียบอีกครั้ง

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

"ตอนนี้คุณคงคิดว่าฉันบ้าเหมือนกับคนอื่น ๆ เหมือนกัน"

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

"ฉันไม่รู้จริงๆว่าฉันควรพูดว่า "ใช่" หรือ "ไม่" เพื่อทำให้คุณสงบลง คุณเป็นเหมือนกระป๋องดินปืนในขณะนี้"

‘Als u alles wist.

"ถ้าคุณรู้ทุกอย่าง"

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

คุณเคยฝันว่าคุณตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันในพื้นที่แคบ ๆ ระหว่างผนังสี่ด้าน ผนังสูงและปิดสนิทโดยไม่มีทางออกเลยหรือไม่?

Niet?

ไม่เหรอ?

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

ฉันคิดว่ามันมาจากนวนิยายแปลก ๆ ที่มีฉากเกี่ยวกับแม่ชีที่ถูกปิดไว้ในผนังแบบนั้น

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

ฉันฝันถึงสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุด ฉันไม่สามารถบอกคุณได้ - และคุณก็จะไม่เชื่อฉันด้วยซ้ำ

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

บางครั้งฉันรู้สึกว่าฉันยินดีที่จะสละชีวิตสิบปีเพื่อที่จะเข้าใจว่าการฝันหมายถึงอะไร - และอีกสิบปีเพื่อที่จะเข้าใจว่าความทรงจำคืออะไร"

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

"คุณกำลังเสียเวลาปีของคุณอย่างไร้ประโยชน์ และคุณจะต้องจบลงอย่างรวดเร็ว - มีความลับอื่น ๆ อีกมากมายนอกเหนือจากสองอย่างนี้"

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

"และถ้าฉันรู้ความลับเหล่านั้น - ทั้งหมด - เพียงชั่วคราวเดียว - แล้วตาย - คุณจะเสียใจฉันไหม? นี่เป็นชีวิตหรือไม่ สิ่งที่เราทำ อยู่ในความมืดเสมอ โดยลิ้มลองอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเสมอ?"

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

"คุณไม่คิดอย่างนั้นเสมอด้วย"

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

"ฉันไม่คิดอย่างนั้นเป็นปกติ - นั่นเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดมาก"

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

ถ้ามีคนรักฉันและเข้าใจฉัน - หรือถ้าฉันรู้สึกว่าฉันรักผู้คน - ไม่ใช่คนที่ฉันรู้จัก แต่คนที่ฉันไม่รู้จัก - หรือถ้าเพื่อนคนหนึ่งเล่น "Kleine Nachtmusik" ให้ฉันฟังแล้วบอกฉันว่าเขาไม่สามารถเล่นได้อย่างสวยงามสำหรับใครในโลกนี้เลย...

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

เธอเงียบและยืนอยู่ด้วยรอยยิ้มเหมือนกำลังคิดอยู่ในอดีต

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

"คุณบอกฉันถึงความฝันและผนังที่ปูด้วยอิฐสี่ด้าน"

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

"ฉันจำไม่ได้แล้ว" เธอพูดอย่างนุ่มนวลและเหนื่อยล้า "ฉันกลัวว่าฉันจะทำเรื่องนี้ใหญ่เกินไป มันอาจเป็นเรื่องธรรมดามาก คุณเคยคุกเข่าให้ใครบ้างไหม?"

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

เขายิ้มและส่ายหัวปฏิเสธ

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

"ฉันรู้ดีว่ามันไร้สาระแค่ไหน ฉันมีความรู้สึกถึงความไร้สาระอย่างแม่นยำ - ฉันรู้ดีว่าเมื่อฉันทำสิ่งที่ไร้สาระหรือเมื่อฉันเสแสร้ง"

Maar toen was het niet belachelijk.

แต่ตอนนั้นมันไม่ไร้สาระเลย

Het werd het pas toen zij lachte.

มันกลายเป็นเรื่องไร้สาระหลังจากที่เธอหัวเราะเท่านั้น

Voelt u wat ik bedoel?

คุณเข้าใจสิ่งที่ฉันหมายถึงไหม?

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

เมื่อเธอล้อเลียนมัน มันก็กลายเป็นเรื่องน่าเยินยอ

En ik zelf heelemaal.

และฉันเองก็เช่นกัน

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

และทุกสิ่งที่ฉันพูดและทำมาหลายเดือน - บทกวี จดหมาย การรออยู่ในสายฝนเป็นเวลาหลายชั่วโมง

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

ฉันไม่เคยรู้สึกหรือสงสัยเลยตลอดหลายเดือนนั้น - ในขณะที่เธอกำลังแสดงตัวต่อผู้อื่น - และเมื่อฉันรู้ทันที ราวกับว่าฟ้าผ่ากระทบสมองของฉัน - และเมื่อ "อุดมคติ" ของฉันยืนอยู่ตรงนั้นและหัวเราะ - หัวเราะเหมือนพนักงานขายในร้าน - นั่นคือการตื่นขึ้นมาในบรรดาผนังอิฐสี่ด้านและไม่มีทางออกเลย

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

ฉันรู้สึกดี - ตอนนี้ฉันพูดออกมา มันฟังดูจืดชืดและไร้พลัง อาจจะเป็นเรื่องปลอม - มันแทบจะไม่โน้มน้าวฉันเองอีกต่อไป

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

และตอนนั้นมันดูเหมือนเป็นทางออกเดียว ทางออกที่เป็นธรรมชาติและเหมาะสมที่สุด

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

มันไม่น่าอัศจรรย์เหรอที่ตอนนี้ หลังจากผ่านไปไม่นาน ฉันแทบจะไม่สามารถรู้สึกถึงมันได้อีกต่อไป?

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

คนส่วนใหญ่อาจสรุปว่ามันไม่ใช่เรื่อง "จริง" ในตอนนั้นด้วยซ้ำ แต่ฉันรู้ดีกว่านั้น

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

‘แน่นอน พายุฝนฟ้าคะนองก็ผ่านไปเช่นกัน และมันก็เป็นเรื่อง “จริง” เช่นกัน ตราบเท่าที่มันอยู่ที่นั่น’

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

‘ฉันดีใจที่คุณคิดแบบนี้ - และคุณไม่คิดว่าฉันเป็นคนผิวเผินเหมือนคนอื่น ๆ ล่วงหน้า’

‘Altijd de “anderen”!’

‘คนอื่น ๆ เสมอ!’

Ze bloosde.

เธอหน้าแดง

‘U hebt gelijk.

‘คุณพูดถูกแล้ว’

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

ฉันใส่ใจพวกเขามากกว่านี้ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดเห็นของพวกเขา มากกว่าที่ฉันยอมรับเลย

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

บางครั้ง - และบางครั้งฉันก็มั่นใจในตัวเองมากและภูมิใจในตัวเองเช่นกัน

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

บางครั้งฉันก็แตกต่างออกไปจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง ราวกับว่าฉันไม่ใช่คนเดียวกัน กับหัวใจเดียวและดวงตาเดียว แต่เป็นคนหลายร้อยคน กับหัวใจหลายร้อยดวงและดวงตาหลายร้อยดวง

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

นั่นทำให้ฉันรู้สึกสับสนและไม่มั่นใจมาก’

Hij antwoordde niet en peinsde even.

เขาไม่ตอบอะไรเลย และคิดอยู่พักหนึ่ง

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

‘คุณมาที่นี่ได้ยังไง ที่นี่เหรอ?’

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

‘มีคำสั่งจากเหนือขึ้นมา การแต่งงานครั้งนี้เกิดขึ้นในสวรรค์ของสิทธิออกเสียงของผู้หญิง แมรี่ เจ้าบ้านของฉัน และโจเซฟีนน้องสาวของฉัน รู้จักกันมาหลายปีแล้ว - ผ่านความผูกพันของการโฆษณาชวนเชื่อ - พวกเขาชอบกัน และฉันไม่มีความชอบใดเลย’

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

‘แล้วคุณได้รู้จักใครที่นี่บ้าง น้องสาว - เธอชื่ออะไรนะ - เกอร์ดา แน่นอน แต่เธอออกไปพักกับคนอื่นบ่อยมาก นั่นเป็นเรื่องน่าเสียสำหรับคุณ’

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

‘ค่อนข้าง - เธอมักจะทำให้ฉันนึกถึงความโหดร้ายที่ปราศจากความรักของตัวเองเสมอ’

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

‘เพราะฉันแทบจะไม่กล้ายอมรับเลย แต่ในใจฉันก็ไม่สามารถใส่เกอร์ดาที่น่ารักและเป็นที่รักของทุกคนได้เช่นกัน - เธอหลงรักและเต็มไปด้วยเอริก ซึ่งควรจะเรียนคณิตศาสตร์ แต่ตอนนี้เข้าเรียนกฎหมายอย่างไม่เต็มใจ เพราะเขาหวังว่าจะได้รับสืบทอดจากลุงของเด็กคนหนึ่งในธนาคารหรือบางอย่างแบบนั้น’

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

‘และคุณคิดว่ามันแย่มากเหรอ?’ เขาหัวเราะ

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

‘แต่แน่นอนว่าฉันคิดว่ามันแย่มาก’ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ตั้งใจจะโกรธ แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อในความสงสัยของเขาเลยสักนิด และรู้สึกว่าเขาเข้าใจว่าเธอคิดว่ามันแย่มาก และเขาก็ชอบเธอด้วย ‘ใครจะไม่คิดว่ามันแย่มากล่ะ’

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

‘ฉันไม่เคยอยากแต่งงานกับผู้ชายที่ทำสิ่งที่เขาไม่ต้องการจะทำ และเสียเวลากับการศึกษาที่ดีเพื่อ “โอกาส” เหมือนกัน’

‘Meent u dat werkelijk?’

‘คุณหมายความว่าอย่างนั้นเหรอ?’

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

เธอหน้าแดง แต่เธอก็ยังมองเขาต่อไป

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

‘ใช่แล้ว - ฉันหมายความอย่างนั้นจริงๆ’ เธอพูดอย่างจริงจังและแน่วแน่ ‘และฉันรู้ดีว่าทำไมคุณถึงถาม ฉันจะบอกได้ไหม’

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

‘ถ้าเราทั้งสองรู้กันแล้วล่ะ มีใครอีกไหม?’

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

‘น้องสาวของคนที่ฉันชอบ โคบา นักศึกษาแพทย์’

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

‘ใช่แล้ว ฉันรู้จักเธอ - เธอค่อนข้างเย่อหยางใช่ไหม?’

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

‘และเธอก็น่าเกลียดมาก - และน่ารำคาญมากกับลูกบอลแข็งและขนนกที่เธอมีที่คอของเธอ’

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

‘แม้ว่าเธอจะน่าเกลียดก็ตามเหรอ?’ เขาล้อเลียน

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

‘โอ้ - เธอนั้นเย่อหยางเพราะเธออ่านหนังสือมากและเธอก็คิดว่าตัวเองเป็นคนฉลาด เธออาจจะพูดอย่างนั้นได้ แต่สาว ๆ ก็สร้างความฮือฮาเกี่ยวกับการเรียนของพวกเขามากกว่าหนุ่ม ๆ เสมอ’

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

‘ใช่แล้ว’ เขาหัวเราะ ‘นั่นอาจจะเป็นจริง พวกเขาก็น่าเบื่อเล็กน้อยเมื่อพวกเขาเรียนมากเกินไป ใช่ไหม ความรู้ทำให้พวกเขาตาบอดเล็กน้อย แต่คุณก็จะเรียนเช่นกันใช่ไหม’

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

‘วรรณคดี - ใช่แล้ว ถ้าฉันสามารถทำได้’

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

‘ตอนนี้ฉันกำลังเตรียมตัวสำหรับการสอบรัฐ - และบางทีฉันอาจจะเลือกทำอย่างอื่นก็ได้’

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

‘ฉันก็คิดเกี่ยวกับกฎหมายเช่นกัน - การพิจารณาคดีจะเป็นเรื่องที่ดี - แต่มีคนไม่แนะนำให้ฉันทำเพราะว่าฉันคิดว่ามันน่าสนใจเกินไป’

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

‘ฉันชอบสิ่งนั้น - สำหรับความคับข้องนั้น’

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

อย่างไรก็ตาม ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อไม่ให้เป็นคนที่น่าเบื่อเกินไป’

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

‘คุณจะอยู่ที่นี่นานหรือไม่?’ เขายิ้มหลังจากนั้น ‘ในการลี้ภายอาสาสมัคร ฉันหมายถึง’

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

‘ฉันไม่รู้’ เธอพูดพร้อมกับหน้าแดง ‘ตอนนี้ฉันรู้สึกอดทนและเปิดใจมากกว่าเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา’

Buitensporig zachtzinnig.

‘อ่อนโยนเกินไปเล็กน้อย’

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

สิ่งต่าง ๆ ได้สูญเสียความน่ากลัวที่สุดไปแล้ว - ตอนนี้ฉันสามารถพูดได้แล้ว

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

คุณไม่เชื่อหรอกว่าชาวจาวาจะมาทำ “amok” เพราะพวกเขาปิดตัวเองเกินไปเหรอ?

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

ฉันเคยคิดแบบนั้นมาก่อน - บางครั้งฉันก็รู้สึกว่าฉันจะทำ “amok” ถ้าฉันไม่ได้ปล่อยวางอะไรเลย

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

แต่ตอนนี้’ - โดยมีเจตนาที่จะพูดอะไรที่เป็นมิตรกับเขาและทำให้เขาพอใจ - เธอพูดอย่างอบอุ่น ‘ตอนนี้ฉันรู้สึกขอบคุณที่ได้พูดกับคุณ และถ้าคุณถามฉัน

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

ฉันจะไปหาคนอื่น ๆ และนั่งที่โต๊ะอย่างมีอารมณ์อ่อนโยนในบ่ายวันนี้ - และกินข้าวเหนียว และพูดคุยเกี่ยวกับมงกุฎของเลดี้แมรี่ด้วยความสนใจและความชื่นชม และอ่านจาก “Maandblad” - จนถึงเที่ยงคืน’

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

‘ฉันได้รับมากขนาดนี้จริง ๆ เหรอ?’ เขาถามยิ้ม แต่ก็เขินอายและถอยกลับอย่างกะทันหัน การแสดงออกที่มีความสุขและพอใจหายไปจากใบหน้าของเธอ เธอไม่พบคำตอบ ในความเงียบ เขายืนขึ้นและเอาหมวกของเขา

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

‘ฉันจะมาดูนางรัทเกอร์อีกครั้งในอีกสองสามวัน’

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

เขาพูดอย่างเป็นมิตร แต่เป็นธุรกิจมาก ดูเหมือนการประกาศการเยี่ยมชมแพทย์ ซึ่งทำให้ ‘graag’ ไม่ออกมาจากปากของเธอ

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

มันจะดูเป็นการบังคับและไม่มีความสุภาพ ถ้าเขานำตัวเองเป็นเป้าหมายของการเยี่ยมชมของเขา

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

เธอมองเขาออกไปนอกหน้าต่าง แต่เขาไม่หันกลับมา เธอหน้าแดงด้วยความอับอาย เพราะเธอคิดว่าเขาจะทำอย่างนั้นและตอนนี้เขาไม่ได้ทำ -; เธอเบื่อที่จะอยู่คนเดียวกับตัวเองและลงไปที่ชั้นล่าง