To Sherlock Holmes she is always the woman.

Sherlock Holmes'a göre o her zaman kadındır.

I have seldom heard him mention her under any other name.

Onun ondan başka bir isimle bahsettiğini nadiren duydum.

In his eyes she eclipses and predominates the whole of her sex.

Onun gözünde o, tüm cinsiyetinin üstündedir ve öne çıkmaktadır.

It was not that he felt any emotion akin to love for Irene Adler.

Irene Adler'e karşı aşka benzeyen bir duygu hissetmedi.

All emotions, and that one particularly, were abhorrent to his cold, precise but admirably balanced mind.

Tüm duygular, ve özellikle de bu duygu, onun soğuk, net ama takdire şayan dengeli aklı için iğrençti.

He was, I take it, the most perfect reasoning and observing machine that the world has seen, but as a lover he would have placed himself in a false position.

O, sanırım, dünyanın gördüğü en mükemmel akıl yürütme ve gözlemleme makinesiydi, ama bir sevgili olarak kendisini yanlış bir konuma yerleştirirdi.

He never spoke of the softer passions, save with a gibe and a sneer.

O, daha yumuşak tutkular hakkında asla konuşmadı, sadece alay ve hakaretle konuştu.

They were admirable things for the observer—excellent for drawing the veil from men’s motives and actions.

Onlar, gözlemci için takdire şayan şeylerdi - erkeklerin motivasyonlarını ve eylemlerini anlamak için mükemmeldi.

But for the trained reasoner to admit such intrusions into his own delicate and finely adjusted temperament was to introduce a distracting factor which might throw a doubt upon all his mental results.

Ama eğitilmiş bir akıl yürütücüsü, kendi hassas ve ince ayarlanmış mizacına bu tür müdahaleleri kabul etmek, tüm zihinsel sonuçlarında şüpheye neden olabilecek bir dikkat dağıtıcı faktörü tanımlamak olurdu.

Grit in a sensitive instrument, or a crack in one of his own high-power lenses, would not be more disturbing than a strong emotion in a nature such as his.

Hassas bir enstrümanda bir kum, ya da onun yüksek güçlü lenslerinden birinde bir çatlak, onun gibi bir doğada güçlü bir duygudan daha rahatsız edici olmazdı.

And yet there was but one woman to him, and that woman was the late Irene Adler, of dubious and questionable memory.

Yine de onun için tek bir kadın vardı, ve o kadın, tartışmalı ve şüpheli anılara sahip olan rahmetli Irene Adler'di.

I had seen little of Holmes lately.

Son zamanlarda Holmes'la pek görüşmedim.

My marriage had drifted us away from each other.

Evliliğimiz bizi birbirimizden uzaklaştırdı.

My own complete happiness, and the home-centred interests which rise up around the man who first finds himself master of his own establishment, were sufficient to absorb all my attention,

Kendi tam mutluluğum ve kendi yerleşimini ilk kez yöneten bir adamın etrafında oluşan ev merkezli ilgi alanları, tüm dikkatimi çekmeye yetti.

while Holmes, who loathed every form of society with his whole Bohemian soul, remained in our lodgings in Baker Street, buried among his old books, and alternating from week to week between cocaine and ambition, the drowsiness of the drug, and the fierce energy of his own keen nature.

Oysa Holmes, tüm Bohem ruhuyla her türlü toplumdan nefret ediyordu. Baker Caddesi'ndeki dairemizde kalmaya devam etti, eski kitaplarının arasında gömüldü ve haftadan haftaya kokainle hırs arasında gidip geliyordu; uyuşturucunun uyuşukluğu ve kendi keskin doğasının sert enerjisi arasında gidip geliyordu.

He was still, as ever, deeply attracted by the study of crime, and occupied his immense faculties and extraordinary powers of observation in following out those clues, and clearing up those mysteries which had been abandoned as hopeless by the official police.

Hala, her zamanki gibi, suç çalışmalarına derinden ilgileniyordu ve resmi polisin umutsuz olarak terk ettiği ipuçlarını ve gizemleri takip etmek için muazzam yeteneklerini ve olağanüstü gözlem gücünü kullanıyordu.

From time to time I heard some vague account of his doings: of his summons to Odessa in the case of the Trepoff murder, of his clearing up of the singular tragedy of the Atkinson brothers at Trincomalee, and finally of the mission which he had accomplished so delicately and successfully for the reigning family of Holland.

Zaman zaman onun yaptıklarının belirsiz bir açıklamasını duydum: Trepoff cinayetinde Odessa'ya çağrılması, Trincomalee'de Atkinson kardeşlerinin olağanüstü trajedisini çözmesi ve son olarak Hollanda'daki hükümdar ailesi için bu kadar hassas ve başarılı bir görevi gerçekleştirmesi.

Beyond these signs of his activity, however, which I merely shared with all the readers of the daily press, I knew little of my former friend and companion.

Ancak bu faaliyet belirtilerinin ötesinde, ki bunları sadece günlük basındaki tüm okuyucularla paylaşıyordum, eski arkadaşım ve yoldaşım hakkında pek bir şey bilmiyordum.

One night—it was on the twentieth of March, 1888—I was returning from a journey to a patient (for I had now returned to civil practice), when my way led me through Baker Street.

Bir gece - 1888'in 20. günüydü - bir hastaya yolculuk yaparken (çünkü artık sivil uygulamaya geri dönmüştüm), yolum Baker Caddesi'nden geçti.

As I passed the well-remembered door, which must always be associated in my mind with my wooing, and with the dark incidents of the Study in Scarlet, I was seized with a keen desire to see Holmes again, and to know how he was employing his extraordinary powers.

Hatırladığım kapıdan geçerken, ki bu kapı her zaman Scarlet'teki çalışmalarım ve karanlık olaylarla ilişkilendirilirdi, Holmes'u tekrar görmek ve olağanüstü güçlerini nasıl kullandığını görmek için yoğun bir istek duydum.

His rooms were brilliantly lit, and, even as I looked up, I saw his tall, spare figure pass twice in a dark silhouette against the blind.

Oda parlak bir şekilde aydınlatılmıştı ve ben yukarı bakarken, uzun, ince figürünün iki kez perdeye karşı koyu bir siluet olarak geçtiğini gördüm.

He was pacing the room swiftly, eagerly, with his head sunk upon his chest and his hands clasped behind him.

Oda hızla, coşkuyla dolaşıyordu, başı göğsüne eğilmiş ve elleri arkasında katlanmıştı.

To me, who knew his every mood and habit, his attitude and manner told their own story.

Onun her ruh halini ve alışkanlığını bilen benim için, tavrı ve tarzı kendi hikayesini anlatıyordu.

He was at work again.

O tekrar çalışıyordu.

He had risen out of his drug-created dreams and was hot upon the scent of some new problem.

Uyuşturucunun yarattığı rüyalardan uyanmıştı ve yeni bir sorunun izini sürüyordu.

I rang the bell and was shown up to the chamber which had formerly been in part my own.

Zili çaldım ve eskiden kendi odam olan odaya götürüldüm.

His manner was not effusive.

Tavrı aşırı samimi değildi.

It seldom was; but he was glad, I think, to see me.

Nadiren öyleydi; ama sanırım beni görmekten mutluydu.

With hardly a word spoken, but with a kindly eye, he waved me to an armchair, threw across his case of cigars, and indicated a spirit case and a gasogene in the corner.

Neredeyse hiç konuşmadı, ama dostça bir bakışla beni bir koltuğa davet etti, sigara kutusunu fırlattı ve köşedeki bir içki kutusu ve gazogene'e işaret etti.

Then he stood before the fire and looked me over in his singular introspective fashion.

Sonra ateşin önünde durup o eşsiz içe dönük tarzıyla beni inceledi.

“Wedlock suits you,” he remarked. “I think, Watson, that you have put on seven and a half pounds since I saw you.”

"Evlilik sana yakışıyor," dedi. "Bence Watson, seni gördüğümden beri yedi buçuk kilo aldın."

“Seven!” I answered.

"Yedi!" dedim.

“Indeed, I should have thought a little more. Just a trifle more, I fancy, Watson. And in practice again, I observe. You did not tell me that you intended to go into harness.”

"Aslında biraz daha beklerdim. Sadece biraz daha, sanırım Watson. Ve yine pratikte, görüyorum. Bana hizmet etmeyi planladığını söylememiştin."

“Then, how do you know?”

"O zaman, nasıl biliyorsun?"

“I see it, I deduce it. How do I know that you have been getting yourself very wet lately, and that you have a most clumsy and careless servant girl?”

"Görüyorum, tahmin ediyorum. Nasıl biliyorum ki son zamanlarda kendini çok ıslattığını ve çok beceriksiz ve dikkatsiz bir hizmetçi kızın olduğunu?"

“My dear Holmes,” said I, “this is too much.

"Sevgili Holmes," dedim, "bu çok fazla."

You would certainly have been burned, had you lived a few centuries ago.

"Eğer birkaç yüzyıl önce yaşasaydın, kesinlikle yakılırdın."

It is true that I had a country walk on Thursday and came home in a dreadful mess, but as I have changed my clothes I can’t imagine how you deduce it.

"Doğru, perşembe günü bir kırsal yürüyüş yaptım ve korkunç bir şekilde eve geldim, ama kıyafetimi değiştirdiğim için bunu nasıl tahmin ediyorsun, hayal edemiyorum."

As to Mary Jane, she is incorrigible, and my wife has given her notice, but there, again, I fail to see how you work it out.”

"Mary Jane konusuna gelince, o düzeltilemez ve eşim ona işten çıkardı, ama yine de bunu nasıl tahmin ediyorsun, anlayamıyorum."

He chuckled to himself and rubbed his long, nervous hands together.

O kendi kendine güldü ve uzun, gergin ellerini birbirine sürdü.

“It is simplicity itself,” said he; “my eyes tell me that on the inside of your left shoe, just where the firelight strikes it, the leather is scored by six almost parallel cuts.

"Bu çok basit," dedi; "Gözlerim bana sol ayakkabının iç kısmında, ateş ışığının vurduğu yerde, derinin altı neredeyse paralel kesikle işaretlendiğini söylüyor."

Obviously they have been caused by someone who has very carelessly scraped round the edges of the sole in order to remove crusted mud from it.

"Belli ki bunlar, tabanın kenarlarını dikkatle temizlemek için çamuru çıkarmaya çalışan biri tarafından yapıldı."

Hence, you see, my double deduction that you had been out in vile weather, and that you had a particularly malignant boot-slitting specimen of the London slavey.

"Bu yüzden, iki tahminimi de doğruluyor: Kötü havada dışarıdaydın ve Londra'daki hizmetçilerin özellikle kötü bir örneğiyle karşılaştın."

As to your practice, if a gentleman walks into my rooms smelling of iodoform, with a black mark of nitrate of silver upon his right forefinger, and a bulge on the right side of his top-hat to show where he has secreted his stethoscope, I must be dull, indeed, if I do not pronounce him to be an active member of the medical profession.”

"Uygulamanıza gelince, bir beyefendi iyodofor kokusuyle odama girerse, sağ işaret parmağında gümüş nitratı lekesiyle ve stetoskopunu sakladığı yeri göstermek için şapkasının sağ tarafında bir şişlikle, gerçekten aptal olmalıyım ki onun aktif bir tıp mesleği üyesi olmadığını söyleyeyim."

I could not help laughing at the ease with which he explained his process of deduction.

Tahmin sürecini bu kadar kolay açıklamasına güldüğümü engelleyemedim.

“When I hear you give your reasons,” I remarked, “the thing always appears to me to be so ridiculously simple that I could easily do it myself, though at each successive instance of your reasoning I am baffled until you explain your process.

"Sebeplerinizi söylediğinizde," dedim, "her şey bana o kadar gülünç bir şekilde basit görünüyor ki bunu kendim de kolayca yapabilirim, ancak her bir akıl yürütme örneğinde sizin sürecinizi açıklayana kadar kafam karışıyor."

And yet I believe that my eyes are as good as yours.”

"Yine de gözlerimin sizinki kadar iyi olduğuna inanıyorum."

“Quite so,” he answered, lighting a cigarette, and throwing himself down into an armchair. “You see, but you do not observe. The distinction is clear. For example, you have frequently seen the steps which lead up from the hall to this room.”

"Tamam," dedi, bir sigara yakıp bir koltukta yerleşti. "Görüyorsunuz ama gözlem yapmıyorsunuz. Fark açıktır. Örneğin, salondan bu odaya giden merdivenleri sık sık görmüşsünüzdür."

“Frequently.”

"Sık sık."

“How often?”

"Ne sıklıkla?"

“Well, some hundreds of times.”

"Peki, yüzlerce kez."

“Then how many are there?”

"O zaman kaç tane var?"

“How many? I don’t know.”

"Kaç tane? Bilmiyorum."

“Quite so!

"Tamam!"

You have not observed.

"Gözlem yapmadınız."

And yet you have seen.

"Yine de gördünüz."

That is just my point.

"Bu tam olarak benim anlatmak istediğim şey."

Now, I know that there are seventeen steps, because I have both seen and observed.

"Şimdi, on yedi basamak olduğunu biliyorum, çünkü hem gördüm hem de gözlem yaptım."

By the way, since you are interested in these little problems, and since you are good enough to chronicle one or two of my trifling experiences, you may be interested in this.”

"Bu arada, bu küçük sorunlarla ilgileniyorsanız ve birkaç küçük deneyimimi kaydetmeye istekliyseniz, buna ilginizi çekebilir."

He threw over a sheet of thick, pink-tinted notepaper which had been lying open upon the table.

O, masadaki açık halde yatan kalın, pembe tonlu bir not kağıdı fırlattı.

“It came by the last post,” said he.

"En son postayla geldi," dedi.

“Read it aloud.”

"Onu yüksek sesle okuyun."

The note was undated, and without either signature or address.

Not, tarihsizdi ve ne imza ne de adres yoktu.

“There will call upon you to-night, at a quarter to eight o’clock,” it said, “a gentleman who desires to consult you upon a matter of the very deepest moment.

"Bu gece saat tam sekizde," diyordu, "çok ciddi bir konuda sizinle görüşmek isteyen bir beyefendi sizi ziyaret edecek."

Your recent services to one of the royal houses of Europe have shown that you are one who may safely be trusted with matters which are of an importance which can hardly be exaggerated.

"Avrupa'daki bir kraliyet ailesine yaptığınız son hizmetler, sizin zorla abartılabilecek kadar önemli konularda güvenle görevlendirilebilecek biri olduğunuzu göstermiştir."

This account of you we have from all quarters received.

"Bu bilgiyi her yerden aldık."

Be in your chamber then at that hour, and do not take it amiss if your visitor wear a mask.”

"O zaman o saatte odanızda olun ve ziyaretçinizin bir maske takması durumunda alınmayın."

“This is indeed a mystery,” I remarked. “What do you imagine that it means?”

"Bu gerçekten bir gizem," dedim. "Sizin bunun ne anlama geldiğini düşünüyorsunuz?"

“I have no data yet. It is a capital mistake to theorise before one has data. Insensibly one begins to twist facts to suit theories, instead of theories to suit facts. But the note itself. What do you deduce from it?”

"Henüz hiç veri yok. Veriler olmadan teorileştirmek büyük bir hata. Farkında olmadan gerçekleri teorilere uydurmaya başlarsınız, teorileri de gerçeklere uydurmak yerine. Ama notun kendisi. Siz ondan ne çıkarıyorsunuz?"

I carefully examined the writing, and the paper upon which it was written.

Yazıyı ve üzerine yazılan kağıdı dikkatle inceledim.

“The man who wrote it was presumably well to do,” I remarked, endeavouring to imitate my companion’s processes. “Such paper could not be bought under half a crown a packet. It is peculiarly strong and stiff.”

"Yazan kişi muhtemelen zengin," dedim, arkadaşımın sürecini taklit etmeye çalışarak. "Bu kağıt paketi yarım kuruşun altında satın alınamazdı. Çok güçlü ve sert."

“Peculiar—that is the very word,” said Holmes. “It is not an English paper at all. Hold it up to the light.”

"Güçlü—bu tam kelime," dedi Holmes. "Bu hiç de İngiliz kağıdı değil. Işığa tutun."

I did so, and saw a large “E” with a small “g,” a “P,” and a large “G” with a small “t” woven into the texture of the paper.

Bunu yaptığımda, kağıtın dokusunda büyük bir "E" ile küçük bir "g", bir "P" ve büyük bir "G" ile küçük bir "t" gördüm.

“What do you make of that?” asked Holmes.

"Bunu neye bağlıyorsunuz?" diye sordu Holmes.

“The name of the maker, no doubt; or his monogram, rather.”

"Yapımcının adı, hiç şüphe yok; ya da onun monogramı."

“Not at all.

"Hiç değil."

The ‘G’ with the small ‘t’ stands for ‘Gesellschaft,’ which is the German for ‘Company.’

Küçük "t" ile büyük "G" "Gesellschaft" anlamına geliyor, ki bu Almancada "Şirket" anlamındadır.

It is a customary contraction like our ‘Co.’

Bu bizim "Co."'muz gibi bir kısaltmadır.

‘P,’ of course, stands for ‘Papier.’

"P" elbette "Papier" anlamındadır.

Now for the ‘Eg.’

Şimdi de "Eg" için.

Let us glance at our Continental Gazetteer.”

Kıtasal Gazetteer'imize bir göz atalım."

He took down a heavy brown volume from his shelves.

Raflarından ağır bir kahverengi ciltli kitap aldı.

“Eglow, Eglonitz—here we are, Egria.

"Eglow, Eglonitz - işte buradayız, Egria."

It is in a German-speaking country—in Bohemia, not far from Carlsbad.

Bu, Almanca konuşan bir ülkede, Carlsbad'a yakın Bohemya'da bulunuyor.

‘Remarkable as being the scene of the death of Wallenstein, and for its numerous glass-factories and paper-mills.’

"Wallenstein'in ölüm yeri olması ve çok sayıda cam fabrikası ve kağıt değirmeni ile dikkat çekiyor."

Ha, ha, my boy, what do you make of that?”

Ha, ha oğlum, bunu ne düşünüyorsun?

His eyes sparkled, and he sent up a great blue triumphant cloud from his cigarette.

Gözleri parlıyordu ve sigarasından büyük bir mavi zafer bulutu yükseltti.

“The paper was made in Bohemia,” I said.

"Kağıt Bohemya'da üretilmişti," dedim.

“Precisely.

"Tam olarak."

And the man who wrote the note is a German.

Ve notu yazan kişi bir Almandı.

Do you note the peculiar construction of the sentence—‘This account of you we have from all quarters received.’

Cümleinin özgün yapısını fark ettin mi? "Bu hakkınızda tüm taraflardan aldığımız bilgiler."

A Frenchman or Russian could not have written that.

Bir Fransız ya da Rus bunu yazamazdı.

It is the German who is so uncourteous to his verbs.

Almanlar fiillerine karşı çok kabalıktır.

It only remains, therefore, to discover what is wanted by this German who writes upon Bohemian paper and prefers wearing a mask to showing his face.

Bu nedenle, Bohemya kağıdı üzerine yazan ve yüzünü göstermek yerine maske takmayı tercih eden bu Almanın ne istediğini bulmak kalıyor.

And here he comes, if I am not mistaken, to resolve all our doubts.”

Ve eğer yanılmıyorsam, tüm şüphelerimizi çözmek için buraya geliyor."

As he spoke there was the sharp sound of horses’ hoofs and grating wheels against the curb, followed by a sharp pull at the bell. Holmes whistled.

O konuşurken atların toynaklarının keskin sesi ve tekerleklerin kaldırıma sürtüşmesi duyuldu, ardından da çanın çarpıcı bir şekilde çalındığı duyuldu. Holmes ıslık çaldı.

“A pair, by the sound,” said he. “Yes,” he continued, glancing out of the window. “A nice little brougham and a pair of beauties. A hundred and fifty guineas apiece. There’s money in this case, Watson, if there is nothing else.”

"Kulağa göre bir çift," dedi. "Evet," diye devam etti ve pencereden dışarı baktı. "Hoş bir küçük brougham ve bir çift güzel at. Her biri 150 gine. Bu dava para kazandırıyor Watson, başka bir şey yoksa."

“I think that I had better go, Holmes.”

"Bence gitsem iyi olur, Holmes."

“Not a bit, Doctor. Stay where you are. I am lost without my Boswell. And this promises to be interesting. It would be a pity to miss it.”

"Hiç de öyle değil Doktor. Olduğun yerde kal. Boswell'im olmadan kaybolurum. Ve bu ilginç olacak. Onu kaçırmak yazık olur."

“But your client—”

"Ama müvekkilin—"

“Never mind him. I may want your help, and so may he. Here he comes. Sit down in that armchair, Doctor, and give us your best attention.”

"Boşver onu. Benim yardımıma ihtiyacım olabilir ve onun da olabilir. Burada geliyor. Doktor, o koltuğa otur ve bize en iyi dikkatini ver."

A slow and heavy step, which had been heard upon the stairs and in the passage, paused immediately outside the door. Then there was a loud and authoritative tap.

Merdivenlerden ve koridordan duyulan yavaş ve ağır bir adım hemen kapının dışında durdu. Sonra da güçlü ve otoriter bir dokunuş duyuldu.

“Come in!” said Holmes.

"İçeri gelin!" dedi Holmes.

A man entered who could hardly have been less than six feet six inches in height, with the chest and limbs of a Hercules.

İçeri giren adam en az 1,98 metre boyundaydı ve bir Herkül'ün göğüsü ve bacaklarına sahipti.

His dress was rich with a richness which would, in England, be looked upon as akin to bad taste.

Kıyafetleri, İngiltere'de kötü zevk olarak görülecek kadar zengindi.

Heavy bands of astrakhan were slashed across the sleeves and fronts of his double-breasted coat, while the deep blue cloak which was thrown over his shoulders was lined with flame-coloured silk and secured at the neck with a brooch which consisted of a single flaming beryl.

Astrakhan kürkleri, iki düğmeli ceketinin kollarına ve önüne dikişle takılmıştı. Omuzlarına atılan derin mavi pelerin, alev rengi ipekten yapılmıştı ve boynunda tek bir alev rengi beril taşından oluşan bir broşla bağlanmıştı.

Boots which extended halfway up his calves, and which were trimmed at the tops with rich brown fur, completed the impression of barbaric opulence which was suggested by his whole appearance.

İnce bileklik botları ve üstlerinde zengin kahverengi kürk ile süslenmiş botlar, tüm görünüşünün yarattığı barbarca zenginlik izlenimini tamamlıyordu.

He carried a broad-brimmed hat in his hand, while he wore across the upper part of his face, extending down past the cheekbones, a black vizard mask, which he had apparently adjusted that very moment, for his hand was still raised to it as he entered.

Elinde geniş bir şapka taşıyordu ve yüzünün üst kısmında, elmacık kemiklerinin altından aşağıya doğru uzanan siyah bir maskesi vardı, ki bu maskesi görünüşe göre o an takmıştı, çünkü elleri hala maskesine dönüktü.

From the lower part of the face he appeared to be a man of strong character, with a thick, hanging lip, and a long, straight chin suggestive of resolution pushed to the length of obstinacy.

Yüzünün alt kısmında güçlü bir karakterin adamıydı, kalın, sarkık dudakları ve uzun, düz çenesi, kararlılığın inatçılığa dönüştüğünü gösteriyordu.

“You had my note?” he asked with a deep harsh voice and a strongly marked German accent. “I told you that I would call.” He looked from one to the other of us, as if uncertain which to address.

"Notumu aldınız mı?" diye sordu derin, sert bir sesle ve güçlü bir Alman aksanıyla. "Size arayacağımı söylemiştim." Bize bakarak, hangisine hitap edeceğinden emin olamadı.

“Pray take a seat,” said Holmes. “This is my friend and colleague, Dr. Watson, who is occasionally good enough to help me in my cases. Whom have I the honour to address?”

"Lütfen oturun," dedi Holmes. "Bu benim arkadaşım ve meslektaşım Dr. Watson, o bazen davalarımda bana yardımcı oluyor. Size hitap etme onuruna sahip olduğum kişi kim?"

“You may address me as the Count Von Kramm, a Bohemian nobleman. I understand that this gentleman, your friend, is a man of honour and discretion, whom I may trust with a matter of the most extreme importance. If not, I should much prefer to communicate with you alone.”

"Bana Kont Von Kramm olarak hitap edebilirsiniz, bir Bohemya soylu adamı. Anladığıma bu beyefendi, sizin arkadaşınız, bir onur ve sağduyu sahibi kişi, ona en son derece önemli bir meseleyle güvenebilirim. Aksi takdirde sizinle yalnız konuşmayı çok tercih ederim."

I rose to go, but Holmes caught me by the wrist and pushed me back into my chair. “It is both, or none,” said he. “You may say before this gentleman anything which you may say to me.”

Kalkmak üzereydim, ama Holmes bileğimi tutup koltuğuma geri itti. "İkisi de, ya da hiçbiri," dedi. "Bu beyefendinin önünde bana söyleyecek her şeyi söyleyebilirsin."

The Count shrugged his broad shoulders. “Then I must begin,” said he, “by binding you both to absolute secrecy for two years; at the end of that time the matter will be of no importance. At present it is not too much to say that it is of such weight it may have an influence upon European history.”

Kont, geniş omuzlarını silkti. "O zaman başlamalıyım," dedi. "İkinize de iki yıl boyunca mutlak gizlilik sözü vermenizi istiyorum; bu sürenin sonunda konu artık önemli olmayacak. Şu anda bu konunun o kadar önemli olduğunu söyleyebilirim ki Avrupa tarihini etkileyebilir."

“I promise,” said Holmes.

"Taahhüt ediyorum," dedi Holmes.

“And I.”

"Ve ben de."

“You will excuse this mask,” continued our strange visitor. “The august person who employs me wishes his agent to be unknown to you, and I may confess at once that the title by which I have just called myself is not exactly my own.”

"Bu maskayı mazur görün," dedi garip ziyaretimiz. "Beni işe alan saygın kişi, ajanının sizin tarafınızdan tanınmamasını istiyor ve hemen itiraf edeyim ki az önce kendimi tanıttığım unvan tam olarak benim değil."

“I was aware of it,” said Holmes dryly.

"Bunun farkındaydım," dedi Holmes kuru bir şekilde.

“The circumstances are of great delicacy, and every precaution has to be taken to quench what might grow to be an immense scandal and seriously compromise one of the reigning families of Europe. To speak plainly, the matter implicates the great House of Ormstein, hereditary kings of Bohemia.”

"Şartlar oldukça hassas ve büyük bir skandalın önüne geçmek ve Avrupa'nın hükümdar ailelerinden birinin itibarını ciddi bir şekilde zedelemek için tüm tedbirler alınmalı. Açıkça konuşmak gerekirse, bu konu Ormstein Hanedanı, Bohemya'nın miras kralarıyla ilgilidir."

“I was also aware of that,” murmured Holmes, settling himself down in his armchair and closing his eyes.

"Bunun da farkındaydım," mırıldadı Holmes, koltuğuna yerleşip gözlerini kapatarak.

Our visitor glanced with some apparent surprise at the languid, lounging figure of the man who had been no doubt depicted to him as the most incisive reasoner and most energetic agent in Europe. Holmes slowly reopened his eyes and looked impatiently at his gigantic client.

Ziyaretimiz, muhtemelen kendisine Avrupa'nın en keskin akıl yürütücüsü ve en enerjik ajanı olarak tanıtılan adamın tembel, gevşemeli figürüne biraz şaşkın bir bakış attı. Holmes yavaşça gözlerini açtı ve devasa müvekkiline sabırsızca baktı.

“If your Majesty would condescend to state your case,” he remarked, “I should be better able to advise you.”

"Eğer Majesteleriniz davaınızı açıklamayı kabul ederseniz," dedi, "size daha iyi tavsiye verebilirim."

The man sprang from his chair and paced up and down the room in uncontrollable agitation. Then, with a gesture of desperation, he tore the mask from his face and hurled it upon the ground. “You are right,” he cried; “I am the King. Why should I attempt to conceal it?”

Adam sandalyesinden sıçradı ve odada kontrolsüz bir heyecanla ileri geri yürüdü. Sonra, bir çaresizlik hareketiyle yüzündeki maskayı söküp yere fırlattı. "Haklısınız," diye bağırdı. "Ben Kralım. Neden bunu gizlemeye çalışayım ki?"

“Why, indeed?” murmured Holmes. “Your Majesty had not spoken before I was aware that I was addressing Wilhelm Gottsreich Sigismond von Ormstein, Grand Duke of Cassel-Felstein, and hereditary King of Bohemia.”

"Neden ki?" dedi Holmes. "Majesteleriniz konuşmadan önce Wilhelm Gottsreich Sigismond von Ormstein, Cassel-Felstein Büyük Dükü ve Bohemya'nın miras kralı olduğunun farkındaydım."

“But you can understand,” said our strange visitor, sitting down once more and passing his hand over his high white forehead, “you can understand that I am not accustomed to doing such business in my own person.

"Ama anlayabilirsiniz," dedi garip ziyaretimiz, bir kez daha oturup yüksek beyaz alnına dokunarak, "anlayabilirsiniz ki böyle işleri bizzat yapmaya alışkın değilim."

Yet the matter was so delicate that I could not confide it to an agent without putting myself in his power.

Yine de konu o kadar hassastı ki, bir vekilin ellerine teslim olmadan bu konuyu ele alamadım.

I have come incognito from Prague for the purpose of consulting you.”

Prag'dan gizlice buraya danışmanlık almak için geldim."

“Then, pray consult,” said Holmes, shutting his eyes once more.

"O zaman, lütfen danışın," dedi Holmes, gözlerini bir kez daha kapatarak.

“The facts are briefly these: Some five years ago, during a lengthy visit to Warsaw, I made the acquaintance of the well-known adventuress, Irene Adler. The name is no doubt familiar to you.”

"Olaylar kısaca şöyle: Yaklaşık beş yıl önce, Varşova'ya yaptığım uzun bir ziyarette, ünlü maceraperest Irene Adler'le tanıştım. Adı muhtemelen sizin için tanıdık."

“Kindly look her up in my index, Doctor,” murmured Holmes without opening his eyes.

"Lütfen onun adını dizinimde arayın, Doktor," dedi Holmes gözlerini açmadan.

For many years he had adopted a system of docketing all paragraphs concerning men and things, so that it was difficult to name a subject or a person on which he could not at once furnish information.

Yıllardır, insanlar ve şeylerle ilgili tüm paragrafları kaydetme sistemi uyguluyordu. Bu nedenle, bilgi veremeyeceği bir konu veya kişi adı vermek zordu.

In this case I found her biography sandwiched in between that of a Hebrew rabbi and that of a staff-commander who had written a monograph upon the deep-sea fishes.

Bu durumda, onun biyografisini bir İbrani hahamının ve bir derin deniz balıkları üzerine monografi yazan bir personel komutanının arasında buldum.

“Let me see!” said Holmes.

"Bırakın bir bakayım!" dedi Holmes.

“Hum!

"Hmm!

Born in New Jersey in the year 1858. Contralto—hum!

1858'de New Jersey'de doğdu. Soprano—hmm!

La Scala, hum!

La Scala, hmm!

Prima donna Imperial Opera of Warsaw—yes! Retired from operatic stage—ha! Living in London—quite so!

Varşova İmparatorluk Operası'nın baş divası—evet! Opera sahnesinden emekliye ayrıldı—ha! Londra'da yaşıyor—doğru!

Your Majesty, as I understand, became entangled with this young person, wrote her some compromising letters, and is now desirous of getting those letters back.”

Anladığıma göre Majesteleri bu genç kadınla ilişki yaşamış, ona bazı aşağılayıcı mektuplar yazmış ve şimdi bu mektupları geri almak istiyor."

“Precisely so. But how—”

"Tam olarak öyle. Ama nasıl—"

“Was there a secret marriage?”

"Gizli bir evlilik mi vardı?"

“None.”

"Yoktu."

“No legal papers or certificates?”

"Yasal belgeler veya sertifikalar yok muydu?"

“None.”

"Yoktu."

“Then I fail to follow your Majesty. If this young person should produce her letters for blackmailing or other purposes, how is she to prove their authenticity?”

"O zaman Majestelerinizi anlayamıyorum. Bu genç kadın şantaj amaçlı ya da başka amaçlarla mektupları ibraz etseydi, mektupların orijinallığını nasıl kanıtlayabilirdi?"

“There is the writing.”

"Yazı tarzı."

“Pooh, pooh! Forgery.”

"Pff, pff! Sahtecilik."

“My private note-paper.”

"Özel not kağıdım."

“Stolen.”

"Çalındı."

“My own seal.”

"Kendi mührüm."

“Imitated.”

"Taklit edildi."

“My photograph.”

"Fotoğrafım."

“Bought.”

"Satın alındı."

“We were both in the photograph.”

"İkimiz de fotoğraftaydık."

“Oh, dear! That is very bad! Your Majesty has indeed committed an indiscretion.”

"Ah, canım! Bu çok kötü! Majesteleriniz gerçekten bir saçmalık yapmıştır."

“I was mad—insane.”

"Ben deliydim—akıl hastasıydım."

“You have compromised yourself seriously.”

"Kendinizi ciddi bir şekilde tehlikeye attınız."

“I was only Crown Prince then. I was young. I am but thirty now.”

"O zaman sadece Veliaht Prensiydim. Gençtim. Şimdi sadece otuz yaşındayım."

“It must be recovered.”

"Onun bulunması gerekiyor."

“We have tried and failed.”

"Denedik ve başarısız olduk."

“Your Majesty must pay. It must be bought.”

"Majesteleriniz ödemek zorunda. Onu satın almak gerekiyor."

“She will not sell.”

"O satmayacak."

“Stolen, then.”

"O zaman çalınmış olmalı."

“Five attempts have been made. Twice burglars in my pay ransacked her house. Once we diverted her luggage when she travelled. Twice she has been waylaid. There has been no result.”

"Beş girişim yapıldı. Paralı soyguncular onun evini iki kez yağmaladı. Bir kez de onun yolculuk yaparken bagajını değiştirdik. İki kez de onun yolunu kestik. Hiç sonuç alamadık."

“No sign of it?”

"Herhangi bir iz yok mu?"

“Absolutely none.”

"Kesinlikle yok."

Holmes laughed. “It is quite a pretty little problem,” said he.

Holmes güldü. "Bu oldukça hoş bir küçük sorun," dedi.

“But a very serious one to me,” returned the King reproachfully.

"Ama benim için çok ciddi bir sorun," diye cevap verdi Kral, kırgın bir şekilde.

“Very, indeed. And what does she propose to do with the photograph?”

"Gerçekten çok ciddi. Ve o fotoğrafı ne yapmayı düşünüyor?"

“To ruin me.”

"Beni mahvetmeyi."

“But how?”

"Ama nasıl?"

“I am about to be married.”

"Evlenmek üzereyim."

“So I have heard.”

"Bunu duydum."

“To Clotilde Lothman von Saxe-Meningen, second daughter of the King of Scandinavia. You may know the strict principles of her family. She is herself the very soul of delicacy. A shadow of a doubt as to my conduct would bring the matter to an end.”

"İskandinavya Kralı'nın ikinci kızı Clotilde Lothman von Saxe-Meningen'le. Ailesinin katı ilkelerini biliyorsunuzdur. O da zarifliğin ta kendisidir. Davranışlarım hakkında en ufak bir şüphe bile bu ilişkiyi sona erdirecek."

“And Irene Adler?”

"Ve Irene Adler?"

“Threatens to send them the photograph.

"Onlara fotoğrafı göndermekle tehdit ediyor."

And she will do it. I know that she will do it.

"Ve bunu yapacak. Bunu yapacağını biliyorum."

You do not know her, but she has a soul of steel.

"Onu tanımıyorsunuz ama onun çelikten bir ruhu var."

She has the face of the most beautiful of women, and the mind of the most resolute of men.

"En güzel kadınların yüzüne ve en kararlı erkeklerin aklına sahip."

Rather than I should marry another woman, there are no lengths to which she would not go—none.”

"Başka bir kadınla evlenmem için, onun gitmeyeceği hiçbir sınır yok—hiçbiri."

“You are sure that she has not sent it yet?”

"Henüz göndermediğinden emin misin?"

“I am sure.”

"Eminim."

“And why?”

"Ve neden?"

“Because she has said that she would send it on the day when the betrothal was publicly proclaimed. That will be next Monday.”

"Çünkü nişanın halka duyurulduğu gün göndereceğini söyledi. Bu önümüzdeki pazartesi olacak."

“Oh, then we have three days yet,” said Holmes with a yawn. “That is very fortunate, as I have one or two matters of importance to look into just at present. Your Majesty will, of course, stay in London for the present?”

"Oh, o zaman üç günümüz daha var," dedi Holmes bir esneme yaparak. "Bu çok şanslı, çünkü şu anda birkaç önemli konuyu araştırmam gerekiyor. Majesteleriniz elbette şimdilik Londra'da kalacaksınız, değil mi?"

“Certainly. You will find me at the Langham under the name of the Count Von Kramm.”

"Elbette. Beni Langham'da Kont Von Kramm adıyla bulacaksınız."

“Then I shall drop you a line to let you know how we progress.”

"O zaman ilerlememiz hakkında sizi haberdar edeceğim."

“Pray do so. I shall be all anxiety.”

"Lütfen yapın. Tüm endişelerim bu konuda."

“Then, as to money?”

"Peki, paraya ne dersiniz?"

“You have carte blanche.”

"İstediğiniz gibi harcayabilirsiniz."

“Absolutely?”

"Tamamen mi?"

“I tell you that I would give one of the provinces of my kingdom to have that photograph.”

"Size söylüyorum, o fotoğrafı almak için krallığımın bir bölgesini verirdim."

“And for present expenses?”

"Ve mevcut giderler için?"

The King took a heavy chamois leather bag from under his cloak and laid it on the table.

Kral, pelerinin altından ağır bir chamois derisi çantayı çıkarıp masaya koydu.

“There are three hundred pounds in gold and seven hundred in notes,” he said.

"Üç yüz sterlin altın ve yedi yüz sterlin banknot var," dedi.

Holmes scribbled a receipt upon a sheet of his note-book and handed it to him.

Holmes, not defterinin bir sayfasına bir makbuz yazdı ve ona verdi.

“And Mademoiselle’s address?” he asked.

"Ve Mademoiselle'in adresi?" diye sordu.

“Is Briony Lodge, Serpentine Avenue, St. John’s Wood.”

"Briony Lodge, Serpentine Avenue, St. John's Wood."

Holmes took a note of it. “One other question,” said he. “Was the photograph a cabinet?”

Holmes bunu not aldı. "Bir başka soru," dedi. "Fotoğraf bir kabin miydi?"

“It was.”

"Evet."

“Then, good-night, your Majesty, and I trust that we shall soon have some good news for you.

"O zaman, iyi geceler Majesteleri, ve umarım yakında sizin için iyi haberlerimiz olur.

And good-night, Watson,” he added, as the wheels of the royal brougham rolled down the street.

Ve iyi geceler Watson," diye ekledi, kraliyet brougham'ın tekerlekleri sokağa doğru yuvarlandığında.

“If you will be good enough to call to-morrow afternoon at three o’clock I should like to chat this little matter over with you.”

"Yarın öğleden sonra saat üçte ararsanız, bu küçük mesele hakkında sizinle sohbet etmek isterim."

At three o’clock precisely I was at Baker Street, but Holmes had not yet returned.

Tam olarak saat üçte Baker Street'teydim, ama Holmes henüz geri dönmemişti.

The landlady informed me that he had left the house shortly after eight o’clock in the morning.

Ev sahibi bana, sabah saat sekizden hemen sonra evden ayrıldığını söyledi.

I sat down beside the fire, however, with the intention of awaiting him, however long he might be.

Yine de ateşin yanına oturarak onu beklemek istedim, ne kadar uzun süre olursa olsun.

I was already deeply interested in his inquiry, for, though it was surrounded by none of the grim and strange features which were associated with the two crimes which I have already recorded, still, the nature of the case and the exalted station of his client gave it a character of its own.

Sorgusuyla zaten çok ilgileniyordum, çünkü sorgu, daha önce kaydettiğim iki suçun korkutucu ve tuhaf özellikleriyle çevrili değildi, ancak yine de davanın doğası ve müvekkilinin yüksek konumu ona kendine özgü bir karakter veriyordu.

Indeed, apart from the nature of the investigation which my friend had on hand, there was something in his masterly grasp of a situation, and his keen, incisive reasoning, which made it a pleasure to me to study his system of work, and to follow the quick, subtle methods by which he disentangled the most inextricable mysteries.

Aslında arkadaşımın yürüttüğü soruşturmanın doğasından bağımsız olarak, bir durumun ustaca kavrayışı ve keskin, düşünceli akıl yürütmesi, onun çalışma sistemini incelemek ve en karmaşık gizemleri bile çözen hızlı, ince yöntemlerini takip etmek benim için bir zevkti.

So accustomed was I to his invariable success that the very possibility of his failing had ceased to enter into my head.

Onun sürekli başarısına o kadar alışkındım ki başarısız olmasının olasılığı aklıma bile gelmemişti.

It was close upon four before the door opened, and a drunken-looking groom, ill-kempt and side-whiskered, with an inflamed face and disreputable clothes, walked into the room.

Kapı açılana kadar saat dört civarıydı ve sarhoş görünen, kötü giyimli ve kirli bir ahır hizmetçisi, kızarmış yüzü ve kötü giysileriyle odaya girdi.

Accustomed as I was to my friend’s amazing powers in the use of disguises, I had to look three times before I was certain that it was indeed he.

Arkadaşımın dönüşüm sanatındaki inanılmaz yeteneğine alışkın olduğum için, onun gerçekten o olduğundan emin olmak için üç kez bakmak zorunda kaldım.

With a nod he vanished into the bedroom, whence he emerged in five minutes tweed-suited and respectable, as of old.

Bir baş hareketiyle yatak odasına girdi ve beş dakika sonra eski tarzında bir tweed takım elbisesi içinde, saygın bir şekilde çıktı.

Putting his hands into his pockets, he stretched out his legs in front of the fire and laughed heartily for some minutes.

Cebine ellerini sokarak ateşin önüne oturdu ve birkaç dakika boyunca yüksek sesle güldü.

“Well, really!” he cried, and then he choked and laughed again until he was obliged to lie back, limp and helpless, in the chair.

"Vay be!" dedi ve sonra boğuk bir şekilde tekrar güldü, ta ki sandalyeye yığılıp, hareketsiz kalana kadar.

“What is it?”

"Ne oldu?"

“It’s quite too funny. I am sure you could never guess how I employed my morning, or what I ended by doing.”

"Çok komikti. Eminim asla tahmin edemezsiniz sabahımı nasıl geçirdiğimi ve ne yaptığımı."

“I can’t imagine. I suppose that you have been watching the habits, and perhaps the house, of Miss Irene Adler.”

"Tahmin edemem. Sanırım Bayan Irene Adler'ın alışkanlıklarını ve belki de evini gözlemliyordunuz."

“Quite so; but the sequel was rather unusual.

"Tamam ama devamı oldukça sıra dışıydı."

I will tell you, however.

"Yine de söyleyeceğim."

I left the house a little after eight o’clock this morning in the character of a groom out of work.

"Bu sabah saat sekizden hemen sonra işsiz bir ahır görevlisi rolünde evden ayrıldım."

There is a wonderful sympathy and freemasonry among horsey men.

"Atçılar arasında harika bir anlayış ve kardeşlik vardır."

Be one of them, and you will know all that there is to know.

"Onlardan biri olun ve bilmeniz gereken her şeyi öğreneceksiniz."

I soon found Briony Lodge.

"Briony Lodge'u kısa sürede buldum."

It is a bijou villa, with a garden at the back, but built out in front right up to the road, two stories.

"Bu, arka tarafında bir bahçesi olan küçük bir villadır, ancak ön tarafında yolun hemen yanında iki katlı olarak inşa edilmiştir."

Chubb lock to the door.

"Kapıda bir Chubb kilidi vardı."

Large sitting-room on the right side, well furnished, with long windows almost to the floor, and those preposterous English window fasteners which a child could open.

"Sağ tarafta büyük bir oturma odası vardı, iyi döşenmişti, pencere neredeyse yere kadar uzundu ve o saçma İngiliz pencere mandalları vardı ki bir çocuk bile onları açabilirdi."

Behind there was nothing remarkable, save that the passage window could be reached from the top of the coach-house.

"Arka tarafta öne çıkan bir şey yoktu, sadece at ahırının üstünden erişilebilen bir koridor penceresi vardı."

I walked round it and examined it closely from every point of view, but without noting anything else of interest.

"Etrafında dolaştım ve her açıdan yakından inceledim, ancak başka bir ilginç şey fark etmedim."

“I then lounged down the street and found, as I expected, that there was a mews in a lane which runs down by one wall of the garden.

"Daha sonra sokağa doğru yürüdüm ve beklediğim gibi bahçenin bir duvarından aşağı inen bir ahır olduğunu fark ettim."

I lent the ostlers a hand in rubbing down their horses, and received in exchange twopence, a glass of half-and-half, two fills of shag tobacco, and as much information as I could desire about Miss Adler, to say nothing of half a dozen other people in the neighbourhood in whom I was not in the least interested, but whose biographies I was compelled to listen to.”

"At bakıcılarına atlarını fırçalamada yardım ettim ve karşılığında iki peni, bir bardak kahve, iki dolu shag tütünü ve Miss Adler hakkında istediğim kadar bilgi aldım, diğer yandan da mahallede pek ilgimi çekmeyen, ama biyografilerini dinlemek zorunda kaldığım altı kişi hakkında bilgi aldım."

“And what of Irene Adler?” I asked.

"Ve Irene Adler neydi?" diye sordum.

“Oh, she has turned all the men’s heads down in that part.

"Ah, o bölgedeki tüm erkeklerin kafasını döndürdü."

She is the daintiest thing under a bonnet on this planet.

"O, bu gezegende şapka altındaki en güzel şeydi."

So say the Serpentine-mews, to a man.

"Serpentine ahırındaki herkes bunu söylüyor."

She lives quietly, sings at concerts, drives out at five every day, and returns at seven sharp for dinner.

"O sessizce yaşıyor, konserlerde şarkı söylüyor, her gün saat beşte dışarı çıkıyor ve tam saat yedi'de akşam yemeği için geri dönüyor."

Seldom goes out at other times, except when she sings.

"Diğer zamanlarda nadiren dışarı çıkıyor, sadece şarkı söylediğinde."

Has only one male visitor, but a good deal of him.

Sadece bir erkek ziyaretçisi var, ama ondan çok.

He is dark, handsome, and dashing, never calls less than once a day, and often twice.

O esmer, yakışıklı ve cesur, günde en az bir kez, genellikle de iki kez arıyor.

He is a Mr. Godfrey Norton, of the Inner Temple.

O, Inner Temple'dan Bay Godfrey Norton.

See the advantages of a cabman as a confidant.

Bir taksi sürücüsünün sırdaş olarak avantajlarını görün.

They had driven him home a dozen times from Serpentine-mews, and knew all about him.

Onu düzinelerce kez Serpentine ahırından eve götürdüler ve onun hakkında her şeyi biliyorlardı.

When I had listened to all they had to tell, I began to walk up and down near Briony Lodge once more, and to think over my plan of campaign.

Onların söyleyeceklerini dinledikten sonra, Briony Lodge yakınlarında bir kez daha yürümeye başladım ve kampanya planımı düşünmeye başladım.

“This Godfrey Norton was evidently an important factor in the matter.

"Bu Godfrey Norton açıkça konuda önemli bir faktördü."

He was a lawyer.

O bir avukattı.

That sounded ominous.

Bu kulağa kötü geliyordu.

What was the relation between them, and what the object of his repeated visits?

Onlar arasındaki ilişki neydi ve sık sık ziyaretlerinin amacı neydi?

Was she his client, his friend, or his mistress?

O, onun müvekkili, arkadaşı mıydı yoksa metresi miydi?

If the former, she had probably transferred the photograph to his keeping.

Eğer eskiyse, fotoğrafı onun emanetine teslim etmiş olmalıydı.

If the latter, it was less likely.

Eğer ikincisiyse, bu daha az muhtemeldi.

On the issue of this question depended whether I should continue my work at Briony Lodge, or turn my attention to the gentleman’s chambers in the Temple.

Bu sorunun cevabı, Briony Lodge'da çalışmaya devam edip etmeyeceğimin veya Temple'deki beyefendinin odasına dikkatimi yöneltip yöneltmeyeceğimin konusuydı.

It was a delicate point, and it widened the field of my inquiry.

Bu hassas bir noktaydı ve soruşturmamın alanını genişletti.

I fear that I bore you with these details, but I have to let you see my little difficulties, if you are to understand the situation.”

Bu detaylarla sizi sıkıyor olabilirim ama durumu anlamanız için küçük zorluklarımı göstermek zorundayım."

“I am following you closely,” I answered.

"Sizi yakından takip ediyorum," diye cevap verdim.

“I was still balancing the matter in my mind when a hansom cab drove up to Briony Lodge, and a gentleman sprang out.

"Hala konuyu aklımda tartıyordum ki bir at arabası Briony Lodge'a geldi ve bir beyefendi arabadan atladı."

He was a remarkably handsome man, dark, aquiline, and moustached—evidently the man of whom I had heard.

"O, son derece yakışıklı bir adamdı, esmer, burunlu ve bıyıklı - belli ki duyduğum adamdı."

He appeared to be in a great hurry, shouted to the cabman to wait, and brushed past the maid who opened the door with the air of a man who was thoroughly at home.

"Çok acele ediyor gibiydi, at arabacıya beklemesini söyledi ve kapıyı açan hizmetçinin yanından geçti, sanki orada tamamen evindeymiş gibi."

“He was in the house about half an hour, and I could catch glimpses of him in the windows of the sitting-room, pacing up and down, talking excitedly, and waving his arms.

"Yaklaşık yarım saat evdeydi ve oturma odasının pencelerinden onu, ileri geri yürürken, heyecanla konuşurken ve ellerini sallarken görebiliyordum."

Of her I could see nothing.

"Onun hakkında hiçbir şey göremedim."

Presently he emerged, looking even more flurried than before.

Şu anda, daha öncesinden daha da telaşlı görünerek ortaya çıktı.

As he stepped up to the cab, he pulled a gold watch from his pocket and looked at it earnestly, ‘Drive like the devil,’ he shouted, ‘first to Gross & Hankey’s in Regent Street, and then to the Church of St. Monica in the Edgeware Road.

At arabasına binerken cebinden altın bir saat çıkardı ve ciddi bir şekilde baktı. "Tam gazla git," diye bağırdı, "önce Regent Street'teki Gross & Hankey'e, sonra da Edgeware Road'daki St. Monica Kilisesi'ne."

Half a guinea if you do it in twenty minutes!’

"Yirmi dakika içinde gidersen yarım gine alırım!"

“Away they went, and I was just wondering whether I should not do well to follow them when up the lane came a neat little landau, the coachman with his coat only half-buttoned, and his tie under his ear, while all the tags of his harness were sticking out of the buckles.

"Gittiler ve onları takip etmem gerekip gerekmediğini merak ediyordum ki, patika üzerinde temiz bir küçük araba geldi. At arabacısı ceketini sadece yarım düğmeliydi ve kravatı kulağının altındaydı, eyerinin tüm etiketleri tokatlardan dışarı çıkıyordu."

It hadn’t pulled up before she shot out of the hall door and into it.

"O, salon kapısından dışarı fırlayıp arabaya atlamadan önce bile durmadı."

I only caught a glimpse of her at the moment, but she was a lovely woman, with a face that a man might die for.

"O an onu sadece bir an görebildim ama o, bir erkeğin ölmesine değer bir kadındı."

“‘The Church of St. Monica, John,’ she cried, ‘and half a sovereign if you reach it in twenty minutes.’

"St. Monica Kilisesi, John," diye bağırdı, "ve yirmi dakika içinde oraya varırsan yarım soverin."

“This was quite too good to lose, Watson.

"Bunu kaçırmak çok zor, Watson."

I was just balancing whether I should run for it, or whether I should perch behind her landau when a cab came through the street.

"At arabasına koşup gidecek miyim yoksa onun arabasının arkasına oturup gidecek miyim?" diye düşünürken bir taksi sokağa girdi.

The driver looked twice at such a shabby fare, but I jumped in before he could object.

Şoför, böyle sefil bir yolcu görünce iki kez baktı ama ben itiraz edemeden atladım.

‘The Church of St. Monica,’ said I, ‘and half a sovereign if you reach it in twenty minutes.’

"St. Monica Kilisesi," dedim, "ve yirmi dakika içinde oraya varırsan yarım soverin."

It was twenty-five minutes to twelve, and of course it was clear enough what was in the wind.

Saat tam on ikiye çeyrek kalmıştı ve elbette ne olacağı oldukça açıktı.

“My cabby drove fast. I don’t think I ever drove faster, but the others were there before us.

"Taksi şofrem hızlı sürdü. Sanırım daha hızlı sürmedim ama diğerleri bizden önce oradaydı."

The cab and the landau with their steaming horses were in front of the door when I arrived.

Gelen atların buharlayan arabası ve at arabası kapının dışındaydı zaten ben geldiğimde.

I paid the man and hurried into the church.

Adamı ödedim ve kiliseye aceleyle girdim.

There was not a soul there save the two whom I had followed and a surpliced clergyman, who seemed to be expostulating with them.

İçeride, beni takip eden ikisi ve onlarla tartışan bir rahip dışında hiç kimse yoktu.

They were all three standing in a knot in front of the altar.

Üçü de sunakın önünde bir arada duruyordu.

I lounged up the side aisle like any other idler who has dropped into a church.

Ben de herhangi bir kiliseye giren başka bir boş gezen gibi yan taraftaki koridora doğru yürüdüm.

Suddenly, to my surprise, the three at the altar faced round to me, and Godfrey Norton came running as hard as he could towards me.

Birden, hayretle, sunakta duran üçü bana dönüp baktı ve Godfrey Norton mümkün olduğunca hızlı bir şekilde bana doğru koştu.

“‘Thank God,’ he cried. ‘You’ll do. Come! Come!’

"Tanrım, teşekkür ederim," diye bağırdı. "Yeterli olacaksın. Gel! Gel!"

“‘What then?’ I asked.

"Peki ne?" diye sordum.

“‘Come, man, come, only three minutes, or it won’t be legal.’

"Gel, adamım, gel. Sadece üç dakika, yoksa yasal olmayacak."

“I was half-dragged up to the altar, and before I knew where I was I found myself mumbling responses which were whispered in my ear, and vouching for things of which I knew nothing, and generally assisting in the secure tying up of Irene Adler, spinster, to Godfrey Norton, bachelor.

Sunakın önüne yarı sürüklenerek gittim ve fark etmeden bile kulağıma fısıldanan yanıtları mırıldanıyordum, hiçbir şey bilmediğim şeyler için kefil oluyordum ve genel olarak bekar Godfrey Norton ile bekar Irene Adler'ın güvenli bir şekilde evlendirilmesine yardımcı oluyordum.

It was all done in an instant, and there was the gentleman thanking me on the one side and the lady on the other, while the clergyman beamed on me in front.

Her şey anında oldu ve bir tarafımda beyefendi, diğer tarafımda bayan bana teşekkür ediyordu, rahip de önümde gülümsüyordu.

It was the most preposterous position in which I ever found myself in my life, and it was the thought of it that started me laughing just now.

Bu, hayatımda kendimi en saçma durumda bulduğum zamandı ve bu düşünce beni az önce güldürdü.

It seems that there had been some informality about their license, that the clergyman absolutely refused to marry them without a witness of some sort, and that my lucky appearance saved the bridegroom from having to sally out into the streets in search of a best man.

Görünüşe göre lisanslarında biraz gevşemelik vardı, rahip mutlaka bir tanık olmadan onları evlendirmeyi reddetmişti ve şanslı görünüşüm, damadın sokaklara dökülüp bir en iyi adam aramasından kurtardı.

The bride gave me a sovereign, and I mean to wear it on my watch chain in memory of the occasion.”

Gelin bana bir altın verdi ve bunu olayın anısına saat zincirimde takmayı planlıyorum.

“This is a very unexpected turn of affairs,” said I; “and what then?”

"Bu çok beklenmedik bir gelişme," dedim; "Peki ne?"

“Well, I found my plans very seriously menaced.

"Şey, planlarım ciddi bir şekilde tehdit altındaydı."

It looked as if the pair might take an immediate departure, and so necessitate very prompt and energetic measures on my part.

Çiftin hemen ayrılması gibi görünüyordu ve bu da benim tarafımdan çok hızlı ve enerjik önlemler almamı gerektiriyordu.

At the church door, however, they separated, he driving back to the Temple, and she to her own house.

Ancak kilise kapısında onlar ayrıldı, o Temple'a geri dönüyordu ve o kendi evine gidiyordu.

‘I shall drive out in the park at five as usual,’ she said as she left him.

"Her zamanki gibi saat beşte parkta olacağım," dedi onu terk ederken.

I heard no more.

Daha fazlasını duyamadım.

They drove away in different directions, and I went off to make my own arrangements.”

Onlar farklı yönlere gittiler ve ben kendi düzenlemelerimi yapmaya gittim.

“Which are?”

"Bunlar neler?"

“Some cold beef and a glass of beer,” he answered, ringing the bell. “I have been too busy to think of food, and I am likely to be busier still this evening. By the way, Doctor, I shall want your co-operation.”

"Biraz soğuk et ve bir bardak bira," diye cevap verdi, zil çalarken. "Yemek düşünmek için çok meşguldüm ve bu akşam daha da meşgul olacağım. Bu arada Doktor, işbirliğinize ihtiyacım olacak."

“I shall be delighted.”

"Memnun olurum."

“You don’t mind breaking the law?”

"Kanunları çiğnemek seni rahatsız etmiyor mu?"

“Not in the least.”

"Hiç rahatsız etmiyor."

“Nor running a chance of arrest?”

"Ve tutuklanma ihtimalini göze almak mı?"

“Not in a good cause.”

"İyi bir amaç için."

“Oh, the cause is excellent!”

"Ah, amaç çok iyi!"

“Then I am your man.”

"O zaman ben senin adamımsın."

“I was sure that I might rely on you.”

"Sana güvenebileceğimden emindim."

“But what is it you wish?”

"Ama ne istiyorsun?"

“When Mrs. Turner has brought in the tray I will make it clear to you.

"Bayan Turner tepsiyi getirdiğinde sana her şeyi açıklayacağım."

Now,” he said as he turned hungrily on the simple fare that our landlady had provided, “I must discuss it while I eat, for I have not much time.

"Şimdi," dedi, ev sahibimizin sağladığı basit yemeğe aç bir şekilde dönerek, "Çok vaktim yok, bu yüzden yemek yerken bunu konuşmalıyım."

It is nearly five now.

"Şu an saat neredeyse beş."

In two hours we must be on the scene of action.

"İki saat içinde hareket alanında olmalıyız."

Miss Irene, or Madame, rather, returns from her drive at seven.

"Bayan Irene, ya da daha doğrusu Madam, saat yedi'de arabasından inecek."

We must be at Briony Lodge to meet her.”

"Onunla buluşmak için Briony Lodge'a gitmeliyiz."

“And what then?”

"Ve sonra ne?"

“You must leave that to me. I have already arranged what is to occur. There is only one point on which I must insist. You must not interfere, come what may. You understand?”

"Bunu bana bırakmalısın. Olacakları zaten ayarladım. Sadece bir konuda ısrar edebilirim. Ne olursa olsun müdahale etmeyeceksin. Anladın mı?"

“I am to be neutral?”

"Tarafsız olacağım?"

“To do nothing whatever. There will probably be some small unpleasantness. Do not join in it. It will end in my being conveyed into the house. Four or five minutes afterwards the sitting-room window will open. You are to station yourself close to that open window.”

"Hiçbir şey yapmayacaksın. Muhtemelen bazı küçük aksaklıklar olacak. Onlara katılma. Sonunda beni eve götürecekler. Dört veya beş dakika sonra oturma odası penceresi açılacak. O açık pencerenin yakınında durmalısın."

“Yes.”

"Evet."

“You are to watch me, for I will be visible to you.”

"Beni izlemelisin, çünkü senin için görülebilir olacağım."

“Yes.”

"Evet."

“And when I raise my hand—so—you will throw into the room what I give you to throw, and will, at the same time, raise the cry of fire. You quite follow me?”

"Ve ben elimi kaldırdığımda—böyle—odaya fırlatman gereken şeyi fırlatacaksın ve aynı zamanda yangın söndürme çağrısı yapacaksın. Beni tamamen anladın mı?"

“Entirely.”

"Tamamen."

“It is nothing very formidable,” he said, taking a long cigar-shaped roll from his pocket.

"Çok korkutucu bir şey değil," dedi ve cebinden uzun bir sigara şeklindeki rulo aldı.

“It is an ordinary plumber’s smoke-rocket, fitted with a cap at either end to make it self-lighting.

"Bu sıradan bir tesisatçı duman roketi, her iki ucunda da kendi kendini aydınlatması için bir şapka ile donatılmıştır."

Your task is confined to that.

"Senin görevin sadece bu."

When you raise your cry of fire, it will be taken up by quite a number of people.

"Yangın söndürme çağrısını yaptığında, oldukça fazla insan bunu duyacak."

You may then walk to the end of the street, and I will rejoin you in ten minutes.

"O zaman sokağın sonuna doğru yürü ve on dakika içinde sana katılacağım."

I hope that I have made myself clear?”

"Umarım kendimi açıkça ifade etmişimdir?"

“I am to remain neutral, to get near the window, to watch you, and at the signal to throw in this object, then to raise the cry of fire, and to wait you at the corner of the street.”

"Ben tarafsız kalacağım, pencerenin yakınına gidip seni izleyeceğim ve sinyal verildiğinde bu nesneyi içeri fırlatacağım, sonra sokağın köşesinde seni bekleyeceğim."

“Precisely.”

"Tam olarak."

“Then you may entirely rely on me.”

"O zaman bana tamamen güvenebilirsin."

“That is excellent. I think, perhaps, it is almost time that I prepare for the new role I have to play.”

"Bu harika. Sanırım, oynamam gereken yeni rol için hazırlanmanın zamanı geldi."

He disappeared into his bedroom and returned in a few minutes in the character of an amiable and simple-minded Nonconformist clergyman.

O, yatak odasına gitti ve birkaç dakika sonra sevimli ve basit fikirli bir Nonkonformist rahip karakterinde geri döndü.

His broad black hat, his baggy trousers, his white tie, his sympathetic smile, and general look of peering and benevolent curiosity were such as Mr. John Hare alone could have equalled.

Geniş siyah şapkası, gevşemli pantolonu, beyaz kravatı, sempatik gülümsemesi ve genel olarak meraklı ve iyimser bir bakışı, sadece Bay John Hare'in eşleşebileceği türdeydi.

It was not merely that Holmes changed his costume.

Holmes'un kostümünü değiştirmesiydi mesele.

His expression, his manner, his very soul seemed to vary with every fresh part that he assumed.

Onun ifadesi, tavrı, hatta ruhu bile, üstlendiği her yeni rolle birlikte değişiyor gibiydi.

The stage lost a fine actor, even as science lost an acute reasoner, when he became a specialist in crime.

Sahne, bir bilim adamının keskin akıl yürüttüğü kadar iyi bir aktörü kaybettiğinde, o bir suç uzmanı oldu.

It was a quarter past six when we left Baker Street, and it still wanted ten minutes to the hour when we found ourselves in Serpentine Avenue.

Baker Caddesinden ayrıldığımızda saat altıydı ve Serpentine Caddesine geldiğimizde hâlâ on dakika vardı.

It was already dusk, and the lamps were just being lighted as we paced up and down in front of Briony Lodge, waiting for the coming of its occupant.

Hava kararmıştı ve lambalar yalnızca Briony Lodge'un önünde dolaşırken, sahibinin gelmesini beklerken yanıyordu.

The house was just such as I had pictured it from Sherlock Holmes’ succinct description, but the locality appeared to be less private than I expected.

Ev tam olarak Sherlock Holmes'un özet açıklamasından tasvir ettiğim gibiydi, ancak bölge beklediğimden daha az özel görünüyordu.

On the contrary, for a small street in a quiet neighbourhood, it was remarkably animated.

Aksine, sakin bir mahallede küçük bir sokak olağanüstü bir hareketlilik gösteriyordu.

There was a group of shabbily dressed men smoking and laughing in a corner, a scissors-grinder with his wheel, two guardsmen who were flirting with a nurse-girl, and several well-dressed young men who were lounging up and down with cigars in their mouths.

Bir köşede sigara içip gülen, pis kıyafetli bir grup adam vardı, bir tırnak törpücüsü tekerleğini döndürüyordu, iki muhafız bir hemşire kızla flört ediyordu ve ağzında sigara olan birkaç iyi giyimli genç adam sokakta aylaklık ediyordu.

“You see,” remarked Holmes, as we paced to and fro in front of the house, “this marriage rather simplifies matters.

"Görüyorsunuz," dedi Holmes, evin önünde ileri geri yürürken, "bu evlilik işleri oldukça basitleştiriyor."

The photograph becomes a double-edged weapon now.

Fotoğraf artık iki tarafa bıçak gibi keskin bir silah haline geliyor.

The chances are that she would be as averse to its being seen by Mr. Godfrey Norton, as our client is to its coming to the eyes of his princess.

Şansa bak ki, o fotoğrafın Bay Godfrey Norton tarafından görülmesi çok daha mümkün, tıpkı müşterimizin fotoğrafın prensesinin gözlerine ulaşmasından endişe ettiği gibi.

Now the question is, Where are we to find the photograph?”

Şimdi soru, fotoğrafı nerede bulacağız?"

“Where, indeed?”

"Nerede, gerçekten?"

“It is most unlikely that she carries it about with her.

"Onun yanında taşıması pek mümkün değil."

It is cabinet size.

"Fotoğraf kabinet boyutunda."

Too large for easy concealment about a woman’s dress.

"Bir kadının elbisesinin içinde kolayca saklanamayacak kadar büyük."

She knows that the King is capable of having her waylaid and searched.

"O, Kral'ın onu pusuya düşürüp arama yapabileceğini biliyor."

Two attempts of the sort have already been made.

"Bu tarz iki girişim zaten yapıldı bile."

We may take it, then, that she does not carry it about with her.”

"O halde, onun yanında taşımadığını varsayabiliriz."

“Where, then?”

"Peki, o zaman nerede?"

“Her banker or her lawyer.

"Onun bankacısı ya da avukatı."

There is that double possibility.

"İki olasılık var."

But I am inclined to think neither.

"Ama ben ikisini de düşünmeye eğilimliyim."

Women are naturally secretive, and they like to do their own secreting.

"Kadınlar doğal olarak gizli tavırlıdırlar ve kendi sırlarını saklamayı severler."

Why should she hand it over to anyone else?

"Neden başka birine teslim etsin ki?"

She could trust her own guardianship, but she could not tell what indirect or political influence might be brought to bear upon a business man.

"Kendi koruyuculuğuna güvenebilirdi, ama bir iş adamına baskı yapabilecek dolaylı ya da politik etkilere ne olacağını bilemiyordu."

Besides, remember that she had resolved to use it within a few days.

"Ayrıca, bunu birkaç gün içinde kullanmaya karar verdiğini unutmayın."

It must be where she can lay her hands upon it.

Bunu ellerine geçirebileceği bir yer olmalı.

It must be in her own house.”

Bu onun kendi evinde olmalı."

“But it has twice been burgled.”

"Ama burası iki kez soyuldu."

“Pshaw! They did not know how to look.”

"Pfft! Onlar nasıl bakacakları bilmiyorlardı."

“But how will you look?”

"Ama sen nasıl bakacaksın?"

“I will not look.”

"Ben bakmayacağım."

“What then?”

"O zaman ne olacak?"

“I will get her to show me.”

"O bana gösterecek."

“But she will refuse.”

"Ama o reddedecek."

“She will not be able to. But I hear the rumble of wheels. It is her carriage. Now carry out my orders to the letter.”

"O reddedemeyecek. Ama tekerleklerin gürültüsünü duyuyorum. Bu onun arabası.Şimdi emirlerimi kelimesi kelimesine yerine getirin."

As he spoke the gleam of the sidelights of a carriage came round the curve of the avenue.

O konuşurken, bir arabanın yan ışıklarının parlaklığı caddenin kavisine doğru geldi.

It was a smart little landau which rattled up to the door of Briony Lodge.

Bu, Briony Lodge'un kapısına doğru sallanan şık bir küçük arabadı.

As it pulled up, one of the loafing men at the corner dashed forward to open the door in the hope of earning a copper, but was elbowed away by another loafer, who had rushed up with the same intention.

Araba durduğunda, köşede oyalanan adamlardan biri, bir bozuk para kazanmayı umut ederek kapıyı açmak için ileri fırladı, ama aynı amaçla koşan başka bir serseri tarafından itildi.

A fierce quarrel broke out, which was increased by the two guardsmen, who took sides with one of the loungers, and by the scissors-grinder, who was equally hot upon the other side.

Şiddetli bir kavga çıktı ve iki muhafız, birinin tarafını tutarak, diğerinin tarafında aynı şekilde coşkulu olan bıçak bileyici tarafından desteklendi.

A blow was struck, and in an instant the lady, who had stepped from her carriage, was the centre of a little knot of flushed and struggling men, who struck savagely at each other with their fists and sticks.

Bir darbe atıldı ve anında, arabasından inen bayan, birbirlerini yumruk ve sopalarla vahşice döven, yüzleri kırmızı ve mücadele eden birkaç adamın merkezindeydi.

Holmes dashed into the crowd to protect the lady; but, just as he reached her, he gave a cry and dropped to the ground, with the blood running freely down his face.

Holmes, bayanı korumak için kalabalığa daldı; ama ona ulaştığı anda, bir çığlık attı ve yere düştü, yüzünden kan akıyordu.

At his fall the guardsmen took to their heels in one direction and the loungers in the other, while a number of better dressed people, who had watched the scuffle without taking part in it, crowded in to help the lady and to attend to the injured man.

Onun düşüşüyle, muhafızlar bir tarafa, serseriler diğer tarafa doğru kaçtılar, ve kavgaa katılmadan izleyen daha iyi giyimli birkaç kişi, bayana yardım etmek ve yaralı adama bakmak için kalabalığa katıldı.

Irene Adler, as I will still call her, had hurried up the steps; but she stood at the top with her superb figure outlined against the lights of the hall, looking back into the street.

Hala onun adını vereceğim, Irene Adler, merdivenlere doğru koşmuştu; ama o, salon ışıklarının aydınlattığı muhteşem figürüyle üstte duruyordu ve sokağa bakıyordu.

“Is the poor gentleman much hurt?” she asked.

"Zavallı beyefendi fazla yaralandı mı?" diye sordu.

“He is dead,” cried several voices.

"Öldü," diye bağırdı birkaç ses.

“No, no, there’s life in him!” shouted another. “But he’ll be gone before you can get him to hospital.”

"Hayır, hayır, onda hayat var!" diye bağırdı biri. "Ama hastaneye götürmeden önce gidecek."

“He’s a brave fellow,” said a woman. “They would have had the lady’s purse and watch if it hadn’t been for him. They were a gang, and a rough one, too. Ah, he’s breathing now.”

"O cesur bir adam," dedi bir kadın. "Bayanın cüzdanı ve saati onun sayesinde ellerinden alınamadı. Onlar bir çete, hem de kaba bir çete. Ah, şimdi nefes alıyor."

“He can’t lie in the street. May we bring him in, marm?”

"O sokakta yatamaz. Onu içeri alabilir miyiz, hanımefendi?"

“Surely. Bring him into the sitting-room. There is a comfortable sofa. This way, please!”

"Elbette. Oturma odasına getirin. Orada rahat bir kanepe var. Bu tarafa lütfen!"

Slowly and solemnly he was borne into Briony Lodge and laid out in the principal room, while I still observed the proceedings from my post by the window.

Yavaş ve ciddi bir şekilde, Briony Lodge'a getirildi ve ana odada yatırıldı, ben de penceredeki yerimden olanları izlemeye devam ettim.

The lamps had been lit, but the blinds had not been drawn, so that I could see Holmes as he lay upon the couch.

Lambalar yanıyordu, ama perdeler açılmamıştı, böylece Holmes'un kanapede yattığını görebiliyordum.

I do not know whether he was seized with compunction at that moment for the part he was playing, but I know that I never felt more heartily ashamed of myself in my life than when I saw the beautiful creature against whom I was conspiring, or the grace and kindliness with which she waited upon the injured man.

O an, oynadığı rol için suçluluk duyup duymadığını bilmiyorum, ama hayatımda kendimden daha fazla utanmadığımı biliyorum, özellikle de komplo yaptığım güzel yaratığı veya yaralı adama yardım ederken gösterdiği zarif ve nazik tavırları gördüğümde.

And yet it would be the blackest treachery to Holmes to draw back now from the part which he had intrusted to me.

Yine de şimdi Holmes'a verdiğim görevden vazgeçmek ona karşı en büyük ihanet olurdu.

I hardened my heart, and took the smoke-rocket from under my ulster.

Kalbimi sertleştirdim ve paltoyumun altından duman bombasını çıkardım.

After all, I thought, we are not injuring her.

Ne de olsa, düşündüm, ona zarar vermiyoruz.

We are but preventing her from injuring another.

Onun başkasına zarar vermesini önlüyoruz sadece.

Holmes had sat up upon the couch, and I saw him motion like a man who is in need of air.

Holmes kanapede oturmuştu ve onun havaya ihtiyacı olan biri gibi hareket ettiğini gördüm.

A maid rushed across and threw open the window.

Bir hizmetçi koşarak pencereyi açtı.

At the same instant I saw him raise his hand and at the signal I tossed my rocket into the room with a cry of “Fire!”

Aynı anda onun elini kaldırdığını gördüm ve sinyal üzerine "Ateş!" diye bağırarak duman bombasını odaya fırlattım.

The word was no sooner out of my mouth than the whole crowd of spectators, well dressed and ill—gentlemen, ostlers, and servant maids—joined in a general shriek of “Fire!”

Kelimeler ağzımdan çıkmadan bile tüm seyirci kalabalığı - iyi giyimli ve kötü giyimli beyler, ahırcılar ve hizmetçi kızlar - "Ateş!" diye bağırmaya başladı.

Thick clouds of smoke curled through the room and out at the open window.

Kalın duman bulutları odanın içinde dönüp açık pencereden dışarıya çıktı.

I caught a glimpse of rushing figures, and a moment later the voice of Holmes from within assuring them that it was a false alarm.

Koşan figürlerin bir görüntüsünü yakaladım ve bir an sonra Holmes'un içeriden onlara yanlış alarm olduğunu temin eden sesini duydum.

Slipping through the shouting crowd I made my way to the corner of the street, and in ten minutes was rejoiced to find my friend’s arm in mine, and to get away from the scene of uproar.

Bağıran kalabalığın arasından geçip sokağın köşesine doğru ilerledim ve on dakika içinde arkadaşımın kolunda olduğunu görmekten mutluluk duydum ve gürültülü sahneden uzaklaştım.

He walked swiftly and in silence for some few minutes until we had turned down one of the quiet streets which lead towards the Edgeware Road.

O birkaç dakika boyunca hızlı ve sessizce yürüdü, ta ki Edgeware Yolu'na giden sessiz sokaklardan birine dönene kadar.

“You did it very nicely, Doctor,” he remarked. “Nothing could have been better. It is all right.”

"Çok güzel yaptın Doktor," dedi. "Daha iyi olamazdı. Her şey yolunda."

“You have the photograph?”

"Fotoğrafa sahip misin?"

“I know where it is.”

"Nerede olduğunu biliyorum."

“And how did you find out?”

"Ve bunu nasıl öğrendin?"

“She showed me, as I told you she would.”

"O bana gösterdi, sana söylediğim gibi."

“I am still in the dark.”

"Hala hiçbir fikrim yok."

“I do not wish to make a mystery,” said he, laughing. “The matter was perfectly simple. You, of course, saw that everyone in the street was an accomplice. They were all engaged for the evening.”

"Bir gizem yaratmak istemiyorum," dedi gülerek. "Mesele tamamen basitti. Elbette, sokaktaki herkesin bir suç ortağı olduğunu gördün. Hepsi o gece için işe alınmıştı."

“I guessed as much.”

"Bunu tahmin etmiştim."

“Then, when the row broke out, I had a little moist red paint in the palm of my hand. I rushed forward, fell down, clapped my hand to my face, and became a piteous spectacle. It is an old trick.”

"O zaman, kavga çıktığında avucumda biraz kırmızı boya vardı. Öne doğru koştum, yere düştüm, yüzüme ellerimi bastırdım ve acıklı bir manzara oluşturdum. Bu eski bir hile."

“That also I could fathom.”

"Bunu da anlayabilirdim."

“Then they carried me in.

"Sonra onlar beni içeri taşıdılar."

She was bound to have me in.

"O beni içeri almak zorundaydı."

What else could she do?

"Başka ne yapabilirdi ki?"

And into her sitting-room, which was the very room which I suspected.

Ve onun oturma odasına, tam da şüphe ettiğim o odaya.

It lay between that and her bedroom, and I was determined to see which.

Bu, onun yatak odasının arasındaydı ve ben hangisini görmek istediğime karar verdim.

They laid me on a couch, I motioned for air, they were compelled to open the window, and you had your chance.”

Onlar beni bir koltukta yatırdılar, havaya işaret ettim, onlar pencereyi açmak zorunda kaldılar ve sizin şansınız geldi."

“How did that help you?”

"Bu size nasıl yardımcı oldu?"

“It was all-important.

"Bu çok önemliydi."

When a woman thinks that her house is on fire, her instinct is at once to rush to the thing which she values most.

"Bir kadın evinin yandığını düşünürse, içgüdüsel olarak en çok değer verdiği şeye koşar."

It is a perfectly overpowering impulse, and I have more than once taken advantage of it.

"Bu tamamen ezici bir dürtüdür ve bunun avantajını birçok kez kullandım."

In the case of the Darlington Substitution Scandal it was of use to me, and also in the Arnsworth Castle business.

"Darlington Substitution Skandalı'nda bana fayda sağladı ve ayrıca Arnsworth Kalesi olayında da fayda sağladı."

A married woman grabs at her baby; an unmarried one reaches for her jewel-box.

"Evli bir kadın bebeğine sarılır; bekar bir kadın mücevher kutusuna uzanır."

Now it was clear to me that our lady of to-day had nothing in the house more precious to her than what we are in quest of.

"Şimdi bugünkü hanımefendinin aradığımız şeyden daha değerli bir şeyi evde olmadığı açıktı."

She would rush to secure it.

"O, bunu korumak için koşacaktı."

The alarm of fire was admirably done.

"Ateş alarmı mükemmel bir şekilde yapıldı."

The smoke and shouting were enough to shake nerves of steel.

"Duman ve bağırışlar bile çelik sinirleri sarsabilirdi."

She responded beautifully.

"O, güzel bir şekilde tepki verdi."

The photograph is in a recess behind a sliding panel just above the right bell-pull.

"Fotoğraf, sağ çan çekicisinin hemen üzerindeki kayan bir panelin arkasındaki bir nişteydi."

She was there in an instant, and I caught a glimpse of it as she half drew it out.

"O, anında oradaydı ve fotoğrafı yarı çıkarırken bir an gördüm."

When I cried out that it was a false alarm, she replaced it, glanced at the rocket, rushed from the room, and I have not seen her since.

"Yanlış alarm olduğunu söylediğimde, onu yerine koydu, roketi bir göz attı, odadan koştu ve onu o zamandan beri görmedim."

I rose, and, making my excuses, escaped from the house.

Ayağa kalktım ve özür dileyerek evden ayrıldım.

I hesitated whether to attempt to secure the photograph at once; but the coachman had come in, and as he was watching me narrowly, it seemed safer to wait.

Fotoğrafı hemen almaya çalışıp çalışmayacağım konusunda tereddüt ettim; ama at arabası giriş yapmıştı ve beni yakından izliyordu, bu yüzden beklemek daha güvenliydi.

A little over-precipitance may ruin all.”

Biraz fazla acele, her şeyi mahvedebilir."

“And now?” I asked.

"Ve şimdi?" diye sordum.

“Our quest is practically finished.

"Araştırmamız neredeyse bitti."

I shall call with the King to-morrow, and with you, if you care to come with us.

"Yarın Kral'la birlikte gideceğim ve sizinle de gelmek isterseniz sizinle gideceğim."

We will be shown into the sitting-room to wait for the lady, but it is probable that when she comes she may find neither us nor the photograph.

"Bize oturma odasına götürecekler ve bayanı bekleyeceğiz, ama o geldiğinde ne bizleri ne de fotoğrafı bulamayabilir."

It might be a satisfaction to his Majesty to regain it with his own hands.”

"Majestelerinin kendi elleriyle onu geri alması onun için bir memnuniyet olurdu."

“And when will you call?”

"Peki ne zaman gideceksiniz?"

“At eight in the morning. She will not be up, so that we shall have a clear field. Besides, we must be prompt, for this marriage may mean a complete change in her life and habits. I must wire to the King without delay.”

"Sabah saat sekizde. O uyanmayacak, bu yüzden rahat olacağız. Ayrıca acele etmeliyiz, çünkü bu evlilik onun hayatında ve alışkanlıklarında tam bir değişime neden olabilir. Kral'a hemen telgraf çekeceğim."

We had reached Baker Street and had stopped at the door. He was searching his pockets for the key when someone passing said:

Baker Caddesine varmıştık ve kapının önünde duruyorduk. O anahtarı cebinde ararken, yanından geçen biri dedi ki:

“Good-night, Mister Sherlock Holmes.”

"İyi geceler, Bay Sherlock Holmes."

There were several people on the pavement at the time, but the greeting appeared to come from a slim youth in an ulster who had hurried by.

O sırada kaldırımda birkaç kişi vardı, ama bu selamam, aceleyle geçen, bir palto giymiş zayıf bir genceden geliyordu.

“I’ve heard that voice before,” said Holmes, staring down the dimly lit street. “Now, I wonder who the deuce that could have been.”

"Bu sesi daha önce duymuştum," dedi Holmes, loş aydınlatılmış sokağa bakarak. "Şimdi, bunun kim olabileceğini merak ediyorum."

I slept at Baker Street that night, and we were engaged upon our toast and coffee in the morning when the King of Bohemia rushed into the room.

O gece Baker Caddesinde uyudum ve sabah kahvemizi içerken Bohemya Kralı odaya girdi.

“You have really got it!” he cried, grasping Sherlock Holmes by either shoulder and looking eagerly into his face.

"Onu gerçekten aldınız!" diye bağırdı, Sherlock Holmes'un her iki omzunu da tutarak ve yüzüne dikkatle bakarak.

“Not yet.”

"Henüz değil."

“But you have hopes?”

"Ama umutlarınız var mı?"

“I have hopes.”

"Umutlarım var."

“Then, come. I am all impatience to be gone.”

"O zaman, gelin. Gitmek için çok heyecanlıyım."

“We must have a cab.”

"Bir taksiye ihtiyacımız var."

“No, my brougham is waiting.”

"Hayır, brougham'ım bekliyor."

“Then that will simplify matters.” We descended and started off once more for Briony Lodge.

"O zaman bu işi daha da basit hale getirecek." Aşağı indik ve Briony Lodge'a bir kez daha doğru yola çıktık.

“Irene Adler is married,” remarked Holmes.

"Irene Adler evlendi," dedi Holmes.

“Married! When?”

"Evlendi! Ne zaman?"

“Yesterday.”

"Dün."

“But to whom?”

"Ama kiminle?"

“To an English lawyer named Norton.”

"Norton adlı bir İngiliz avukatla."

“But she could not love him.”

"Ama onu sevemezdi."

“I am in hopes that she does.”

"Umarım seviyor."

“And why in hopes?”

"Ve neden umut ediyorsun?"

“Because it would spare your Majesty all fear of future annoyance. If the lady loves her husband, she does not love your Majesty. If she does not love your Majesty, there is no reason why she should interfere with your Majesty’s plan.”

"Çünkü bu, Majestelerinin gelecekteki rahatsızlıklardan korkmamasını sağlayacaktır. Eğer bayan kocasını seviyorsa, Majestelerinizi sevmiyordur. Eğer Majestelerinizi sevmiyorsa, Majestelerinin planına müdahale etmesi için bir neden yoktur."

“It is true. And yet—! Well! I wish she had been of my own station! What a queen she would have made!” He relapsed into a moody silence, which was not broken until we drew up in Serpentine Avenue.

"Bu doğru. Ama yine de—! Peki! Keşke o da benim sınıfımdan olsaydı! Ne kraliçe olurdu o!" dedi ve düşünceli bir sessizliğe gömüldü. Bu sessizlik, Serpentine Caddesine varana kadar devam etti.

The door of Briony Lodge was open, and an elderly woman stood upon the steps. She watched us with a sardonic eye as we stepped from the brougham.

Briony Lodge'un kapısı açıktı ve merdivenlerde yaşlı bir kadın duruyordu. Biz broughamdan inerken bize alaycı bir bakışla bakıyordu.

“Mr. Sherlock Holmes, I believe?” said she.

"Sherlock Holmes beyefendi, sanırım?" dedi.

“I am Mr. Holmes,” answered my companion, looking at her with a questioning and rather startled gaze.

"Ben Holmes beyefendiyim," diye cevap verdi arkadaşım, ona soru ve oldukça şaşkın bir bakışla bakarak.

“Indeed! My mistress told me that you were likely to call. She left this morning with her husband by the 5:15 train from Charing Cross for the Continent.”

"Gerçekten! Hanımım bana sizin gelme ihtimalinden bahsetti. Bu sabah kocasıyla Charing Cross'tan 5:15'teki trene binecek ve Avrupa'ya gideceklerdi."

“What!” Sherlock Holmes staggered back, white with chagrin and surprise. “Do you mean that she has left England?”

"Ne!" Sherlock Holmes şaşkın ve öfkeli bir şekilde geriye doğru yürüdü. "Yani İngiltere'den ayrıldı mı?"

“Never to return.”

"Ve geri dönmeyecek."

“And the papers?” asked the King hoarsely. “All is lost.”

"Ve evraklar?" diye sordu Kral, boğuk bir sesle. "Her şey kayboldu."

“We shall see.”

"Göreceğiz."

He pushed past the servant and rushed into the drawing-room, followed by the King and myself.

O, hizmetçinin yanından geçip oturma odasına koştu, Kral ve ben de onun peşinden gittik.

The furniture was scattered about in every direction, with dismantled shelves and open drawers, as if the lady had hurriedly ransacked them before her flight.

Mobilyalar her yerde dağılmıştı, sökülmüş raflar ve açık çekmeceler vardı, sanki bayan kaçmadan önce onları aceleyle yağmalamıştı.

Holmes rushed at the bell-pull, tore back a small sliding shutter, and, plunging in his hand, pulled out a photograph and a letter.

Holmes zil çekecekti, küçük bir sürgülü pencereyi açtı ve elini içeri sokarak bir fotoğraf ve bir mektup çıkardı.

The photograph was of Irene Adler herself in evening dress, the letter was superscribed to “Sherlock Holmes, Esq.

Fotoğraf, Irene Adler'in kendisiydi, akşam elbisesi içindeydi. Mektup "Sherlock Holmes, Esq." adresliydi.

To be left till called for.”

"İstendiğinde bırakılacak."

My friend tore it open, and we all three read it together.

Arkadaşım mektubu açtı ve üçümüz birlikte okuduk.

It was dated at midnight of the preceding night and ran in this way:

Mektup bir önceki gecenin gece yarısından tarihliydi ve şöyleydi:

“MY DEAR MR. SHERLOCK HOLMES,—You really did it very well.

"Saygıdeğer Sherlock Holmes, — Gerçekten çok iyi yapmışsınız."

You took me in completely.

"Sizi tamamen kandırdım."

Until after the alarm of fire, I had not a suspicion.

"İtfaiye alarmından sonra hiç şüphem yoktu."

But then, when I found how I had betrayed myself, I began to think.

"Ama sonra kendimi nasıl ele verdiğimi fark edince düşünmeye başladım."

I had been warned against you months ago.

"Aylar önce sizin hakkınızda uyarılmıştım."

I had been told that, if the King employed an agent, it would certainly be you.

"Bana, Kral'ın bir ajan kullanması durumunda bu ajanın kesinlikle siz olacağı söylenmişti."

And your address had been given me.

"Ve adresiniz bana verilmişti."

Yet, with all this, you made me reveal what you wanted to know.

"Yine de tüm bunlara rağmen, sizin bilmek istediğiniz şeyi açığa çıkardım."

Even after I became suspicious, I found it hard to think evil of such a dear, kind old clergyman.

"Şüphelenmeye başladıktan sonra bile, böylesine sevimli, nazik bir eski rahip hakkında kötü düşünmek çok zordu."

But, you know, I have been trained as an actress myself.

"Ama biliyorsunuz, ben de kendimi bir aktris olarak eğitmiştim."

Male costume is nothing new to me.

"Erkek kostümü benim için yeni bir şey değil."

I often take advantage of the freedom which it gives.

"Onun sağladığı özgürlükten sıklıkla yararlanıyorum."

I sent John, the coachman, to watch you, ran upstairs, got into my walking clothes, as I call them, and came down just as you departed.

"Arabacı John'u sizi izlemek için gönderdim, üst kata çıktım, yürüyüş kıyafetlerimi giydim ve siz ayrılırken tam zamanında aşağı indim."

“Well, I followed you to your door, and so made sure that I was really an object of interest to the celebrated Mr. Sherlock Holmes. Then I, rather imprudently, wished you good-night, and started for the Temple to see my husband.

"Peki, sizi kapınıza kadar takip ettim ve böylece ünlü Bay Sherlock Holmes'un gerçekten ilgi odağı olduğumdan emin oldum. Sonra oldukça düşüncesizce size iyi geceler diledim ve kocamı görmek için Tapınağa gittim."

“We both thought the best resource was flight, when pursued by so formidable an antagonist; so you will find the nest empty when you call to-morrow.

"İkimiz de bu kadar zorlu bir rakip tarafından takip edildiğimizde kaçmanın en iyi yolu olduğunu düşündük. Bu yüzden yarın aradığınızda yuva boş olacak."

As to the photograph, your client may rest in peace.

"Fotoğrafa gelince, müşteriniz huzur içinde yatabilir."

I love and am loved by a better man than he.

"Ondan daha iyi bir adamı seviyorum ve o da beni seviyor."

The King may do what he will without hindrance from one whom he has cruelly wronged.

"Kral, acımasızca haksızlık yaptığı biri tarafından engellenmeden istediği gibi yapabilir."

I keep it only to safeguard myself, and to preserve a weapon which will always secure me from any steps which he might take in the future.

"Bunu sadece kendimi korumak ve gelecekte atabileceği herhangi bir adımdan korumak için bir silah olarak saklıyorum."

I leave a photograph which he might care to possess; and I remain, dear Mr. Sherlock Holmes,

"Onun sahip olmak isteyebileceği bir fotoğraf bırakıyorum ve kalıyorum, sevgili Bay Sherlock Holmes."

“Very truly yours,

"Saygılarımla."

“IRENE NORTON, née ADLER.”

"IRENE NORTON, née ADLER."

“What a woman—oh, what a woman!” cried the King of Bohemia, when we had all three read this epistle. “Did I not tell you how quick and resolute she was? Would she not have made an admirable queen? Is it not a pity that she was not on my level?”

"Ne bir kadın, ne bir kadın!" diye bağırdı Bohemya Kralı, hepimiz bu mektubu okuduğumuzda. "Sana onun ne kadar hızlı ve kararlı olduğunu söylememiş miydim? Harika bir kraliçe olmaz mıydı? Onun benim seviyemde olmaması ne kadar yazık."

“From what I have seen of the lady, she seems, indeed, to be on a very different level to your Majesty,” said Holmes coldly. “I am sorry that I have not been able to bring your Majesty’s business to a more successful conclusion.”

"Bayanı gördüğüm kadarıyla, o gerçekten Majestelerinizden çok daha farklı bir seviyede görünüyor," dedi Holmes soğukkanlı olarak. "Majestelerinizin işini daha başarılı bir şekilde sonlandıramadığım için üzgünüm."

“On the contrary, my dear sir,” cried the King; “nothing could be more successful. I know that her word is inviolate. The photograph is now as safe as if it were in the fire.”

"Aksine, sevgili beyefendi," diye bağırdı Kral. "Hiçbir şey daha başarılı olamazdı. Onun sözünün bozulmaz olduğunu biliyorum. Fotoğraf artık ateşte olsaydı bile aynı derecede güvende olurdu."

“I am glad to hear your Majesty say so.”

"Majestelerinizin bunu söylemesinden memnun oldum."

“I am immensely indebted to you. Pray tell me in what way I can reward you. This ring—” He slipped an emerald snake ring from his finger and held it out upon the palm of his hand.

"Sizin için çok şey yaptım. Lütfen bana nasıl bir şekilde sizi ödüllendirebileceğimi söyleyin. Bu yüzük—" Daha sonra yüzüğü parmaklarından çıkarıp avuç içine tutup uzattı.

“Your Majesty has something which I should value even more highly,” said Holmes.

"Majestelerinizin bana daha da değerli bir şeyi var," dedi Holmes.

“You have but to name it.”

"Sadece söylemeniz gerekiyor."

“This photograph!”

"Bu fotoğraf!"

The King stared at him in amazement.

Kral ona hayretle baktı.

“Irene’s photograph!” he cried. “Certainly, if you wish it.”

"Irene'nin fotoğrafı!" diye bağırdı. "Elbette, eğer bunu istiyorsanız."

“I thank your Majesty. Then there is no more to be done in the matter. I have the honour to wish you a very good morning.” He bowed, and, turning away without observing the hand which the King had stretched out to him, he set off in my company for his chambers.

"Majestelerinize teşekkür ederim. O zaman bu konuda yapılacak başka bir şey yok. Size çok iyi bir sabah dilemekten onur duyuyorum." Bow yaptı ve Kral'ın ona uzattığı eli fark etmeden yanıma doğru giderek odasına gitti.

And that was how a great scandal threatened to affect the kingdom of Bohemia, and how the best plans of Mr. Sherlock Holmes were beaten by a woman’s wit.

Ve işte böyle, büyük bir skandal Bohemia krallığını tehdit etmeye başladı ve Sherlock Holmes'un en iyi planları bir kadının zekası tarafından altüst edildi.

He used to make merry over the cleverness of women, but I have not heard him do it of late.

O, kadınların zekası üzerinde şaka yapırdı, ama son zamanlarda bunu yapmadığını duydum.

And when he speaks of Irene Adler, or when he refers to her photograph, it is always under the honourable title of the woman.

Ve Irene Adler'dan bahsettiğinde veya onun fotoğrafına atıfta bulunduğunda, bunu her zaman bir kadın olarak onurlandırarak yapıyor.