Het venster stond open -, de koele Meiwind lichtte zachtzinnig, zonder geweld, de gordijnen op, bolde ze als zeilen en dreef ze tot midden in de kamer - dan zonken ze weer stil terug - het was als het uitademen van een slapend kind.

窗户开着——五月凉爽的微风轻轻地、温柔地吹着，把窗帘吹得鼓鼓的，像船帆一样飘到了房间中央，随后又慢慢地飘落下来——这就像一个熟睡的孩子呼气一样。

Boven den bos vochtige hyacinthen, die ze in twee handen hield omklemd, mond en neus erin begraven, keek Ina ernaar - haar hart bonsde van een zacht, heftig verheugen, ze voelde het in haar keel - en als toen ze een kind was, liet ze de woorden van haar gedachten deinen op den maatslag van haar hart: de winter is voorbij...

伊娜站在树林上方，双手捧着湿漉漉的风信子，把脸埋在花丛中，看着这些风信子。她感到一阵轻柔而又热烈的喜悦，心跳声在喉咙里回荡。就好像她还是个孩子的时候，随着心跳的节奏，心里默默地念叨着：冬天结束了……

de winter is voorbij...

冬天结束了……

de winter is voorbij...

冬天结束了……

Maar even, want dadelijk sloeg ze de oogen neer en dronk met dieper, inniger teugen den zwaren vochtigen geur.

但这种感觉转瞬即逝，因为她很快垂下眼睛，更加深切、更加专注地呼吸着这浓郁而又湿润的芬芳。

Het was meer dan de geur der jonge sappen van de weerkeerende lente, het was de geur van haar jeugd, van haar verleden en nu ze met gesloten oogen haar gezicht begraven hield, leek het, als sloegen de poorten van haar ziel wijd open en kwam haar heele jeugd op haar af,

这不仅仅是春天回归时年轻汁液的香气，更是她童年的气息，是她过去的回忆。此刻，她闭上眼睛，把脸埋在花丛中，仿佛灵魂的大门突然敞开，整个童年时光都涌入了她的心头。

de gansche stoet van jaren en dagen, tot de prilste toe - met hun gevoelens, gebeurtenissen en ontmoetingen, stonden van dag en schemering - geluiden, luchten, stemmen van menschen,

从最初的记忆到最深的情感，从白天到黄昏，所有岁月和日子，都历历在目——声音、气息、人们的说话声，

reuken in huis, ze liet het trillend over zich komen in bewogenheid en gelukzalige verwondering, omdat dit mogelijk was, dat al dit ontslapene, lang-vergetene opgewekt werd en herboren tot bijna ontstellende scherpheid en duidelijkheid door geur van hyacinthen.

家里的各种气味，她都感动得浑身发抖，满心欢喜地惊叹着：这怎么可能呢？这些早已逝去、被遗忘的记忆，竟能被风信子的香气唤醒，重新鲜活起来，清晰得令人惊叹。

Het scheen haar, als was haar eigen ziel een photografische plaat, schijnbaar grauw en effen, maar waarop in het ontwikkelend bad evenzoo ontstellend duidelijk en verwonderlijk de beelden verschijnen, die tevoren niet zichtbaar bestonden.

在她看来，这就像她自己的灵魂是一张照片底片，看起来灰暗而平淡，但在显影液中，那些原本看不见的影像却清晰而惊人地显现了出来。

Geur was dan het ontwikkelingsbad der herinnering, maar geur niet alleen - ook muziek, en somwijlen behoefde het zelfs niet meer dan eenig vaag en onbepaald gerucht, regen en wind, een roep van buiten in den avond te wezen - die haar onvoorbereid terugvoerde naar de verten van het verleden.

香气就是记忆的显影液，但不只是香气——音乐也是如此，有时甚至只需一些模糊而又不确定的声音，雨声、风声，傍晚时分从外面传来的呼唤声——就能让她毫无防备地回归到过去的时光里。

Wat wonderlijk was dit - dat de indrukken uit haar vroegste jeugd het sterkst in haar voortbestonden - het machtigst haar ontroerden in het herdenken, -

多么奇妙啊——她童年最早的记忆竟能如此深刻地留在她的心中， 在回忆时，它们最能触动她的心弦。

alles uit dien onbewusten tijd, toen ze zelf niet wist dat ze luisterde en oplette en toch scherper moest hebben opgelet, inniger geluisterd dan ooit later, toen de gebeurtenissen kleuriger, feller schenen in het beleven, toen ze bewust luisterde en keek en genoot - en die toch maar een verzwakte herdenking hadden gelaten.

所有来自那个无意识的时代的记忆，那时她自己都不知道自己在倾听和观察，但她一定比后来更专注地倾听和观察，那时的生活更丰富、更鲜艳，那时她有意识地倾听、观察和享受——然而那些记忆如今却只剩下淡薄的回忆了。

En als altijd weer vertastte en verdwaalde haar denken in die eene wijde verwondering, dat lokkende vreemde geheim - wat herinnering wel wezen mocht, die sterfelijkheid en vergankelijkheid te boven ging en scheen te logenstraffen - tot ze weer in het geheel niet dacht, alleen diep en vol ademde in den geur,

她的思绪又像往常一样陷入那种广阔的惊奇之中，那种诱人的神秘——记忆究竟是什么，它超越了生死和无常，似乎在说谎——直到她完全停止思考，只是在芬芳中深深地、饱满地呼吸着。

terwijl de wind de zware gordijnen spelend voortdreef met zijn adem en haar geheele wezen zich leek te verwijden, zich tot zijn uiterste vermogen leek in te spannen om alle weelde te kunnen bevatten.

风用它的气息把沉重的窗帘吹得飘飘摇摇，她的整个身心似乎在扩展，竭尽全力去容纳这一切的美好。

Er werd geklopt.

有人敲门了。

‘Daar is de dokter, juffrouw.’

“医生来了，小姐。”

‘De dokter!’

“医生来了！”

Ze sprong op en legde de hyacinthen neer, het verleden viel van haar af.

她跳了起来，放下风信子，过去的时光从她身上溜走了。

Het heden snoerde eng om haar heen: ze was negentien jaar, ze leefde bij vreemden omdat ze het thuis niet had kunnen houden - ze zat al twee dagen vrijwillig opgesloten, in onvree met elkeen en met zichzelf, verstrikt in twisten, als een vogel in den draad, en naar de eenzaamheid als naar een laatste wijkplaats weggevlucht.

现在，她被紧紧地包围在当下：她19岁了，因为无法在家生活，只能寄宿在别人家里——她已经自愿被关了两天了，和每个人、和自己都相处不来，陷入各种争执中，就像鸟儿被困在网里一样，而现在她逃离了这些争执，逃向孤独，逃向最后的避难所。

‘Kunt u den dokter ontvangen, juffrouw?’

“小姐，您能接待医生吗？”

‘Ik heb geen dokter noodig, mijn hoofdpijn is over,’ wilde ze zeggen, - toen hoorde ze hem met Mary beneden uit de kamer komen en zijn stem onder aan de trap en dan beider stemmen, het teemend, kraakdeftig praten van Mary boven zijn doffer brommen.

“我不需要医生，我的头痛已经消失了，” 她想说——这时她听到他和玛丽从楼下房间出来，先是他的声音，接着是两人的声音，玛丽在楼上兴奋地说个不停，而他的声音则比较低沉。

Als ze eens klagen durfde!

要是她敢抱怨就好了！

Klagen over haar als over een schoolkind tegen een man, dien ze niet kende en die nu misschien met Mary over haar hoofdschudde en glimlachte.

抱怨她自己，就像一个小学生向一个陌生人抱怨一样，而现在那个陌生人可能正和玛丽一起摇头笑着谈论她呢。

Dat gesprek moest uit zijn en dadelijk.

这场谈话必须结束，而且要尽快结束。

‘Vraag den dokter, of hij boven komt, Bartje.’

“巴特，叫医生上楼来一下。”

Haar stem klonk gebiedend en ongeduldig, het meisje trok de deur toe; ze wachtte snel ademend, tot felheid en verweer gereed.

她的声音显得很不耐烦，女孩关上了门。她屏息以待，准备好随时反击和辩解。

Voor haar op de tafel zag ze de bloemen en ze keek ernaar en de gedachte ving haar en bevreemdde haar, dat ze die maar behoefde op te nemen, hun geuren te drinken om mild en week te worden, om zich van zichzelf te verlossen met haar kleine woede en haar kleinen trots, en grooter, wijder, vrijer zichzelf terug te vinden, maar ze wilde niet, ze kon niet.

她看到桌子上的花，看着它们，突然有个想法让她感到震惊：她只需要把花拿起来，吸入它们的香气，变得温柔而柔和，用这些小小的愤怒和骄傲来救赎自己，然后变得更开朗、更豁达、更自由，但她不愿意，她做不到。

Het heden had haar vast, stond haar na, beet scherp op haar in - ze kon er zich niet aan onttrekken.

现实紧紧抓住了她，不放过她——她无法摆脱它。

Ineens zwegen de stemmen, ze hoorde hen de trap opkomen - beneden sloeg een deur, Mary was in de woonkamer gegaan.

突然，那些声音安静了下来，她听到他们上楼的声音——楼下的一扇门关上了，玛丽走进了客厅。

En terwijl zij zich afvroeg, hoe de dokter er uit zou zien en wat soort man hij kon wezen, bedacht ze tegelijk met schrik, dat ze niet wist wat ze hem zeggen moest.

她一边想知道医生长什么样，是个什么样的人，一边突然惊觉，自己竟不知道该对他说些什么。

Ze was immers niet ziek - en ze had hem zelf niet gevraagd te komen!

毕竟，她并没有生病——而且她自己也没有请他来！

Snel wendde ze zich om naar den spiegel, glimlachte vluchtig, streek zich door het haar.

她迅速转身看向镜子，匆匆一笑，整理了一下头发。

Als ze hem de waarheid eens zei - misschien, dat hij haar wel begreep - de warmte van dat hopen streek even door haar heen.

如果她把实情告诉他——也许他会理解她的——一股希望的暖流顿时涌遍全身。

Ze stond overeind naast haar stoel, toen hij binnenkwam. ‘U bent hier toch niet opzettelijk voor mij alleen?’

他进来时，她站在椅子旁。“你来这儿，不会是故意只为我一个人来的吧？”

‘O neen, mevrouw Rutgers had mij noodig. Een kleinigheid, maar nu ik hier toch was, vroeg ze mij... Al een paar dagen hoofdpijn? Temperatuur opgenomen?’

“哦，不，鲁格斯夫人需要我。只是件小事，不过既然我来了，她就让我……你头疼几天了？量过体温了吗？”

Hoe belachelijk was dat. Ziek zijn -, temperatuur opnemen, een plichtmatig-bezorgd gezicht tegenover haar. Als ze het zonder ophef vertelde, zou het misschien niet te buitensporig klinken.

这多么可笑啊。生病——量体温——对她摆出一副尽职尽责、关怀备至的面孔。如果她不动声色地说出来，或许听起来还不算太过分。

‘Ik heb geen temperatuur opgenomen, ik ben niet ziek, ik zit hier alleen om... om eens een paar dagen te rusten.’

“我没量过体温，我没生病，我来这儿只是……想休息几天。”

‘En waarom hebt u dat dan niet gezegd?’

“那你为什么不这么说呢？”

Ze zweeg, hij ging zitten, en keek glimlachend naar haar op, ze keek op hem neer en glimlachte ook.

她沉默了。他坐下来，微笑着抬头看她。她低头回以微笑。

Hij had een aardig, rond, glad gezicht, lieve oogen, jongensoogen, hij zou vijfendertig jaar zijn.

他有一张和善、圆润、光滑的脸，眼睛很可爱，像个小伙子似的，他应该有三十五岁了。

Hij was anders dan de anderen, - dat was volkomen duidelijk.

他和其他人不一样——这一点再明显不过了。

Het was prettig, hem onverwacht hier te hebben en wat met hem te praten.

他能意外地出现在这儿，还能和他聊聊天，这真是件令人愉快的事。

Ze voelde verlangen hem veel te vertellen, hem veel van zichzelf te vertellen.

她很想告诉他很多事，向他敞开心扉，倾诉自己的心声。

Hij vond haar aardig, het was in zijn oogen -, ze was ook aardig, ze had het in den spiegel gezien.

他觉得她很可爱，从他的眼神就能看出来——她自己也觉得自己很可爱，她从镜子里看到了这一点。

Omdat hij haar aardig vond, zou het haar licht vallen, met hem te praten.

因为他觉得她很可爱，所以和他聊天对她来说应该会很轻松。

Maar hij moest beginnen.

但他得先开口啊。

Ze bleef half afgewend tegen den schoorsteen geleund, hij keek naar haar, ze voelde het, in haar gedachten overzag ze haar eigen gestalte, vroeg zich af hoe hij haar japon zou vinden en de kleur van haar huid.

她仍然半转身靠在烟囱上。他看着她，她能感觉到。她在脑海中审视着自己的身影，想知道他会怎么看她的裙子和她的肤色。

‘Waarom hebt u dan, met vertreding van de waarheid, voorgewend dat u hoofdpijn had?’

“那你为什么要撒谎，说自己头疼呢？”

Ze lachte, haar hart werd warm. Vreemd, zooeven toen ze meende, dat Mary als een kind over haar sprak, stak de drift al in haar op -, nu hij tot haar sprak als tot een kind, voelde ze zich tevreden en gestreeld. Ze ging van den schoorsteen weg en kwam tegenover hem zitten.

她笑了，心里暖暖的。奇怪的是，刚才她还觉得玛丽像个孩子似的谈论她时，她就已经生气了——而现在他像对孩子一样和她说话，她却感到心满意足，被宠爱了。她离开烟囱，坐到了他的对面。

‘Als u wilt, zal ik het u vertellen, maar het is een heele geschiedenis.’

“如果你想听，我可以告诉你，但这可是个很长的故事。”

‘Ik luister.’ Hij zette zich recht op.

“我洗耳恭听。” 他坐直了身子。

‘Maar zoo niet. Het is geen verhaaltje. Ik meen, dat er heel veel mee samenhangt.

“不过还是算了吧。这可不是个小故事。我是说，里面牵扯到很多事情。”

Maar eigenlijk is het ook gauw genoeg gezegd.

“但说实话，也没那么复杂。”

Ik ben lastig, driftig en onverdraagzaam - ik lig met iedereen overhoop en ‘sympathieke’ menschen kan ik niet uitstaan.

“我脾气暴躁，容易发火——我和每个人都合不来，尤其受不了那些‘讨人喜欢’的人。”

Ik ben hier nog geen drie maanden en ik heb al drie dozijn scènes gemaakt.

“我来这里还不到三个月，就已经闹了三次矛盾了。”

Overigens komen die hier niet voor.

“不过这里的人可不会这样。”

Iedereen hier is bedaard en beschaafd en heeft goede manieren.

“这里的人都很冷静、有礼貌，举止得体。”

Tot in het derde en vierde geslacht. Tot de os en de ezel en de vreemdeling toe.

“从老一辈到年轻一辈，从本地人到外来客，从上到下都是如此。”

Ik geef altijd de verkeerde antwoorden en doe altijd de verkeerde dingen mooi en de mooie dingen verkeerd.’

“我总是答错问题，做错事，却还美其名曰‘做得漂亮’，而那些‘漂亮’的事又总是做得不对。”

Ze onderbrak zichzelf en lachte: ‘Onzin, wat ik daar zeg.

她突然停下来，笑着说：“我说的这些都是胡说八道。”

Nu bent u op de hoogte.’

“现在你总算明白了。”

Hij lachte.

他笑了。

‘U lacht om wat ik zeg. Goed - ik ben grootmoedig vandaag. Weet u wel dat ik anders best een moord kan begaan aan iemand die mij uitlacht? Nog wel om minder. Den eersten dag aan tafel wou ik Rutgers vermoorden met een vruchtenmesje.’

“你嘲笑我说的话。好吧——今天我大度一点。你知道吗，要是别人嘲笑我，我可能会杀了他们。甚至更过分的。第一天吃饭的时候，我差点用水果刀杀了鲁特格斯。”

Hij lachte weer.

他又笑了。

‘Het klinkt zot en het was heelemaal niet zot.

“听起来很荒谬，但其实一点也不荒谬。”

Ik ben hier op een Woensdag gekomen, in Februari.

“我是在二月的一个星期三来到这里的。”

Op Woensdag is hier vrouwenkiesrechtkrans, dan zitten er beneden in de moderne kamer, op de praktische stoelen rondom de doelbewuste tafel allemaal hoogstaande, ernstige, edele, knappe, ontwikkelde en hygienisch-gekleede dames - en ik heb het op dien vreeselijken dag onderstaan over die hoogstaande, edele, knappe, sympathieke dames 's middags aan tafel oneerbiedige dingen te zeggen.

“星期三这里是妇女选举权集会。中午，在现代化的会议室里，人们围坐在整洁的桌子旁，周围坐着许多高雅、严肃、优雅、漂亮、受过良好教育、穿着得体的女士——而就在那个可怕的日子里，我下午在餐桌上对那些高雅、优雅、漂亮、讨人喜欢的女士说了些无礼的话。”

Ja, dat moet u niet onderschatten.

“是啊，你可别小看这事儿。”

Mary deed het ook niet. Ik zie haar nog, met haar verwaand snoekenmondje en haar ronde leege oogen - zegt u het nu eens zelf; lijken niet alle vrouwenkiesrechtdames op elkaar, of zou het alleen komen omdat ze zich allemaal precies eender kleeden?

“玛丽也这么认为。我还记得她那傲慢的嘴巴和空洞的眼睛——你自己看看，难道所有支持妇女选举权的女士都长得一个样吗？还是说她们只是穿得一模一样？”

Daar loop ik allang over te tobben, het is bepaald een probleem voor mij!

“我为这事儿烦恼很久了，这对我来说确实是个难题！”

‘Dat lossen we later op. Mevrouw Rutgers richtte zich op... fier als een pauw, ondanks haar onbetamelijke dikte, en begon mij de les te lezen, met haar kraakdeftige stem. Mijnheer Rutgers at rijstebrij...’

“我们回头再说这个。鲁特格斯太太挺直了身子……尽管她胖得不成样子，但还是像只骄傲的孔雀，用她那尖锐的声音开始教训我。鲁特格斯先生在吃米糊……”

Hij lachte luid, ze keek verontwaardigd.

他放声大笑，她却一脸厌恶。

‘Ja, u moet niet boos zijn. Wat hebt u tegen rijstebrij?’

“是啊，你别生气。米糊有什么不好？”

‘Precies hetzelfde wat ik tegen “sympathieke” menschen heb. Die rijstebrij had mij moeten waarschuwen - maar ik verstond het niet, en ging er roekeloos tegen in. Ik had moeten voelen dat er van een man, die zóó rijstebrij at als hij deed, voor een meisje niets was te hopen.’

“就跟对我讨厌的人一样。我本该从米糊里看出端倪的——但我没看出来，还鲁莽地反抗了。我本该意识到，一个像他那样吃米糊的男人，对一个女孩来说根本不值得期待。”

‘En wat hoopte u dan?’

“那你期待什么呢？”

‘Dat hij mij helpen zou.

“我期待他能帮我。”

Dat hij zou voelen, hoe ellendig en vernederd ik mij voelde - al hield ik mij goed, maar ik gloeide als vuur - toen Mary mij terechtwees als een klein kind, den eersten dag,

“我期待他能体会到我的痛苦和屈辱——尽管我表面上若无其事，但玛丽像训斥小孩子一样训斥我时，我简直怒火中烧。”

en over die malle wijven met hun uitgestreken gezichten sprak als een voortreffelijke vrouwenschaar, waar ik, nietig wurm, met eerbied tegen op moest zien - dat hij ridderlijk zou zijn, dat hij iets liefs, iets goedigs, of iets grappigs zou hebben gezegd.

“我期待他能表现得有骑士风度——说些贴心、善意或者幽默的话。”

Die leelijke frik, die pedante kwast. Is dat een man?

“那个丑陋的家伙，那个自命不凡的讨厌鬼。这也算男人吗？”

Ik hoor het nog, met die neusstem, “grapjes, die niet te pas komen over hoogstaande vrouwen” of hij voor zijn klas stond.

我仿佛还能听到他用鼻音说出“拿高贵女性开玩笑可不是明智之举”，仿佛他还在课堂上说教。

Hij kan mij niet uitstaan en ik, o, ik vind hem afschuwelijk.

他看不上我，而我，天哪，我觉得他简直令人作呕。

Het tegen deel van alles wat ik mij voorstel dat een man moet zijn.’

他简直就是我心目中男人应该有的反面教材。

‘En toen wilde u hem te lijf met een vruchtenmesje.’

“所以你当时就想用水果刀刺向他。”

‘U moet niet zoo lichtvaardig praten over drift,’ zei ze plotseling ernstig.

“你可别把发脾气当儿戏，”她突然严肃地说道。

‘Het is veel erger dan u denkt - het maakt je tot een beest, je stem wordt rauw, je gezicht wordt leelijk, je wilt bloed zien, je wilt wurgen.

“后果比你想象的严重得多——它会把你变成野兽，你的声音会变得沙哑，你的面容会变得狰狞，你会想看到鲜血，你会想掐死别人。”

Uren nadat ik driftig ben geweest, moet ik soms nog denken aan de afschuwelijke dingen, die ik heb gezegd en gewild.

发脾气几个小时后，我有时还会回想自己说过和想过那些可怕的话。

Het is zoo gruwelijk en zoo vreemd...

这真是太可怕了，也太奇怪了……

“Buiten zichzelf zijn” is er een prachtige uitdrukking voor.

“失去理智”这个短语用来形容这种状态真是再贴切不过了。

En iedereen kan het mij maken, en alles, de geringste, het onnoozelste.

而任何人，任何事物，哪怕是最微不足道、最愚蠢的人，都能让我发脾气。

Zooeven toen u met Mary stond te praten.

比如刚才你和玛丽聊天的时候。

Wat zei ze?

她说了什么？

Had ze het over mij?

她是在说我吗？

Juist, dat voelde ik. En wat vertelde ze?’

没错，我感觉得到。她说了什么？”

‘Ik weet niet of ik het u zeggen mag!’

“我不知道能不能告诉你！”

‘Ik weet ook niet of u het mij zeggen mag - maar u zegt het mij wel.’

“我也不知道你能不能告诉我——但你还是告诉我了。”

‘Ze heeft mij geen geheimhouding gevraagd en het is misschien zelfs beter dat u het weet. Ze hebben van uw thuis over u geschreven.’ Ze sprong op en keek hem fel aan.

“她没有要求我保守秘密，或许你知道这件事反而更好些。他们在你家乡写了关于你的报道。” 她突然跳了起来，恶狠狠地瞪着他。

‘Ze hebben? Wie hebben? Otto en Josefine niet. Otto wilde het niet - en nu heeft Annie het toch gedaan. Mijn aanstaande schoonzuster, dat zelfzuchtige wezen, waar mijn broer verliefd op is. En wat, wat heeft ze geschreven?’

“他们写了？谁写的？奥托和约瑟芬没有。奥托不愿意——结果安妮还是写了。我的未婚嫂子，就是那个自私自利、我哥哥爱着的女人。而她写了什么？”

Ze was wit en trilde.

她脸色苍白，浑身发抖。

‘Als u nu eens tenminste probeerde kalm te blijven. Toe.’ Ze ging zitten.

“你至少得试着冷静下来。好吗？” 她坐了下来。

‘Wat stond er in dien brief?’

“那封信里写了什么？”

‘Dingen, die verleden jaar en voorverleden jaar gebeurd zijn - en waarbij u betrokken was. Dat u...’

“是关于去年和前年发生的、与你有关的事情。说你……”

‘Dat ik...’

“说我……”

‘Dat u om een onderwijzeres van uw school uit een raam bent gesprongen.’

“说你为了学校的一位女教师，从窗户跳了出去。”

Ze werd gloeiend rood en sloeg de handen voor het gezicht, haar stem klonk gesmoord.

她顿时涨红了脸，用手捂住脸，声音也变得含糊不清了。

‘En dat schrijft Annie aan Mary en Mary vertelt het aan Herman en aan Gerda en aan Erik en morgen weet Coba het en volgende week weten al die edele, brave, hoogstaaande zielen het zoogoed als de edele, brave, hoogstaande zielen ginds het weten - en kunnen ze hun waardige hoofden schudden, en lachen om het gekke kind of misschien medelijden met haar hebben.

“安妮把这事写给了玛丽，玛丽又告诉了赫尔曼、格尔达和埃里克。明天科巴也会知道的。下周，所有那些高贵、善良、地位显赫的人都会知道这件事——就像那边那些高贵、善良、地位显赫的人知道一样。他们会摇头嘲笑这个疯狂的孩子，或许还会同情她。”

Begint u te begrijpen, dat ik ze allemaal haat?

你明白了吗？我恨透了他们所有人。

En dat wist u dus allemaal precies, toen u hier de trap op kwam?’

所以，当你走上楼梯的时候，你已经把这一切都清楚地知道了？”

Hij knikte van ja, ze vloog op.

他点了点头，她一下子跳了起来。

‘Mary heeft u naar boven gestuurd om te zien of ik mij ook tusschentijds verhangen had,’ gilde ze buiten zichzelf.

“玛丽派你上楼来，看看我有没有趁机自杀，” 她歇斯底里地喊道。

‘Ze denken zeker dat het een pretje is, een soort van hebbelijkheid of liefhebberij.

“他们肯定觉得这很有趣，是一种癖好或痴迷。”

Als Pennewip, weet u wel: “hij-doet-die-dingen-voor-zijn-plezier.”

就像佩内维普那样，你知道的：“他做这些事只是为了好玩。”

Hoort u ook tot die heldhaftige geesten, die zoo kloekmoedig hebben uitgemaakt, dat zelfmoord “laf” is?

你也是那些英勇无畏的人吗？他们断然宣称自杀是“懦弱”的行为？

Vertel ze uit mijn naam, als u het weer eens hoort, dat ze het eens probeeren moeten, uit een raam of in het water.’

如果你再听到这种说法，就替我告诉他们，让他们也试试，从窗口跳下去，或者跳进水里试试看。

Ze ging weer stil zitten.

她又安静地坐了下来。

‘Nu vindt u mij natuurlijk ook gek - net als de rest.’

“现在你肯定也觉得我疯了——和其他人一样。”

‘Ik weet werkelijk niet of ik “ja” of “neen” moet zeggen om u kalm te houden. U bent precies een vaatje buskruit op het oogenblik.’

“我真不知道该说‘是’还是‘不是’，才能让你冷静下来。此刻你简直就是一颗随时会爆炸的火药桶。”

‘Als u alles wist.

“要是你知道全部真相就好了。”

Hebt u wel eens gedroomd dat u plotseling in de nauwte tusschen vier muren ontwaakte, tusschen vier, enge, hooge dichtgemetselde muren, zonder uitweg?

你有没有过这样的梦：突然醒来，发现自己被困在四堵墙之间，四堵又高又窄的砖墙里，无路可逃？

Niet?

没有吗？

Ik denk, dat het kwam van een wonderlijken roman, waar iets in voorkwam van een non, die ze zoo ingemetseld hadden.

我想，这源自一部奇特的小说，里面讲到一个修女被活埋在墙里。

Ik droom de gekste dingen, ik zou ze niet kunnen vertellen - en u zoudt me niet gelooven.

我做过最离奇的梦，可我没法跟你形容——你也不会相信的。

Soms heb ik het gevoel, dat ik tien jaar van mijn leven zou willen geven om te weten wat droomen beduidt - en nog tien andere om te weten wat herinnering is.’

有时我觉得，愿意用生命中的十年去弄明白做梦意味着什么，再用十年去弄清楚记忆到底是什么。

‘U bent verkwistend met uw jaren en u zoudt gauw aan een eind zijn -, er zijn nog zooveel meer geheimen dan die twee alleen.’

“你把自己的光阴挥霍得太厉害了，很快就会走到生命的尽头——除了这两个谜团，还有更多未解之谜呢。”

‘En als ik ze weten mocht, die geheimen -, allemaal -, voor één enkel oogenblik -, en daarna dood -, zoudt u mij beklagen? Is dat dan leven, wat wij doen, altijd in den nacht, altijd op den tast?’

“就算我能解开这些谜团——全部谜团——哪怕只解开一瞬间——然后就死去——你会为我感到惋惜吗？我们所过的生活，难道总是在黑暗中摸索前行吗？”

‘Zoo denkt u stellig niet altijd.’

“你肯定不总是这么想的。”

‘Zoo denk ik gewoonlijk niet -, dat is juist zoo wonderlijk.

“我通常也不这么想——这正是最奇怪的地方。”

Als iemand mij lief vindt en van mij houdt en mij begrijpt -, of als ik voel, dat ik van de menschen houd - niet van de menschen die ik ken, maar van de menschen die ik niet ken -, of als een vriend de “Kleine Nacht-muziek” voor mij speelt en mij daarna zegt, dat hij voor niemand in de heele wereld zoo mooi spelen kan...’

“如果有人爱我、理解我——或者我感觉自己爱着别人——不是爱认识的人，而是爱那些素未谋面的人——或者当朋友为我演奏《小夜曲》后，告诉我他在全世界都弹得这么好……”

ze zweeg en stond glimlachend verzonken als in herinnering.

她沉默了，微笑着，仿佛陷入了回忆。

‘U vertelde mij van een droom en van vier gemetselde muren.’

“你跟我讲过一个梦，还有四堵砖墙。”

‘Ik weet het niet meer,’ zei ze zacht en slap, ‘ik ben bang dat ik er teveel ophef van maak. Het was misschien een heel banaal geval. Hebt u wel eens voor iemand geknield?’

“我记不清了，”她轻声说道，声音疲惫而又困倦，“我怕自己把这事想得太严重了。也许这不过是个再平常不过的故事。你可曾为某个人下跪过？”

Hij glimlachte en schudde ontkennend het hoofd.

他笑了笑，摇了摇头。

‘Ik weet precies hoe belachelijk het is. Ik heb een heel scherp gevoel voor het belachelijke -, ik weet precies, als ik zelf iets belachelijks doe, of als ik mij aanstel.

“我深知这有多可笑。我对可笑之事有着敏锐的感知——我能清楚地意识到，自己做出的某些事很可笑，或者自己的行为很做作。”

Maar toen was het niet belachelijk.

“但那时候，这并不可笑。”

Het werd het pas toen zij lachte.

“直到她笑起来，这才显得可笑。”

Voelt u wat ik bedoel?

你明白我的意思吗？

Toen zij ermee spotte werd het bespottelijk.

当她嘲笑这件事时，它才显得荒唐可笑。

En ik zelf heelemaal.

而我自己也觉得十分可笑。

En alles wat ik al die maanden had gezegd en gedaan -, de versjes, de briefjes, het uren wachten in den regen.

还有这几个月来我所说所做的一切——那些诗句、那些纸条、在雨中苦等数小时……

Dat had ik al die maanden niet gevoeld, niet vermoed - al die maanden dat zij een vertooning van mij maakte voor anderen -, en toen ik het ineens besefte, alsof de bliksem in mijn hersens sloeg -, en toen mijn “ideaal” daar stond en lachte - giechelde als een winkeljuffrouw - dat was het ontwaken tusschen vier gemetselde muren en nergens een uitweg,

这几个月来，我从未意识到这一点，也从未察觉到——这几个月来，她一直在向别人炫耀我…… 而当我突然意识到这一点时，就好像一道闪电击中了我的大脑——而当我的“理想”站在那里嘲笑我——笑得像个售货员——那就是在四堵砖墙之间苏醒，却无路可逃。

Ik voel wel -, nu ik het zeg, klinkt het allemaal flets en flauw, onecht misschien -, het overtuigt mijzelf nauwelijks meer.

我能感觉到—— 现在回想起来，这一切听起来都平淡无奇、毫无生气，甚至有些虚假—— 我自己都很难被说服了。

En toen leek het mij de eenige, de natuurlijke, de aangewezen oplossing.

而那时，这似乎是唯一的、自然的、恰当的解决办法。

Is het niet wonderlijk, dat ik het nu, na zoo kort, nauwelijks meer navoelen kan?

奇怪的是，现在才过了这么短的时间，我却几乎记不清当时的感觉了。

De meeste menschen zouden de gevolgtrekking maken, dat het toen ook niet “echt” was, maar ik weet beter.’

大多数人会得出结论，那时这件事也不“真实”，但我知道事实并非如此。

‘Natuurlijk. Onweer gaat voorbij en was toch ook “echt”, zoolang het er was.’

“当然。雷雨总会过去的，而它存在的时候，也是‘真实’的。”

‘Ik ben blij dat u zoo denkt -, en dat u mij niet als de anderen bij voorbaat oppervlakkig vindt.’

“我很高兴你能这么想——而且你不会像其他人那样，一开始就认为我很肤浅。”

‘Altijd de “anderen”!’

“总是‘其他人’！”

Ze bloosde.

她脸红了。

‘U hebt gelijk.

“你说得对。”

Ik geef meer om ze, en om hun oordeel vooral, dan ik erken.

“比起其他人，我更在乎他们，尤其是他们的看法，这一点我得承认。”

Soms -, en soms ben ik dan weer zoo geweldig zeker van mij-zelf en zoo trotsch.

“有时候——而有时候，我又对自己无比确定，感到无比自豪。”

Het eene oogenblik ben ik volkomen anders dan het andere -, alsof ik niet één mensch was, met één hart en één paar oogen -, maar honderd menschen, met honderd harten en honderd paren oogen.

“有时我截然不同——仿佛我不是一个人，只有一颗心和一双眼睛——而是有一百个人，拥有一百颗心和一百双眼睛。”

Dat geeft zoo'n verward, onzeker gevoel.’

“这让人感到如此困惑和不确定。”

Hij antwoordde niet en peinsde even.

他没有回答，只是沉思了一会儿。

‘Hoe komt u hier, juist hier?’

“你怎么会来这儿，偏偏是这儿？”

‘Beschikking van hoogerhand. Deze verbintenis is in den vrouwenkiesrecht-hemel gesloten. Mary, mijn gastvrouw, en mijn zuster Josefine, kennen elkaar al jaren - door de banden der propaganda saâmgesnoerd - ze vinden elkaar sympathiek. En ik had geen voorkeur.’

“上级安排的。这场联姻是在妇女选举权的天堂里缔结的。玛丽，我的房东，还有我的妹妹约瑟芬，多年来一直相识——因为宣传工作的缘故——她们彼此很投缘。而我没有偏好。”

‘En wie hebt u hier nu leeren kennen? Het zusje - hoe heet ze? - Gerda, natuurlijk, maar ze is veel uit logeeren. Dat is jammer voor u.’

“那你在这儿认识了谁？那个妹妹——她叫什么？——当然是格尔达，但她经常外出住宿。对你来说真是可惜。”

‘Betrekkelijk - ze herinnert me altijd aan mijn eigen liefdelooze snoodheid.

“也还好吧——她总是让我想起自己冷酷无情的自私。”

Want ik durf het bijna niet te bekennen, maar in mijn hart kan ik de lieve, alom beminde Gerda óók niet zetten -, ze is zoo snoezig verliefd en zoo vol van Erik, die eigenlijk wiskunde had zullen studeeren en nu rechten doet tegen heug en meug, omdat hij de opvolger hoopt te worden van een kindschen oom aan een bank of zoo.’

“说实话，我几乎不愿承认，但在心里，我也无法真正喜欢可爱的、深受众人喜爱的格尔达。她对埃里克爱得如此痴迷，满脑子都是埃里克。埃里克本该学数学的，现在却执着地学法律，只因为他希望能接替银行里某位叔叔的职位，或者做点别的什么。”

‘En vindt u dat zoo erg?’ lachtte hij.

“你觉得这有什么关系吗？” 他笑着说。

‘Maar natuurlijk vind ik het erg,’ zei ze met een opzettelijken geprikkelden nadruk, schoon ze geen oogenblik geloofde in zijn voorgewenden twijfel en wel voelde, dat hij haar erg-vinden begreep en dat het hem aantrok, ‘wie zou dat niet erg vinden.

“我当然觉得这很重要。” 她故意强调道，尽管她一刻也不相信他假装的犹豫，但她能感觉到他理解她的不满，并且被她吸引了。“谁会不觉得这很重要呢？”

Ik zou nooit willen trouwen met een man, die iets deed, waar hij geen zin in had en om “vooruitzichten” een mooie studie vergooide.’

“我永远不会嫁给一个不喜欢自己所做之事、为了‘前途’而荒废美好学业的男人。”

‘Meent u dat werkelijk?’

“你真的这么想吗？”

Ze kreeg een kleur, maar ze bleef hem aanzien.

她脸红了，但还是继续看着他。

‘Ja -, ik meen het heel echt,’ zei ze ernstig en vast ‘en ik weet precies waarom u het vraagt. Zal ik het zeggen?’

“是的——我真的这么想。” 她严肃而坚定地说，“我知道你为什么这么问。我要说出来吗？”

‘Als we het allebei weten? Wie zijn er nog meer?’

“既然我们都知道，还有谁会知道呢？”

‘De zuster van den aangebedene, Coba, medisch student.’

“被追求者的妹妹科巴，她是医学生。”

‘Jawel, die ken ik -, nogal een pedantje, nietwaar?’

“对，我认识她——她是个自命不凡的人，对吧？”

‘En zoo leelijk -, en zoo onbehaaglijk met dien stijven knoedel en die piekharen in haar nek.’

“而且长得那么难看——脖子上那块硬硬的肿块，还有她头上那些尖尖的头发，真是让人不舒服。”

‘Ook al mee overhoop gelegen?’ plaagde hij.

“就算是这样，也能接受吗？” 他打趣道。

‘Och -, die opgeblazenheid omdat ze zich door wat boeken heeft heengegeten en een dood mensch in mootjes gesneden. Ze mogen zeggen wat ze willen, maar meisjes maken veel meer ophef van hun studie dan jongens.’

“哎呀——她自以为读了些书，就自视甚高，自以为无所不知。她想怎么说就怎么说吧，但女生对学业的重视程度远超男生。”

‘Jawel,’ lachte hij, ‘dat kan wel waar zijn. Ze worden er een beetje topzwaar van, is het niet? De geleerdheid kijkt ze wat al te erg de oogen uit. Maar u gaat toch zelf ook studeeren?’

“是啊。”他笑道，“这话说得在理。她们有时会被学问压得喘不过气，不是吗？不过你自己也要去念书，对吧？”

‘Klassieken - ja, als ik het zoover brengen kan.

“学古典文学——是啊，如果我能坚持下去的话。”

Ik werk voorloopig voor mijn staatsexamen -, en misschien kies ik dan wel wat anders.

“目前我正在为州立考试做准备——之后或许会选择别的专业。”

Over rechten heb ik ook gedacht -, pleiten zou heerlijk zijn - maar het wordt mij afgeraden juist omdat ik het mij te mooi voorstel.

“我也考虑过法律——当律师肯定很棒——但有人劝我别选，因为我对当律师这件事太理想化了。”

Daar voel ik wel voor - voor dat bezwaar.

“我倒是能理解——对这种顾虑我深有体会。”

Overigens zal ik dan mijn best doen, niet topzwaar te worden.’

“不过说真的，我会尽力不让自己被学问压得喘不过气来。”

‘Blijft u hier nog lang?’ glimlachte hij daarna, ‘in de vrijwillige ballingschap, meen ik.’

“你还会在这里待很久吗？” 他随后笑着问道，“我猜你是自愿选择流亡生活吧。”

‘Ik weet niet,’ zei ze met een blos, ‘ik voel me op het oogenblik eigenlijk veel verdraagzamer en toegeeflijker dan een uur geleden.

“我也不确定。” 她脸红道，“此刻我感觉比一个小时前更有耐心、更宽容了。”

Buitensporig zachtzinnig.

“简直太心慈手软了。”

De dingen hebben hun ergste verschrikkingen verloren -, nu ik ze heb kunnen zeggen.

“这些事情已经不再那么可怕了——因为我已经把心里话说出来了。”

Gelooft u niet, dat Javanen tot “amok” komen, omdat ze zoo gesloten zijn?

“你不会认为爪哇人之所以会做出‘阿莫克’（一种暴乱行为），是因为他们太封闭了吧？”

Ik dacht het vroeger al -, ik voel er soms iets van in mij, hoe ik “amok” zou maken als ik nooit iets loslaten mocht.

“我以前也这么想过——有时我能感觉到，如果我永远无法释放自己的情绪，我也会做出‘阿莫克’那样的行为。”

Maar nu,’ ook met de bedoeling hem iets vriendelijks te zeggen en daardoor te behagen, zei ze warm, ‘nu ben ik dankbaar, omdat ik tegen u heb kunnen spreken, en als u het vraagt,

“不过现在，” 她热情地说道，想说些友善的话取悦他，“现在我很感激能和你交谈。如果你愿意的话，我可以继续说下去。”

dan zal ik naar de anderen gaan en vanmiddag als een toonbeeld van zachtzinnigheid aan tafel zitten - en rijstebrij eten, en met belangstelling en waardeering over Mary's dameskrans praten en voorlezen uit het “Maandblad” - tot het middernachtelijk uur.’

“那我就去和其他人坐在一起，整个下午都保持心慈手软的模样——吃着粥，饶有兴致又赞赏地谈论玛丽的珠宝首饰，还会朗读《月刊》——一直到午夜。”

‘Heb ik werkelijk zooveel verdiend?’ vroeg hij glimlachend, maar ineens verlegen en teruggetrokken ook. De blijde, behaagzieke uitdrukking trok van haar gezicht weg, ze vond geen antwoord; in de stilte stond hij op en nam zijn hoed.

“我真的值得你这样夸奖吗？” 他笑着问道，但突然又变得害羞而退缩了。她脸上那愉悦又讨喜的神情消失了，她找不到合适的回答。在沉默中，他站起身来，拿起帽子。

‘Ik kom over een paar dagen nog wel eens naar mevrouw Rutgers kijken.’

“过几天我还会来看鲁格斯夫人的。”

Hij zei het heel vriendelijk, maar heel zakelijk, het leek zóó naar de aankondiging van een doktersbezoek, dat het ‘graag’ niet over haar lippen kwam.

他说得很友好，但语气很正式，听起来就像在宣布医生要来访问似的，以至于她根本没法说出“很乐意”这句话。

Het zou opdringerig en onbescheiden hebben geschenen, zichzelf als het doel van zijn bezoek voor te stellen.

如果她说自己是他来访的目的，那未免显得太冒失、太不礼貌了。

Uit het raam keek ze hem na, maar hij keerde zich niet om. Ze werd gloeiend rood van schaamte, omdat zij het had verwacht en hij het nu niet had gedaan -; ze had ineens van het alleen-zijn met zichzelf genoeg en ging naar beneden.

她从窗口看着他离开，但他没有回头。她羞得满脸通红，因为她原本期待他会这样做，而他却没有——她突然厌倦了独自一人待着，就下楼去了。